Veprat e Apostujve 4

1 Ndërsa ata po i flisnin popullit, priftërinjtë, komandanti i tempullit dhe saducenjtë u turrën mbi ta,

Pea ʻi heʻena kei lea ki he kakai, naʻe feʻohofi kiate kinaua ʻae kau taulaʻeiki mo e pule ʻoe falelotu lahi, pea mo e kau Sātusi,

2 të zemëruar sepse e mësonin popullin dhe shpallnin në Jezusin ringjalljen e të vdekurve.

He kuo nau kina ʻi heʻena ako ki he kakai, mo ʻena malangaʻaki ʻae toetuʻu ʻa Sisu mei he mate.

3 Dhe i shtinë në dorë dhe i futën në burg deri të nesërmen, sepse ishte ngrysur.

Pea naʻa nau puke ʻakinaua, ʻo tuku ki he fale fakapōpula, kaeʻoua ke ʻaho: he kuo efiafi.

4 Por shumë nga ata që ua kishin dëgjuar fjalën besuan; dhe numri i burrave u bë rreth pesë mijë.

Ka naʻe tui ʻae tokolahi ʻiate kinautolu naʻe fanongo ki he folofola; pea ko hono lau ʻoe kakai ko e toko nima afe nai.

5 Të nesërmen krerët, pleqtë dhe skribët u mblodhën në Jeruzalem,

Pea pehē, kuo pongipongi hake, naʻe kātoa ki Selūsalema honau kau pule, mo e mātuʻa, mo e kau tangata tohi,

6 bashkë me kryepriftin Anan dhe me Kajafën, Gjonin, Aleksandrin dhe të gjithë ata që i përkisnin farefisit të kryepriftërinjve.

Mo ʻAnasi ko e taulaʻeiki lahi, mo Kaiafasi, mo Sione, mo ʻAlekisānita, pea mo e kāinga kotoa pē ʻoe taulaʻeiki lahi.

7 Dhe, si i nxorën aty në mes, i pyetën: “Me ç’pushtet ose në emër të kujt e keni bërë këtë?”.

Pea kuo ʻomi ʻakinaua ki honau ʻao, naʻa nau fehuʻi, ʻo [pehē], “Ko e mālohi fē, mo e hingoa ʻo hai, kuo mo fai ai ʻae meʻa ni?”

8 Atëherë Pjetri, i mbushur me Frymën e Shenjtë, u tha atyre: “Krerë të popullit dhe pleq të Izraelit!

Pea kuo fonu ʻa Pita ʻi he Laumālie Māʻoniʻoni, pea pehē ʻe ia kiate kinautolu, “ʻAkimoutolu, ko e kau pule ʻoe kakai, mo e mātuʻa ʻo ʻIsileli,

9 Nëse ne sot gjykohemi për një mirësi që iu bë një njeriu të sëmurë, për të ditur si u shërua ai,

Kapau ʻoku ʻekea ʻakimaua he ʻaho ni ki he ngāue lelei ki he tangata pipiki, pe ko e hā ʻae meʻa naʻe fakamoʻui ai ia;

10 le ta njihni të gjithë ju dhe mbarë populli i Izraelit se kjo u bë në emër të Jezu Krishtit Nazareas, që ju e kryqëzuat dhe që Perëndia e ringjalli prej së vdekuri; me anë të tij ky njeri del para jush i shëruar plotësisht.

Ke ʻilo ʻekimoutolu kotoa pē, pea mo e kakai kotoa pē ʻo ʻIsileli, ko e huafa ʻo Sisu Kalaisi ʻo Nāsaleti, ʻaia ne mou tutuki ki he ʻakau, ka kuo fokotuʻu ia ʻe he ʻOtua mei he mate, ko ia pe kuo tuʻu ai ʻae tangata ni ʻi homou ʻao kuo haohaoa.

11 Ky është guri që ju, ndërtuesit, e hodhët poshtë dhe që u bë guri i qoshes.

‘Ko e maka eni naʻe liʻaki ʻekimoutolu ko e kau tufunga, ʻaia kuo hoko ko e fungani [maka ]tuliki.’

12 Dhe në asnjë tjetër nuk ka shpëtim, sepse nuk ka asnjë emër tjetër nën qiell që u është dhënë njerëzve dhe me anë të të cilit duhet të shpëtohemi”.

Pea ʻoku ʻikai ha fakamoʻui ʻi ha taha kehe: he ʻoku ʻikai ke tuku mo ha hingoa ki he kakai ʻi lalo langi, ke tau moʻui ai.

13 Ata, kur e panë çiltërsinë e Pjetrit dhe të Gjonit dhe duke kuptuar se ishin njerëz të pamësuar dhe pa arsim, u mrrekulluan dhe i njihnin se kishin qenë me Jezusin.

Pea kuo nau mamata ki he taʻemāluʻia ʻa Pita mo Sione, mo nau ʻilo ko e ongo tangata meʻavale, pea taʻepoto, pea nau ofo; pea naʻa nau ʻilo kiate kinaua, naʻa na ʻia Sisu.

14 Duke parë pastaj në këmbë pranë tyre, njeriun që u shërua, nuk mund të thoshnin asgjë kundër.

Ka ʻi heʻenau vakai ki he tangata kuo fakamoʻui, ʻoku nau tutuʻu fakataha mo kinaua, pea ʻikai te nau faʻa lea ki ai.

15 Dhe, mbasi i urdhëruan të dalin jashtë sinedrit, u konsultuan me njëri tjetrin,

Pea hili ʻenau fekau ʻakinaua ke ʻalu [siʻi ] atu mei he fakamaauʻanga, naʻa nau alea ʻiate kinautolu,

16 duke thënë: “Ç’t’u bëjmë këtyre njerëzve? Sepse u është njohur të gjithë banorëve të Jeruzalemit se është bërë një mrekulli e dukshme prej tyre, dhe ne nuk mund ta mohojmë;

‌ʻO nau pehē, “Ko e hā ʻae meʻa te tau fai ki he ongo tangata ni? He kuo fai moʻoni ʻekinaua ʻae mana lahi, pea ʻoku ʻilo ia ʻekinautolu kotoa pē ʻoku nofo ʻi Selūsalema; pea ʻoku ʻikai te tau faʻa fakaʻikai ki ai.

17 por, që kjo të mos përhapet më shumë në popull, t’i shtrëngojmë me kërcënime të rrepta të mos i flasin më asnjeriu në këtë emër”.

Ka koeʻuhi ke ʻoua naʻa kei mafola ia ʻi he kakai, ke tau fakamanaʻi ʻakinaua ʻo lahi, ke ʻoua naʻa na toe lea ki ha tangata ʻi he hingoa ni.”

18 Dhe, si i thirrën, u dhanë urdhër atyre të mos flasin fare dhe as të mësojnë në emër të Jezusit.

Pea naʻa nau ui ʻakinaua, ʻo fekau mālohi kiate kinaua, ke ʻoua ʻaupito naʻa na lea pe ako ʻi he hingoa ʻo Sisu.

19 Por Pjetri dhe Gjoni, duke iu përgjigjur atyre, thanë: “Gjykoni ju, nëse është e drejtë para Perëndisë t’ju bindemi më shumë juve sesa Perëndisë.

Ka naʻe lea atu kiate kinautolu ʻa Pita mo Sione, ʻo pehē, “Mou fifili, pe ʻoku lelei ʻa fē ʻi he ʻao ʻoe ʻOtua, ʻa ʻema talangofua kiate kimoutolu, pē ki he ʻOtua.

20 Sepse ne nuk mund të mos flasim për ato që kemi parë dhe dëgjuar”.

Koeʻuhi ʻoku ʻikai te ma faʻa taʻofi ʻema leaʻaki pe ʻae ngaahi meʻa kuo ma mamata mo fanongo ai.”

21 Ata pasi i kërcënuan përsëri, i lanë të shkojnë duke mos gjetur mënyrë se si t’i ndëshkojnë për shkak të popullit, sepse të gjithë përlëvdonin Perëndinë për atë që kishte ndodhur.

Pea kuo nau toe fakamanaʻi, pea nau tukuange ʻakinaua, he naʻe ʻikai te nau ʻilo ha meʻa ke tautea ai ʻakinaua, pea telia ʻae kakai: he naʻa nau fakamālō kotoa pē ki he ʻOtua ʻi he meʻa kuo fai.

22 Sepse njeriu në të cilin kishte ndodhur ajo mrekulli e shërimit ishte më shumë se dyzet vjeç.

He kuo fāngofulu tupu ʻae taʻu ʻoe tangata, kuo fai ki ai ʻae mana fakamoʻui ni.

23 Kur u liruan, ata u kthyen tek të vetët dhe u treguan gjithçka që krerët e priftërinjve dhe pleqtë u kishin thënë.

Pea ʻi he tukuange ʻakinaua, naʻa na ō ki hona kāinga, ʻo fakahā kotoa pē ʻae lea ʻae kau taulaʻeiki lahi mo e mātuʻa kiate kinaua.

24 Kur i dëgjuan këto, ata unanimisht e ngritën zërin te Perëndia dhe thanë: “O Zot, ti je Perëndia që ke bërë qiellin, tokën, detin dhe gjithçka që është në ta,

Pea kuo nau fanongo ki ai, pea nau hiki fakataha hake honau leʻo ki he ʻOtua, ʻonau pehē, “ʻE ʻEiki, ko e ʻOtua ʻa koe, naʻa ke ngaohi ʻae langi mo māmani, pea mo e tahi, mo e meʻa kotoa pē ʻoku ʻi ai;

25 dhe që me anë të Frymës së Shenjtë ke thënë, nëpërmjet gojës së Davidit, shërbëtorit tënd: “Përse u zemëruan kombet, dhe popujt kurdisin gjëra të kota?

‌ʻA koe naʻa ke pehē ʻi he ngutu ʻo hoʻo tamaioʻeiki ko Tevita, ‘Ko e hā ʻoku lili ai ʻae Senitaile, pea mahalo meʻa vaʻinga ai ʻe he kakai?

26 Mbretërit e dheut ngritën krye dhe princat u mblodhën bashkë kundër Zotit dhe kundër Krishtit të tij”.

Naʻe tuʻu hake ʻae ngaahi tuʻi ʻo māmani, pea naʻe kātoa ʻae kau pule, ʻo angatuʻu ki he ʻEiki, pea mo hono Kalaisi.’

27 Sepse pikërisht kundër Birit tënd të shenjtë, që ti e vajose, u mblodhën Herodi dhe Ponc Pilati me johebrenjtë dhe me popullin e Izraelit,

He ko e moʻoni naʻe fakataha ʻa Helota, mo Ponito Pailato, mo e Senitaile, mo e kakai ʻIsileli, ʻo fakatanga ki ho ʻAlo māʻoniʻoni ko Sisu, ʻaia naʻa ke fakanofo,

28 për të bërë të gjitha ato që dora jote dhe këshilli yt kishin paracaktuar se do të ndodhnin.

Ke fai ʻaia kotoa pē naʻe tomuʻa tuʻutuʻuni ʻe ho nima mo hoʻo poto ke fai.

29 Dhe tani, Zot, shqyrto kërcënimet e tyre dhe lejo që shërbëtorët e tu të kumtojnë fjalën tënde me plot çiltërsi,

Pea ko eni, ʻe ʻEiki, ke ke tokanga ki heʻenau lea fakamana: pea ke tuku ki hoʻo kau tamaioʻeiki, ke nau lea mālohi ʻaki hoʻo folofola,

30 duke e shtrirë dorën tënde për të shëruar dhe që të kryhen shenja dhe mrekulli në emër të Birit tënd të shenjtë Jezusit”.

‌ʻI hoʻo mafao atu ho nima ke fakamoʻui; pea ke fai ʻae ngaahi mana mo e meʻa fakaofo ʻi he huafa ʻo ho ʻAlo māʻoniʻoni ko Sisu.”

31 Dhe, mbasi qenë lutur, vendi ku ishin mbledhur u drodh; dhe të gjithë u mbushën me Frymën e Shenjtë, dhe e shpallnin fjalën e Perëndisë me çiltersi.

Pea hili ʻenau lotu, naʻe ngalulululu ʻae potu naʻa nau fakataha ai; pea naʻe fakapito ʻakinautolu kotoa pē ʻaki ʻae Laumālie Māʻoniʻoni, ʻonau lea mālohi ʻaki ʻae folofola ʻae ʻOtua.

32 Dhe numri i madh i atyre që besuan ishte me një zemër të vetme dhe me një shpirt të vetëm; askush nuk thoshte se ç’kishte ishte e vet, por të gjitha gjërat i kishin të përbashkëta.

Pea naʻe loto mo laumālie taha pē ʻakinautolu kotoa pē naʻe tui: pea naʻe ʻikai ha taha ʻe ui ʻene meʻa naʻa ne maʻu ko e meʻa ʻaʻana; ka naʻa nau meʻa taha pē.

33 Dhe apostujt me fuqi të madhe jepnin dëshmi të ringjalljes së Zotit Jezus; dhe hir i madh ishte mbi të gjithë ata.

Pea naʻe fakamoʻoni ʻe he kau ʻAposetolo ʻaki ʻae mālohi lahi ʻae toetuʻu ʻae ʻEiki ko Sisu: pea naʻe lahi ʻae ʻofa ʻiate kinautolu kotoa pē.

34 Sepse midis tyre nuk kishte asnjë nevojtar, sepse të gjithë ata që zotëronin ara ose shtëpi i shisnin dhe sillnin fitimin nga gjërat e shitura,

Pea naʻe ʻikai ha taha ʻiate kinautolu ʻe masiva: he ko kinautolu kotoa pē naʻe maʻu ʻae fonua pe ʻae fale, naʻe fakatau ia, pea naʻe ʻomi hono totongi ʻoe meʻa kuo fakatau,

35 dhe i vinin te këmbët e apostujve; pastaj secilit i jepej, sipas nevojës së tij.

‌ʻO tuku hifo ʻi he vaʻe ʻoe kau ʻaposetolo: pea naʻe tufaki ki he tangata taki taha ʻo fakatatau ki heʻenau masiva.

36 Kështu Iose, i mbiquajtur nga apostujt Barnaba (që do të thotë “biri i ngushëllimit”), Levit, me prejardhje nga Qipro,

Pea ko Sose [ʻi he faʻahinga ʻo ]Livai, mei he fonua ko Saipalo, ʻaia naʻe fakahingoa ʻe he kau ʻAposetolo ko Pānepasa, (ʻaia, ko hono ʻuhinga, “Ko e foha ʻoe fiemālie,”)

37 kishte një arë, e shiti dhe solli fitimin dhe i vuri te këmbët e apostujve.

Naʻe fakatau ʻe ia hono potu fonua, pea ʻomi hono paʻanga, ʻo tuku ki he vaʻe ʻoe kau ʻAposetolo.