Hebrenjve 4

1 Prandaj, përderisa mbetet akoma një premtim për të hyrë në prehjen e tij, le të kemi frikë se mos ndonjë nga ju të mbetet jashtë.

We may fear therefore otherwise otherwise while is left remaining [the] promise to enter into the rest of Him, may seem any of you to have fallen short.

2 Në fakt neve si edhe atyre u ishte shpallur lajmi i mirë, por fjala e predikimit nuk u dha dobi fare, sepse nuk qe e bashkuar me besimin tek ata që e dëgjuan.

And for we are evangelised just as also they [were]; also they [were]; but not did profit the message of [their] hearing them not (united with *N+kO) the faith of those having heard.

3 Sepse ne që besuam hyjmë në prehje, siç tha ai: “Kështu u përbetova në mërinë time: nuk do të hyjnë në prehjen time”, ndonëse veprat e tij u mbaruan që kur se u krijua bota.

We enter for into the rest those having believed even as He has said: So I swore in the wrath of mine; Not will they enter into the rest of Mine; and yet and yet the works from [the] foundation of [the] world have been finished.

4 Sepse diku ai ka thënë kështu për të shtatën ditë: “Dhe Perëndia u preh të shtatën ditë nga të gjitha veprat e tij”;

He has spoken for somewhere concerning the seventh [day] in this way; And rested God on the day seventh from all the works of Him.

5 dhe po aty: “Nuk do të hyjnë në prehjen time”.

And in this [passage] again; [Not] will they enter into the rest of Mine.

6 Mbasi, pra, mbetet që disa të hyjnë në të, ndërsa ata që u ungjillzuan më përpara nuk hyjnë për shkak të mosbesimit të tyre,

Since therefore it remains [for] some to enter into it and those formerly having been evangelised not they did enter in because of disobedience,

7 ai cakton përsëri një ditë: “Sot”, duke thënë, mbas kaq kohe, me gojën e Davidit: “Sot, në qoftë se e dëgjoni zërin e tij, mos u bëni zemërgur”.

again a certain He appoints day: Today, through David saying: after so long a time, even as (it has been predicted, *N+KO) Today if the voice of Him you shall hear, not shall harden the hearts of you.

8 Sepse, në qoftë se Jozueu do t’u kishte dhënë prehje, Perëndia nuk do të kishte folur për një ditë tjetër.

If for to them Joshua gave rest, not then would about another was he speaking after this day;

9 Mbetet, pra, një pushim i së shtunës për popullin e Perëndisë.

So then there remains a Sabbath rest for the people of God.

10 Sepse kush ka hyrë në prehjen e tij, ka bërë pushim edhe ai nga veprat e veta, ashtu si Perëndia nga të tijat.

The [one] for having entered into the rest of Him also he himself rested from the works of him as from [His] own God [did].

11 Le të përpiqemi, pra, të hyjmë në atë prehje, që askush të mos bjerë në atë shëmbull të mosbindjes.

We may be diligent therefore to enter into that [very] rest, so that not by the same anyone example may fall of disobedience.

12 Sepse fjala e Perëndisë është e gjallë dhe vepruese, më e mprehtë se çdo shpatë me dy tehe dhe depërton deri në ndarjen e shpirtit dhe të frymës, të nyjeve dhe të palcave, dhe është në gjendje të gjykojë mendimet dhe dëshirat e zemrës.

Living [is] for the word of God and active and sharper than any sword two-edged even penetrating as far as [the] division of soul (then *k) and spirit, of joints and also marrows, and able to judge [the] thoughts and intentions of [the] heart;

13 Dhe nuk ka asnjë krijesë që të jetë e fshehur para tij, por të gjitha janë lakuriq dhe të zbuluara para syve të Atij, të cilit ne do t’i japim llogari.

And not there is creature hidden before Him; all things however [are] uncovered and laid bare to the eyes of Him to whom [is] our reckoning.

14 Duke pasur, pra, një kryeprift të madh që ka përshkuar qiejt, Jezusin, Birin e Perëndisë, le të mbajmë fort rrëfimin tonë të besimit.

Having therefore a high priest great having passed through the heavens, Jesus the Son of God, we may hold firmly to [our] confession.

15 Sepse ne nuk kemi kryeprift që nuk mund t’i vijë keq për dobësitë tona, po një që u tundua në të gjitha ashtu si ne, por pa mëkatuar.

Not for have we a high priest not being able to sympathize with the weaknesses of us, (tempted *N+kO) however in all things by [the] same way without sin.

16 Le t’i afrohemi, pra, me guxim fronit të hirit, që të marrim mëshirë e të gjejmë hir, për të pasur ndihmë në kohë nevoje.

We may come therefore with boldness to the throne of grace, so that we may receive (mercy *N+kO) and grace may find for in time of need help.