Veprat e Apostujve 27
1 Kur u vendos që ne të lundrojmë për në Itali, Pali dhe disa të burgosur të tjerë iu dorëzuan një centurioni me emër Jul, i kohortës Augusta.
And when it was determined for us to sail for Italy, they delivered both Paul and some other prisoners to a centurion named Julius, of the band of Augustus.
2 Hipëm në një anije të Adramitit, që duhej të kalonte nga portet e brigjeve të Azisë, dhe lundronim duke pasur me vete Aristarkun, një maqedonas nga Thesaloniki.
And having gotten on a ship of Adramyttium that was going to sail to the places along Asia, we launched, Aristarchus, a Macedonian of Thessalonica, being with us.
3 Të nesërmen arritëm në Sidon; dhe Juli, duke u treguar njerëzor me Palin, i dha leje të shkojë te miqtë e vet dhe që të kujdesen për të.
And on another day we put in at Sidon. And Julius, who treated Paul kindly, allowed him to undergo care, after going to his friends.
4 Pastaj, si u nisëm prej andej, lundruam të mbrojtur nga Qipro, sepse erërat ishin të kundërta.
And having launched from there, we sailed under lee of Cyprus, because the winds were contrary.
5 Si e kaptuam detin e Kilikisë dhe të Panfilisë, arritëm në Mirë të Likisë.
And having sailed across the depths along Cilicia and Pamphylia, we came to Myra, of Lycia.
6 Centurioni gjeti atje një anije të Aleksandrisë, që do të shkonte për në Itali, dhe na futi në të.
And there, the centurion having found a ship of Alexandria sailing for Italy, he put us in it.
7 Duke lundruar ngadalë për shumë ditë, arritëm me vështirësi deri përballë Knidit, sepse nuk na linte era; pastaj filluam të lundrojmë të mbrojtur nga Kreta nga ana e Salmonit.
And sailing slowly during considerable days, and with difficulty having come along the Cnidus, the wind not allowing us further, we sailed under lee of Crete, along Salmone.
8 Dhe duke lundruar me shumë vështirësi përbri brigjeve të saj, arritëm në një vend që quhet Limanet e Bukur, pranë të cilit ishte qyteti Lasea.
And sailing by it with difficulty, we came to a certain place called Fair Havens, near to which was Lasea City.
9 Dhe, duke qenë se kishte kaluar mjaft kohë dhe lundrimi ishte bërë i rrezikshëm, sepse edhe agjërimi tashmë kishte kaluar, Pali i këshilloi ata të anijes,
And considerable time having past, and the voyage now being dangerous, also because the Fast was now past, Paul urged,
10 duke thënë: “O burra, unë po shoh se lundrimi do të bëhet me rrezik dhe me dëm të madh jo vetëm për ngarkesën dhe për anijen, por edhe për ne vetë.
saying to them, Men, I perceive that the voyage is going to be with injury and much damage, not only of the cargo and the ship, but also of our lives.
11 Por centurioni kishte më shumë besim te timonieri dhe te kapiteni i anijes sesa në ato që thoshte Pali.
But the centurion was convinced more by the captain and the shipmaster than to those things spoken by Paul.
12 Dhe duke qenë se ai liman nuk ishte i përshtatshëm për të dimëruar, shumica qe e mendimit të lundronim prej andej për t’u përpjekur të arrijnim në njëfarë mënyre në Fenike, një liman i Kretës, që
And since the haven was inconvenient to winter in, the majority gave counsel to launch from there also, if somehow they might be able, after arriving at Phoenix, to winter in a haven of Crete, looking toward southwest and northwest.
13 Dhe kur filloi të fryjë lehtë juga, duke menduar se mund të realizohej qëllimi i tyre, i ngritën spirancat dhe filluan të lundrojnë afër brigjeve të Kretës.
And when a south wind blew gently, having presumed to have obtained their purpose, after taking up anchor, they sailed very near by Crete.
14 Por, pak më vonë, shpërtheu mbi ishull një erë e vrullshme, që e quajnë euroklidon.
But not long after, there threw against it a cyclonic wind called the Euroclydon.
15 Duke qenë se anija po ikte pa qenë në gjendje t’i qëndronte erës, e lamë në mëshirë të fatit dhe kështu filluam të shkojmë sa andej-këtej.
And the ship having been caught, and not being able to face the wind, having given up, we were driven.
16 Si kaluam me të shpejtë pranë një ishulli të vogël, që quhet Klauda, arritëm me vështirësi ta vëmë nën kontroll sandallin.
And having sailed under lee of a certain island called Clauda, we were able with difficulty, to develop control of the skiff.
17 Dhe, mbasi e ngritën në bordin, detarët përdorën të gjitha mënyrat për ta ngjeshur nga poshtë anijen dhe, nga frika se mos ngecnin në cekëtinat ranore të Sirtës, i ulën velat dhe kështu shkonin andej-këtej.
And having taken that up, they used helps, undergirding the ship. And fearing lest they might fall off into the sandbank, having lowered the vessel, they were driven this way.
18 Por mbasi furtuna na vuri përpara me forcë, të nesërmen filluan ta hedhim në det ngarkesën.
And since we were exceedingly storm-tossed, on the next day they jettisoned.
19 Ditën e tretë, hodhën me duart e tyre, pajisjet e anijes në det.
And the third day we cast out by hands the tackling of the ship.
20 Dhe, duke qenë se prej shumë ditësh nuk dukeshin as dielli as yjet, dhe furtuna po tërbohej, humbi tashmë çdo shpresë shpëtimi.
And when neither sun nor stars appeared for more days, and no small storm laying on, all remaining hope for us to be saved was taken away.
21 Edhe, mbasi kishin mbetur shumë kohë pa ushqim, Pali u çua në mes të tyre dhe tha: “O burra, po të më kishit dëgjuar dhe të mos ishit nisur nga Kreta, do t’i ishim shmangur këtij rreziku dhe kësaj humbjeje.
And being long without food, then Paul, who stood in the midst of them, said, Ye truly ought, O men, to have complied with me, not to launch from Crete, and gain this damage and loss.
22 Dhe tani ju këshilloj të mos e humbni torruan sepse asnjë shpirt nga ne nuk do të humbasë, përveç anijes.
And now I exhort you to cheer up, for there will not be one loss of life from you, except of the ship.
23 Sepse këtë natë m’u shfaq një engjëll i Perëndisë, të cilit unë i përkas dhe të cilit unë i shërbej,
For there stood by me this night an agent of the God whose I am, whom also I serve,
24 duke thënë: “Pal, mos druaj, ti duhet të dalësh para Cezarit; dhe ja, Perëndia ty t’i ka dhënë të gjithë ata që lundrojnë me ty”.
saying, Fear not, Paul. Thou must stand before Caesar, and lo, God has granted thee all those sailing with thee.
25 Prandaj, o burra, kini zemër të gëzuar, sepse unë besoj në Perëndinë se do të ndodhë pikërisht ashtu siç m’u tha.
Therefore men, cheer up, for I believe God, that it will be so in that way it has been told to me.
26 Edhe duhet të ngecim në një ishull”.
But we must fall off upon a certain island.
27 Kur erdhi nata e katërmbëdhjetë që po kalonim andej e këndej në detin Adriatik, aty nga mesnata detarët patën përshtypjen se po i afroheshin një toke.
And when it became the fourteenth night, as we were driven about in the Adriatic sea, toward midnight the sailors suspected some region to come near them.
28 Dhe, si hodhën matësin e thellësisë, gjetën njëzet pashë thellësi; pastaj, pak më tutje e hodhën përsëri matësin e thellësisë dhe gjetën pesëmbëdhjetë pashë.
And having tossed lead, they found twenty fathoms, and having gone a little farther, and having tossed lead again, they found fifteen fathoms.
29 Atëherë, nga frika se mos përplaseshin kundër shkëmbinjve, hodhën nga kiçi katër spiranca, duke pritur me ankth që të bëhej ditë.
And fearing lest somehow we might falloff on rough places, having cast off four anchors from the stern, they prayed for day to develop.
30 Por, duke qenë se detarët kërkonin të iknin prej anijes dhe po e ulnin sandallen në det gjoja për të hedhur spirancat nga bashi,
And since the sailors sought to flee out of the ship, and having lowered the skiff into the sea in pretense as going to stretch out anchors from the bow,
31 Pali u tha centurionit dhe ushtarëve: “Po nuk qëndruan këta në anije, ju nuk do të mund të shpëtoni”.
Paul said to the centurion and to the soldiers, Unless these men remain in the ship, ye cannot be saved.
32 Atëherë ushtarët i prenë litarët e sandallit dhe e lanë të bjerë jashtë.
Then the soldiers cut away the ropes of the skiff, and let it fall off.
33 Dhe në pritje që të bëhej ditë, Pali i nxiti të gjithë të hanin diçka, duke thënë: “Sot është e katërmbëdhjeta ditë që, duke pritur, jeni të uritur, pa ngrënë asgjë.
And until day was going to develop, Paul urged them all to partake of food, saying, Today is the fourteenth day, waiting, ye continue without food, having taken nothing.
34 Prandaj ju këshilloj të hani diçka, sepse kjo është për shpëtimin tuaj; sepse as edhe një fije floku nga kokat tona nuk do të bjerë”.
Therefore I encourage you to take of food, for this is for your safety. For not a hair will fall from the head of one of you.
35 Si tha këto, mori bukë, iu falënderua Perëndisë përpara të gjithëve, pastaj e theu dhe filloi të hajë.
And having said these things, and having taken bread, he expressed thanks to God in the presence of all. And having broke in pieces, he began to eat.
36 Atëherë të gjithë, si morën zemër, morën edhe ata nga ushqimi.
And they all, having become encouraged, also took food.
37 Dhe në anijen ne ishim gjithsej dyqind e shtatëdhjetë e gjashtë veta.
And all the souls in the ship were two hundred seventy-six.
38 Dhe mbasi hëngrën sa u ngopën, e lehtësuan anijen duke hedhur grurin në det.
And after being filled of food, they unloaded the ship, throwing out the wheat into the sea.
39 Dhe kur u gdhi, nuk e njihnin dot vendin, por vunë re një gji me një breg dhe vendosën ta shtyjnë anijen aty, po të mundnin.
And when it became day, they did not recognize the land, but they noticed a certain bay having a beach, onto which, they decided if possible, to drive the ship.
40 I zgjidhën spirancat dhe i lanë të fundosen në det, duke zgjidhur në të njëjtën kohë të lidhurat e timonit; pastaj, si e ngritën velën kryesore nga era, u drejtuan për te bregu.
And having cast off the anchors, they left them in the sea, at the same time unfastening the bands of the rudders. And having hoisted up the foresail to the wind, they held firm for the shore.
41 Por, mbasi ranë në një cekëtinë që kishte deti nga të dy anët, anija ngeci dhe mbeti me bashin të zënë e të palëvizshëm, ndërsa kiçi po shkallmohej nga furia e valëve.
And having chanced upon a place where two seas meet, they ran the ship aground. And of course, the bow having become stuck, it remained immovable, but the stern was coming apart by the force of the waves.
42 Ushtarët ishin të mendimit t’i vritnin robërit, që asnjë të mos ikte me not.
And a decision of the soldiers developed that they should kill the prisoners, lest any man, having swam away, might escape.
43 Por centurioni, duke dashur të shpëtojë Palin, ua largoi mendimin për këtë propozim dhe u dha urdhër atyre që dinin të notonin të hidheshin të parët në det dhe të dilnin në tokë;
But the centurion, wanting to save Paul, prevented them from their purpose, and commanded those who were able to swim, having first jumped out, to go to the land,
44 pastaj të tjerët, kush mbi dërrasa, kush mbi pjesë të anijes; dhe kështu ndodhi që të gjithë mundën të shpëtojnë në tokë.
and the remaining, some on boards, and some on any of the things from the ship. And so it came to pass for all to be saved to the land.
