Veprat e Apostujve 5
1 Kurse një farë burri, me emër Anania, me gruan e vet Safira, shiti një arë,
NOW a certain man named Ananias, with Sapphira his wife, had sold an estate,
2 por mbajti për vete një pjesë të parave, me miratimin e gruas, dhe e çoi mbetjen te këmbët e apostujve.
and secreted a part of the price paid, his wife also being privy to the transaction, and he brought a part, and laid it at the apostles’ feet.
3 Por Pjetri i tha: “Anania, pse Satani ta mbushi zemrën që të gënjesh Frymën e Shenjtë dhe të mbash një pjesë të çmimit të arës?
But Peter said, O Ananias! why hath Satan filled thy heart that thou shouldst lie to the Holy Ghost, and secrete something from the price of the estate?
4 Po të mbetej e pashitur, a nuk do të ngelte e jotja? Dhe ato që more nga shitja a nuk ishin vallë në dispozicionin tënd? Pse e shtive në zemër këtë gjë? Ti nuk ke gënjyer njerëzit, por Perëndinë!”.
it remained unsold, was it not vested in thee? and when sold, was it not in thine own power? why then hast thou determined in thine heart to do this deed? thou hast not lied unto men, but unto God.
5 Kur i dëgjoi këto fjalë, Anania ra përtokë dhe dha shpirt. Dhe një frikë e madhe i zuri të gjithë ata që i dëgjuan këto gjëra.
Then Ananias, hearing those words, sunk down and expired: and great dread fell upon all who heard these things.
6 Atëherë u ngritën disa të rinj, e mbështollën, e mbartën jashtë dhe e varrosën.
Then the young men arose, and swathed him up, and carrying him out, buried him.
7 Dhe afërsisht tre orë më vonë hyri dhe gruaja e tij, e cila nuk dinte ç’kishte ndodhur.
Now it came to pass at the distance of about three hours, his wife also, not knowing what had passed, came in.
8 Dhe Pjetri i drejtoi fjalën, duke thënë: “Më thuaj, a e shitët arën për kaq?”. Dhe ajo u përgjigj: “Po, për aq”.
And Peter addressed her, Tell me, if ye sold the estate for so much? And she said, Yes, for so much.
9 Atëherë Pjetri i tha: “Pse u morët vesh që ta tundoni Frymën e Zotit? Ja, këmbët e atyre që e varrosën burrin tënd janë në prag të derës dhe do të të mbartin jashtë edhe ty!”.
Then Peter said unto her, How is it that ye have conspired together to tempt the Spirit of the Lord? see, the feet of them who have buried thy husband are at the door, and shall carry thee out.
10 Në moment ajo ra te këmbët e tij dhe dha shpirt. Dhe të rinjtë, si hynë, e gjetën të vdekur, e mbartën jashtë dhe e varrosën pranë burrit të saj.
Then she fell instantly at his feet, and expired: and the young men entering, found her dead, and carrying her out, buried her with her husband.
11 Kështu një frikë e madhe e zuri gjithë kishën dhe gjithë ata që i dëgjonin këto gjëra.
And great awe fell on all the Church, and on all who heard these things.
12 Dhe shumë shenja dhe mrekulli bëheshin në mes të popullit nëpërmjet duarve të apostujve. Të gjithë me një mendje të vetme mblidheshin nën portikun e Salomonit.
But by the hands of the apostles were many signs and miracles done among the people; (and they were all with one accord in the portico of Solomon.
13 Dhe asnjeri nga të tjerët nuk guxonte të bashkohej me ta; por populli i lartësonte.
But of the rest no man had the courage to unite himself with them: though the people extolled them.
14 Kështu Zotit i shtohej një numër gjithnjë e më i madh besimtarësh, turma burrash dhe grash,
But believers on the Lord were abundantly added to them, multitudes, both of men and women.)
15 aq sa i binin të sëmurët në sheshe, i vinin në shtretër e në shtroja, që kur kalonte Pjetri, të paktën hija e tij të mbulonte ndonjë nga ata.
Insomuch that they carried out into the streets the sick, and laid them on beds and couches, that when Peter was coming by, if but even his shadow might pass over some of them.
16 Edhe një turmë nga qytetet përreth turrej në Jeruzalem, duke sjellë të sëmurët dhe ata që mundoheshin nga frymëra të ndyra dhe të gjithë shëroheshin.
Then came together also a multitude from the neighbouring cities to Jerusalem, bringing the sick, and those who were disturbed by unclean spirits; who were healed universally.
17 Atëherë u ngritën kryeprifti dhe të gjithë ata që ishin me të, domethënë sekti i saducenjve, plot smirë,
Then arose the high-priest, and all those who were connected with him, (which was the sect of the Sadducees, ) and were filled with zeal,
18 dhe vunë dorë mbi apostujt dhe i futën në burgun publik.
and laid their hands on the apostles, and put them in the common prison.
19 Por një engjëll i Zotit, natën, i hapi dyert e burgut dhe, si i nxori jashtë, tha:
But the angel of the Lord by night opened the doors of the prison, and conducting them forth, said,
20 “Shkoni, paraqituni në tempull dhe i shpallni popullit të gjitha fjalët e kësaj jete”.
Go, and taking your station in the temple, speak to the people all the words of this life.
21 Dhe ata, si i dëgjuan këto, hynë në tempull kur zbardhte dita dhe mësonin. Por kryeprifti dhe ata që ishin me të, erdhën dhe thirrën bashkë sinedrin dhe të gjithë pleqtë e bijve të Izraelit; pastaj dërguan rojet në burg për t’i sjellë apostujt.
Having heard this therefore, they entered very early in the morning into the temple, and taught. But when the high-priest came, and those who were with him, they convoked the sanhedrim, and all the assembly of elders of the children of Israel, and sent to the prison to bring them.
22 Por rojet, kur arritën në burg, nuk i gjetën; dhe kur u kthyen bënë raportimin e tyre,
But the officers, on their arrival, found them not in the prison: and returning, informed them,
23 duke thënë: “Ne e gjetëm burgun të mbyllur me kujdes dhe rojet në këmbë përpara dyerve; por kur i hapëm, nuk gjetëm asnjeri brenda”.
saying; The prison indeed found we fast locked with all security, and the guards standing without, before the door: but when we opened it, we found no person within.
24 Por kryeprifti, komandanti i rojeve të tempullit dhe krerët e priftërinjve, kur i dëgjuan këto gjëra, mbetën të habitur lidhur me këtë, sepse nuk dinin ç’donte të thoshte gjithë kjo punë.
Now when they heard these words, both the priest and captain of the temple and the chief priests were in the utmost perplexity concerning these things, what could be the meaning of it.
25 Por erdhi dikush që u raportoi atyre duke thënë: “Ja, këta njerëz që ju i futët në burg janë në tempull dhe po mësojnë popullin”.
Then came a person and informed them, saying, the men whom ye put in prison are standing in the temple, and teaching the people.
26 Atëherë komandanti shkoi me rojet dhe i solli, pa dhunë, nga frika se mos populli i vriste me gurë.
Then went the captain, with the officers, and brought them; not forcibly, for they were afraid of the people, lest they should stone them.
27 Kështu, pra, i sollën dhe i paraqitën përpara sinedrit; dhe kryeprifti i pyeti,
But when they had conducted them, they placed them in the sanhedrim: and the high-priest interrogated them,
28 duke thënë: “Po a nuk ju kemi ndaluar rreptësisht të mësoni në atë emër? Dhe ja, ju e keni mbushur Jeruzalemin me doktrinën tuaj dhe doni që të bjerë mbi ne gjaku i atij njeriu”.
saying, Did we not lay our strict injunction upon you, that you should not teach in this name? and, lo, ye have filled Jerusalem with your doctrine, and would fain bring this man’s blood upon us.
29 Por Pjetri dhe apostujt, duke u përgjigjur, thanë: “Duhet t’i bindemi Perëndisë më shumë sesa njerëzve.
Then Peter and the apostles answering said, We must obey God rather than men.
30 Perëndia e etërve tanë e ka ringjallur Jezusin, që ju e vratë, duke e varur në dru.
The God of our fathers hath raised up Jesus, whom ye had killed, suspending him on a tree.
31 Perëndia e lartësoi me të djathtën e vet dhe e bëri princ dhe shpëtimtar për t’i dhënë Izraelit pendimin dhe faljen e mëkateve.
Him hath God exalted at his right hand to be a Prince and a Saviour, to give repentance unto Israel, and remission of sins.
32 Dhe për këto gjëra ne jemi dëshmitarë të tij, si edhe Fryma e Shenjtë, që Perëndia ua ka dhënë atyre që i binden atij”.
And we are witnesses of these things; and the Holy Ghost also, which God hath given to those who obey him.
33 Kur i dëgjuan këto gjëra, ata u tërbuan dhe vendosën t’i vrasin.
But when they heard this, they were cut asunder as with a saw, and took counsel how to make away with them.
34 Por një farise, me emër Gamaliel, mësues i ligjit dhe i nderuar nga gjithë populli, u ngrit në këmbë në sinedër dhe urdhëroi të nxirren jashtë apostujt për një moment.
Then arose a certain Pharisee, in the sanhedrim, named Gamaliel, a doctor of the law, held in high esteem by all the people, and ordered the apostles to be taken out for a little space;
35 Pastaj u tha atyre të sinedrit: “Burra të Izraelit, mendohuni mirë për atë që do t’u bëni këtyre njerëzve.
and he said unto them, Men of Israel, take heed to yourselves respecting these men, what ye mean to do to them.
36 Sepse pak kohë më parë u ngrit Teuda që thoshte se ishte dikush; rreth tij u mblodhën afro katërqind burra; por ai u vra dhe të gjithë ata që e kishin ndjekur u shpërndanë dhe u asgjësuan.
For before these days arose Theudas, saying that he himself was a singular personage: to whom a number of men, about four hundred, attached themselves: who was taken off; and as many as obeyed him, were dispersed, and came to nothing.
37 Pas tij, në kohën e regjistrimit të popullsisë, u ngrit Juda Galileas që tërhoqi pas vetes shumë njerëz; edhe ai humbi, dhe të gjithë ata që e kishin ndjekur u shpërndanë.
And after him arose Judas the Galilean, in the days of the enrolment, and drew away a multitude of the populace after him: he also perished, and all, as many as obeyed him, were dispersed.
38 Tani unë po ju them t’u rrini larg këtyre njerëzve dhe t’i lironi, sepse në qoftë se ky plan ose kjo vepër është prej njerëzve, ajo do të prishet,
And as to the matters now before you, I say unto you, Abstain from these men, and leave them to themselves: for if this design or this work be of men, it will come to nothing:
39 por nëse është prej Perëndisë, ju nuk mund ta prishni, sepse do të gjendeshit në luftë kundër vetë Perëndisë!”.
but if it be of God, ye cannot overthrow it; and in that case would be found fighters against God.
40 Dhe ata ia vunë veshin. Dhe, mbasi i thirrën apostujt, i rrahën dhe u dhanë urdhër të mos flasin në emër të Jezusit; pastaj i lanë të shkojnë.
And to him they assented: and calling in the apostles, after scourging them, they commanded them not to speak in the name of Jesus, and dismissed them.
41 Kështu ata u larguan nga sinedri, duke u gëzuar sepse qenë çmuar të denjë të fyhen për emrin e Jezusit.
Then they went rejoicing from the presence of the sanhedrim, that for his name’s sake, they had been counted worthy to suffer this injurious treatment.
42 Dhe çdo ditë, në tempull e nëpër shtëpi, nuk pushonin duke mësuar dhe duke shpallur lajmin e mirë: që Jezusi është Krishti.
And all the day long in the temple, and from house to house, they never ceased teaching and preaching Jesus Christ.
