Galatasve 2

1 Pastaj, pas katërmbëdhjetë vjetësh, u ngjita përsëri në Jeruzalem me Barnabën; dhe mora me vete edhe Titin.

Дупэ пайспрезече ань, м-ам суит дин ноу ла Иерусалим ымпреунэ ку Барнаба ши ам луат ку мине ши пе Тит.

2 Dhe u ngjita sipas një zbulese dhe u shtjellova atyre ungjillin që unë po predikoj ndër johebrenjtë, por në mënyrë të veçantë, atyre që kishin më shumë emër, që të mos bridhja ose vrapoja më kot.

М-ам суит, ын урма уней дескоперирь, ши ле-ам арэтат Евангелия пе каре о проповэдуеск еу ынтре нямурь, ындеосебь челор май ку вазэ, ка ну кумва сэ алерг сау сэ фи алергат ын задар.

3 Por as Titi që ishte me mua, ndonëse ishte Grek, nuk qe shtrënguar që të rrethpritej;

Нич кяр Тит, каре ера ку мине, мэкар кэ ера грек, н-а фост силит сэ се тае ымпрежур

4 edhe kjo për shkak të vëllezërve të rremë, që kishin hyrë tinëz, që kishin depërtuar për të përgjuar lirinë tonë që kemi në Krishtin Jezu, që të na robërojnë.

дин причина фрацилор минчиношь, фуришаць ши стрекураць принтре ной ка сэ пындяскэ слобозения пе каре о авем ын Христос Исус, ку гынд сэ не адукэ ла робие;

5 Këtyre ne nuk iu nënshtruam as edhe për një moment, që e vërteta e ungjillit të mbetej e pacënuar te ju.

ной ну не-ам супус ши ну не-ам потривит лор ничо клипэ мэкар, пентру ка адевэрул Евангелией сэ рэмынэ ку вой.

6 Por nga ana e atyre që gëzonin një farë kredie (nuk ka rëndësi se kush ishin, Perëndia nuk shikon dukjen e njeriut), pra, ata që gëzonin kredinë më të madhe nuk shtuan gjë tek unë.

Чей че сунт сокотиць ка фиинд чева – орьче ар фи фост ей, ну-мь пасэ: Думнезеу ну каутэ ла фаца оаменилор – ачештя, зик, ей, чей ку вазэ, ну мь-ау адэугат нимик.

7 Madje, duke parë se mua m’u besua ungjilli për të parrethprerët, sikurse Pjetrit ai për të rrethprerët,

Ба димпотривэ, кынд ау вэзут кэ мие ымь фусесе ынкрединцатэ Евангелия пентру чей нетэяць ымпрежур, дупэ кум луй Петру ый фусесе ынкрединцатэ Евангелия пентру чей тэяць ымпрежур –

8 (sepse ai që kishte vepruar në mënyrë të fuqishme në Pjetrin për apostullim tek të rrethprerëve, kishte vepruar në mënyrë të fuqishme edhe në mua për johebrenjtë),

кэч Чел че фэкусе дин Петру апостолул челор тэяць ымпрежур, фэкусе ши дин мине апостолул нямурилор –

9 duke njohur hirin që m’u dha, Jakobi, Kefa dhe Gjoni, të cilët i konsideronin shtylla, më dhanë mua dhe Barnabës të djathtat e tyre si shenjë shoqërie, që të shkonim ne ndër johebrenjtë dhe ata ndër të rrethprerë.

ши кынд ау куноскут харул каре-мь фусесе дат, Иаков, Кифа ши Иоан, каре сунт привиць ка стылпь, мь-ау дат мие ши луй Барнаба мына дряптэ де ынсоцире, ка сэ мерӂем сэ проповэдуим: ной ла нямурь, яр ей ла чей тэяць ымпрежур.

10 Vetëm na porositën që të kujtoheshim për të varfrit, pikërisht atë që edhe unë e kisha ndërmend ta bëja.

Не-ау спус нумай сэ не адучем аминте де чей сэрачь, ши кяр аша ам ши кэутат сэ фак.

11 Por kur erdhi Pjetri në Antioki, unë e kundërshtova në sy, sepse ishte për t’u qortuar.

Дар кынд а венит Кифа ын Антиохия, й-ам стат ымпотривэ ын фацэ, кэч ера де осындит.

12 Në fakt, para se të vinin disa njerëz nga ana e Jakobit, ai hante me johebrenjtë; po, kur erdhën ata, ai u tërhoq dhe u nda, duke druajtur ata të rrethprerjes.

Ын адевэр, ынаинте де вениря унора де ла Иаков, ел мынка ымпреунэ ку нямуриле, дар кынд ау венит ей, с-а ферит ши а стат деопарте де тяма челор тэяць ымпрежур.

13 Edhe Judenj të tjerë shtireshin bashkë me të, aq sa edhe Barnaba u tërhoq nga hipokrizia e tyre.

Ымпреунэ ку ел ау ынчепут сэ се префакэ ши чейлалць иудей, аша кэ пынэ ши Барнаба а фост принс ын лацул фэцэрничией лор.

14 Po kur unë pashë se ata nuk ecnin drejt sipas së vërtetës së ungjillit, i thashë Pjetrit përpara të gjithëve: “Në qoftë se ti, që je Jude, rron porsi johebrenjtë dhe jo si Judenjtë, pse i detyron johebrenjtë të rrojnë si Judenj?”.

Кынд й-ам вэзут еу кэ ну умблэ дрепт дупэ адевэрул Евангелией, ам спус луй Кифа ын фаца тутурор: „Дакэ ту, каре ешть иудеу, трэешть ка нямуриле, ши ну ка иудеий, кум силешть пе нямурь сэ трэяскэ ын фелул иудеилор?”

15 Ne, që jemi Judenj nga lindja dhe jo mëkatarë në mes johebrenjsh,

Ной сунтем иудей дин фире, яр ну пэкэтошь динтре нямурь.

16 duke ditur se njeriu nuk shfajësohet me anë të veprave të ligjit, por me anë të besimit në Jezu Krishtin, besuam edhe ne në Jezu Krishtin, që të shfajësoheshim me anë të besimit në Krishtin dhe jo me anë të veprave të ligjit, sepse asnjë mish nuk do të shfajësohet me anë të veprave të ligjit.

Тотушь, фииндкэ штим кэ омул ну есте сокотит неприхэнит прин фаптеле Леӂий, чи нумай прин крединца ын Исус Христос, ам крезут ши ной ын Христос Исус, ка сэ фим сокотиць неприхэниць прин крединца ын Христос, яр ну прин фаптеле Леӂий; пентру кэ нимень ну ва фи сокотит неприхэнит прин фаптеле Леӂий.

17 Dhe, në qoftë se duke kërkuar të shfajësohemi në Krishtin, u gjetëm edhe ne mëkatarë, mos vallë Krishti qënka shërbenjës i mëkatit. Kurrsesi jo!

Дар, дакэ, ын тимп че кэутэм сэ фим сокотиць неприхэниць ын Христос, ши ной ыншине ам фи гэсиць ка пэкэтошь, есте оаре Христос ун служитор ал пэкатулуй? Ничдекум!

18 Sepse, në qoftë se unë ndërtoj përsëri ato gjërat që prisha, unë bëhem vetë shkelës,

Кэч, дакэ зидеск ярэшь лукруриле пе каре ле-ам стрикат, мэ арэт ка ун кэлкэтор де леӂе.

19 sepse përmes ligjit, vdiqa për ligjin, që unë të rroj për Perëndinë.

Кэч еу, прин Леӂе, ам мурит фацэ де Леӂе, ка сэ трэеск пентру Думнезеу.

20 Unë u kryqëzova bashkë me Krishtin dhe nuk rroj më unë, po Krishti rron në mua; dhe ajo jetë që tani jetoj në mish, e jetoj në besimin e Birit të Perëndisë, që më deshi dhe dha veten për mua.

Ам фост рэстигнит ымпреунэ ку Христос ши трэеск…, дар ну май трэеск еу, чи Христос трэеште ын мине. Ши вяца пе каре о трэеск акум ын труп, о трэеск ын крединца ын Фиул луй Думнезеу, каре м-а юбит ши С-а дат пе Сине Ынсушь пентру мине.

21 Unë nuk e hedh poshtë hirin e Perëndisë sepse, në qoftë se drejtësia vjen me anë të ligjit, atëherë Krishti ka vdekur më kot.

Ну вряу сэ фак задарник харул луй Думнезеу; кэч дакэ неприхэниря се капэтэ прин Леӂе, деӂяба а мурит Христос.