Hebrenjve 10
1 Sepse ligji, duke pasur hijen e të mirave që kishin për të ardhur dhe jo figurën vetë të gjërave, nuk mundet kurrë që t’i bëjë të përkryer ata që i afrohen Perëndisë me anë të të njëjtave flijime që ofrohen vazhdimisht vit për vit.
He ko e meʻa ʻi he maʻu ʻe he fono ʻae ʻata pe ʻoe ngaahi meʻa lelei ʻe hoko, kae ʻikai ko hono tatau moʻoni ʻoe ngaahi meʻa, ʻoka ʻikai faʻa fai ia ʻi he ngaahi feilaulau ko ia ʻoku nau faʻa ʻatu ʻi he taʻu kotoa pē, ke fakahaohaoaʻi ʻakinautolu ʻoku fai ki ai.
2 Sepse përndryshe do të kishin pushuar t’i ofronin, sepse ata që e ushtrojnë kultin, si të pastroheshin një herë, a nuk do të kishin më asnjë vetëdije për mëkatet?
He ka ne pehē, ʻikai kuo tuku hono feilaulauʻaki? He koeʻuhi koe kau lotu kuo fakamaʻa ʻo tuʻo taha, ʻe ʻikai te nau kei ongoʻi loto ʻae angahala.
3 Por në këto flijime përtërihet çdo vit kujtimi i mëkateve,
Ka ʻi he ngaahi [feilaulau] ko ia [ʻoku ai ]ʻae fakamanatu ki he angahala ʻi he taʻu kotoa pē.
4 sepse është e pamundur që gjaku i demave dhe i cjepve të heqë mëkatët.
He ʻoku ʻikai ʻaupito mafai ke ʻave ʻae angahala ʻe he toto ʻoe fanga pulu mo e fanga kosi.
5 Prandaj, duke hyrë në botë, ai thotë: “Ti nuk deshe as flijim as mblatë, po bëre gati për mua një trup;
Ko ia ʻoku pehē ai ʻe ia, ʻi heʻene hāʻele mai ki māmani, “Ko e feilaulau mo e meʻa foaki naʻe ʻikai te ke finangalo ki ai, ka kuo ke teuteu ʻae sino moʻoku:
6 ti nuk pëlqeve as olokauste as flijimet për mëkatin.
Ko e ngaahi feilaulau tutu mo e ngaahi feilaulau koeʻuhi ko e angahala ʻoku ʻikai te ke fiemālie ai.
7 Atëherë unë thashë: “Ja, unë po vij; në rotullin e librit është shkruar për mua; për të bërë, o Perëndi, vullnetin tënd””.
Peau toki pehē, ‘ʻE ʻOtua, vakai, ʻoku ou haʻu ke fai ho finangalo: he kuo tohi ʻi he tohi tākai ʻiate au.’”
8 Mbasi tha: “Ti nuk deshe as flijim as mblatë, as olokauste as flijime për mëkatin, që të blatohen sipas ligjit”,
Pea ʻi heʻene fuofua pehē mai, “Ko e feilaulau mo e meʻa foaki mo e feilaulau tutu mo e feilaulau koeʻuhi ko e angahala, naʻe ʻikai te ke finangalo ki ai,” pe fiemālie ai ʻaia ʻoku ʻatu ʻo fakatatau ki he fono;
9 ai shtoi: “Ja, unë vij për të bërë, o Perëndi, vullnetin tënd”. Ai heq të parën, që të vërë të dytën.
Pea toki pehē ʻe ia, “ʻE ʻOtua, vakai, ʻoku ou haʻu ke fai ho finangalo.” ʻOku ne ʻave ʻae ʻuluaki, ka ne fokotuʻumaʻu hono ua.
10 Prej këtij vullneti, ne jemi shenjtëruar me anë të kushtimit të trupit të Jezu Krishtit, që u bë një herë për të gjithë.
Pea ko e finangalo ko ia ʻoku fakamāʻoniʻoniʻi ai ʻakitautolu, ʻi he feilaulau ʻaki ʻae sino ʻo Sisu Kalaisi ʻo liunga taha pe.
11 Dhe ndërsa çdo prift rri përdita në këmbë duke shërbyer dhe duke mblatuar shpesh herë të njëjtat flijime, që nuk mund të heqin kurrë mëkatet,
Pea ʻoku tuʻu ʻae taulaʻeiki kotoa pē ʻi he ʻaho fulipē ʻo tauhi, mo feilaulau ʻaki ʻo liunga lahi ʻae ngaahi feilaulau pe ko ia, ʻaia ʻoku ʻikai ʻaupito faʻa fai ke ʻave ʻae angahala:
12 ai, përkundrazi, pasi dha për gjithnjë një flijim të vetëm për mëkatet, u vu të rrijë në të djathtën e Perëndisë,
Ka ko ia, kuo hili ʻene ʻatu ʻae feilaulau ʻe taha koeʻuhi ko e angahala, pea nofo ia ʻo taʻengata ʻi he nima toʻomataʻu ʻoe ʻOtua;
13 duke pritur paskëtaj vetëm që armiqtë e tij t’i vihen si ndenjëse për këmbët e tij.
Pea talu mei ai, mo ʻene ʻamanaki, kaeʻoua ke ngaohi hono ngaahi fili ko hono tuʻungavaʻe.
14 Sepse, me një ofertë të vetme, ai i bëri të përsosur për gjithnjë ata që shenjtërohen.
He ko e feilaulau pe taha kuo ne fakahaohaoa ai ʻo taʻengata ʻakinautolu kuo fakamāʻoniʻoniʻi.
15 Por edhe Fryma e Shenjtë na e dëshmon; sepse, mbasi pat thënë më parë:
ʻAia ʻoku fakamoʻoni ʻe he Laumālie Māʻoniʻoni kiate kitautolu: he kuo hili ʻene muʻaki lea mai,
16 “Kjo është Besëlidhja që unë do të bëj me ata pas atyre ditëve, thotë Perëndia, unë do t’i shtie ligjet e mia në zemrat e tyre dhe do t’i shkruaj në mendjet e tyre”,
“Ko e fuakava eni ʻaia te u fai mo kinautolu ʻoka hili ʻae ngaahi ʻaho ko ia, pea ʻoku pehē ʻe Sihova, Te u ʻai ʻeku ngaahi fekau ki honau loto, pea te u tohi ia ʻi honau laumālie;
17 shton: “Dhe nuk do t’i kujtoj më mëkatet e tyre dhe paudhësitë e tyre”.
Pea “ko ʻenau ngaahi angahala mo ʻenau ngaahi hia, ʻe ʻikai te u kei manatuʻi.”
18 Edhe atje ku ka ndjesë të këtyre gjërave, nuk ka më ofertë për mëkatin.
Pea ko ia [ʻoku ʻi ai ]ʻae fakamolemole ʻo ia, ʻe ʻikai ha kei feilaulau koeʻuhi ko e angahala.
19 Duke pasur, pra, o vëllezër, liri të plotë për të hyrë në shenjtërore me anë të gjakut të Jezusit,
Ko ia, ʻe kāinga, ko e meʻa ʻi heʻene ʻapaʻapangofua ʻetau hū ki he potu tapu ʻi he taʻataʻa ʻo Sisu,
20 me anë të një udhe të re dhe të gjallë që ai përuroi për ne me anë të velit, domethënë të mishit të tij,
ʻI he hala foʻou pea moʻui, ʻaia kuo ne fakatapui moʻotautolu, ʻi he puipui, ʻaia ko hono sino;
21 edhe duke pasur një kryeprift mbi shtëpinë e Perëndisë,
Pea [ʻi he ai ]mo e fungani taulaʻeiki ki he fale ʻoe ʻOtua;
22 le t’i afrohemi me zemër të vërtetë, me siguri të plotë besimi, duke i pasur zemrat tona të lara prej ndërgjegjës së ligë dhe trupin të larë me ujë të kulluar.
Ke tau ʻunuʻunu atu ʻi he loto moʻoni mo e ʻamanaki mālohi ʻoe tui, kuo luluku hotau loto mei he ʻatamai kovi, pea fakamaʻa mo hotau sino ʻaki ʻae vai maʻa.
23 Le të mbajmë të patundur rrëfimin e shpresës sonë, sepse besnik është ai që premtoi.
Ke tau puke maʻu ʻae fakahā ʻoe tau tui ʻo taʻengaueue; (he ʻoku moʻoni ia kuo ne fakaʻilo; )
24 Dhe le të kujdesemi për njeri tjetrin, për t’u nxitur për dashuri dhe vepra të mira,
Pea tau fetokangaʻaki ke fefakaʻaiʻaiʻaki ʻakitautolu ki he ʻofa mo e ngaahi ngaue lelei:
25 pa hequr dorë nga të mbledhurit bashkë tonin, sikurse kanë zakon disa, por të nxisim njeri tjetrin, aq më tepër se e shihni ditën që po afrohet.
Ke ʻoua naʻa siʻaki ʻekitautolu ʻe tau faʻa fakataha ʻo hangē ko ia ʻoku fai ʻe he niʻihi; kae feakonakiʻaki [ʻakimoutolu]: pea ʻāsili ai, ko hoʻomou ʻilo ʻoku ofi mai ʻae ʻaho.
26 Sepse, në qoftë se ne mëkatojmë me dashje mbasi kemi marrë dijeni të së vërtetës, nuk mbetet më asnjë flijim për mëkatet,
He kapau te tau angahala ka ko hotau loto, ka kuo hili ʻetau maʻu ʻae ʻilo ʻoe moʻoni, ʻoku ʻikai kei toe ha feilaulau koeʻuhi ko e angahala,
27 por vetëm një pritje gjyqi e tmerrshme dhe një e ndezur zjarri që do të përpijë kundërshtarët.
Ka ko e ʻamanaki fakailifia ki he fakamaau mo e houhau vela, ʻaia ʻe fakaʻauha ʻaki ʻae ngaahi fili.
28 Kushdo që shkel ligjin e Moisiut vritet pa mëshirë me deponimet e dy ose tre dëshmitarëve.
Ko ia naʻa ne maumauʻi ʻae fono ʻa Mōsese, naʻe mate taʻefakamolemolea ʻi he fakamoʻoni ʻe toko ua pe toko tolu:
29 Ç’dënim më të keq meriton, sipas mendimit tuaj, ai që ka shkelur me këmbë Birin e Perëndisë dhe e ka konsideruar profan gjakun e Besëlidhjes me të cilin u shenjtërua, dhe ka fyer Frymën e hirit?
Pea ʻoku mou pehē, ʻe fēfē hono lahi hake ʻoe tautea ʻe taau ke hoko kiate ia, kuo ne malaki hifo ʻae ʻAlo ʻoe ʻOtua, pea ne ui ʻae taʻataʻa ʻoe fuakava, ʻaia naʻe fakamaʻa ʻaki ia, ko e meʻa taʻemaʻa, pea kuo ne fai fakamamahi ki he Laumālie ʻoe ʻaloʻofa?
30 Sepse ne e dimë atë që ka thënë: “Hakmarrja më takon mua, unë do ta jap shpagimin”, thotë Perëndia. Dhe përsëri: “Perëndia do të gjykojë popullin e vet”.
He ʻoku tau ʻilo ia ʻaia kuo ne pehē, “ʻOku pehē ʻe Sihova, ʻOku ʻaʻaku ʻae tautea, te u totongi ʻeau.” Pea toe pehē, “E fakamaau ʻe Sihova ʻa hono kakai.”
31 Gjë e tmerrshme është të bjerë njeriu në duart e Perëndisë së gjallë.
Ko e meʻa fakailifia ke tō ki he nima ʻoe ʻOtua moʻui.
32 Dhe tani sillni ndërmend ditët e mëparshme, në të cilat, pasi u ndriçuat, keni duruar një luftë të madhe vuajtjesh,
Ka mou fakamanatu ki he ngaahi ʻaho ʻi muʻa, ne hili homou fakamāmangia, pea ne mou kātaki ʻae taʻu lahi ʻoe ngaahi mamahi;
33 herë duke u bërë objekt fyerjesh dhe mundimesh, herë duke u solidarizuar me ata që trajtoheshin në këtë mënyrë.
Ko e niʻihi, ʻi hono ngaohi ʻakimoutolu ko e siofiaʻanga ʻi he ngaahi manuki mo e ngaahi fakamamahi; pea ko e niʻihi, ʻi hoʻomou kaumeʻa mo kinautolu naʻe pehē ʻa honau ngaohi.
34 Sepse treguat dhembje për mua në prangat e mia dhe keni pranuar me gëzim t’ju zhveshin nga pasuria juaj, duke ditur se keni për veten tuaj një pasuri më të mirë e të qëndrueshme në qiej.
He naʻa mou manavaʻofa kiate au ʻi hoku ngaahi haʻi, pea naʻa mou tali fiefia ʻae maumau ʻo hoʻomou koloa, ko hoʻomou ʻilo ʻoku mou maʻu ʻi he langi ʻae koloa lelei lahi hake pea tolonga.
35 Mos e hidhni tej guximin tuaj, që do të ketë një shpërblim të madh.
Ko ia ke ʻoua naʻa siʻaki hoʻomou tui, ʻaia ʻoku lahi hono totongi lelei.
36 Sepse ju keni nevojë për ngulm që mbasi, të bëni vullnetin e Perëndisë, të merrni gjërat e premtuara.
He ʻoku taau mo kimoutolu ʻae faʻa kātaki, koeʻuhi ka hili hoʻomou fai ʻae finangalo ʻoe ʻOtua, ke mou maʻu ʻae talaʻofa.
37 “Edhe fort pak kohë, edhe ai që duhet të vijë do të vijë dhe nuk do të vonojë.
“Koeʻuhi ʻe toetoe siʻi pe, pea ko ia ʻoku haʻu, ʻe haʻu pe, pea ʻe ʻikai fakatuai.
38 Dhe i drejti do të jetojë prej besimit; por ne qoftë se ndokush tërhiqet prapa, shpirti im nuk do të gjejë pëlqim në të”.
Pea ko eni, ʻE moʻui ʻae tonuhia ʻi he tui, ka, ʻOka fakaholomui ia, ʻe ʻikai fiemālie hoku laumālie kiate ia.”
39 Por ne nuk jemi nga ata që tërhiqen prapa për humbje, por nga ata që besojnë në shpëtimin e shpirtit.
Ka ʻoku ʻikai te tau ʻonautolu ʻoku fakaholomui ki he malaʻia; kae ʻonautolu ʻoku tui ki he fakamoʻui ʻoe laumālie.
