Veprat e Apostujve 27
1 Kur u vendos që ne të lundrojmë për në Itali, Pali dhe disa të burgosur të tjerë iu dorëzuan një centurioni me emër Jul, i kohortës Augusta.
And when it was determined that we should sail away into Italy, they committed both Paul and certain other prisoners to the centurion, Julius by name, of the band of Augustus.
2 Hipëm në një anije të Adramitit, që duhej të kalonte nga portet e brigjeve të Azisë, dhe lundronim duke pasur me vete Aristarkun, një maqedonas nga Thesaloniki.
And having embarked on an Adramyttium ship, about to sail to those places along Asia, we set sail; Aristarchus, the Macedonian of Thessalonica, being with us.
3 Të nesërmen arritëm në Sidon; dhe Juli, duke u treguar njerëzor me Palin, i dha leje të shkojë te miqtë e vet dhe që të kujdesen për të.
And on the following day we disembarked at Sidon; and Julius, treating Paul kindly, permitted him having gone to his friends to receive their benefactions.
4 Pastaj, si u nisëm prej andej, lundruam të mbrojtur nga Qipro, sepse erërat ishin të kundërta.
And having embarked from thence, we sailed under Cyprus, because the winds were contrary:
5 Si e kaptuam detin e Kilikisë dhe të Panfilisë, arritëm në Mirë të Likisë.
and having sailed through the sea which is opposite Cilicia and Pamphylia, we came down into Myra of Lycia.
6 Centurioni gjeti atje një anije të Aleksandrisë, që do të shkonte për në Itali, dhe na futi në të.
And there the centurion having found an Alexandrian ship sailing into Italy; transferred us into it.
7 Duke lundruar ngadalë për shumë ditë, arritëm me vështirësi deri përballë Knidit, sepse nuk na linte era; pastaj filluam të lundrojmë të mbrojtur nga Kreta nga ana e Salmonit.
And sailing slowly during many days, and were come with difficulty over against Cnidus, the wind not favoring us, we sailed under Crete, opposite Salmone;
8 Dhe duke lundruar me shumë vështirësi përbri brigjeve të saj, arritëm në një vend që quhet Limanet e Bukur, pranë të cilit ishte qyteti Lasea.
and, with difficulty passing by it, we came into a certain place called Fair Havens, near to which was the city Lasea.
9 Dhe, duke qenë se kishte kaluar mjaft kohë dhe lundrimi ishte bërë i rrezikshëm, sepse edhe agjërimi tashmë kishte kaluar, Pali i këshilloi ata të anijes,
And much time passing away, and navigation being already unsafe, because the Fast had already passed by, Paul exhorted them,
10 duke thënë: “O burra, unë po shoh se lundrimi do të bëhet me rrezik dhe me dëm të madh jo vetëm për ngarkesën dhe për anijen, por edhe për ne vetë.
saying to them, Men, I perceive that this voyage is going to be with peril and much loss, not only with the cargo and the ship, but also of our lives.
11 Por centurioni kishte më shumë besim te timonieri dhe te kapiteni i anijes sesa në ato që thoshte Pali.
But the centurion trusted the pilot and midshipman, rather than the things spoken by Paul.
12 Dhe duke qenë se ai liman nuk ishte i përshtatshëm për të dimëruar, shumica qe e mendimit të lundronim prej andej për t’u përpjekur të arrijnim në njëfarë mënyre në Fenike, një liman i Kretës, që
And the harbor being unsafe for spending the winter, most of them projected to the council to depart thence, if perchance they might be able, having arrived into Phoenix, to spend the winter there; a harbor of Crete, looking toward the southeast and the northeast.
13 Dhe kur filloi të fryjë lehtë juga, duke menduar se mund të realizohej qëllimi i tyre, i ngritën spirancat dhe filluan të lundrojnë afër brigjeve të Kretës.
And the south wind blowing, thinking they could achieve their purpose, lifting up a sail, they went coasting along near Crete.
14 Por, pak më vonë, shpërtheu mbi ishull një erë e vrullshme, që e quajnë euroklidon.
Not long afterward a typhonic wind, called Euraquilo, set in against her;
15 Duke qenë se anija po ikte pa qenë në gjendje t’i qëndronte erës, e lamë në mëshirë të fatit dhe kështu filluam të shkojmë sa andej-këtej.
and the ship having been seized, and being unable to resist the wind, having given away to it, we were borne along.
16 Si kaluam me të shpejtë pranë një ishulli të vogël, që quhet Klauda, arritëm me vështirësi ta vëmë nën kontroll sandallin.
And running under a certain island called Clauda, we were scarcely able to get possession of the boat:
17 Dhe, mbasi e ngritën në bordin, detarët përdorën të gjitha mënyrat për ta ngjeshur nga poshtë anijen dhe, nga frika se mos ngecnin në cekëtinat ranore të Sirtës, i ulën velat dhe kështu shkonin andej-këtej.
which lifting up they used helps, under-girding the ship; and fearing lest they might fall into Syrtis, lowering the gear, they were thus carried along.
18 Por mbasi furtuna na vuri përpara me forcë, të nesërmen filluan ta hedhim në det ngarkesën.
And we being tossed violently by the storm, they were successively making the casting out,
19 Ditën e tretë, hodhën me duart e tyre, pajisjet e anijes në det.
and on the third day with their own hands they threw overboard the tackling of the ship;
20 Dhe, duke qenë se prej shumë ditësh nuk dukeshin as dielli as yjet, dhe furtuna po tërbohej, humbi tashmë çdo shpresë shpëtimi.
and neither sun nor stars appearing for many days, and there being no small tempest on us, finally all hope of saving us was taken away.
21 Edhe, mbasi kishin mbetur shumë kohë pa ushqim, Pali u çua në mes të tyre dhe tha: “O burra, po të më kishit dëgjuar dhe të mos ishit nisur nga Kreta, do t’i ishim shmangur këtij rreziku dhe kësaj humbjeje.
And there being much fasting, Paul standing in their midst, said, O men, truly it behooved you obeying me, not to depart from Crete, and incur this injury and loss.
22 Dhe tani ju këshilloj të mos e humbni torruan sepse asnjë shpirt nga ne nuk do të humbasë, përveç anijes.
And now I exhort you to take courage: for there will be no loss of the life of you, except the ship.
23 Sepse këtë natë m’u shfaq një engjëll i Perëndisë, të cilit unë i përkas dhe të cilit unë i shërbej,
For the angel of God, whose I am, and whom indeed I serve, stood by me this night,
24 duke thënë: “Pal, mos druaj, ti duhet të dalësh para Cezarit; dhe ja, Perëndia ty t’i ka dhënë të gjithë ata që lundrojnë me ty”.
saying, Fear not, Paul; for it behooveth thee to stand before Caesar: and, behold, God has given thee all those sailing along with thee.
25 Prandaj, o burra, kini zemër të gëzuar, sepse unë besoj në Perëndinë se do të ndodhë pikërisht ashtu siç m’u tha.
Therefore cheer up, O men: for I believe God, that it shall be according to the manner which He has spoken to me.
26 Edhe duhet të ngecim në një ishull”.
But it behooves us to fall upon a certain island.
27 Kur erdhi nata e katërmbëdhjetë që po kalonim andej e këndej në detin Adriatik, aty nga mesnata detarët patën përshtypjen se po i afroheshin një toke.
And when it was the fourteenth night, we being borne along in the Adriatic Sea, about the middle of the night the sailors surmised that some country was coming to them.
28 Dhe, si hodhën matësin e thellësisë, gjetën njëzet pashë thellësi; pastaj, pak më tutje e hodhën përsëri matësin e thellësisë dhe gjetën pesëmbëdhjetë pashë.
And having sounded, they found it twenty fathoms; and moving on a short distance, and sounding again, they found it fifteen fathoms;
29 Atëherë, nga frika se mos përplaseshin kundër shkëmbinjve, hodhën nga kiçi katër spiranca, duke pritur me ankth që të bëhej ditë.
and fearing lest they may fall out against rough places, casting four anchors from the stern, they were praying that the day should come.
30 Por, duke qenë se detarët kërkonin të iknin prej anijes dhe po e ulnin sandallen në det gjoja për të hedhur spirancat nga bashi,
And the sailors seeking to escape from the ship, and lowering the boat into the sea, with a pretext as about to cast anchors from the prow,
31 Pali u tha centurionit dhe ushtarëve: “Po nuk qëndruan këta në anije, ju nuk do të mund të shpëtoni”.
Paul said to the centurion and the soldiers, Unless these may remain in the ship, you are not able to be saved.
32 Atëherë ushtarët i prenë litarët e sandallit dhe e lanë të bjerë jashtë.
Then the soldiers cut the ropes away from the boat, and let it fall out.
33 Dhe në pritje që të bëhej ditë, Pali i nxiti të gjithë të hanin diçka, duke thënë: “Sot është e katërmbëdhjeta ditë që, duke pritur, jeni të uritur, pa ngrënë asgjë.
But until the day was about to come, Paul exhorted all to take food, saying, Already this day you remain in a state of solicitude, the fourteenth day, receiving nothing.
34 Prandaj ju këshilloj të hani diçka, sepse kjo është për shpëtimin tuaj; sepse as edhe një fije floku nga kokat tona nuk do të bjerë”.
Therefore I exhort you to take food: for this is for your safety: for not a hair of your head shall perish.
35 Si tha këto, mori bukë, iu falënderua Perëndisë përpara të gjithëve, pastaj e theu dhe filloi të hajë.
And having spoken these words, and taken bread, he gave thanks to God in the presence of all, and breaking it, began to eat.
36 Atëherë të gjithë, si morën zemër, morën edhe ata nga ushqimi.
And all becoming cheerful, themselves also took food.
37 Dhe në anijen ne ishim gjithsej dyqind e shtatëdhjetë e gjashtë veta.
And we were two hundred and seventy-six souls in the ship.
38 Dhe mbasi hëngrën sa u ngopën, e lehtësuan anijen duke hedhur grurin në det.
And having been revived by the food, they lightened the ship, casting the wheat over into the sea.
39 Dhe kur u gdhi, nuk e njihnin dot vendin, por vunë re një gji me një breg dhe vendosën ta shtyjnë anijen aty, po të mundnin.
And when it was day, they did not recognize the land: but discovered a certain gulf having a shore, into which they determined, if possible, to thrust out the ship.
40 I zgjidhën spirancat dhe i lanë të fundosen në det, duke zgjidhur në të njëjtën kohë të lidhurat e timonit; pastaj, si e ngritën velën kryesore nga era, u drejtuan për te bregu.
And having knocked off the anchors, they left them in the sea, at the same time loosing the bands of the rudders, and raising up the main sail to the blowing wind, they made for the shore.
41 Por, mbasi ranë në një cekëtinë që kishte deti nga të dy anët, anija ngeci dhe mbeti me bashin të zënë e të palëvizshëm, ndërsa kiçi po shkallmohej nga furia e valëve.
And having fallen into a place where two seas met, they broke the ship, and indeed the prow, sticking fast, remained motionless, but the stern was torn off by the violence (of the wind).
42 Ushtarët ishin të mendimit t’i vritnin robërit, që asnjë të mos ikte me not.
And the counsel of the soldiers was that they should kill the prisoners, lest some one, having outswum them, might escape:
43 Por centurioni, duke dashur të shpëtojë Palin, ua largoi mendimin për këtë propozim dhe u dha urdhër atyre që dinin të notonin të hidheshin të parët në det dhe të dilnin në tokë;
but the centurion, wishing to save Paul, forbade them from their counsel; and commanded that those who were able to swim, having first thrown themselves overboard, to go to the land;
44 pastaj të tjerët, kush mbi dërrasa, kush mbi pjesë të anijes; dhe kështu ndodhi që të gjithë mundën të shpëtojnë në tokë.
and the rest, some on planks, and others on some parts from the ship. And thus it came to pass that all came safe to the land.
