Hebrenjve 4

1 Prandaj, përderisa mbetet akoma një premtim për të hyrë në prehjen e tij, le të kemi frikë se mos ndonjë nga ju të mbetet jashtë.

Craignons donc, alors que la promesse «d'entrer dans son repos» subsiste encore, que quelqu'un d'entre nous ne vienne à en être exclu.

2 Në fakt neve si edhe atyre u ishte shpallur lajmi i mirë, por fjala e predikimit nuk u dha dobi fare, sepse nuk qe e bashkuar me besimin tek ata që e dëgjuan.

Car cette bonne nouvelle nous a été annoncée comme à eux; mais la parole qu'ils ont entendue ne leur a servi de rien, parce que, en l'entendant, ils ne se la sont pas appropriée par la foi.

3 Sepse ne që besuam hyjmë në prehje, siç tha ai: “Kështu u përbetova në mërinë time: nuk do të hyjnë në prehjen time”, ndonëse veprat e tij u mbaruan që kur se u krijua bota.

Pour nous, qui avons cru, nous entrons dans le repos dont Dieu a parlé, quand il a dit: «Voici le serment que j'ai fait dans ma colère: Jamais ils n'entreront dans mon repos!» Et cependant, ses oeuvres étaient achevées depuis la création du monde.

4 Sepse diku ai ka thënë kështu për të shtatën ditë: “Dhe Perëndia u preh të shtatën ditë nga të gjitha veprat e tij”;

Car il est dit quelque part, à propos du septième jour: «Dieu se reposa de toutes ses oeuvres le septième jour.»

5 dhe po aty: “Nuk do të hyjnë në prehjen time”.

Et, d'un autre côté, dans ce passage: «Jamais ils n'entreront dans mon repos»

6 Mbasi, pra, mbetet që disa të hyjnë në të, ndërsa ata që u ungjillzuan më përpara nuk hyjnë për shkak të mosbesimit të tyre,

Ainsi, puisqu'il est réservé à quelques-uns d'y entrer, et que ceux qui avaient reçu les premiers cette bonne nouvelle, n'y sont pas entrés à cause de leur incrédulité,

7 ai cakton përsëri një ditë: “Sot”, duke thënë, mbas kaq kohe, me gojën e Davidit: “Sot, në qoftë se e dëgjoni zërin e tij, mos u bëni zemërgur”.

Dieu fixe de nouveau un jour qu'il appelle «Aujourd'hui», et il le fait dans un psaume de David, bien longtemps après, comme il est dit plus haut: «Aujourd'hui, si vous entendez sa voix, n'endurcissez pas vos coeurs!»

8 Sepse, në qoftë se Jozueu do t’u kishte dhënë prehje, Perëndia nuk do të kishte folur për një ditë tjetër.

En effet, si Josué leur avait donné le repos, Dieu ne parlerait pas après cela d'un autre jour.

9 Mbetet, pra, një pushim i së shtunës për popullin e Perëndisë.

Il reste donc un repos pour le peuple de Dieu.

10 Sepse kush ka hyrë në prehjen e tij, ka bërë pushim edhe ai nga veprat e veta, ashtu si Perëndia nga të tijat.

Car celui qui entre dans le repos de Dieu, se repose de ses oeuvres, comme Dieu s'est reposé des siennes.

11 Le të përpiqemi, pra, të hyjmë në atë prehje, që askush të mos bjerë në atë shëmbull të mosbindjes.

Efforçons-nous donc d'entrer dans ce repos, afin qu'aucun de nous ne vienne à tomber, en donnant le même exemple d'incrédulité.

12 Sepse fjala e Perëndisë është e gjallë dhe vepruese, më e mprehtë se çdo shpatë me dy tehe dhe depërton deri në ndarjen e shpirtit dhe të frymës, të nyjeve dhe të palcave, dhe është në gjendje të gjykojë mendimet dhe dëshirat e zemrës.

Car la parole de Dieu est vivante et efficace, plus pénétrante qu'aucune épée à deux tranchants; elle atteint jusqu'à la division de l'âme et de l'esprit, des jointures et des moelles; elle est le juge des intentions et des pensées du coeur.

13 Dhe nuk ka asnjë krijesë që të jetë e fshehur para tij, por të gjitha janë lakuriq dhe të zbuluara para syve të Atij, të cilit ne do t’i japim llogari.

Aucune créature n'est cachée devant lui, mais tout est à nu et à découvert aux yeux de Celui à qui nous devons rendre compte.

14 Duke pasur, pra, një kryeprift të madh që ka përshkuar qiejt, Jezusin, Birin e Perëndisë, le të mbajmë fort rrëfimin tonë të besimit.

Ainsi donc, puisque nous avons un grand et souverain sacrificateur, qui a pénétré les cieux, Jésus, le Fils de Dieu, demeurons fermes dans la profession de notre foi.

15 Sepse ne nuk kemi kryeprift që nuk mund t’i vijë keq për dobësitë tona, po një që u tundua në të gjitha ashtu si ne, por pa mëkatuar.

Car nous n'avons pas un souverain sacrificateur qui ne puisse compatir à nos faiblesses, puisqu'il a été tenté comme nous en toutes choses, sans commettre aucun péché.

16 Le t’i afrohemi, pra, me guxim fronit të hirit, që të marrim mëshirë e të gjejmë hir, për të pasur ndihmë në kohë nevoje.

Approchons-nous donc avec assurance du trône de la grâce, afin d'obtenir miséricorde et de trouver grâce, pour être secourus au moment convenable.