Hebrenjve 4

1 Prandaj, përderisa mbetet akoma një premtim për të hyrë në prehjen e tij, le të kemi frikë se mos ndonjë nga ju të mbetet jashtë.

Temamos pois que, porventura, deixada a promessa de entrar no seu repouso, pareça que algum de vós fique atraz.

2 Në fakt neve si edhe atyre u ishte shpallur lajmi i mirë, por fjala e predikimit nuk u dha dobi fare, sepse nuk qe e bashkuar me besimin tek ata që e dëgjuan.

Porque tambem a nós nos foi evangelizado, como a elles, mas a palavra da prégação de nada lhes aproveitou, porquanto não estava misturada com a fé n'aquelles que a ouviram.

3 Sepse ne që besuam hyjmë në prehje, siç tha ai: “Kështu u përbetova në mërinë time: nuk do të hyjnë në prehjen time”, ndonëse veprat e tij u mbaruan që kur se u krijua bota.

Porque nós, os que temos crido, entramos no repouso, como disse: Portanto jurei na minha ira que não entrarão no meu repouso: posto que já as suas obras estivessem acabadas desde a fundação do mundo

4 Sepse diku ai ka thënë kështu për të shtatën ditë: “Dhe Perëndia u preh të shtatën ditë nga të gjitha veprat e tij”;

Porque em certo logar disse assim do dia setimo: E repousou Deus de todas as suas obras no setimo dia.

5 dhe po aty: “Nuk do të hyjnë në prehjen time”.

E outra vez n'este logar: Não entrarão no meu repouso.

6 Mbasi, pra, mbetet që disa të hyjnë në të, ndërsa ata që u ungjillzuan më përpara nuk hyjnë për shkak të mosbesimit të tyre,

Visto pois, que resta que alguns entrem n'elle, e que aquelles a quem primeiro foi evangelizado, não entraram por causa da desobediencia,

7 ai cakton përsëri një ditë: “Sot”, duke thënë, mbas kaq kohe, me gojën e Davidit: “Sot, në qoftë se e dëgjoni zërin e tij, mos u bëni zemërgur”.

Determina outra vez um certo dia, que chama Hoje, dizendo por David, muito tempo depois, como está dito: Hoje, se ouvirdes a sua voz, não endureçaes os vossos corações.

8 Sepse, në qoftë se Jozueu do t’u kishte dhënë prehje, Perëndia nuk do të kishte folur për një ditë tjetër.

Porque, se Josué lhes houvesse dado repouso, depois d'isso não fallaria de outro dia.

9 Mbetet, pra, një pushim i së shtunës për popullin e Perëndisë.

Portanto resta ainda um repouso para o povo de Deus.

10 Sepse kush ka hyrë në prehjen e tij, ka bërë pushim edhe ai nga veprat e veta, ashtu si Perëndia nga të tijat.

Porque, aquelle que entrou no seu repouso, tambem elle mesmo repousou de suas obras, como Deus das suas.

11 Le të përpiqemi, pra, të hyjmë në atë prehje, që askush të mos bjerë në atë shëmbull të mosbindjes.

Procuremos pois entrar n'aquelle repouso, para que ninguem caia no mesmo exemplo de desobediencia.

12 Sepse fjala e Perëndisë është e gjallë dhe vepruese, më e mprehtë se çdo shpatë me dy tehe dhe depërton deri në ndarjen e shpirtit dhe të frymës, të nyjeve dhe të palcave, dhe është në gjendje të gjykojë mendimet dhe dëshirat e zemrës.

Porque a palavra de Deus é viva e efficaz, e mais penetrante do que espada alguma de dois gumes, e penetra até á divisão da alma e do espirito, e das junturas e medullas, e é apta para discernir os pensamentos e intenções do coração.

13 Dhe nuk ka asnjë krijesë që të jetë e fshehur para tij, por të gjitha janë lakuriq dhe të zbuluara para syve të Atij, të cilit ne do t’i japim llogari.

E não ha creatura alguma encoberta diante d'elle; antes todas as coisas estão nuas e patentes aos olhos d'aquelle com quem tratamos.

14 Duke pasur, pra, një kryeprift të madh që ka përshkuar qiejt, Jezusin, Birin e Perëndisë, le të mbajmë fort rrëfimin tonë të besimit.

Visto que temos um grande summo sacerdote Jesus, Filho de Deus, que penetrou nos céus, retenhamos firmemente a nossa confissão.

15 Sepse ne nuk kemi kryeprift që nuk mund t’i vijë keq për dobësitë tona, po një që u tundua në të gjitha ashtu si ne, por pa mëkatuar.

Porque não temos um summo sacerdote que não possa compadecer-se das nossas fraquezas; mas um que como nós, em tudo foi tentado, excepto no peccado.

16 Le t’i afrohemi, pra, me guxim fronit të hirit, që të marrim mëshirë e të gjejmë hir, për të pasur ndihmë në kohë nevoje.

Cheguemos pois com confiança ao throno da graça, para que possamos alcançar misericordia e achar graça, para sermos ajudados em tempo opportuno.