Veprat e Apostujve 27
1 Kur u vendos që ne të lundrojmë për në Itali, Pali dhe disa të burgosur të tjerë iu dorëzuan një centurioni me emër Jul, i kohortës Augusta.
And as it was determined that we should sail to Italy, they delivered Paul and some other prisoners to a centurion of the Augustan band, named Julius.
2 Hipëm në një anije të Adramitit, që duhej të kalonte nga portet e brigjeve të Azisë, dhe lundronim duke pasur me vete Aristarkun, një maqedonas nga Thesaloniki.
And going on board a ship of Adramyttium, we put to sea, intending to sail by the coast of Asia, Aristarchus, a Macedonian of Thessalonica, being with us.
3 Të nesërmen arritëm në Sidon; dhe Juli, duke u treguar njerëzor me Palin, i dha leje të shkojë te miqtë e vet dhe që të kujdesen për të.
On the next day, we touched at Sidon; and Julius treated Paul with kindness, and permitted him to go to his friends, and receive their attentions.
4 Pastaj, si u nisëm prej andej, lundruam të mbrojtur nga Qipro, sepse erërat ishin të kundërta.
And thence we put to sea, and sailed under the lee of Cyprus, because the winds were adverse.
5 Si e kaptuam detin e Kilikisë dhe të Panfilisë, arritëm në Mirë të Likisë.
And when we had sailed across the sea opposite Cilicia and Pamphylia, we came to Myra, a city of Lycia.
6 Centurioni gjeti atje një anije të Aleksandrisë, që do të shkonte për në Itali, dhe na futi në të.
And there the centurion found a ship of Alexandria, sailing to Italy; and he put us on board.
7 Duke lundruar ngadalë për shumë ditë, arritëm me vështirësi deri përballë Knidit, sepse nuk na linte era; pastaj filluam të lundrojmë të mbrojtur nga Kreta nga ana e Salmonit.
For many days we sailed slowly; and having with difficulty come off Cnidus, the wind not permitting us to go further, we sailed under the lee of Crete, off Salmone:
8 Dhe duke lundruar me shumë vështirësi përbri brigjeve të saj, arritëm në një vend që quhet Limanet e Bukur, pranë të cilit ishte qyteti Lasea.
and coasting along it with difficulty, we came to a place called Fair Havens, near which is the city of Lasea.
9 Dhe, duke qenë se kishte kaluar mjaft kohë dhe lundrimi ishte bërë i rrezikshëm, sepse edhe agjërimi tashmë kishte kaluar, Pali i këshilloi ata të anijes,
But, after much time had been spent, and sailing was now dangerous, for the fast was already past, Paul admonished them,
10 duke thënë: “O burra, unë po shoh se lundrimi do të bëhet me rrezik dhe me dëm të madh jo vetëm për ngarkesën dhe për anijen, por edhe për ne vetë.
saying: Men, I perceive that this voyage will be with damage and much loss, not only to the cargo and the ship, but also to our lives.
11 Por centurioni kishte më shumë besim te timonieri dhe te kapiteni i anijes sesa në ato që thoshte Pali.
But the centurion had more confidence in the pilot, and in the owner of the ship, than in the things which were spoken by Paul.
12 Dhe duke qenë se ai liman nuk ishte i përshtatshëm për të dimëruar, shumica qe e mendimit të lundronim prej andej për t’u përpjekur të arrijnim në njëfarë mënyre në Fenike, një liman i Kretës, që
And as the harbor was not commodious to winter in, the majority advised that they should put to sea from that place also, if, by any means, they might reach Phoenix, and winter there, which is a harbor of Crete, lying toward the south-west and north-west.
13 Dhe kur filloi të fryjë lehtë juga, duke menduar se mund të realizohej qëllimi i tyre, i ngritën spirancat dhe filluan të lundrojnë afër brigjeve të Kretës.
And when the south wind blew gently, supposing that they had gained their object, they launched the ship, and ran along close to the shore of Crete.
14 Por, pak më vonë, shpërtheu mbi ishull një erë e vrullshme, që e quajnë euroklidon.
But in a little time a tempestuous wind, called Euroclydon, blew against it.
15 Duke qenë se anija po ikte pa qenë në gjendje t’i qëndronte erës, e lamë në mëshirë të fatit dhe kështu filluam të shkojmë sa andej-këtej.
And the ship being caught and unable to bear up against the wind, we committed it to the gale, and were driven along.
16 Si kaluam me të shpejtë pranë një ishulli të vogël, që quhet Klauda, arritëm me vështirësi ta vëmë nën kontroll sandallin.
And running under the lee of a certain island called Clauda, we with difficulty secured the boat.
17 Dhe, mbasi e ngritën në bordin, detarët përdorën të gjitha mënyrat për ta ngjeshur nga poshtë anijen dhe, nga frika se mos ngecnin në cekëtinat ranore të Sirtës, i ulën velat dhe kështu shkonin andej-këtej.
When they had taken it up, they used helps, undergirding the ship. And fearing lest they should fall into the quicksand, they lowered the mast, and thus were driven along.
18 Por mbasi furtuna na vuri përpara me forcë, të nesërmen filluan ta hedhim në det ngarkesën.
And as we were greatly tossed by the tempest, on the next day they threw overboard the cargo;
19 Ditën e tretë, hodhën me duart e tyre, pajisjet e anijes në det.
and on the third day, with our own hands, we threw out the tackling of the ship.
20 Dhe, duke qenë se prej shumë ditësh nuk dukeshin as dielli as yjet, dhe furtuna po tërbohej, humbi tashmë çdo shpresë shpëtimi.
And as neither sun nor stars appeared for many days, and no small tempest lay upon us, all hope of our being saved was at length taken away.
21 Edhe, mbasi kishin mbetur shumë kohë pa ushqim, Pali u çua në mes të tyre dhe tha: “O burra, po të më kishit dëgjuar dhe të mos ishit nisur nga Kreta, do t’i ishim shmangur këtij rreziku dhe kësaj humbjeje.
But, after long abstinence from food, Paul stood up in the midst of them, and said: men, you ought to have been persuaded by me, and not to have put to sea from Crete; and you would have avoided this damage and loss.
22 Dhe tani ju këshilloj të mos e humbni torruan sepse asnjë shpirt nga ne nuk do të humbasë, përveç anijes.
And now, I exhort you to be of good cheer; for there shall be no loss of life among you, but only of the ship.
23 Sepse këtë natë m’u shfaq një engjëll i Perëndisë, të cilit unë i përkas dhe të cilit unë i shërbej,
For there stood by me this night an angel of God, whose I am, and whom I serve,
24 duke thënë: “Pal, mos druaj, ti duhet të dalësh para Cezarit; dhe ja, Perëndia ty t’i ka dhënë të gjithë ata që lundrojnë me ty”.
and said, Fear not, Paul; you must stand in the presence of Cæsar; and behold, God has given you all that are sailing with you.
25 Prandaj, o burra, kini zemër të gëzuar, sepse unë besoj në Perëndinë se do të ndodhë pikërisht ashtu siç m’u tha.
For this reason, men, be cheerful; for I believe God, that it shall be even as it was told to me.
26 Edhe duhet të ngecim në një ishull”.
But we must be thrown upon a certain island.
27 Kur erdhi nata e katërmbëdhjetë që po kalonim andej e këndej në detin Adriatik, aty nga mesnata detarët patën përshtypjen se po i afroheshin një toke.
But when the fourteenth night had come, and we were drifting up and down in the Adriatic Sea, about midnight the sailors supposed that they were drawing near some land.
28 Dhe, si hodhën matësin e thellësisë, gjetën njëzet pashë thellësi; pastaj, pak më tutje e hodhën përsëri matësin e thellësisë dhe gjetën pesëmbëdhjetë pashë.
And they sounded, and found twenty fathoms: and when they had gone a little further, and sounded again, they found fifteen fathoms.
29 Atëherë, nga frika se mos përplaseshin kundër shkëmbinjve, hodhën nga kiçi katër spiranca, duke pritur me ankth që të bëhej ditë.
And fearing that we would fall upon rocks, they threw out four anchors from the stern, and wished for day.
30 Por, duke qenë se detarët kërkonin të iknin prej anijes dhe po e ulnin sandallen në det gjoja për të hedhur spirancat nga bashi,
And as the sailors were attempting to flee from the ship, and were letting down the boat into the sea, under the pretext that they were about to let down anchors from the prow,
31 Pali u tha centurionit dhe ushtarëve: “Po nuk qëndruan këta në anije, ju nuk do të mund të shpëtoni”.
Paul said to the centurion and the soldiers: Unless these remain in the ship, you can not be saved.
32 Atëherë ushtarët i prenë litarët e sandallit dhe e lanë të bjerë jashtë.
Then the soldiers cut away the ropes of the boat, and let it fall off.
33 Dhe në pritje që të bëhej ditë, Pali i nxiti të gjithë të hanin diçka, duke thënë: “Sot është e katërmbëdhjeta ditë që, duke pritur, jeni të uritur, pa ngrënë asgjë.
And while the day was coming on, Paul exhorted them all to take food, saying: This is the fourteenth day that you have been in suspense, and continued without food, having taken nothing.
34 Prandaj ju këshilloj të hani diçka, sepse kjo është për shpëtimin tuaj; sepse as edhe një fije floku nga kokat tona nuk do të bjerë”.
Wherefore, I exhort you to take food; for this will promote your safety. For not a hair shall fall from the head of any of you.
35 Si tha këto, mori bukë, iu falënderua Perëndisë përpara të gjithëve, pastaj e theu dhe filloi të hajë.
And when he had said this, he took bread, and gave thanks to God before them all, and broke, and began to eat.
36 Atëherë të gjithë, si morën zemër, morën edhe ata nga ushqimi.
And all became cheerful, and also partook of food.
37 Dhe në anijen ne ishim gjithsej dyqind e shtatëdhjetë e gjashtë veta.
And all of us that were in the ship were two hundred and seventy-six souls.
38 Dhe mbasi hëngrën sa u ngopën, e lehtësuan anijen duke hedhur grurin në det.
When they were satisfied with food, they lightened the ship by throwing the provisions into the sea.
39 Dhe kur u gdhi, nuk e njihnin dot vendin, por vunë re një gji me një breg dhe vendosën ta shtyjnë anijen aty, po të mundnin.
And when it was day, they did not recognize the land; but they perceived an inlet, that had an accessible shore, into which they desired, if they could, to thrust the ship.
40 I zgjidhën spirancat dhe i lanë të fundosen në det, duke zgjidhur në të njëjtën kohë të lidhurat e timonit; pastaj, si e ngritën velën kryesore nga era, u drejtuan për te bregu.
And, after cutting away the anchors, they committed the ship to the sea, at the same time loosing the lashings of the rudders: and they set up the front sail to the wind, and kept the ship firmly toward the shore.
41 Por, mbasi ranë në një cekëtinë që kishte deti nga të dy anët, anija ngeci dhe mbeti me bashin të zënë e të palëvizshëm, ndërsa kiçi po shkallmohej nga furia e valëve.
And falling into a place where two currents met, they ran the ship aground, and the prow stuck fast, and remained immovable; but the stern was broken by the violence of the waves.
42 Ushtarët ishin të mendimit t’i vritnin robërit, që asnjë të mos ikte me not.
The soldiers counsel was to kill the prisoners, lest some of them should swim out and escape.
43 Por centurioni, duke dashur të shpëtojë Palin, ua largoi mendimin për këtë propozim dhe u dha urdhër atyre që dinin të notonin të hidheshin të parët në det dhe të dilnin në tokë;
But the centurion, wishing to save Paul, kept them from their purpose, and commanded those who were able to swim, to throw themselves into the sea first, and get to land;
44 pastaj të tjerët, kush mbi dërrasa, kush mbi pjesë të anijes; dhe kështu ndodhi që të gjithë mundën të shpëtojnë në tokë.
and then the rest, some on planks, and others on what could be taken from the ship. And thus it came to pass, that all got safe to land.
