Veprat e Apostujve 27
1 Kur u vendos që ne të lundrojmë për në Itali, Pali dhe disa të burgosur të tjerë iu dorëzuan një centurioni me emër Jul, i kohortës Augusta.
And Festos commanded concerning him that he should be sent unto Caesar in Italia. And he delivered Paulos, and other prisoners with him, to a certain man, a centurion of the band of Sebaste, whose name was Julios.
2 Hipëm në një anije të Adramitit, që duhej të kalonte nga portet e brigjeve të Azisë, dhe lundronim duke pasur me vete Aristarkun, një maqedonas nga Thesaloniki.
And when he would proceed, we went down to a ship which was from Adramantos the city, to go to the region of Asia. And Aristarkos, a Makedonoya who was of Thessalunike the city,
3 Të nesërmen arritëm në Sidon; dhe Juli, duke u treguar njerëzor me Palin, i dha leje të shkojë te miqtë e vet dhe që të kujdesen për të.
entered the ship with us. And the day after we came to Tsaidon. And the centurion behaved with kindness towards Paulos, and permitted him to go to his friends and be refreshed.
4 Pastaj, si u nisëm prej andej, lundruam të mbrojtur nga Qipro, sepse erërat ishin të kundërta.
And from thence we voyaged; and because the winds were contrary we made a circuit unto Cypros.
5 Si e kaptuam detin e Kilikisë dhe të Panfilisë, arritëm në Mirë të Likisë.
And we went through the sea of Cilicia and of Pamphulia, and came to Mura, a city of Lukia.
6 Centurioni gjeti atje një anije të Aleksandrisë, që do të shkonte për në Itali, dhe na futi në të.
And the centurion found there a ship from Aleksandria which was going to Italia, and he placed us in her.
7 Duke lundruar ngadalë për shumë ditë, arritëm me vështirësi deri përballë Knidit, sepse nuk na linte era; pastaj filluam të lundrojmë të mbrojtur nga Kreta nga ana e Salmonit.
And because she sailed heavily, (after) many days we had scarce come over against Knidos the island, and as the wind did not permit us to go directly, we went round by Kreta against Salmona the city;
8 Dhe duke lundruar me shumë vështirësi përbri brigjeve të saj, arritëm në një vend që quhet Limanet e Bukur, pranë të cilit ishte qyteti Lasea.
and hardly voyaging we passing around it came to the place which is called the Fair Havens. AND it was nigh to the city named Lasia.
9 Dhe, duke qenë se kishte kaluar mjaft kohë dhe lundrimi ishte bërë i rrezikshëm, sepse edhe agjërimi tashmë kishte kaluar, Pali i këshilloi ata të anijes,
And we were there much time, until the day when the day of the fast of the Jihudoyee had also passed, and there had become danger for one to voyage by sea. And Paulos counselled them
10 duke thënë: “O burra, unë po shoh se lundrimi do të bëhet me rrezik dhe me dëm të madh jo vetëm për ngarkesën dhe për anijen, por edhe për ne vetë.
and said, Men, I perceive that with distress and much loss we are to voyage, not only to the burden of the ship, but also to our own lives.
11 Por centurioni kishte më shumë besim te timonieri dhe te kapiteni i anijes sesa në ato që thoshte Pali.
But the centurion hearkened to the governor and to the lord of the ship rather than to the counsel of Paulos.
12 Dhe duke qenë se ai liman nuk ishte i përshtatshëm për të dimëruar, shumica qe e mendimit të lundronim prej andej për t’u përpjekur të arrijnim në njëfarë mënyre në Fenike, një liman i Kretës, që
And because that haven was not convenient to winter in, many of us desired to proceed thence, and if possible to come and winter in a certain harbour in Kreta, called Phoniks, and which looked to the south.
13 Dhe kur filloi të fryjë lehtë juga, duke menduar se mund të realizohej qëllimi i tyre, i ngritën spirancat dhe filluan të lundrojnë afër brigjeve të Kretës.
And when the wind of the south blew, and we thought we could come as we desired, we sailed round Kreta.
14 Por, pak më vonë, shpërtheu mbi ishull një erë e vrullshme, që e quajnë euroklidon.
And after a little there came forth against us a blowing of the tempest which is called Tuphonikos Euroklidon;
15 Duke qenë se anija po ikte pa qenë në gjendje t’i qëndronte erës, e lamë në mëshirë të fatit dhe kështu filluam të shkojmë sa andej-këtej.
and the ship was carried away, and could not stand against the wind, and we gave her into its hand.
16 Si kaluam me të shpejtë pranë një ishulli të vogël, që quhet Klauda, arritëm me vështirësi ta vëmë nën kontroll sandallin.
And when we had passed a certain isle that is called Cyra; we could scarcely take up the boat.
17 Dhe, mbasi e ngritën në bordin, detarët përdorën të gjitha mënyrat për ta ngjeshur nga poshtë anijen dhe, nga frika se mos ngecnin në cekëtinat ranore të Sirtës, i ulën velat dhe kështu shkonin andej-këtej.
And when we had uplifted her, we girded and strengthened the ship. And because we feared lest we should fall into the precipitancy of the sea, we brought down the sails, and so went forward. i
18 Por mbasi furtuna na vuri përpara me forcë, të nesërmen filluan ta hedhim në det ngarkesën.
And while there rose against us the hard tempest, the next day we threw the goods into the sea.
19 Ditën e tretë, hodhën me duart e tyre, pajisjet e anijes në det.
And the third day the things of the ship itself we cast forth. And when the storm had held more days,
20 Dhe, duke qenë se prej shumë ditësh nuk dukeshin as dielli as yjet, dhe furtuna po tërbohej, humbi tashmë çdo shpresë shpëtimi.
and neither the sun was seen, nor the moon, nor stars, the hope that we should be saved at all was cut off.
21 Edhe, mbasi kishin mbetur shumë kohë pa ushqim, Pali u çua në mes të tyre dhe tha: “O burra, po të më kishit dëgjuar dhe të mos ishit nisur nga Kreta, do t’i ishim shmangur këtij rreziku dhe kësaj humbjeje.
And while no man had taken any food, then stood Paulos among them, and said, Men, if you had been persuaded by me, you would not have voyaged from Kreta, and we should have been exempted from loss, and from this distress.
22 Dhe tani ju këshilloj të mos e humbni torruan sepse asnjë shpirt nga ne nuk do të humbasë, përveç anijes.
Yet now I counsel you to be without anxiety; for not one of you will perish, but the ship only.
23 Sepse këtë natë m’u shfaq një engjëll i Perëndisë, të cilit unë i përkas dhe të cilit unë i shërbej,
For in this night there appeared to me the angel of Aloha, (of) him whose I am, and whom I serve.
24 duke thënë: “Pal, mos druaj, ti duhet të dalësh para Cezarit; dhe ja, Perëndia ty t’i ka dhënë të gjithë ata që lundrojnë me ty”.
And he said to me, Fear not, Paulos, for thou art to stand before Caesar; and, behold, Aloha hath given thee the gift of all who voyage with thee.
25 Prandaj, o burra, kini zemër të gëzuar, sepse unë besoj në Perëndinë se do të ndodhë pikërisht ashtu siç m’u tha.
Therefore, men, take courage; for I believe Aloha, that so it shall be as he hath told me.
26 Edhe duhet të ngecim në një ishull”.
Nevertheless, upon a certain island we have to be cast.
27 Kur erdhi nata e katërmbëdhjetë që po kalonim andej e këndej në detin Adriatik, aty nga mesnata detarët patën përshtypjen se po i afroheshin një toke.
AND after fourteen days (in) which we had wandered and been beaten in the sea of Hadrios, in the dividing of the night, the mariners thought that we drew nigh to land.
28 Dhe, si hodhën matësin e thellësisë, gjetën njëzet pashë thellësi; pastaj, pak më tutje e hodhën përsëri matësin e thellësisë dhe gjetën pesëmbëdhjetë pashë.
And they cast the lead, and found twenty cubits; and again a little they proceeded, and found fifteen cubits.
29 Atëherë, nga frika se mos përplaseshin kundër shkëmbinjve, hodhën nga kiçi katër spiranca, duke pritur me ankth që të bëhej ditë.
And fearing lest we should be found in a place in which were rocks, they cast forth from the hinder part of the ship four anchors, and prayed that it would become day.
30 Por, duke qenë se detarët kërkonin të iknin prej anijes dhe po e ulnin sandallen në det gjoja për të hedhur spirancat nga bashi,
But the mariners sought to escape from the ship, and lowered from her the boat into the sea, on the pretext that they would go in her, and bind the ship to the land.
31 Pali u tha centurionit dhe ushtarëve: “Po nuk qëndruan këta në anije, ju nuk do të mund të shpëtoni”.
And when Paulos saw, he said to the centurion and to the soldiers, If these in the ship remain not, you cannot be saved.
32 Atëherë ushtarët i prenë litarët e sandallit dhe e lanë të bjerë jashtë.
Then cut the soldiers the cable of the boat from the ship, and let her drive.
33 Dhe në pritje që të bëhej ditë, Pali i nxiti të gjithë të hanin diçka, duke thënë: “Sot është e katërmbëdhjeta ditë që, duke pritur, jeni të uritur, pa ngrënë asgjë.
But Paulos himself, until it was morning, persuaded all of them to take food, saying to them, To-day it is fourteen days (in which) from danger you have tasted nothing.
34 Prandaj ju këshilloj të hani diçka, sepse kjo është për shpëtimin tuaj; sepse as edhe një fije floku nga kokat tona nuk do të bjerë”.
Wherefore I beseech you receive meat for the establishment of your lives; for a hair of the head of one of you will not perish.
35 Si tha këto, mori bukë, iu falënderua Perëndisë përpara të gjithëve, pastaj e theu dhe filloi të hajë.
And when these he had said, he took bread, and praised Aloha before them all, and he broke and began to eat.
36 Atëherë të gjithë, si morën zemër, morën edhe ata nga ushqimi.
And they were all comforted, and received food.
37 Dhe në anijen ne ishim gjithsej dyqind e shtatëdhjetë e gjashtë veta.
But we were in the ship two hundred and seventy and six souls.
38 Dhe mbasi hëngrën sa u ngopën, e lehtësuan anijen duke hedhur grurin në det.
And when they were satisfied with food, they lightened the ship, and took up the wheat and sent it into the sea.
39 Dhe kur u gdhi, nuk e njihnin dot vendin, por vunë re një gji me një breg dhe vendosën ta shtyjnë anijen aty, po të mundnin.
And when it was day, the sailors knew not what land it was; but they saw along the coast a certain inlet of the sea, (into) which they purposed if possible to drive the ship.
40 I zgjidhën spirancat dhe i lanë të fundosen në det, duke zgjidhur në të njëjtën kohë të lidhurat e timonit; pastaj, si e ngritën velën kryesore nga era, u drejtuan për te bregu.
And they cut the anchors from the ship, and left them in the sea, and they loosed the bands of the oars, and raised a small sail to the wind which blew, and went forward to the face of the land.
41 Por, mbasi ranë në një cekëtinë që kishte deti nga të dy anët, anija ngeci dhe mbeti me bashin të zënë e të palëvizshëm, ndërsa kiçi po shkallmohej nga furia e valëve.
And the ship struck on a high place between two depths of the sea, and infixed herself in it; and her forepart stood upon it, and was immovable, but her afterpart was loosed from the violence of the waves.
42 Ushtarët ishin të mendimit t’i vritnin robërit, që asnjë të mos ikte me not.
And the soldiers would have killed the prisoners, lest they should cast forth to swim, and escape from them;
43 Por centurioni, duke dashur të shpëtojë Palin, ua largoi mendimin për këtë propozim dhe u dha urdhër atyre që dinin të notonin të hidheshin të parët në det dhe të dilnin në tokë;
and the centurion restrained them from this, because he was willing to save Paulos. And those who could cast forth to swim he commanded to be the first to swim, and to pass to the land.
44 pastaj të tjerët, kush mbi dërrasa, kush mbi pjesë të anijes; dhe kështu ndodhi që të gjithë mundën të shpëtojnë në tokë.
And the rest, on boards, and on other timbers of the ship, passed; and thus all of them escaped to land.
