Hebrenjve 3

1 Prandaj, o vëllezër të shenjtë, pjestarë të thirrjes qiellore, vështroni apostullin dhe kryepriftin e rrëfimit të besimit tonë, Jezu Krishtin,

Therefore, holy brothers, you share in a heavenly calling. Think about Jesus, the apostle and high priest of our confession.

2 i cili është besnik ndaj atij që e bëri, ashtu si qe edhe Moisiu në tërë shtëpinë e tij.

He was faithful to God, who appointed him, just as Moses was also faithful in God's house.

3 Sepse Jezusi është i denjë për më shumë lavdi se Moisiu, meqenëse ai që ndërton shtëpinë ka më shumë nder se shtëpia.

For Jesus has been considered worthy of greater glory than Moses, because the one who builds a house has more honor than the house itself.

4 sepse çdo shtëpi ndërtohet prej dikujt, por ai që ka ndërtuar gjithçka është Perëndia.

For every house is built by someone, but the one who built everything is God.

5 Dhe Moisiu qe me të vërtetë besnik në shtëpinë e Perëndisë si shërbëtor, për të dëshmuar për të gjitha gjërat që duheshin thënë,

For Moses was faithful as a servant in God's entire house, bearing witness about the things that were to be spoken of in the future.

6 por Krishti, si bir, është mbi shtëpinë e tij dhe shtëpia e vet jemi ne, në qoftë se e mbajmë deri në fund guximin dhe mburrjen e shpresës.

But Christ is faithful as a Son who is in charge of God's house. We are his house if we hold fast to our courage and the hope of which we boast.

7 Prandaj, sikurse thotë Fryma e Shenjtë: “Sot, në qoftë se e dëgjoni zërin e tij,

Therefore, it is just as the Holy Spirit says: “Today, if you hear his voice

8 mos i ngurtësoni zemrat tuaja si në provokim, në ditën e tundimit në shkretëtirë,

do not harden your hearts as in the rebellion, in the time of testing in the wilderness.

9 ku etërit tuaj më tunduan duke më vënë në sprovë, ndonëse i kishin parë veprat e mia dyzet vjet.

This was when your ancestors rebelled by testing me, and when, during forty years, they saw my deeds.

10 Prandaj u indinjova me atë brez dhe thashë: Gabojnë gjithnjë me zemër dhe nuk i njohën udhët e mia;

Therefore I was displeased with that generation. I said, 'They have always gone astray in their hearts. They have not known my ways.'

11 kështu u betova në mërinë time: Nuk do të hyjnë në prehjen time”.

It is just as I swore in my anger: 'They will never enter my rest.'”

12 Kini kujdes, vëllezër, se mos ndonjë nga ju ka zemër të ligë, mosbesimi, që të largohet nga Perëndia i gjallë,

Be careful, brothers, so that among you there will not be anyone with an evil heart of unbelief, a heart that turns away from the living God.

13 por nxitni njeri tjetrin çdo ditë, derisa thuhet: “Sot”, që të mos ngurtësohet ndonjë nga ju prej mashtrimit të mëkatit.

Instead, encourage one another daily, as long as it is called “today,” so that no one among you will be hardened by the deceitfulness of sin.

14 Sepse ne jemi bërë pjestarë të Krishtit, në qoftë se do ta ruajmë të palëkundur deri në fund fillimin e besimit,

For we have become partners of Christ if we firmly hold to our confidence in him from the beginning to the end.

15 kur thuhet: “Sot, në qoftë se e dëgjoni zërin e tij, mos jini zemërgur si në ditën e kryengritjes”.

About this it has been said, “Today, if you hear his voice, do not harden your hearts, as in the rebellion.”

16 Kush janë ata që, mbasi e dëgjuan, e provokuan? A thua jo të gjithë ata që dolën nga Egjipti me anë të Moisiut?

Who was it who heard God and rebelled? Was it not all those who came out of Egypt through Moses?

17 Dhe kush qenë ata me të cilët u zemërua për dyzet vjet? A s’qenë vallë ata që mëkatuan, kufomat e të cilëve ranë nëpër shkretëtirë?

With whom was he angry for forty years? Was it not with those who sinned, whose dead bodies fell in the wilderness?

18 Dhe për cilët bëri be se nuk do të hynin në prehjen e tij, veç se për ata që qenë të pabindur?

To whom did he swear that they would not enter his rest, if it was not to those who disobeyed him?

19 Ne shohim se ata nuk mundën të hyjnë për shkak të mosbesimit.

We see that they were not able to enter his rest because of unbelief.