Veprat e Apostujve 27
1 Kur u vendos që ne të lundrojmë për në Itali, Pali dhe disa të burgosur të tjerë iu dorëzuan një centurioni me emër Jul, i kohortës Augusta.
Дупэ че с-а хотэрыт сэ плекэм ку корабия ын Италия, пе Павел ши пе алць кыцьва ынтемницаць й-ау дат пе мына унуй суташ ал четей де осташь Аугуста, нумит Юлиу.
2 Hipëm në një anije të Adramitit, që duhej të kalonte nga portet e brigjeve të Azisë, dhe lundronim duke pasur me vete Aristarkun, një maqedonas nga Thesaloniki.
Не-ам суит ынтр-о корабие де ла Адрамит, каре авя сэ мяргэ пе коаста Асией, ши ам порнит. Авям ку ной пе Аристарх Мачедонянул дин Тесалоник.
3 Të nesërmen arritëm në Sidon; dhe Juli, duke u treguar njerëzor me Palin, i dha leje të shkojë te miqtë e vet dhe që të kujdesen për të.
А доуа зи, ам ажунс ла Сидон, ши Юлиу, каре се пурта оменос ку Павел, й-а дат вое сэ мяргэ пе ла приетений сэй ши сэ фие ынгрижит де ей.
4 Pastaj, si u nisëm prej andej, lundruam të mbrojtur nga Qipro, sepse erërat ishin të kundërta.
Дупэ че ам плекат де аколо, ам плутит пе лынгэ Чипру, пентру кэ вынтуриле ерау потривниче.
5 Si e kaptuam detin e Kilikisë dhe të Panfilisë, arritëm në Mirë të Likisë.
Дупэ че ам трекут маря каре скалдэ Чиличия ши Памфилия, ам ажунс ла Мира ын Личия.
6 Centurioni gjeti atje një anije të Aleksandrisë, që do të shkonte për në Itali, dhe na futi në të.
Аколо, суташул а гэсит о корабие дин Александрия, каре мерӂя ын Италия, ши не-а суит ын еа.
7 Duke lundruar ngadalë për shumë ditë, arritëm me vështirësi deri përballë Knidit, sepse nuk na linte era; pastaj filluam të lundrojmë të mbrojtur nga Kreta nga ana e Salmonit.
Тимп де май мулте зиле, ам мерс ынчет ку корабия ши ну фэрэ греутате ам атинс ынэлцимя Книд, унде ну не-а лэсат вынтул сэ не оприм. Ам трекут пе ла капэтул Кретей, алэтурь де Салмона.
8 Dhe duke lundruar me shumë vështirësi përbri brigjeve të saj, arritëm në një vend që quhet Limanet e Bukur, pranë të cilit ishte qyteti Lasea.
Де абя ам мерс ку корабия пе марӂиня инсулей ши ам ажунс ла ун лок нумит „Лиманурь буне”, де каре ера апроапе четатя Ласея.
9 Dhe, duke qenë se kishte kaluar mjaft kohë dhe lundrimi ishte bërë i rrezikshëm, sepse edhe agjërimi tashmë kishte kaluar, Pali i këshilloi ata të anijes,
Трекусе дестул де мултэ време ши кэлэтория пе маре се фэчя примеждиоасэ, пентру кэ трекусе кяр ши „время постулуй”. Де ачея Павел а ынштиинцат пе чейлалць
10 duke thënë: “O burra, unë po shoh se lundrimi do të bëhet me rrezik dhe me dëm të madh jo vetëm për ngarkesën dhe për anijen, por edhe për ne vetë.
ши ле-а зис: „Оаменилор, кэлэтория вэд кэ ну се ва фаче фэрэ примеждие ши фэрэ мултэ пагубэ, ну нумай пентру ынкэркэтурэ ши пентру корабие, дар кяр ши пентру вециле ноастре.”
11 Por centurioni kishte më shumë besim te timonieri dhe te kapiteni i anijes sesa në ato që thoshte Pali.
Суташул а аскултат май мулт де кырмачь ши де стэпынул корабией декыт де ворбеле луй Павел.
12 Dhe duke qenë se ai liman nuk ishte i përshtatshëm për të dimëruar, shumica qe e mendimit të lundronim prej andej për t’u përpjekur të arrijnim në njëfarë mënyre në Fenike, një liman i Kretës, që
Ши фииндкэ лиманул ну ера бун де ернат, чей май мулць ау фост де пэрере сэ плече ку корабия де аколо, ка сэ ынчерче сэ ажунгэ ла Феникс, лиман дин Крета, ашезат спре мязэзи-апус ши спре мязэноапте-апус, ка сэ ернезе аколо.
13 Dhe kur filloi të fryjë lehtë juga, duke menduar se mund të realizohej qëllimi i tyre, i ngritën spirancat dhe filluan të lundrojnë afër brigjeve të Kretës.
Ынчепусе сэ суфле ун вынт ушор де мязэзи ши, ка уний каре се кредяу стэпынь пе цинтэ, ау ридикат анкореле ши ау порнит ку корабия пе марӂиня Кретей.
14 Por, pak më vonë, shpërtheu mbi ishull një erë e vrullshme, që e quajnë euroklidon.
Дар ну дупэ мултэ време, с-а дезлэнцуит асупра инсулей ун вынт фуртунос, нумит Еуракилон.
15 Duke qenë se anija po ikte pa qenë në gjendje t’i qëndronte erës, e lamë në mëshirë të fatit dhe kështu filluam të shkojmë sa andej-këtej.
Корабия а фост луатэ де ел, фэрэ сэ поатэ лупта ымпотрива вынтулуй, ши не-ам лэсат душь ын воя луй.
16 Si kaluam me të shpejtë pranë një ishulli të vogël, që quhet Klauda, arritëm me vështirësi ta vëmë nën kontroll sandallin.
Ам трекут репеде пе ла партя де жос а унуй остров нумит Клауда ши абя ам путут сэ пунем мына пе лунтре.
17 Dhe, mbasi e ngritën në bordin, detarët përdorën të gjitha mënyrat për ta ngjeshur nga poshtë anijen dhe, nga frika se mos ngecnin në cekëtinat ranore të Sirtës, i ulën velat dhe kështu shkonin andej-këtej.
Дупэ че ау ридикат-о, ау ынтребуинцат мижлоаче де ажутор, ау ынчинс корабия ку фрынгий ши, де тямэ сэ ну кадэ песте Сирта, ау лэсат пынзеле ын жос. Астфел с-ау лэсат мынаць де вынт.
18 Por mbasi furtuna na vuri përpara me forcë, të nesërmen filluan ta hedhim në det ngarkesën.
Фииндкэ ерам бэтуць фоарте таре де фуртунэ, а доуа зи ау ынчепут сэ арунче ын маре ынкэркэтура дин корабие,
19 Ditën e tretë, hodhën me duart e tyre, pajisjet e anijes në det.
ши а трея зи, ной, ку мыниле ноастре, ам лепэдат унелтеле корабией.
20 Dhe, duke qenë se prej shumë ditësh nuk dukeshin as dielli as yjet, dhe furtuna po tërbohej, humbi tashmë çdo shpresë shpëtimi.
Соареле ши стелеле ну с-ау вэзут май мулте зиле, ши фуртуна ера аша де путерникэ, ынкыт ла урмэ пердусем орьче нэдежде де скэпаре.
21 Edhe, mbasi kishin mbetur shumë kohë pa ushqim, Pali u çua në mes të tyre dhe tha: “O burra, po të më kishit dëgjuar dhe të mos ishit nisur nga Kreta, do t’i ishim shmangur këtij rreziku dhe kësaj humbjeje.
Оамений ну мынкасерэ де мултэ време. Атунч, Павел с-а скулат ын мижлокул лор ши а зис: „Оаменилор, требуя сэ мэ аскултаць ши сэ ну фи порнит ку корабия дин Крета, ка сэ фи скэпат де ачастэ примеждие ши де ачастэ пагубэ.
22 Dhe tani ju këshilloj të mos e humbni torruan sepse asnjë shpirt nga ne nuk do të humbasë, përveç anijes.
Акум, вэ сфэтуеск сэ фиць ку вое бунэ, пентру кэ ничунул дин вой ну ва пери ши ну ва фи алтэ пердере декыт а корабией.
23 Sepse këtë natë m’u shfaq një engjëll i Perëndisë, të cilit unë i përkas dhe të cilit unë i shërbej,
Ун ынӂер ал Думнезеулуй ал кэруя сунт еу ши кэруя Ый служеск ми с-а арэтат азь-ноапте
24 duke thënë: “Pal, mos druaj, ti duhet të dalësh para Cezarit; dhe ja, Perëndia ty t’i ka dhënë të gjithë ata që lundrojnë me ty”.
ши мь-а зис: ‘Ну те теме, Павеле, ту требуе сэ стай ынаинтя Чезарулуй ши ятэ кэ Думнезеу ць-а дэруит пе тоць чей че мерг ку корабия ымпреунэ ку тине.’
25 Prandaj, o burra, kini zemër të gëzuar, sepse unë besoj në Perëndinë se do të ndodhë pikërisht ashtu siç m’u tha.
Де ачея, оаменилор, лиништици-вэ, кэч ам ынкредере ын Думнезеу кэ се ва ынтымпла аша кум ми с-а спус.
26 Edhe duhet të ngecim në një ishull”.
Дар требуе сэ дэм песте ун остров.”
27 Kur erdhi nata e katërmbëdhjetë që po kalonim andej e këndej në detin Adriatik, aty nga mesnata detarët patën përshtypjen se po i afroheshin një toke.
Ын ноаптя а пайспрезечя, пе кынд ерам ымпиншь ынкоаче ши ынколо ку корабия пе Маря Адриатикэ, пе ла мезул нопций, маринарий ау бэнуит кэ се апропие де пэмынт.
28 Dhe, si hodhën matësin e thellësisë, gjetën njëzet pashë thellësi; pastaj, pak më tutje e hodhën përsëri matësin e thellësisë dhe gjetën pesëmbëdhjetë pashë.
Ау мэсурат адынчимя апей ши ау гэсит доуэзечь де стынжень; ау мерс пуцин май департе, ау мэсурат-о дин ноу ши ау гэсит чинчспрезече стынжень.
29 Atëherë, nga frika se mos përplaseshin kundër shkëmbinjve, hodhën nga kiçi katër spiranca, duke pritur me ankth që të bëhej ditë.
Де тямэ сэ ну се ловяскэ де стынчь, ау арункат патру анкоре ынспре кырма корабией ши доряу сэ се факэ зиуэ.
30 Por, duke qenë se detarët kërkonin të iknin prej anijes dhe po e ulnin sandallen në det gjoja për të hedhur spirancat nga bashi,
Дар, деоарече корэбиерий кэутау сэ фугэ дин корабие ши слобозяу лунтря ын маре, суб кувынт кэ ар вря сэ арунче анкореле ынспре партя динаинте а корабией,
31 Pali u tha centurionit dhe ushtarëve: “Po nuk qëndruan këta në anije, ju nuk do të mund të shpëtoni”.
Павел а зис суташулуй ши осташилор: „Дакэ оамений ачештя ну вор рэмыне ын корабие, ну путець фи скэпаць.”
32 Atëherë ushtarët i prenë litarët e sandallit dhe e lanë të bjerë jashtë.
Атунч, осташий ау тэят фунииле лунтрий ши ау лэсат-о сэ кадэ.
33 Dhe në pritje që të bëhej ditë, Pali i nxiti të gjithë të hanin diçka, duke thënë: “Sot është e katërmbëdhjeta ditë që, duke pritur, jeni të uritur, pa ngrënë asgjë.
Ынаинте де зиуэ, Павел а ругат пе тоць сэ мэнынче ши а зис: „Астэзь сунт пайспрезече зиле де кынд стаць мереу де веге ши н-аць луат нимик де мынкаре ын гурэ.
34 Prandaj ju këshilloj të hani diçka, sepse kjo është për shpëtimin tuaj; sepse as edhe një fije floku nga kokat tona nuk do të bjerë”.
Де ачея, вэ рог сэ мынкаць, кэч лукрул ачеста есте пентру скэпаря воастрэ ши ну ви се ва перде ничун пэр дин кап.”
35 Si tha këto, mori bukë, iu falënderua Perëndisë përpara të gjithëve, pastaj e theu dhe filloi të hajë.
Дупэ че а спус ачесте ворбе, а луат пыне, а мулцумит луй Думнезеу ынаинтя тутурор, а фрынт-о ши а ынчепут сэ мэнынче.
36 Atëherë të gjithë, si morën zemër, morën edhe ata nga ushqimi.
Тоць с-ау ымбэрбэтат атунч ши ау луат ши ей де ау мынкат.
37 Dhe në anijen ne ishim gjithsej dyqind e shtatëdhjetë e gjashtë veta.
Ын корабие ерам де тоць доуэ суте шаптезечь ши шасе де суфлете.
38 Dhe mbasi hëngrën sa u ngopën, e lehtësuan anijen duke hedhur grurin në det.
Дупэ че с-ау сэтурат, ау ушурат корабия, арункынд грыул ын маре.
39 Dhe kur u gdhi, nuk e njihnin dot vendin, por vunë re një gji me një breg dhe vendosën ta shtyjnë anijen aty, po të mundnin.
Кынд с-а фэкут зиуэ, н-ау куноскут пэмынтул, дар ау вэзут де департе ун голф, каре авя малурь нисипоасе, ши ау хотэрыт сэ ымпингэ корабия ынтр-аколо, дакэ ва фи ку путинцэ.
40 I zgjidhën spirancat dhe i lanë të fundosen në det, duke zgjidhur në të njëjtën kohë të lidhurat e timonit; pastaj, si e ngritën velën kryesore nga era, u drejtuan për te bregu.
Ау тэят анкореле, ка сэ ле слобозяскэ ын маре, ши ау слэбит ын ачелашь тимп фунииле кырмелор, апой ау ридикат вентрила чя микэ дупэ суфларя вынтулуй ши с-ау ындрептат спре мал.
41 Por, mbasi ranë në një cekëtinë që kishte deti nga të dy anët, anija ngeci dhe mbeti me bashin të zënë e të palëvizshëm, ndërsa kiçi po shkallmohej nga furia e valëve.
Дар ау дат песте о лимбэ де пэмынт, унде с-а ынфипт корабия, ши партя динаинте а корабией с-а ымплынтат ши стэтя неклинтитэ, пе кынд партя динапой а ынчепут сэ се рупэ де избитура валурилор.
42 Ushtarët ishin të mendimit t’i vritnin robërit, që asnjë të mos ikte me not.
Осташий ау фост де пэрере сэ омоаре пе чей ынтемницаць, ка сэ ну скапе вреунул прин ынот.
43 Por centurioni, duke dashur të shpëtojë Palin, ua largoi mendimin për këtë propozim dhe u dha urdhër atyre që dinin të notonin të hidheshin të parët në det dhe të dilnin në tokë;
Суташул ынсэ, каре воя сэ скапе пе Павел, й-а оприт де ла гындул ачеста. А порунчит ка чей че пот ынота сэ се арунче де пе корабие ын апэ ши сэ ясэ чей динтый ла пэмынт,
44 pastaj të tjerët, kush mbi dërrasa, kush mbi pjesë të anijes; dhe kështu ndodhi që të gjithë mundën të shpëtojnë në tokë.
яр чейлалць сэ се ашезе уний пе скындурь, яр алций пе фрынтурь де корабие, ши аша с-а фэкут кэ ау ажунс тоць теферь ла ускат.
