Predikuesi 10

1 Mizat e ngordhura e qelbin vajin e parfumierit; kështu pak marrëzi prish vlerën e diturisë dhe të lavdisë.

Мертві мухи псують та зашумовують оливу мирова́рника, — так трохи глупо́ти псує мудрість та славу.

2 Zemra e të urtit është në të djathtë të tij, por zemra e budallait është në të majtë të tij.

Серце мудрого тягне право́руч, а серце безумного — ліво́руч.

3 Edhe kur budallai ecën rrugës, arsyeja i mungon dhe u tregon të gjithëve se është budalla.

Коли нерозумний і прямою дорогою йде, йому серця бракує, і всім він говорить, що він нерозумний.

4 Në qoftë se zemërimi i një mbreti ndizet kundër teje, mos e lër vendin tënd, sepse gjakftohtësia i fashit fyerjet edhe kur janë të rënda;

Коли гнів володаря стане на тебе, не лишай свого місця, — бо лагі́дність доводить до про́щення навіть великих провин.

5 Éshtë një e keqe që kam parë nën diell, një gabim që vjen nga ai që qeveris;

Є зло, що я бачив під сонцем, мов по́милка, що повстає від володаря:

6 marrëzia është vënë në detyra të larta, ndërsa të pasurit ulen në vënde të ulëta.

на великих висо́тах глупо́та буває поста́влена, а багаті сидять у низині́!

7 Kam parë shërbëtorë mbi kuaj dhe princa të ecin më këmbë si shërbëtorë.

Я бачив на ко́нях рабів, князі́ ж пішки ходили, немов ті раби.

8 Kush çel një gropë mund të bjerë brënda dhe kush rrëzon një mur mund të kafshohet nga një gjarpër.

Хто яму копає, той в неї впаде́, а хто валить мура, того га́дина вкусить.

9 Kush zhvendos gurë mund të plagoset dhe kush çan drutë vihet në rrezik.

Хто зно́сить камі́ння, пора́ниться ним; хто дро́ва рубає, загро́жений ними.

10 Në qoftë se sëpata topitet dhe nuk mprehet, duhet të përdoret me më tepër forcë; por dituria ka epërsinë t’ia dalë gjithnjë mbarë.

Як залізо ступіє, й хтось ле́за не ви́гострить, той мусить напру́жити свою силу, — та мудрість зара́дить йому!

11 Në qoftë se gjarpëri kafshon sepse nuk është magjepsur, magjistari bëhet i kotë.

Коли вкусить гадюка перед закля́ттям, тоді ворожби́т не потрібний.

12 Fjalët e gojës të të urtit janë plot hir, por buzët e budallait e shkatërrojnë.

Слова́ з уст премудрого — милість, а губи безумного нищать його:

13 Fillimi i ligjëratës së tij është budallallëk dhe fundi është marrëzi e dëmshme.

поча́ток слів його уст — глупо́та, а кінець його уст — зле шале́нство.

14 Edhe sikur budallai t’i shumojë fjalët e tij, njeriu nuk di se çfarë do të ndodhë; kush mund t’i thotë çfarë do të ndodhë pas tij?

Нерозумний говорить багато, та не знає люди́на, що́ буде; а що буде по ньому, хто скаже йому?

15 Lodhja e budallait e rraskapit, sepse ai nuk di as si të shkojë në qytet.

Втомляє безумного праця його, бо не знає й дороги до міста.

16 Mjerë ti, o vend, mbreti i të cilit është një fëmijë dhe princat e tij ia shtrojnë që në mëngjes!

Горе, кра́ю, тобі, коли цар твій — хлопчи́на, а влади́ки твої спозара́нку їдять!

17 Lum ti, o vend, që ke mbret nga një soj fisnik, dhe princa që hanë në kohën e duhur për të vënë në vend forcat e tyre dhe jo për t’u dehur!

Щасливий ти, кра́ю, коли син шляхе́тних у тебе царем, а влади́ки твої своєча́сно їдять, як ті му́жі, а не як п'яни́ці!

18 Për shkak të përtacisë trarët e shtëpisë rrëzohen dhe gjerbon për shkak të plogështisë së duarve.

Від лі́нощів ва́литься стеля, а з опу́щення рук тече дах.

19 Një banket shtrohet për t’u dëfryer dhe vera i jep gaz jetës, por paraja i përgjigjet çdo nevojtari.

Гости́ну справляють для радощів, і вином весели́ться життя, а за срі́бло все це можна мати.

20 Mos mallko mbretin as me mend dhe mos mallko të pasurin në dhomën tënde të fjetjes, sepse një zog i qiellit mund ta çojë larg zërin tënd, dhe një zog që fluturon mund ta bëjë të ditur këtë gjë.

Навіть у ду́мці своїй не злосло́в на царя, і в спа́льні своїй не кляни багача́, — небесний бо птах віднесе́ твою мову, а крила́тий розкаже про слово твоє.