Veprat e Apostujve 27
1 Kur u vendos që ne të lundrojmë për në Itali, Pali dhe disa të burgosur të tjerë iu dorëzuan një centurioni me emër Jul, i kohortës Augusta.
jalapathenAsmAkam itoliyAdezaM prati yAtrAyAM nizcitAyAM satyAM te yUliyanAmno mahArAjasya saMghAtAntargatasya senApateH samIpe paulaM tadanyAn katinayajanAMzca samArpayan|
2 Hipëm në një anije të Adramitit, që duhej të kalonte nga portet e brigjeve të Azisë, dhe lundronim duke pasur me vete Aristarkun, një maqedonas nga Thesaloniki.
vayam AdrAmuttIyaM potamekam Aruhya AziyAdezasya taTasamIpena yAtuM matiM kRtvA laGgaram utthApya potam amocayAma; mAkidaniyAdezasthathiSalanIkInivAsyAristArkhanAmA kazcid jano'smAbhiH sArddham AsIt|
3 Të nesërmen arritëm në Sidon; dhe Juli, duke u treguar njerëzor me Palin, i dha leje të shkojë te miqtë e vet dhe që të kujdesen për të.
parasmin divase 'smAbhiH sIdonnagare pote lAgite tatra yUliyaH senApatiH paulaM prati saujanyaM pradarthya sAntvanArthaM bandhubAndhavAn upayAtum anujajJau|
4 Pastaj, si u nisëm prej andej, lundruam të mbrojtur nga Qipro, sepse erërat ishin të kundërta.
tasmAt pote mocite sati sammukhavAyoH sambhavAd vayaM kupropadvIpasya tIrasamIpena gatavantaH|
5 Si e kaptuam detin e Kilikisë dhe të Panfilisë, arritëm në Mirë të Likisë.
kilikiyAyAH pAmphUliyAyAzca samudrasya pAraM gatvA lUkiyAdezAntargataM murAnagaram upAtiSThAma|
6 Centurioni gjeti atje një anije të Aleksandrisë, që do të shkonte për në Itali, dhe na futi në të.
tatsthAnAd itAliyAdezaM gacchati yaH sikandariyAnagarasya potastaM tatra prApya zatasenApatistaM potam asmAn Arohayat|
7 Duke lundruar ngadalë për shumë ditë, arritëm me vështirësi deri përballë Knidit, sepse nuk na linte era; pastaj filluam të lundrojmë të mbrojtur nga Kreta nga ana e Salmonit.
tataH paraM bahUni dinAni zanaiH zanaiH rgatvA knIdapArzvopasthtiH pUrvvaM pratikUlena pavanena vayaM salmonyAH sammukham upasthAya krItyupadvIpasya tIrasamIpena gatavantaH|
8 Dhe duke lundruar me shumë vështirësi përbri brigjeve të saj, arritëm në një vend që quhet Limanet e Bukur, pranë të cilit ishte qyteti Lasea.
kaSTena tamuttIryya lAseyAnagarasyAdhaH sundaranAmakaM khAtam upAtiSThAma|
9 Dhe, duke qenë se kishte kaluar mjaft kohë dhe lundrimi ishte bërë i rrezikshëm, sepse edhe agjërimi tashmë kishte kaluar, Pali i këshilloi ata të anijes,
itthaM bahutithaH kAlo yApita upavAsadinaJcAtItaM, tatkAraNAt nauvartmani bhayaGkare sati paulo vinayena kathitavAn,
10 duke thënë: “O burra, unë po shoh se lundrimi do të bëhet me rrezik dhe me dëm të madh jo vetëm për ngarkesën dhe për anijen, por edhe për ne vetë.
he mahecchA ahaM nizcayaM jAnAmi yAtrAyAmasyAm asmAkaM klezA bahUnAmapacayAzca bhaviSyanti, te kevalaM potasAmagryoriti nahi, kintvasmAkaM prANAnAmapi|
11 Por centurioni kishte më shumë besim te timonieri dhe te kapiteni i anijes sesa në ato që thoshte Pali.
tadA zatasenApatiH pauloktavAkyatopi karNadhArasya potavaNijazca vAkyaM bahumaMsta|
12 Dhe duke qenë se ai liman nuk ishte i përshtatshëm për të dimëruar, shumica qe e mendimit të lundronim prej andej për t’u përpjekur të arrijnim në njëfarë mënyre në Fenike, një liman i Kretës, që
tat khAtaM zItakAle vAsArhasthAnaM na tasmAd avAcIpratIcordizoH krItyAH phainIkiyakhAtaM yAtuM yadi zaknuvantastarhi tatra zItakAlaM yApayituM prAyeNa sarvve mantrayAmAsuH|
13 Dhe kur filloi të fryjë lehtë juga, duke menduar se mund të realizohej qëllimi i tyre, i ngritën spirancat dhe filluan të lundrojnë afër brigjeve të Kretës.
tataH paraM dakSiNavAyu rmandaM vahatIti vilokya nijAbhiprAyasya siddheH suyogo bhavatIti buddhvA potaM mocayitvA krItyupadvIpasya tIrasamIpena calitavantaH|
14 Por, pak më vonë, shpërtheu mbi ishull një erë e vrullshme, që e quajnë euroklidon.
kintvalpakSaNAt parameva urakludonnAmA pratikUlaH pracaNDo vAyu rvahan pote'lagIt
15 Duke qenë se anija po ikte pa qenë në gjendje t’i qëndronte erës, e lamë në mëshirë të fatit dhe kështu filluam të shkojmë sa andej-këtej.
tasyAbhimukhaM gantum potasyAzaktatvAd vayaM vAyunA svayaM nItAH|
16 Si kaluam me të shpejtë pranë një ishulli të vogël, që quhet Klauda, arritëm me vështirësi ta vëmë nën kontroll sandallin.
anantaraM klaudInAmna upadvIpasya kUlasamIpena potaM gamayitvA bahunA kaSTena kSudranAvam arakSAma|
17 Dhe, mbasi e ngritën në bordin, detarët përdorën të gjitha mënyrat për ta ngjeshur nga poshtë anijen dhe, nga frika se mos ngecnin në cekëtinat ranore të Sirtës, i ulën velat dhe kështu shkonin andej-këtej.
te tAmAruhya rajjcA potasyAdhobhAgam abadhnan tadanantaraM cet poto saikate lagatIti bhayAd vAtavasanAnyamocayan tataH poto vAyunA cAlitaH|
18 Por mbasi furtuna na vuri përpara me forcë, të nesërmen filluan ta hedhim në det ngarkesën.
kintu kramazo vAyoH prabalatvAt poto dolAyamAno'bhavat parasmin divase potasthAni katipayAni dravyANi toye nikSiptAni|
19 Ditën e tretë, hodhën me duart e tyre, pajisjet e anijes në det.
tRtIyadivase vayaM svahastaiH potasajjanadravyANi nikSiptavantaH|
20 Dhe, duke qenë se prej shumë ditësh nuk dukeshin as dielli as yjet, dhe furtuna po tërbohej, humbi tashmë çdo shpresë shpëtimi.
tato bahudinAni yAvat sUryyanakSatrAdIni samAcchannAni tato 'tIva vAtyAgamAd asmAkaM prANarakSAyAH kApi pratyAzA nAtiSThat|
21 Edhe, mbasi kishin mbetur shumë kohë pa ushqim, Pali u çua në mes të tyre dhe tha: “O burra, po të më kishit dëgjuar dhe të mos ishit nisur nga Kreta, do t’i ishim shmangur këtij rreziku dhe kësaj humbjeje.
bahudineSu lokairanAhAreNa yApiteSu sarvveSAM sAkSat paulastiSThan akathayat, he mahecchAH krItyupadvIpAt potaM na mocayitum ahaM pUrvvaM yad avadaM tadgrahaNaM yuSmAkam ucitam AsIt tathA kRte yuSmAkam eSA vipad eSo'pacayazca nAghaTiSyetAm|
22 Dhe tani ju këshilloj të mos e humbni torruan sepse asnjë shpirt nga ne nuk do të humbasë, përveç anijes.
kintu sAmprataM yuSmAn vinIya bravImyahaM, yUyaM na kSubhyata yuSmAkam ekasyApi prANino hAni rna bhaviSyati, kevalasya potasya hAni rbhaviSyati|
23 Sepse këtë natë m’u shfaq një engjëll i Perëndisë, të cilit unë i përkas dhe të cilit unë i shërbej,
yato yasyezvarasya loko'haM yaJcAhaM paricarAmi tadIya eko dUto hyo rAtrau mamAntike tiSThan kathitavAn,
24 duke thënë: “Pal, mos druaj, ti duhet të dalësh para Cezarit; dhe ja, Perëndia ty t’i ka dhënë të gjithë ata që lundrojnë me ty”.
he paula mA bhaiSIH kaisarasya sammukhe tvayopasthAtavyaM; tavaitAn saGgino lokAn IzvarastubhyaM dattavAn|
25 Prandaj, o burra, kini zemër të gëzuar, sepse unë besoj në Perëndinë se do të ndodhë pikërisht ashtu siç m’u tha.
ataeva he mahecchA yUyaM sthiramanaso bhavata mahyaM yA kathAkathi sAvazyaM ghaTiSyate mamaitAdRzI vizvAsa Izvare vidyate,
26 Edhe duhet të ngecim në një ishull”.
kintu kasyacid upadvIpasyopari patitavyam asmAbhiH|
27 Kur erdhi nata e katërmbëdhjetë që po kalonim andej e këndej në detin Adriatik, aty nga mesnata detarët patën përshtypjen se po i afroheshin një toke.
tataH param AdriyAsamudre potastathaiva dolAyamAnaH san itastato gacchan caturdazadivasasya rAtre rdvitIyapraharasamaye kasyacit sthalasya samIpamupatiSThatIti potIyalokA anvamanyanta|
28 Dhe, si hodhën matësin e thellësisë, gjetën njëzet pashë thellësi; pastaj, pak më tutje e hodhën përsëri matësin e thellësisë dhe gjetën pesëmbëdhjetë pashë.
tataste jalaM parimAya tatra viMzati rvyAmA jalAnIti jJAtavantaH| kiJciddUraM gatvA punarapi jalaM parimitavantaH| tatra paJcadaza vyAmA jalAni dRSTvA
29 Atëherë, nga frika se mos përplaseshin kundër shkëmbinjve, hodhën nga kiçi katër spiranca, duke pritur me ankth që të bëhej ditë.
cet pASANe lagatIti bhayAt potasya pazcAdbhAgatazcaturo laGgarAn nikSipya divAkaram apekSya sarvve sthitavantaH|
30 Por, duke qenë se detarët kërkonin të iknin prej anijes dhe po e ulnin sandallen në det gjoja për të hedhur spirancat nga bashi,
kintu potIyalokAH potAgrabhAge laGgaranikSepaM chalaM kRtvA jaladhau kSudranAvam avarohya palAyitum aceSTanta|
31 Pali u tha centurionit dhe ushtarëve: “Po nuk qëndruan këta në anije, ju nuk do të mund të shpëtoni”.
tataH paulaH senApataye sainyagaNAya ca kathitavAn, ete yadi potamadhye na tiSThanti tarhi yuSmAkaM rakSaNaM na zakyaM|
32 Atëherë ushtarët i prenë litarët e sandallit dhe e lanë të bjerë jashtë.
tadA senAgaNo rajjUn chitvA nAvaM jale patitum adadAt|
33 Dhe në pritje që të bëhej ditë, Pali i nxiti të gjithë të hanin diçka, duke thënë: “Sot është e katërmbëdhjeta ditë që, duke pritur, jeni të uritur, pa ngrënë asgjë.
prabhAtasamaye paulaH sarvvAn janAn bhojanArthaM prArthya vyAharat, adya caturdazadinAni yAvad yUyam apekSamAnA anAhArAH kAlam ayApayata kimapi nAbhuMgdhaM|
34 Prandaj ju këshilloj të hani diçka, sepse kjo është për shpëtimin tuaj; sepse as edhe një fije floku nga kokat tona nuk do të bjerë”.
ato vinaye'haM bhakSyaM bhujyatAM tato yuSmAkaM maGgalaM bhaviSyati, yuSmAkaM kasyacijjanasya zirasaH kezaikopi na naMkSyati|
35 Si tha këto, mori bukë, iu falënderua Perëndisë përpara të gjithëve, pastaj e theu dhe filloi të hajë.
iti vyAhRtya paulaM pUpaM gRhItvezvaraM dhanyaM bhASamANastaM bhaMktvA bhoktum ArabdhavAn|
36 Atëherë të gjithë, si morën zemër, morën edhe ata nga ushqimi.
anantaraM sarvve ca susthirAH santaH khAdyAni parpyagRhlan|
37 Dhe në anijen ne ishim gjithsej dyqind e shtatëdhjetë e gjashtë veta.
asmAkaM pote SaTsaptatyadhikazatadvayalokA Asan|
38 Dhe mbasi hëngrën sa u ngopën, e lehtësuan anijen duke hedhur grurin në det.
sarvveSu lokeSu yatheSTaM bhuktavatsu potasthan godhUmAn jaladhau nikSipya taiH potasya bhAro laghUkRtaH|
39 Dhe kur u gdhi, nuk e njihnin dot vendin, por vunë re një gji me një breg dhe vendosën ta shtyjnë anijen aty, po të mundnin.
dine jAte'pi sa ko deza iti tadA na paryyacIyata; kintu tatra samataTam ekaM khAtaM dRSTvA yadi zaknumastarhi vayaM tasyAbhyantaraM potaM gamayAma iti matiM kRtvA te laGgarAn chittvA jaladhau tyaktavantaH|
40 I zgjidhën spirancat dhe i lanë të fundosen në det, duke zgjidhur në të njëjtën kohë të lidhurat e timonit; pastaj, si e ngritën velën kryesore nga era, u drejtuan për te bregu.
tathA karNabandhanaM mocayitvA pradhAnaM vAtavasanam uttolya tIrasamIpaM gatavantaH|
41 Por, mbasi ranë në një cekëtinë që kishte deti nga të dy anët, anija ngeci dhe mbeti me bashin të zënë e të palëvizshëm, ndërsa kiçi po shkallmohej nga furia e valëve.
kintu dvayoH samudrayoH saGgamasthAne saikatopari pote nikSipte 'grabhAge bAdhite pazcAdbhAge prabalataraGgo'lagat tena poto bhagnaH|
42 Ushtarët ishin të mendimit t’i vritnin robërit, që asnjë të mos ikte me not.
tasmAd bandayazced bAhubhistarantaH palAyante ityAzaGkayA senAgaNastAn hantum amantrayat;
43 Por centurioni, duke dashur të shpëtojë Palin, ua largoi mendimin për këtë propozim dhe u dha urdhër atyre që dinin të notonin të hidheshin të parët në det dhe të dilnin në tokë;
kintu zatasenApatiH paulaM rakSituM prayatnaM kRtvA tAn tacceSTAyA nivartya ityAdiSTavAn, ye bAhutaraNaM jAnanti te'gre prollampya samudre patitvA bAhubhistIrttvA kUlaM yAntu|
44 pastaj të tjerët, kush mbi dërrasa, kush mbi pjesë të anijes; dhe kështu ndodhi që të gjithë mundën të shpëtojnë në tokë.
aparam avaziSTA janAH kASThaM potIyaM dravyaM vA yena yat prApyate tadavalambya yAntu; itthaM sarvve bhUmiM prApya prANai rjIvitAH|
