Hebrenjve 10

1 Sepse ligji, duke pasur hijen e të mirave që kishin për të ardhur dhe jo figurën vetë të gjërave, nuk mundet kurrë që t’i bëjë të përkryer ata që i afrohen Perëndisë me anë të të njëjtave flijime që ofrohen vazhdimisht vit për vit.

vyavasthA bhaviShyanma NgalAnAM ChAyAsvarUpA na cha vastUnAM mUrttisvarUpA tato heto rnityaM dIyamAnairekavidhai rvArShikabalibhiH sharaNAgatalokAn siddhAn karttuM kadApi na shaknoti|

2 Sepse përndryshe do të kishin pushuar t’i ofronin, sepse ata që e ushtrojnë kultin, si të pastroheshin një herë, a nuk do të kishin më asnjë vetëdije për mëkatet?

yadyashakShyat tarhi teShAM balInAM dAnaM kiM na nyavarttiShyata? yataH sevAkAriShvekakR^itvaH pavitrIbhUteShu teShAM ko. api pApabodhaH puna rnAbhaviShyat|

3 Por në këto flijime përtërihet çdo vit kujtimi i mëkateve,

kintu tai rbalidAnaiH prativatsaraM pApAnAM smAraNaM jAyate|

4 sepse është e pamundur që gjaku i demave dhe i cjepve të heqë mëkatët.

yato vR^iShANAM ChAgAnAM vA rudhireNa pApamochanaM na sambhavati|

5 Prandaj, duke hyrë në botë, ai thotë: “Ti nuk deshe as flijim as mblatë, po bëre gati për mua një trup;

etatkAraNAt khrIShTena jagat pravishyedam uchyate, yathA, "neShTvA baliM na naivedyaM deho me nirmmitastvayA|

6 ti nuk pëlqeve as olokauste as flijimet për mëkatin.

na cha tvaM balibhi rhavyaiH pApaghnai rvA pratuShyasi|

7 Atëherë unë thashë: “Ja, unë po vij; në rotullin e librit është shkruar për mua; për të bërë, o Perëndi, vullnetin tënd””.

avAdiShaM tadaivAhaM pashya kurvve samAgamaM| dharmmagranthasya sarge me vidyate likhitA kathA| Isha mano. abhilAShaste mayA sampUrayiShyate|"

8 Mbasi tha: “Ti nuk deshe as flijim as mblatë, as olokauste as flijime për mëkatin, që të blatohen sipas ligjit”,

ityasmin prathamato yeShAM dAnaM vyavasthAnusArAd bhavati tAnyadhi tenedamuktaM yathA, balinaivedyahavyAni pApaghna nchopachArakaM, nemAni vA nChasi tvaM hi na chaiteShu pratuShyasIti|

9 ai shtoi: “Ja, unë vij për të bërë, o Perëndi, vullnetin tënd”. Ai heq të parën, që të vërë të dytën.

tataH paraM tenoktaM yathA, "pashya mano. abhilAShaM te karttuM kurvve samAgamaM;" dvitIyam etad vAkyaM sthirIkarttuM sa prathamaM lumpati|

10 Prej këtij vullneti, ne jemi shenjtëruar me anë të kushtimit të trupit të Jezu Krishtit, që u bë një herë për të gjithë.

tena mano. abhilASheNa cha vayaM yIshukhrIShTasyaikakR^itvaH svasharIrotsargAt pavitrIkR^itA abhavAma|

11 Dhe ndërsa çdo prift rri përdita në këmbë duke shërbyer dhe duke mblatuar shpesh herë të njëjtat flijime, që nuk mund të heqin kurrë mëkatet,

aparam ekaiko yAjakaH pratidinam upAsanAM kurvvan yaishcha pApAni nAshayituM kadApi na shakyante tAdR^ishAn ekarUpAn balIn punaH punarutsR^ijan tiShThati|

12 ai, përkundrazi, pasi dha për gjithnjë një flijim të vetëm për mëkatet, u vu të rrijë në të djathtën e Perëndisë,

kintvasau pApanAshakam ekaM baliM datvAnantakAlArtham Ishvarasya dakShiNa upavishya

13 duke pritur paskëtaj vetëm që armiqtë e tij t’i vihen si ndenjëse për këmbët e tij.

yAvat tasya shatravastasya pAdapIThaM na bhavanti tAvat pratIkShamANastiShThati|

14 Sepse, me një ofertë të vetme, ai i bëri të përsosur për gjithnjë ata që shenjtërohen.

yata ekena balidAnena so. anantakAlArthaM pUyamAnAn lokAn sAdhitavAn|

15 Por edhe Fryma e Shenjtë na e dëshmon; sepse, mbasi pat thënë më parë:

etasmin pavitra AtmApyasmAkaM pakShe pramANayati

16 “Kjo është Besëlidhja që unë do të bëj me ata pas atyre ditëve, thotë Perëndia, unë do t’i shtie ligjet e mia në zemrat e tyre dhe do t’i shkruaj në mendjet e tyre”,

"yato hetostaddinAt param ahaM taiH sArddham imaM niyamaM sthirIkariShyAmIti prathamata uktvA parameshvareNedaM kathitaM, teShAM chitte mama vidhIn sthApayiShyAmi teShAM manaHsu cha tAn lekhiShyAmi cha,

17 shton: “Dhe nuk do t’i kujtoj më mëkatet e tyre dhe paudhësitë e tyre”.

apara ncha teShAM pApAnyaparAdhAMshcha punaH kadApi na smAriShyAmi|"

18 Edhe atje ku ka ndjesë të këtyre gjërave, nuk ka më ofertë për mëkatin.

kintu yatra pApamochanaM bhavati tatra pApArthakabalidAnaM puna rna bhavati|

19 Duke pasur, pra, o vëllezër, liri të plotë për të hyrë në shenjtërore me anë të gjakut të Jezusit,

ato he bhrAtaraH, yIsho rudhireNa pavitrasthAnapraveshAyAsmAkam utsAho bhavati,

20 me anë të një udhe të re dhe të gjallë që ai përuroi për ne me anë të velit, domethënë të mishit të tij,

yataH so. asmadarthaM tiraskariNyArthataH svasharIreNa navInaM jIvanayukta nchaikaM panthAnaM nirmmitavAn,

21 edhe duke pasur një kryeprift mbi shtëpinë e Perëndisë,

apara ncheshvarIyaparivArasyAdhyakSha eko mahAyAjako. asmAkamasti|

22 le t’i afrohemi me zemër të vërtetë, me siguri të plotë besimi, duke i pasur zemrat tona të lara prej ndërgjegjës së ligë dhe trupin të larë me ujë të kulluar.

ato hetorasmAbhiH saralAntaHkaraNai rdR^iDhavishvAsaiH pApabodhAt prakShAlitamanobhi rnirmmalajale snAtasharIraishcheshvaram upAgatya pratyAshAyAH pratij nA nishchalA dhArayitavyA|

23 Le të mbajmë të patundur rrëfimin e shpresës sonë, sepse besnik është ai që premtoi.

yato yastAm a NgIkR^itavAn sa vishvasanIyaH|

24 Dhe le të kujdesemi për njeri tjetrin, për t’u nxitur për dashuri dhe vepra të mira,

aparaM premni satkriyAsu chaikaikasyotsAhavR^iddhyartham asmAbhiH parasparaM mantrayitavyaM|

25 pa hequr dorë nga të mbledhurit bashkë tonin, sikurse kanë zakon disa, por të nxisim njeri tjetrin, aq më tepër se e shihni ditën që po afrohet.

aparaM katipayalokA yathA kurvvanti tathAsmAbhiH sabhAkaraNaM na parityaktavyaM parasparam upadeShTavya ncha yatastat mahAdinam uttarottaraM nikaTavartti bhavatIti yuShmAbhi rdR^ishyate|

26 Sepse, në qoftë se ne mëkatojmë me dashje mbasi kemi marrë dijeni të së vërtetës, nuk mbetet më asnjë flijim për mëkatet,

satyamatasya j nAnaprApteH paraM yadi vayaM svaMchChayA pApAchAraM kurmmastarhi pApAnAM kR^ite. anyat kimapi balidAnaM nAvashiShyate

27 por vetëm një pritje gjyqi e tmerrshme dhe një e ndezur zjarri që do të përpijë kundërshtarët.

kintu vichArasya bhayAnakA pratIkShA ripunAshakAnalasya tApashchAvashiShyate|

28 Kushdo që shkel ligjin e Moisiut vritet pa mëshirë me deponimet e dy ose tre dëshmitarëve.

yaH kashchit mUsaso vyavasthAm avamanyate sa dayAM vinA dvayostisR^iNAM vA sAkShiNAM pramANena hanyate,

29 Ç’dënim më të keq meriton, sipas mendimit tuaj, ai që ka shkelur me këmbë Birin e Perëndisë dhe e ka konsideruar profan gjakun e Besëlidhjes me të cilin u shenjtërua, dhe ka fyer Frymën e hirit?

tasmAt kiM budhyadhve yo jana Ishvarasya putram avajAnAti yena cha pavitrIkR^ito. abhavat tat niyamasya rudhiram apavitraM jAnAti, anugrahakaram AtmAnam apamanyate cha, sa kiyanmahAghorataradaNDasya yogyo bhaviShyati?

30 Sepse ne e dimë atë që ka thënë: “Hakmarrja më takon mua, unë do ta jap shpagimin”, thotë Perëndia. Dhe përsëri: “Perëndia do të gjykojë popullin e vet”.

yataH parameshvaraH kathayati, "dAnaM phalasya matkarmma sUchitaM pradadAmyahaM|" punarapi, "tadA vichArayiShyante pareshena nijAH prajAH|" idaM yaH kathitavAn taM vayaM jAnImaH|

31 Gjë e tmerrshme është të bjerë njeriu në duart e Perëndisë së gjallë.

amareshvarasya karayoH patanaM mahAbhayAnakaM|

32 Dhe tani sillni ndërmend ditët e mëparshme, në të cilat, pasi u ndriçuat, keni duruar një luftë të madhe vuajtjesh,

he bhrAtaraH, pUrvvadinAni smarata yatastadAnIM yUyaM dIptiM prApya bahudurgatirUpaM saMgrAmaM sahamAnA ekato nindAkleshaiH kautukIkR^itA abhavata,

33 herë duke u bërë objekt fyerjesh dhe mundimesh, herë duke u solidarizuar me ata që trajtoheshin në këtë mënyrë.

anyatashcha tadbhoginAM samAMshino. abhavata|

34 Sepse treguat dhembje për mua në prangat e mia dhe keni pranuar me gëzim t’ju zhveshin nga pasuria juaj, duke ditur se keni për veten tuaj një pasuri më të mirë e të qëndrueshme në qiej.

yUyaM mama bandhanasya duHkhena duHkhino. abhavata, yuShmAkam uttamA nityA cha sampattiH svarge vidyata iti j nAtvA sAnandaM sarvvasvasyApaharaNam asahadhva ncha|

35 Mos e hidhni tej guximin tuaj, që do të ketë një shpërblim të madh.

ataeva mahApuraskArayuktaM yuShmAkam utsAhaM na parityajata|

36 Sepse ju keni nevojë për ngulm që mbasi, të bëni vullnetin e Perëndisë, të merrni gjërat e premtuara.

yato yUyaM yeneshvarasyechChAM pAlayitvA pratij nAyAH phalaM labhadhvaM tadarthaM yuShmAbhi rdhairyyAvalambanaM karttavyaM|

37 “Edhe fort pak kohë, edhe ai që duhet të vijë do të vijë dhe nuk do të vonojë.

yenAgantavyaM sa svalpakAlAt param AgamiShyati na cha vilambiShyate|

38 Dhe i drejti do të jetojë prej besimit; por ne qoftë se ndokush tërhiqet prapa, shpirti im nuk do të gjejë pëlqim në të”.

"puNyavAn jano vishvAsena jIviShyati kintu yadi nivarttate tarhi mama manastasmin na toShaM yAsyati|"

39 Por ne nuk jemi nga ata që tërhiqen prapa për humbje, por nga ata që besojnë në shpëtimin e shpirtit.

kintu vayaM vinAshajanikAM dharmmAt nivR^ittiM na kurvvANA AtmanaH paritrANAya vishvAsaM kurvvAmahe|