Hebrenjve 4

1 Prandaj, përderisa mbetet akoma një premtim për të hyrë në prehjen e tij, le të kemi frikë se mos ndonjë nga ju të mbetet jashtë.

Let us fear, therefore, lest, as a promise of entering into his rest still remains, any of you should seem to come short of it.

2 Në fakt neve si edhe atyre u ishte shpallur lajmi i mirë, por fjala e predikimit nuk u dha dobi fare, sepse nuk qe e bashkuar me besimin tek ata që e dëgjuan.

For we have had the good news preached to us, even as they had: but the word preached did not profit them, for it was not mixed with faith in those who heard it.

3 Sepse ne që besuam hyjmë në prehje, siç tha ai: “Kështu u përbetova në mërinë time: nuk do të hyjnë në prehjen time”, ndonëse veprat e tij u mbaruan që kur se u krijua bota.

For we who have believed are to enter into rest, as he said: So I swore in my anger, they shall not enter into my rest; namely, that rest from his works which had been finished from the foundation of the world.

4 Sepse diku ai ka thënë kështu për të shtatën ditë: “Dhe Perëndia u preh të shtatën ditë nga të gjitha veprat e tij”;

For he spoke in a certain place of the seventh day, thus: And God did rest on the seventh day from all his works;

5 dhe po aty: “Nuk do të hyjnë në prehjen time”.

and in this place again: They shall not enter into my rest.

6 Mbasi, pra, mbetet që disa të hyjnë në të, ndërsa ata që u ungjillzuan më përpara nuk hyjnë për shkak të mosbesimit të tyre,

Since, then, it remains that some must enter into it, and they, to whom the good news was first preached, did not enter in on account of unbelief,

7 ai cakton përsëri një ditë: “Sot”, duke thënë, mbas kaq kohe, me gojën e Davidit: “Sot, në qoftë se e dëgjoni zërin e tij, mos u bëni zemërgur”.

again, he determines a certain day, saying in David, after so long a time, To-day, as it is said, To-day, if you will hear his voice, harden not your hearts.

8 Sepse, në qoftë se Jozueu do t’u kishte dhënë prehje, Perëndia nuk do të kishte folur për një ditë tjetër.

For if Joshua had given them rest, he would not, after this, have spoken of another day.

9 Mbetet, pra, një pushim i së shtunës për popullin e Perëndisë.

There remains, therefore, a sabbath-state for the people of God.

10 Sepse kush ka hyrë në prehjen e tij, ka bërë pushim edhe ai nga veprat e veta, ashtu si Perëndia nga të tijat.

For he that has entered into his rest, he also has ceased from his own works, as God did from his.

11 Le të përpiqemi, pra, të hyjmë në atë prehje, që askush të mos bjerë në atë shëmbull të mosbindjes.

Let us earnestly strive, therefore, to enter into that rest, lest any one fall after the same example of unbelief.

12 Sepse fjala e Perëndisë është e gjallë dhe vepruese, më e mprehtë se çdo shpatë me dy tehe dhe depërton deri në ndarjen e shpirtit dhe të frymës, të nyjeve dhe të palcave, dhe është në gjendje të gjykojë mendimet dhe dëshirat e zemrës.

For the word of God is living and powerful, and sharper than any two-edged sword, and pierces even to the dividing asunder of soul and spirit, and of the joints and marrow, and is a discerner of the thoughts and intents of the heart.

13 Dhe nuk ka asnjë krijesë që të jetë e fshehur para tij, por të gjitha janë lakuriq dhe të zbuluara para syve të Atij, të cilit ne do t’i japim llogari.

And there is no creature which is not manifest in his sight: but all things are naked, and exposed to the eyes of him to whom we must give an account.

14 Duke pasur, pra, një kryeprift të madh që ka përshkuar qiejt, Jezusin, Birin e Perëndisë, le të mbajmë fort rrëfimin tonë të besimit.

Seeing, then, that we have a great high priest, who has passed through the heavens, Jesus the Son of God, let us hold fast our confession.

15 Sepse ne nuk kemi kryeprift që nuk mund t’i vijë keq për dobësitë tona, po një që u tundua në të gjitha ashtu si ne, por pa mëkatuar.

For we have not a high priest that can not sympathize with our infirmities; but he was tempted in all things like ourselves, yet without sin.

16 Le t’i afrohemi, pra, me guxim fronit të hirit, që të marrim mëshirë e të gjejmë hir, për të pasur ndihmë në kohë nevoje.

Let us come, therefore, with boldness, to the throne of grace, that we may receive mercy, and find grace to help in every time of need.