Hebrenjve 4
1 Prandaj, përderisa mbetet akoma një premtim për të hyrë në prehjen e tij, le të kemi frikë se mos ndonjë nga ju të mbetet jashtë.
aparaM tadvizrAmaprApteH pratijJA yadi tiSThati tarhyasmAkaM kazcit cet tasyAH phalena vaJcito bhavet vayam etasmAd bibhImaH|
2 Në fakt neve si edhe atyre u ishte shpallur lajmi i mirë, por fjala e predikimit nuk u dha dobi fare, sepse nuk qe e bashkuar me besimin tek ata që e dëgjuan.
yato 'smAkaM samIpe yadvat tadvat teSAM samIpe'pi susaMvAdaH pracArito 'bhavat kintu taiH zrutaM vAkyaM tAn prati niSphalam abhavat, yataste zrotAro vizvAsena sArddhaM tannAmizrayan|
3 Sepse ne që besuam hyjmë në prehje, siç tha ai: “Kështu u përbetova në mërinë time: nuk do të hyjnë në prehjen time”, ndonëse veprat e tij u mbaruan që kur se u krijua bota.
tad vizrAmasthAnaM vizvAsibhirasmAbhiH pravizyate yatastenoktaM, "ahaM kopAt zapathaM kRtavAn imaM, pravekSyate janairetai rna vizrAmasthalaM mama|" kintu tasya karmmANi jagataH sRSTikAlAt samAptAni santi|
4 Sepse diku ai ka thënë kështu për të shtatën ditë: “Dhe Perëndia u preh të shtatën ditë nga të gjitha veprat e tij”;
yataH kasmiMzcit sthAne saptamaM dinamadhi tenedam uktaM, yathA, "IzvaraH saptame dine svakRtebhyaH sarvvakarmmabhyo vizazrAma|"
5 dhe po aty: “Nuk do të hyjnë në prehjen time”.
kintvetasmin sthAne punastenocyate, yathA, "pravekSyate janairetai rna vizrAmasthalaM mama|"
6 Mbasi, pra, mbetet që disa të hyjnë në të, ndërsa ata që u ungjillzuan më përpara nuk hyjnë për shkak të mosbesimit të tyre,
phalatastat sthAnaM kaizcit praveSTavyaM kintu ye purA susaMvAdaM zrutavantastairavizvAsAt tanna praviSTam,
7 ai cakton përsëri një ditë: “Sot”, duke thënë, mbas kaq kohe, me gojën e Davidit: “Sot, në qoftë se e dëgjoni zërin e tij, mos u bëni zemërgur”.
iti hetoH sa punaradyanAmakaM dinaM nirUpya dIrghakAle gate'pi pUrvvoktAM vAcaM dAyUdA kathayati, yathA, "adya yUyaM kathAM tasya yadi saMzrotumicchatha, tarhi mA kurutedAnIM kaThinAni manAMsi vaH|"
8 Sepse, në qoftë se Jozueu do t’u kishte dhënë prehje, Perëndia nuk do të kishte folur për një ditë tjetër.
aparaM yihozUyo yadi tAn vyazrAmayiSyat tarhi tataH param aparasya dinasya vAg IzvareNa nAkathayiSyata|
9 Mbetet, pra, një pushim i së shtunës për popullin e Perëndisë.
ata Izvarasya prajAbhiH karttavya eko vizrAmastiSThati|
10 Sepse kush ka hyrë në prehjen e tij, ka bërë pushim edhe ai nga veprat e veta, ashtu si Perëndia nga të tijat.
aparam Izvaro yadvat svakRtakarmmabhyo vizazrAma tadvat tasya vizrAmasthAnaM praviSTo jano'pi svakRtakarmmabhyo vizrAmyati|
11 Le të përpiqemi, pra, të hyjmë në atë prehje, që askush të mos bjerë në atë shëmbull të mosbindjes.
ato vayaM tad vizrAmasthAnaM praveSTuM yatAmahai, tadavizvAsodAharaNena ko'pi na patatu|
12 Sepse fjala e Perëndisë është e gjallë dhe vepruese, më e mprehtë se çdo shpatë me dy tehe dhe depërton deri në ndarjen e shpirtit dhe të frymës, të nyjeve dhe të palcave, dhe është në gjendje të gjykojë mendimet dhe dëshirat e zemrës.
Izvarasya vAdo'maraH prabhAvaviziSTazca sarvvasmAd dvidhArakhaGgAdapi tIkSNaH, aparaM prANAtmano rgranthimajjayozca paribhedAya vicchedakArI manasazca saGkalpAnAm abhipretAnAJca vicArakaH|
13 Dhe nuk ka asnjë krijesë që të jetë e fshehur para tij, por të gjitha janë lakuriq dhe të zbuluara para syve të Atij, të cilit ne do t’i japim llogari.
aparaM yasya samIpe svIyA svIyA kathAsmAbhiH kathayitavyA tasyAgocaraH ko'pi prANI nAsti tasya dRSTau sarvvamevAnAvRtaM prakAzitaJcAste|
14 Duke pasur, pra, një kryeprift të madh që ka përshkuar qiejt, Jezusin, Birin e Perëndisë, le të mbajmë fort rrëfimin tonë të besimit.
aparaM ya uccatamaM svargaM praviSTa etAdRza eko vyaktirarthata Izvarasya putro yIzurasmAkaM mahAyAjako'sti, ato heto rvayaM dharmmapratijJAM dRDham AlambAmahai|
15 Sepse ne nuk kemi kryeprift që nuk mund t’i vijë keq për dobësitë tona, po një që u tundua në të gjitha ashtu si ne, por pa mëkatuar.
asmAkaM yo mahAyAjako 'sti so'smAkaM duHkhai rduHkhito bhavitum azakto nahi kintu pApaM vinA sarvvaviSaye vayamiva parIkSitaH|
16 Le t’i afrohemi, pra, me guxim fronit të hirit, që të marrim mëshirë e të gjejmë hir, për të pasur ndihmë në kohë nevoje.
ataeva kRpAM grahItuM prayojanIyopakArArtham anugrahaM prAptuJca vayam utsAhenAnugrahasiMhAsanasya samIpaM yAmaH|
