Hebrenjve 3
1 Prandaj, o vëllezër të shenjtë, pjestarë të thirrjes qiellore, vështroni apostullin dhe kryepriftin e rrëfimit të besimit tonë, Jezu Krishtin,
Итак, братия святые, участники в небесном звании, уразумейте Посланника и Первосвященника исповедания нашего, Иисуса Христа,
2 i cili është besnik ndaj atij që e bëri, ashtu si qe edhe Moisiu në tërë shtëpinë e tij.
Который верен Поставившему Его, как и Моисей во всем доме Его.
3 Sepse Jezusi është i denjë për më shumë lavdi se Moisiu, meqenëse ai që ndërton shtëpinë ka më shumë nder se shtëpia.
Ибо Он достоин тем большей славы пред Моисеем, чем большую честь имеет в сравнении с домом тот, кто устроил его;
4 sepse çdo shtëpi ndërtohet prej dikujt, por ai që ka ndërtuar gjithçka është Perëndia.
Ибо всякий дом устрояется кем - либо; а устроивший все есть Бог.
5 Dhe Moisiu qe me të vërtetë besnik në shtëpinë e Perëndisë si shërbëtor, për të dëshmuar për të gjitha gjërat që duheshin thënë,
И Моисей верен во всем доме Его, как служитель для засвидетельствования того, что надлежало возвестить.
6 por Krishti, si bir, është mbi shtëpinë e tij dhe shtëpia e vet jemi ne, në qoftë se e mbajmë deri në fund guximin dhe mburrjen e shpresës.
А Христос - как Сын в доме его; дом же Его - мы, если только дерзновение и упование, которым хвалимся, твердо сохраним до конца.
7 Prandaj, sikurse thotë Fryma e Shenjtë: “Sot, në qoftë se e dëgjoni zërin e tij,
Почему как говорит Дух Святый, “ныне, когда услышите глас Его,
8 mos i ngurtësoni zemrat tuaja si në provokim, në ditën e tundimit në shkretëtirë,
Не ожесточите сердец ваших как во время ропота в день искушения в пустыне,
9 ku etërit tuaj më tunduan duke më vënë në sprovë, ndonëse i kishin parë veprat e mia dyzet vjet.
Где искушали меня отцы ваши, испытывали Меня и видели дела мои сорок лет,
10 Prandaj u indinjova me atë brez dhe thashë: Gabojnë gjithnjë me zemër dhe nuk i njohën udhët e mia;
Посему Я вознегодовал на оный род и сказал: непрестанно заблуждают сердцем, не познали они путей Моих;
11 kështu u betova në mërinë time: Nuk do të hyjnë në prehjen time”.
Посему Я поклялся во гневе Моем, что они не войдут в покой мой”.
12 Kini kujdes, vëllezër, se mos ndonjë nga ju ka zemër të ligë, mosbesimi, që të largohet nga Perëndia i gjallë,
Смотрите, братия чтобы не было в ком из вас сердца лукавого и неверного, дабы вам не отступить от Бога живого.
13 por nxitni njeri tjetrin çdo ditë, derisa thuhet: “Sot”, që të mos ngurtësohet ndonjë nga ju prej mashtrimit të mëkatit.
Но наставляйте друг друга каждый день доколе можно говорить “ныне”, чтобы кто из вас не ожесточился, обольстившись грехом.
14 Sepse ne jemi bërë pjestarë të Krishtit, në qoftë se do ta ruajmë të palëkundur deri në fund fillimin e besimit,
Ибо мы сделались причастниками Христу, если только начатую жизнь сохраним до конца,
15 kur thuhet: “Sot, në qoftë se e dëgjoni zërin e tij, mos jini zemërgur si në ditën e kryengritjes”.
Доколе говорится: “ныне, когда услышите глас Его, не ожесточите сердец ваших, как во время ропота”.
16 Kush janë ata që, mbasi e dëgjuan, e provokuan? A thua jo të gjithë ata që dolën nga Egjipti me anë të Moisiut?
Ибо некоторые из слышавших возроптали, но не все вышедшие из Египта с Моисеем.
17 Dhe kush qenë ata me të cilët u zemërua për dyzet vjet? A s’qenë vallë ata që mëkatuan, kufomat e të cilëve ranë nëpër shkretëtirë?
На кого же негодовал он сорок лет? Не на согревших ли, которых кости пали в пустыне?
18 Dhe për cilët bëri be se nuk do të hynin në prehjen e tij, veç se për ata që qenë të pabindur?
Против кого же клялся, что не войдут в покой Его, как не против непокорных?
19 Ne shohim se ata nuk mundën të hyjnë për shkak të mosbesimit.
И так видим, что они не могли войти за неверие.
