Hebrenjve 4

1 Prandaj, përderisa mbetet akoma një premtim për të hyrë në prehjen e tij, le të kemi frikë se mos ndonjë nga ju të mbetet jashtë.

LET us fear then lest, though a promise be left of entering into his rest, any one of you should appear to fail of obtaining it.

2 Në fakt neve si edhe atyre u ishte shpallur lajmi i mirë, por fjala e predikimit nuk u dha dobi fare, sepse nuk qe e bashkuar me besimin tek ata që e dëgjuan.

For we are hearing the same gospel preached as they did; but the word heard did not profit them, not being incorporated by faith with those who heard it.

3 Sepse ne që besuam hyjmë në prehje, siç tha ai: “Kështu u përbetova në mërinë time: nuk do të hyjnë në prehjen time”, ndonëse veprat e tij u mbaruan që kur se u krijua bota.

For we who have believed, have entered into the rest, even as he said, “So, I sware in my wrath, that they shall not enter into my rest;” and that notwithstanding the works were done from the foundation of the world.

4 Sepse diku ai ka thënë kështu për të shtatën ditë: “Dhe Perëndia u preh të shtatën ditë nga të gjitha veprat e tij”;

For he said in a certain passage concerning the seventh day to this purport, “And God rested on the seventh day from all his works.”

5 dhe po aty: “Nuk do të hyjnë në prehjen time”.

And in this passage again, “They shall not enter into my rest.”

6 Mbasi, pra, mbetet që disa të hyjnë në të, ndërsa ata që u ungjillzuan më përpara nuk hyjnë për shkak të mosbesimit të tyre,

Forasmuch therefore as it remaineth for some to enter into it, and they who first had the gospel preached to them entered not in because of unbelief;

7 ai cakton përsëri një ditë: “Sot”, duke thënë, mbas kaq kohe, me gojën e Davidit: “Sot, në qoftë se e dëgjoni zërin e tij, mos u bëni zemërgur”.

again he limiteth a certain day, saying by David, To-day, after so long a time; as it is said, “To-day if ye will hear his voice harden not your hearts.”

8 Sepse, në qoftë se Jozueu do t’u kishte dhënë prehje, Perëndia nuk do të kishte folur për një ditë tjetër.

For if Joshua had given them the rest, he would not afterwards have spoken of another day.

9 Mbetet, pra, një pushim i së shtunës për popullin e Perëndisë.

A sabbatical rest then still remaineth for the people of God.

10 Sepse kush ka hyrë në prehjen e tij, ka bërë pushim edhe ai nga veprat e veta, ashtu si Perëndia nga të tijat.

For he that is entered into his rest, he also hath rested from his works, as God did from his own.

11 Le të përpiqemi, pra, të hyjmë në atë prehje, që askush të mos bjerë në atë shëmbull të mosbindjes.

Let us then earnestly endeavour to enter into that rest, lest any person fall after the same example of unbelief.

12 Sepse fjala e Perëndisë është e gjallë dhe vepruese, më e mprehtë se çdo shpatë me dy tehe dhe depërton deri në ndarjen e shpirtit dhe të frymës, të nyjeve dhe të palcave, dhe është në gjendje të gjykojë mendimet dhe dëshirat e zemrës.

For the word of God is quickening, and energetic, and sharper than every two-edged sword, and piercing through and through, so as to divide both soul and spirit, both joints and spinal marrow, and critically judges the thoughts and intents of the heart.

13 Dhe nuk ka asnjë krijesë që të jetë e fshehur para tij, por të gjitha janë lakuriq dhe të zbuluara para syve të Atij, të cilit ne do t’i japim llogari.

Even creation is not invisible before him, but all things are naked, and fully displayed before his eyes, to whom we must give our account.

14 Duke pasur, pra, një kryeprift të madh që ka përshkuar qiejt, Jezusin, Birin e Perëndisë, le të mbajmë fort rrëfimin tonë të besimit.

Having then a great high-priest passed through the heavens, Jesus the Son of God, let us hold fast the confession.

15 Sepse ne nuk kemi kryeprift që nuk mund t’i vijë keq për dobësitë tona, po një që u tundua në të gjitha ashtu si ne, por pa mëkatuar.

For we have not an high-priest incapable of a fellow-feeling with our infirmities, but one tempted in all points, in exact resemblance with ourselves, sin excepted.

16 Le t’i afrohemi, pra, me guxim fronit të hirit, që të marrim mëshirë e të gjejmë hir, për të pasur ndihmë në kohë nevoje.

Let us therefore approach with boldness the throne of grace, that we may receive mercy, and find grace for seasonable help.