Hebrenjve 3

1 Prandaj, o vëllezër të shenjtë, pjestarë të thirrjes qiellore, vështroni apostullin dhe kryepriftin e rrëfimit të besimit tonë, Jezu Krishtin,

Por esta razón, hermanos santos, llamados por Dios para tener una parte en el cielo, piensen en Jesús, el representante y sumo sacerdote de nuestra fe;

2 i cili është besnik ndaj atij që e bëri, ashtu si qe edhe Moisiu në tërë shtëpinë e tij.

El que fue fiel a Dios, que le dio su lugar, como lo hizo Moisés en toda su casa.

3 Sepse Jezusi është i denjë për më shumë lavdi se Moisiu, meqenëse ai që ndërton shtëpinë ka më shumë nder se shtëpia.

Y era correcto que este hombre tuviera más honor que Moisés, así como el que construye una casa tiene más honor que la casa.

4 sepse çdo shtëpi ndërtohet prej dikujt, por ai që ka ndërtuar gjithçka është Perëndia.

Porque cada casa tiene un constructor; pero el constructor de todas las cosas es Dios.

5 Dhe Moisiu qe me të vërtetë besnik në shtëpinë e Perëndisë si shërbëtor, për të dëshmuar për të gjitha gjërat që duheshin thënë,

Y ciertamente Moisés guardó la fe como siervo en toda su casa, y como testigo de lo que se iba a decir más tarde;

6 por Krishti, si bir, është mbi shtëpinë e tij dhe shtëpia e vet jemi ne, në qoftë se e mbajmë deri në fund guximin dhe mburrjen e shpresës.

Pero Cristo como un hijo, sobre esta casa de Dios que somos nosotros, si mantenemos nuestros corazones fijos en la esperanza alegre y cierta hasta el final.

7 Prandaj, sikurse thotë Fryma e Shenjtë: “Sot, në qoftë se e dëgjoni zërin e tij,

Y así, como dice el Espíritu Santo: Hoy, si permites que su voz venga a tus oídos,

8 mos i ngurtësoni zemrat tuaja si në provokim, në ditën e tundimit në shkretëtirë,

No seas duro de corazón, como cuando me hiciste enojar, en el día de la prueba en el desierto,

9 ku etërit tuaj më tunduan duke më vënë në sprovë, ndonëse i kishin parë veprat e mia dyzet vjet.

Cuando tus padres me pusieron a prueba, y vieron mis obras durante cuarenta años.

10 Prandaj u indinjova me atë brez dhe thashë: Gabojnë gjithnjë me zemër dhe nuk i njohën udhët e mia;

Y causaron que me enojara con esta generación, y dije: En todo momento están extraviados en sus corazones, y no han querido conocer mis caminos;

11 kështu u betova në mërinë time: Nuk do të hyjnë në prehjen time”.

Y enojado, hice un juramento, diciendo: No pueden venir a mi reposo.

12 Kini kujdes, vëllezër, se mos ndonjë nga ju ka zemër të ligë, mosbesimi, që të largohet nga Perëndia i gjallë,

Hermanos míos, tengan cuidado de que no haya en ninguno de ustedes, por casualidad, un corazón malvado sin fe, apartándose del Dios viviente:

13 por nxitni njeri tjetrin çdo ditë, derisa thuhet: “Sot”, që të mos ngurtësohet ndonjë nga ju prej mashtrimit të mëkatit.

Pero den consuelo unos a otros todos los días mientras permanezca el día de hoy; para que ninguno de ustedes se endurezca por el engaño del pecado;

14 Sepse ne jemi bërë pjestarë të Krishtit, në qoftë se do ta ruajmë të palëkundur deri në fund fillimin e besimit,

Porque si guardamos la fe que teníamos al principio, aun hasta el fin, tenemos parte con Cristo;

15 kur thuhet: “Sot, në qoftë se e dëgjoni zërin e tij, mos jini zemërgur si në ditën e kryengritjes”.

Como se dice: Hoy, si permites que su voz llegue a tus oídos, no seas duro de corazón, como cuando lo hiciste enojar.

16 Kush janë ata që, mbasi e dëgjuan, e provokuan? A thua jo të gjithë ata që dolën nga Egjipti me anë të Moisiut?

¿Quiénes lo provocaron después de haber oído su voz? ¿No fueron todos los que salieron de Egipto con Moisés?

17 Dhe kush qenë ata me të cilët u zemërua për dyzet vjet? A s’qenë vallë ata që mëkatuan, kufomat e të cilëve ranë nëpër shkretëtirë?

¿Y con quién estuvo enojado durante cuarenta años? ¿No fue con los que hicieron el mal, que murieron en el desierto?

18 Dhe për cilët bëri be se nuk do të hynin në prehjen e tij, veç se për ata që qenë të pabindur?

¿Y a quiénes juró que no vendrían al lugar de reposo? ¿No fue a los que fueron en contra de sus órdenes?

19 Ne shohim se ata nuk mundën të hyjnë për shkak të mosbesimit.

Entonces vemos que no pudieron entrar porque no creyeron.