< Veprat e Apostujve 9 >

1 Ndërkaq Sauli, duke shfryrë akoma kërcënime dhe kërdi kundër dishepujve të Zotit, shkoi te kryeprifti,
Дар Саул суфла ынкэ аменинцаря ши учидеря ымпотрива ученичилор Домнулуй. С-а дус ла мареле преот
2 dhe kërkoi nga ai letra për sinagogat e Damaskut, me qëllim që, po të gjente ndonjë ithtar të Udhës, burra o gra, të mund t’i sillte të lidhur në Jeruzalem.
ши й-а черут скрисорь кэтре синагоӂиле дин Дамаск, ка, дакэ ва гэси пе уний умблынд пе Каля крединцей, атыт бэрбаць, кыт ши фемей, сэ-й адукэ легаць ла Иерусалим.
3 Por ndodhi që, ndërsa po udhëtonte dhe po i afrohej Damaskut, befas rreth tij vetëtiu një dritë nga qielli.
Пе друм, кынд с-а апропият де Дамаск, деодатэ а стрэлучит о луминэ дин чер ын журул луй.
4 Dhe, si u rrëzua përtokë, dëgjoi një zë që i thoshte: “Saul, Saul, përse më përndjek?”.
Ел а кэзут ла пэмынт ши а аузит ун глас, каре-й зичя: „Сауле, Сауле, пентру чеМэ пригонешть?”
5 Dhe ai tha: “Kush je, Zot?”. Dhe Zoti tha: “Unë jam Jezusi, që ti e përndjek; është e rëndë për ty të godasësh me shkelm kundër gjembave”.
„Чине ешть Ту, Доамне?” а рэспунс ел. Ши Домнул а зис: „Еу сунт Исус, пе каре-Л пригонешть. Ць-ар фи греусэ арунчь ынапой ку пичорул ынтр-ун цепуш.”
6 Atëherë ai, duke u dridhur i tëri dhe i trembur, tha: “Zot, ç’don ti të bëj unë?”. Dhe Zoti: “Çohu dhe hyr në qytet, dhe do të të thuhet ç’duhet të bësh”.
Тремурынд ши плин де фрикэ, ел а зис: „Доамне, че врей сэ фак?” „Скоалэ-те”, й-а зис Домнул, „интрэ ын четате ши ци се ва спуне че требуе сэ фачь.”
7 Dhe njerëzit që udhëtonin me të ndaluan të habitur, sepse dëgjonin tingullin e zërit, por nuk shikonin njeri.
Оамений каре-л ынсоцяу ау рэмас ынкремениць; аузяу ын адевэр гласул, дар ну ведяу пе нимень.
8 Pastaj Sauli u çua nga toka, por, kur i çeli sytë, nuk shihte asnjeri; atëherë e morën për dore dhe e çuan në Damask.
Саул с-а скулат де ла пэмынт ши, мэкар кэ окий ый ерау дескишь, ну ведя нимик. Л-ау луат де мынь ши л-ау дус ын Дамаск.
9 Dhe mbeti tri ditë pa të parit, as hëngri as piu.
Трей зиле н-а вэзут ши н-а мынкат, нич н-а бэут нимик.
10 Në Damask ishte një dishepull me emër Anania, të cilit Zoti i tha në vegim: “Anania!”. Dhe ai u përgjigj: “Ja ku jam, Zot!”.
Ын Дамаск ера ун ученик нумит Анания. Домнул й-а зис ынтр-о ведение: „Анания!” „Ятэ-мэ, Доамне”, а рэспунс ел.
11 Dhe Zoti i tha: “Çohu dhe shko në rrugën e quajtur E drejtë, dhe kërko në shtëpinë e Judës një njeri nga Tarsi me emër Saul, i cili po lutet;
Ши Домнул й-а зис: „Скоалэ-те, ду-те пе улица каре се кямэ Дряптэ ши каутэ ын каса луй Иуда пе унул зис Саул, ун ом дин Тарс. Кэч ятэ, ел се роагэ.
12 ai ka parë në vegim një njeri, me emër Anania, duke hyrë dhe duke i vënë duart për t’ia kthyer dritën e syve”.
Ши а вэзут ын ведение пе ун ом, нумит Анания, интрынд ла ел ши пунынду-шь мыниле песте ел, ка сэ-шь капете ярэшь ведеря.”
13 Atëherë Anania u përgjigj: “O Zot, nga shumë veta kam dëgjuar për këtë njeri se sa të këqija u ka bërë shenjtorëve të tu në Jeruzalem.
„Доамне”, а рэспунс Анания, „ам аузит де ла мулць деспре тоате релеле пе каре ле-а фэкут омул ачеста сфинцилор Тэй ын Иерусалим,
14 Dhe ai ka këtu një autorizim nga krerët e priftërinjve për të burgosur të gjithë ata që thërrasin emrin tënd”.
ба ши аич аре путерь дин партя преоцилор челор май де сямэ ка сэ леӂе пе тоць каре кямэ Нумеле Тэу.”
15 Por Zoti i tha: “Shko, sepse ai është vegla që unë kam zgjedhur për ta sjellë emrin tim përpara johebrenjve, mbretërve dhe bijve të Izraelit.
Дар Домнул й-а зис: „Ду-те, кэч елесте ун вас пе каре л-ам алес ка сэ дукэ Нумеле Меу ынаинтя нямурилор, ынаинтя ымпэрацилорши ынаинтя фиилор луй Исраел;
16 Sepse unë do t’i tregoj atij sa shumë i duhet të vuajë për emrin tim”.
ши ыйвой арэта тот че требуе сэ суфере пентру Нумеле Меу.”
17 Atëherë Anania shkoi dhe hyri në atë shtëpi; dhe, duke i vënë duart, tha: “Vëlla Saul, Zoti Jezus, që të është shfaqur në rrugën nëpër të cilën ti po vije, më ka dërguar që të kesh përsëri dritën e syve dhe të mbushesh me Frymën e Shenjtë”.
Анания а плекат; ши, дупэ че а интрат ын касэ, а пус мыниле песте Саул ши а зис: „Фрате Сауле, Домнул Исус, каре ци С-а арэтат пе друмул пе каре веняй, м-а тримис ка сэ капець ведеря ши сэ те умпли де Духул Сфынт.”
18 Në këtë çast i ranë nga sytë disa si luspa, dhe ai fitoi përsëri të parit; pastaj u ngrit dhe u pagëzua.
Кяр ын клипа ачея, ау кэзут де пе окий луй ун фел де солзь, ши ел шь-а кэпэтат ярэшь ведеря. Апой с-а скулат ши а фост ботезат.
19 Dhe, mbasi mori ushqim, ai u ripërtëri në forcë. Pastaj Sauli qëndroi disa ditë me dishepujt që ishin në Damask.
Дупэ че а мынкат, а принс ярэшь путере. Саул а рэмас кытева зиле ку ученичий каре ерау ын Дамаск.
20 Dhe filloi menjëherë të predikojë Krishtin në sinagoga se ai është Biri i Perëndisë.
Ши ындатэ а ынчепут сэ проповэдуяскэ ын синагоӂь кэ Исус есте Фиул луй Думнезеу.
21 Dhe të gjithë ata që e dëgjonin çuditeshin dhe thoshnin: “Po a nuk është ky ai që në Jeruzalem përndiqte të gjithë ata që e thërrisnin këtë emër, dhe ka ardhur këtu me synim që t’i çojë si robër te krerët e priftërinjve?”.
Тоць чей че-л аскултау рэмыняу уймиць ши зичяу: „Ну есте ел ачела каре фэчя прэпэд ын Иерусалим, принтре чей че кемау Нумеле ачеста? Ши н-а венит ел аич ка сэ-й дукэ легаць ынаинтя преоцилор челор май де сямэ?”
22 Por Sauli bëhej gjithnjë e më i fortë dhe i hutonte Judenjtë që banonin në Damask, duke ua vërtetuar se Jezusi është Krishti.
Тотушь Саул се ынтэря дин че ын че май мулт ши фэчя де рушине пе иудеий каре локуяу ын Дамаск, довединд кэ Исус есте Христосул.
23 Pas shumë ditësh, Judenjtë u konsultuan bashkë që ta vrasin.
Дупэ кытва тимп, иудеий с-ау сфэтуит сэ-л омоаре,
24 Por komploti i tyre u mor vesh nga Sauli. Dhe ditë e natë ata i ruanin portat e qytetit që të mund ta vrisnin;
ши унелтиря лор а ажунс ла куноштинца луй Саул. Порциле ерау пэзите зи ши ноапте, ка сэ-л омоаре.
25 atëherë dishepujt e morën natën dhe e zbritën poshtë nga muri, në një shportë.
Дар, ынтр-о ноапте, ученичий л-ау луат ши л-ау коборыт прин зид, дынду-л жос ынтр-о кошницэ.
26 Si arriti në Jeruzalem, Sauli u përpoq të bashkohej me dishepujt, por të gjithë kishin frikë nga ai, sepse nuk mund të besonin se ai ishte dishepull.
Кынд а ажунс ын Иерусалим, Саул а кэутат сэ се липяскэ де ученичь, дар тоць се темяу де ел, кэч ну путяу сэ крядэ кэ есте ученик.
27 Atëherë Barnaba e mori dhe e çoi tek apostujt, dhe u tregoi se si ai, gjatë udhëtimit, e kishte parë Zotin që i kishte folur, dhe si kishte folur në Damask lirshëm në emër të Jezusit.
Атунч, Барнаба л-а луат ку ел, л-а дус ла апостоль ши ле-а историсит кум, пе друм, Саул вэзусе пе Домнул, каре й-а ворбит, ши кум ын Дамаск проповэдуисе ку ындрэзнялэ ын Нумеле луй Исус.
28 Kështu ai qëndroi me ta në Jeruzalem, dhe shkonte e vinte, dhe fliste lirshëm në emër të Zotit Jezus.
Де атунч се дучя ши веня ымпреунэ ку ей ын Иерусалим
29 Ai u fliste dhe diskutonte me helenistët, por ata kërkonin ta vrisnin.
ши проповэдуя ку ындрэзнялэ ын Нумеле Домнулуй. Ворбя ши се ынтреба ши ку евреий каре ворбяу гречеште, дар ей кэутау сэ-л омоаре.
30 Por vëllezërit, kur e morën vesh, e çuan në Cezare dhe që andej e nisën për në Tars.
Кынд ау афлат фраций де лукрул ачеста, л-ау дус ла Чезарея ши л-ау порнит ла Тарс.
31 Kështu në mbarë Judenë, në Galile dhe në Samari kishat kishin paqe dhe ndërtoheshin. Dhe duke ecur në druajtjen e Zotit dhe në ngushëllimin e Frymës së Shenjtë, shumoheshin.
Бисерика се букура де паче ын тоатэ Иудея, Галилея ши Самария, се ынтэря суфлетеште ши умбла ын фрикэ де Домнул ши, ку ажуторул Духулуй Сфынт, се ынмулця.
32 Por ndodhi që, ndërsa Pjetri po e përshkonte gjithë vendin, erdhi edhe te shenjtorët që banonin në Lida.
Пе кынд черчета Петру пе тоць сфинций, с-а коборыт ши ла чей че локуяу ын Лида.
33 Aty ai gjeti një njeri me emër Enea, i cili tashmë prej tetë vjetësh dergjej në shtrat, sepse ishte i paralizuar.
Аколо а гэсит ун ом, ануме Еня, каре зэчя де опт ань олог ын пат.
34 Pjetri i tha: “Enea, Jezusi, Krishti, të shëron; çohu dhe ndreqe shtratin”. Dhe ai u ngrit menjëherë.
„Еня”, й-а зис Петру, „Исус Христос те виндекэ; скоалэ-те ши фэ-ць патул.” Ши Еня с-а скулат ындатэ.
35 Dhe të gjithë banorët e Lidës dhe të Saronit e panë dhe u kthyen te Zoti.
Тоць локуиторий дин Лида ши дин Сарона л-ау вэзут ши с-ау ынторс ла Домнул.
36 Por në Jopë ishte një dishepull me emër Tabitha, që do të thotë Gazelë; ajo bënte shumë vepra të mira dhe jepte shumë lëmoshë.
Ын Иопе, ера о ученицэ нумитэ Табита, нуме каре, ын тэлмэчире, се зиче Дорка. Еа фэчя о мулциме де фапте буне ши милостений.
37 Por në ato ditë ndodhi që ajo u sëmur dhe vdiq. Pasi e lanë, e vunë në një dhomë në katin e sipërm.
Ын время ачея, с-а ымболнэвит ши а мурит. Дупэ че ау скэлдат-о, ау пус-о ынтр-о одае де сус.
38 Dhe, duke qenë se Lida është afër Jopës, dishepujt, kur morën vesh se Pjetri ndodhej atje, i dërguan dy burra që ta lutnin të vijë tek ata pa vonesë.
Фииндкэ Лида есте апроапе де Иопе, ученичий, кынд ау аузит кэ Петру есте аколо, ау тримис дой оамень ла ел сэ-л роаӂе: „Ну преӂета сэ вий пынэ ла ной.”
39 Atëherë Pjetri u ngrit dhe u nis bashkë me ta. Sapo arriti, e çuan në dhomën lart; të gjitha gratë e veja i dolën atij duke qarë dhe i treguan tunikat dhe veshjet që kishte punuar Gazela, sa ishte bashkë me to.
Петру с-а скулат ши а плекат ымпреунэ ку ей. Кынд а сосит, л-ау дус ын одая де сус. Тоате вэдувеле л-ау ынконжурат плынгынд ши й-ау арэтат хайнеле ши кэмэшиле пе каре ле фэчя Дорка пе кынд ера ку еле.
40 Atëherë Pjetri, mbasi i nxori jashtë të gjithë, u ngjunjëzua dhe u lut. Pastaj iu kthye trupit dhe tha: “Tabitha, çohu!”. Dhe ajo i hapi sytë dhe, si pa Pjetrin, u ngrit ndenjur.
Петру а скос пе тоатэ лумя афарэ, а ынӂенункят ши с-а ругат; апой, с-а ынторс спре труп ши а зис: „Табита, скоалэ-те!” Еа а дескис окий ши, кынд а вэзут пе Петру, а стат ын капул оаселор.
41 Ai i dha dorën dhe e ndihmoi të ngrihet; dhe, si thirri shenjtorët dhe gratë e veja, ua tregoi të gjallë.
Ел й-а дат мына ши а ридикат-о ын сус. А кемат ындатэ пе сфинць ши пе вэдуве ши ле-а пус-о ынаинте вие.
42 Kjo u muar vesh në mbarë Jopën, dhe shumë veta besuan në Zotin.
Минуня ачаста а фост куноскутэ ын тоатэ четатя Иопе ши мулць ау крезут ын Домнул.
43 Dhe Pjetri qëndroi disa ditë në Jopë, në shtëpinë e njëfarë Simoni, regjës lëkurësh.
Петру а рэмас мулте зиле ын Иопе, ла ун тэбэкар нумит Симон.

< Veprat e Apostujve 9 >