Hebrenjve 10

1 Sepse ligji, duke pasur hijen e të mirave që kishin për të ardhur dhe jo figurën vetë të gjërave, nuk mundet kurrë që t’i bëjë të përkryer ata që i afrohen Perëndisë me anë të të njëjtave flijime që ofrohen vazhdimisht vit për vit.

vyavasthA bhaviSyanmaGgalAnAM chAyAsvarUpA na ca vastUnAM mUrttisvarUpA tato heto rnityaM dIyamAnairekavidhai rvArSikabalibhiH zaraNAgatalokAn siddhAn karttuM kadApi na zaknoti|

2 Sepse përndryshe do të kishin pushuar t’i ofronin, sepse ata që e ushtrojnë kultin, si të pastroheshin një herë, a nuk do të kishin më asnjë vetëdije për mëkatet?

yadyazakSyat tarhi teSAM balInAM dAnaM kiM na nyavarttiSyata? yataH sevAkAriSvekakRtvaH pavitrIbhUteSu teSAM ko'pi pApabodhaH puna rnAbhaviSyat|

3 Por në këto flijime përtërihet çdo vit kujtimi i mëkateve,

kintu tai rbalidAnaiH prativatsaraM pApAnAM smAraNaM jAyate|

4 sepse është e pamundur që gjaku i demave dhe i cjepve të heqë mëkatët.

yato vRSANAM chAgAnAM vA rudhireNa pApamocanaM na sambhavati|

5 Prandaj, duke hyrë në botë, ai thotë: “Ti nuk deshe as flijim as mblatë, po bëre gati për mua një trup;

etatkAraNAt khrISTena jagat pravizyedam ucyate, yathA, "neSTvA baliM na naivedyaM deho me nirmmitastvayA|

6 ti nuk pëlqeve as olokauste as flijimet për mëkatin.

na ca tvaM balibhi rhavyaiH pApaghnai rvA pratuSyasi|

7 Atëherë unë thashë: “Ja, unë po vij; në rotullin e librit është shkruar për mua; për të bërë, o Perëndi, vullnetin tënd””.

avAdiSaM tadaivAhaM pazya kurvve samAgamaM| dharmmagranthasya sarge me vidyate likhitA kathA| Iza mano'bhilASaste mayA sampUrayiSyate|"

8 Mbasi tha: “Ti nuk deshe as flijim as mblatë, as olokauste as flijime për mëkatin, që të blatohen sipas ligjit”,

ityasmin prathamato yeSAM dAnaM vyavasthAnusArAd bhavati tAnyadhi tenedamuktaM yathA, balinaivedyahavyAni pApaghnaJcopacArakaM, nemAni vAJchasi tvaM hi na caiteSu pratuSyasIti|

9 ai shtoi: “Ja, unë vij për të bërë, o Perëndi, vullnetin tënd”. Ai heq të parën, që të vërë të dytën.

tataH paraM tenoktaM yathA, "pazya mano'bhilASaM te karttuM kurvve samAgamaM;" dvitIyam etad vAkyaM sthirIkarttuM sa prathamaM lumpati|

10 Prej këtij vullneti, ne jemi shenjtëruar me anë të kushtimit të trupit të Jezu Krishtit, që u bë një herë për të gjithë.

tena mano'bhilASeNa ca vayaM yIzukhrISTasyaikakRtvaH svazarIrotsargAt pavitrIkRtA abhavAma|

11 Dhe ndërsa çdo prift rri përdita në këmbë duke shërbyer dhe duke mblatuar shpesh herë të njëjtat flijime, që nuk mund të heqin kurrë mëkatet,

aparam ekaiko yAjakaH pratidinam upAsanAM kurvvan yaizca pApAni nAzayituM kadApi na zakyante tAdRzAn ekarUpAn balIn punaH punarutsRjan tiSThati|

12 ai, përkundrazi, pasi dha për gjithnjë një flijim të vetëm për mëkatet, u vu të rrijë në të djathtën e Perëndisë,

kintvasau pApanAzakam ekaM baliM datvAnantakAlArtham Izvarasya dakSiNa upavizya

13 duke pritur paskëtaj vetëm që armiqtë e tij t’i vihen si ndenjëse për këmbët e tij.

yAvat tasya zatravastasya pAdapIThaM na bhavanti tAvat pratIkSamANastiSThati|

14 Sepse, me një ofertë të vetme, ai i bëri të përsosur për gjithnjë ata që shenjtërohen.

yata ekena balidAnena so'nantakAlArthaM pUyamAnAn lokAn sAdhitavAn|

15 Por edhe Fryma e Shenjtë na e dëshmon; sepse, mbasi pat thënë më parë:

etasmin pavitra AtmApyasmAkaM pakSe pramANayati

16 “Kjo është Besëlidhja që unë do të bëj me ata pas atyre ditëve, thotë Perëndia, unë do t’i shtie ligjet e mia në zemrat e tyre dhe do t’i shkruaj në mendjet e tyre”,

"yato hetostaddinAt param ahaM taiH sArddham imaM niyamaM sthirIkariSyAmIti prathamata uktvA paramezvareNedaM kathitaM, teSAM citte mama vidhIn sthApayiSyAmi teSAM manaHsu ca tAn lekhiSyAmi ca,

17 shton: “Dhe nuk do t’i kujtoj më mëkatet e tyre dhe paudhësitë e tyre”.

aparaJca teSAM pApAnyaparAdhAMzca punaH kadApi na smAriSyAmi|"

18 Edhe atje ku ka ndjesë të këtyre gjërave, nuk ka më ofertë për mëkatin.

kintu yatra pApamocanaM bhavati tatra pApArthakabalidAnaM puna rna bhavati|

19 Duke pasur, pra, o vëllezër, liri të plotë për të hyrë në shenjtërore me anë të gjakut të Jezusit,

ato he bhrAtaraH, yIzo rudhireNa pavitrasthAnapravezAyAsmAkam utsAho bhavati,

20 me anë të një udhe të re dhe të gjallë që ai përuroi për ne me anë të velit, domethënë të mishit të tij,

yataH so'smadarthaM tiraskariNyArthataH svazarIreNa navInaM jIvanayuktaJcaikaM panthAnaM nirmmitavAn,

21 edhe duke pasur një kryeprift mbi shtëpinë e Perëndisë,

aparaJcezvarIyaparivArasyAdhyakSa eko mahAyAjako'smAkamasti|

22 le t’i afrohemi me zemër të vërtetë, me siguri të plotë besimi, duke i pasur zemrat tona të lara prej ndërgjegjës së ligë dhe trupin të larë me ujë të kulluar.

ato hetorasmAbhiH saralAntaHkaraNai rdRDhavizvAsaiH pApabodhAt prakSAlitamanobhi rnirmmalajale snAtazarIraizcezvaram upAgatya pratyAzAyAH pratijJA nizcalA dhArayitavyA|

23 Le të mbajmë të patundur rrëfimin e shpresës sonë, sepse besnik është ai që premtoi.

yato yastAm aGgIkRtavAn sa vizvasanIyaH|

24 Dhe le të kujdesemi për njeri tjetrin, për t’u nxitur për dashuri dhe vepra të mira,

aparaM premni satkriyAsu caikaikasyotsAhavRddhyartham asmAbhiH parasparaM mantrayitavyaM|

25 pa hequr dorë nga të mbledhurit bashkë tonin, sikurse kanë zakon disa, por të nxisim njeri tjetrin, aq më tepër se e shihni ditën që po afrohet.

aparaM katipayalokA yathA kurvvanti tathAsmAbhiH sabhAkaraNaM na parityaktavyaM parasparam upadeSTavyaJca yatastat mahAdinam uttarottaraM nikaTavartti bhavatIti yuSmAbhi rdRzyate|

26 Sepse, në qoftë se ne mëkatojmë me dashje mbasi kemi marrë dijeni të së vërtetës, nuk mbetet më asnjë flijim për mëkatet,

satyamatasya jJAnaprApteH paraM yadi vayaM svaMcchayA pApAcAraM kurmmastarhi pApAnAM kRte 'nyat kimapi balidAnaM nAvaziSyate

27 por vetëm një pritje gjyqi e tmerrshme dhe një e ndezur zjarri që do të përpijë kundërshtarët.

kintu vicArasya bhayAnakA pratIkSA ripunAzakAnalasya tApazcAvaziSyate|

28 Kushdo që shkel ligjin e Moisiut vritet pa mëshirë me deponimet e dy ose tre dëshmitarëve.

yaH kazcit mUsaso vyavasthAm avamanyate sa dayAM vinA dvayostisRNAM vA sAkSiNAM pramANena hanyate,

29 Ç’dënim më të keq meriton, sipas mendimit tuaj, ai që ka shkelur me këmbë Birin e Perëndisë dhe e ka konsideruar profan gjakun e Besëlidhjes me të cilin u shenjtërua, dhe ka fyer Frymën e hirit?

tasmAt kiM budhyadhve yo jana Izvarasya putram avajAnAti yena ca pavitrIkRto 'bhavat tat niyamasya rudhiram apavitraM jAnAti, anugrahakaram AtmAnam apamanyate ca, sa kiyanmahAghorataradaNDasya yogyo bhaviSyati?

30 Sepse ne e dimë atë që ka thënë: “Hakmarrja më takon mua, unë do ta jap shpagimin”, thotë Perëndia. Dhe përsëri: “Perëndia do të gjykojë popullin e vet”.

yataH paramezvaraH kathayati, "dAnaM phalasya matkarmma sUcitaM pradadAmyahaM|" punarapi, "tadA vicArayiSyante parezena nijAH prajAH|" idaM yaH kathitavAn taM vayaM jAnImaH|

31 Gjë e tmerrshme është të bjerë njeriu në duart e Perëndisë së gjallë.

amarezvarasya karayoH patanaM mahAbhayAnakaM|

32 Dhe tani sillni ndërmend ditët e mëparshme, në të cilat, pasi u ndriçuat, keni duruar një luftë të madhe vuajtjesh,

he bhrAtaraH, pUrvvadinAni smarata yatastadAnIM yUyaM dIptiM prApya bahudurgatirUpaM saMgrAmaM sahamAnA ekato nindAklezaiH kautukIkRtA abhavata,

33 herë duke u bërë objekt fyerjesh dhe mundimesh, herë duke u solidarizuar me ata që trajtoheshin në këtë mënyrë.

anyatazca tadbhoginAM samAMzino 'bhavata|

34 Sepse treguat dhembje për mua në prangat e mia dhe keni pranuar me gëzim t’ju zhveshin nga pasuria juaj, duke ditur se keni për veten tuaj një pasuri më të mirë e të qëndrueshme në qiej.

yUyaM mama bandhanasya duHkhena duHkhino 'bhavata, yuSmAkam uttamA nityA ca sampattiH svarge vidyata iti jJAtvA sAnandaM sarvvasvasyApaharaNam asahadhvaJca|

35 Mos e hidhni tej guximin tuaj, që do të ketë një shpërblim të madh.

ataeva mahApuraskArayuktaM yuSmAkam utsAhaM na parityajata|

36 Sepse ju keni nevojë për ngulm që mbasi, të bëni vullnetin e Perëndisë, të merrni gjërat e premtuara.

yato yUyaM yenezvarasyecchAM pAlayitvA pratijJAyAH phalaM labhadhvaM tadarthaM yuSmAbhi rdhairyyAvalambanaM karttavyaM|

37 “Edhe fort pak kohë, edhe ai që duhet të vijë do të vijë dhe nuk do të vonojë.

yenAgantavyaM sa svalpakAlAt param AgamiSyati na ca vilambiSyate|

38 Dhe i drejti do të jetojë prej besimit; por ne qoftë se ndokush tërhiqet prapa, shpirti im nuk do të gjejë pëlqim në të”.

"puNyavAn jano vizvAsena jIviSyati kintu yadi nivarttate tarhi mama manastasmin na toSaM yAsyati|"

39 Por ne nuk jemi nga ata që tërhiqen prapa për humbje, por nga ata që besojnë në shpëtimin e shpirtit.

kintu vayaM vinAzajanikAM dharmmAt nivRttiM na kurvvANA AtmanaH paritrANAya vizvAsaM kurvvAmahe|