Veprat e Apostujve 27
1 Kur u vendos që ne të lundrojmë për në Itali, Pali dhe disa të burgosur të tjerë iu dorëzuan një centurioni me emër Jul, i kohortës Augusta.
When it was decided that we should sail for Italy, they put Paul and some other prisoners under the charge of a centurion named Julius of the Imperial Regiment.
2 Hipëm në një anije të Adramitit, që duhej të kalonte nga portet e brigjeve të Azisë, dhe lundronim duke pasur me vete Aristarkun, një maqedonas nga Thesaloniki.
We boarded a ship from Adramyttium, which was about to sail along the coast of Asia. So we went to sea. Aristarchus from Thessalonica in Macedonia went with us.
3 Të nesërmen arritëm në Sidon; dhe Juli, duke u treguar njerëzor me Palin, i dha leje të shkojë te miqtë e vet dhe që të kujdesen për të.
The next day we landed at the city of Sidon, where Julius treated Paul kindly and allowed him to go to his friends to receive their care.
4 Pastaj, si u nisëm prej andej, lundruam të mbrojtur nga Qipro, sepse erërat ishin të kundërta.
From there we went to sea and sailed under the lee of Cyprus, close to the island, because the winds were against us.
5 Si e kaptuam detin e Kilikisë dhe të Panfilisë, arritëm në Mirë të Likisë.
Then we had sailed across the sea and were near the coast of Cilicia and Pamphylia, we landed at Myra, a city of Lycia.
6 Centurioni gjeti atje një anije të Aleksandrisë, që do të shkonte për në Itali, dhe na futi në të.
There, the centurion found a ship from Alexandria that was going to sail to Italy. He put us in it.
7 Duke lundruar ngadalë për shumë ditë, arritëm me vështirësi deri përballë Knidit, sepse nuk na linte era; pastaj filluam të lundrojmë të mbrojtur nga Kreta nga ana e Salmonit.
When we had sailed slowly for many days and had finally arrived with difficulty near Cnidus, the wind no longer allowed us to go that way, so we sailed along the sheltered side of Crete, opposite Salmone.
8 Dhe duke lundruar me shumë vështirësi përbri brigjeve të saj, arritëm në një vend që quhet Limanet e Bukur, pranë të cilit ishte qyteti Lasea.
We sailed along the coast with difficulty, until we came to a certain place called Fair Havens, which is near the city of Lasea.
9 Dhe, duke qenë se kishte kaluar mjaft kohë dhe lundrimi ishte bërë i rrezikshëm, sepse edhe agjërimi tashmë kishte kaluar, Pali i këshilloi ata të anijes,
We had now taken much time, the time of the Jewish fast also had passed, and it had now become dangerous to sail. So Paul warned them,
10 duke thënë: “O burra, unë po shoh se lundrimi do të bëhet me rrezik dhe me dëm të madh jo vetëm për ngarkesën dhe për anijen, por edhe për ne vetë.
and said, “Men, I see that the voyage we are about to take will be with injury and much loss, not only of the cargo and the ship, but also of our lives.”
11 Por centurioni kishte më shumë besim te timonieri dhe te kapiteni i anijes sesa në ato që thoshte Pali.
But the centurion paid more attention to the master and to the owner of the ship than to those things that were spoken by Paul.
12 Dhe duke qenë se ai liman nuk ishte i përshtatshëm për të dimëruar, shumica qe e mendimit të lundronim prej andej për t’u përpjekur të arrijnim në njëfarë mënyre në Fenike, një liman i Kretës, që
Because the harbor was not easy to spend the winter in, most of the sailors advised to sail from there, if by any means we could reach the city of Phoenix, to spend the winter there. Phoenix is a harbor in Crete, and it faces northeast and southeast.
13 Dhe kur filloi të fryjë lehtë juga, duke menduar se mund të realizohej qëllimi i tyre, i ngritën spirancat dhe filluan të lundrojnë afër brigjeve të Kretës.
When the south wind began to blow gently, the sailors thought that they had what they needed. So they weighed anchor and sailed along Crete, close to the shore.
14 Por, pak më vonë, shpërtheu mbi ishull një erë e vrullshme, që e quajnë euroklidon.
But after a short time a wind of hurricane force, called the northeaster, began to beat down from the island.
15 Duke qenë se anija po ikte pa qenë në gjendje t’i qëndronte erës, e lamë në mëshirë të fatit dhe kështu filluam të shkojmë sa andej-këtej.
When the ship was caught by the storm and could no longer head into the wind, we had to give way to the storm and were driven along by the wind.
16 Si kaluam me të shpejtë pranë një ishulli të vogël, që quhet Klauda, arritëm me vështirësi ta vëmë nën kontroll sandallin.
We sailed along the lee of a small island called Cauda, and with difficulty we were able to secure the lifeboat.
17 Dhe, mbasi e ngritën në bordin, detarët përdorën të gjitha mënyrat për ta ngjeshur nga poshtë anijen dhe, nga frika se mos ngecnin në cekëtinat ranore të Sirtës, i ulën velat dhe kështu shkonin andej-këtej.
When they had hoisted the lifeboat up, they used its ropes to bind the hull of the ship. They were afraid that they should run upon the sandbars of Syrtis, so they lowered the sea anchor and were driven along.
18 Por mbasi furtuna na vuri përpara me forcë, të nesërmen filluan ta hedhim në det ngarkesën.
We took such a violent battering by the storm that the next day they began throwing the cargo overboard.
19 Ditën e tretë, hodhën me duart e tyre, pajisjet e anijes në det.
On the third day the sailors threw overboard the ship's equipment with their own hands.
20 Dhe, duke qenë se prej shumë ditësh nuk dukeshin as dielli as yjet, dhe furtuna po tërbohej, humbi tashmë çdo shpresë shpëtimi.
When the sun and stars did not shine on us for many days, and the great storm still beat upon us, any more hope that we should be saved was abandoned.
21 Edhe, mbasi kishin mbetur shumë kohë pa ushqim, Pali u çua në mes të tyre dhe tha: “O burra, po të më kishit dëgjuar dhe të mos ishit nisur nga Kreta, do t’i ishim shmangur këtij rreziku dhe kësaj humbjeje.
When they had gone long without food, then Paul stood up among the sailors and said, “Men, you should have listened to me, and not have set sail from Crete, so as to get this injury and loss.
22 Dhe tani ju këshilloj të mos e humbni torruan sepse asnjë shpirt nga ne nuk do të humbasë, përveç anijes.
Now I urge you to take courage, for there will be no loss of life among you, but only the loss of the ship.
23 Sepse këtë natë m’u shfaq një engjëll i Perëndisë, të cilit unë i përkas dhe të cilit unë i shërbej,
For last night an angel of the God to whom I belong, whom also I worship—his angel stood beside me
24 duke thënë: “Pal, mos druaj, ti duhet të dalësh para Cezarit; dhe ja, Perëndia ty t’i ka dhënë të gjithë ata që lundrojnë me ty”.
and said, 'Do not be afraid, Paul. You must stand before Caesar, and see, God in his kindness has given to you all those who are sailing with you.'
25 Prandaj, o burra, kini zemër të gëzuar, sepse unë besoj në Perëndinë se do të ndodhë pikërisht ashtu siç m’u tha.
Therefore be cheerful, men! For I trust God that it will happen just as it was told to me.
26 Edhe duhet të ngecim në një ishull”.
But we must run aground upon some island.”
27 Kur erdhi nata e katërmbëdhjetë që po kalonim andej e këndej në detin Adriatik, aty nga mesnata detarët patën përshtypjen se po i afroheshin një toke.
When the fourteenth night had come, as we were driven this way and that in the Adriatic Sea, about midnight the sailors thought that they were approaching some land.
28 Dhe, si hodhën matësin e thellësisë, gjetën njëzet pashë thellësi; pastaj, pak më tutje e hodhën përsëri matësin e thellësisë dhe gjetën pesëmbëdhjetë pashë.
They took soundings and found twenty fathoms; after a little while, they took more soundings and found fifteen fathoms.
29 Atëherë, nga frika se mos përplaseshin kundër shkëmbinjve, hodhën nga kiçi katër spiranca, duke pritur me ankth që të bëhej ditë.
They were afraid that we might crash on the rocks, so they lowered four anchors from the stern and prayed that morning would come soon.
30 Por, duke qenë se detarët kërkonin të iknin prej anijes dhe po e ulnin sandallen në det gjoja për të hedhur spirancat nga bashi,
The sailors were looking for a way to abandon the ship and had lowered the lifeboat into the sea, and pretended that they would throw down the anchors from the bow.
31 Pali u tha centurionit dhe ushtarëve: “Po nuk qëndruan këta në anije, ju nuk do të mund të shpëtoni”.
But Paul said to the centurion and to the soldiers, “Unless these men stay in the ship, you cannot be saved.”
32 Atëherë ushtarët i prenë litarët e sandallit dhe e lanë të bjerë jashtë.
Then the soldiers cut away the ropes of the boat and let it drift away.
33 Dhe në pritje që të bëhej ditë, Pali i nxiti të gjithë të hanin diçka, duke thënë: “Sot është e katërmbëdhjeta ditë që, duke pritur, jeni të uritur, pa ngrënë asgjë.
When daylight was coming on, Paul urged them all to take some food. He said, “This day is the fourteenth day that you wait and do not eat; you have eaten nothing.
34 Prandaj ju këshilloj të hani diçka, sepse kjo është për shpëtimin tuaj; sepse as edhe një fije floku nga kokat tona nuk do të bjerë”.
So I urge you to share some food, for this is necessary for you to survive. For not one of you will lose a single hair from his head.”
35 Si tha këto, mori bukë, iu falënderua Perëndisë përpara të gjithëve, pastaj e theu dhe filloi të hajë.
When he had said this, he took bread and he thanked God in the sight of everyone. Then he broke the bread and began to eat.
36 Atëherë të gjithë, si morën zemër, morën edhe ata nga ushqimi.
Then they were all encouraged and they also took food.
37 Dhe në anijen ne ishim gjithsej dyqind e shtatëdhjetë e gjashtë veta.
We were 276 people in the ship.
38 Dhe mbasi hëngrën sa u ngopën, e lehtësuan anijen duke hedhur grurin në det.
When they had eaten enough, they made the ship lighter by throwing out the wheat into the sea.
39 Dhe kur u gdhi, nuk e njihnin dot vendin, por vunë re një gji me një breg dhe vendosën ta shtyjnë anijen aty, po të mundnin.
When it was day, they did not recognize the land, but they saw a bay with a beach, and they discussed whether they could drive the ship onto it.
40 I zgjidhën spirancat dhe i lanë të fundosen në det, duke zgjidhur në të njëjtën kohë të lidhurat e timonit; pastaj, si e ngritën velën kryesore nga era, u drejtuan për te bregu.
So they cut loose the anchors and left them in the sea. At the same time they loosed the ropes of the rudders and raised the foresail to the wind; and so they headed to the beach.
41 Por, mbasi ranë në një cekëtinë që kishte deti nga të dy anët, anija ngeci dhe mbeti me bashin të zënë e të palëvizshëm, ndërsa kiçi po shkallmohej nga furia e valëve.
But they came to a place where two currents met, and the ship ran into the ground. The bow of the ship stuck there and remained unmovable, but the stern began to break up because of the waves' violence.
42 Ushtarët ishin të mendimit t’i vritnin robërit, që asnjë të mos ikte me not.
The soldiers' plan was to kill the prisoners so that none of them could swim away and escape.
43 Por centurioni, duke dashur të shpëtojë Palin, ua largoi mendimin për këtë propozim dhe u dha urdhër atyre që dinin të notonin të hidheshin të parët në det dhe të dilnin në tokë;
But the centurion wanted to save Paul, so he stopped their plan; and he ordered those who could swim to jump overboard first and get to land.
44 pastaj të tjerët, kush mbi dërrasa, kush mbi pjesë të anijes; dhe kështu ndodhi që të gjithë mundën të shpëtojnë në tokë.
Then the rest of the men should follow, some on planks, and some on other things from the ship. In this way it happened that all of us came safely to land.
