Veprat e Apostujve 27
1 Kur u vendos që ne të lundrojmë për në Itali, Pali dhe disa të burgosur të tjerë iu dorëzuan një centurioni me emër Jul, i kohortës Augusta.
ⲁ̅ⲛⲧⲉⲣⲟⲩⲕⲣⲓⲛⲉ ⲇⲉ ⲉⲧⲣⲉⲛⲥϭⲏⲣ ⲉⲧϩⲓⲧⲁⲗⲓⲁ ⲁⲩϯⲡⲁⲩⲗⲟⲥ ⲙⲛ ϩⲉⲛⲕⲟⲟⲩⲉ ⲉⲩⲙⲏⲣ ⲛⲟⲩϩⲉⲕⲁⲧⲟⲛⲧⲁⲣⲭⲟⲥ ⲉⲡⲉϥⲣⲁⲛ ⲡⲉ ⲓⲟⲩⲗⲓⲟⲥ ⲉⲃⲟⲗ ϩⲛ ⲧⲉⲥⲡⲓⲣⲁ ⲛⲥⲉⲃⲁⲥⲧⲏ
2 Hipëm në një anije të Adramitit, që duhej të kalonte nga portet e brigjeve të Azisë, dhe lundronim duke pasur me vete Aristarkun, një maqedonas nga Thesaloniki.
ⲃ̅ⲁⲛⲁⲗⲉ ⲇⲉ ⲉⲩϫⲟⲓ ⲉⲃⲟⲗ ϩⲛ ⲛⲁⲧⲣⲁⲙⲩⲇⲇⲏ ⲉϥⲛⲁⲣϩⲱⲧ ⲉⲙⲙⲁ ⲛⲧⲁⲥⲓⲁ ⲁⲛⲕⲱ ⲉⲃⲟⲗ ⲁⲩⲱ ⲁⲣⲓⲥⲧⲁⲣⲭⲟⲥ ⲁϥⲉⲓ ⲛⲙⲙⲁⲛ ⲡⲉⲃⲟⲗ ϩⲛ ⲑⲉⲥⲥⲁⲗⲟⲛⲓⲕⲏ ⲛⲧⲉ ⲧⲙⲁⲕⲉⲇⲟⲛⲓⲁ
3 Të nesërmen arritëm në Sidon; dhe Juli, duke u treguar njerëzor me Palin, i dha leje të shkojë te miqtë e vet dhe që të kujdesen për të.
ⲅ̅ⲙⲡⲉϥⲣⲁⲥⲧⲉ ⲇⲉ ⲁⲛⲙⲟⲟⲛⲉ ⲉⲥⲓⲇⲱⲛ ⲓⲟⲩⲗⲓⲟⲥ ⲇⲉ ⲁϥⲉⲓⲣⲉ ⲛⲟⲩⲙⲛⲧⲙⲁⲓⲣⲱⲙⲉ ⲙⲛ ⲡⲁⲩⲗⲟⲥ ⲁϥⲕⲁⲁϥ ⲉⲧⲣⲉϥⲃⲱⲕ ⲉϩⲣⲁⲓ ϣⲁ ⲛⲉϥϣⲃⲉⲉⲣ ⲉϣⲙϣⲏⲧϥ
4 Pastaj, si u nisëm prej andej, lundruam të mbrojtur nga Qipro, sepse erërat ishin të kundërta.
ⲇ̅ⲁⲛⲕⲱ ⲉⲃⲟⲗ ϩⲙ ⲡⲙⲁ ⲉⲧⲙⲙⲁⲩ ⲁⲛⲥϭⲏⲣ ⲉⲧⲟⲩⲛⲕⲩⲡⲣⲟⲥ ⲉⲧⲃⲉ ϫⲉ ⲛⲉⲣⲉⲛⲧⲏⲩ ϯⲟⲩⲃⲏⲛ
5 Si e kaptuam detin e Kilikisë dhe të Panfilisë, arritëm në Mirë të Likisë.
ⲉ̅ⲁⲩⲱ ⲛⲧⲉⲣⲛⲣϩⲱⲧ ϩⲙ ⲡⲡⲉⲗⲁⲕⲟⲥ ⲛⲧⲕⲓⲗⲓⲕⲓⲁ ⲙⲛ ⲧⲡⲁⲙⲫⲩⲗⲓⲁ ⲁⲛⲉⲓ ⲉⲙⲩⲣⲣⲁ ⲛⲧⲗⲩⲕⲓⲁ
6 Centurioni gjeti atje një anije të Aleksandrisë, që do të shkonte për në Itali, dhe na futi në të.
ⲋ̅ⲁⲩⲱ ⲁⲡϩⲉⲕⲁⲧⲟⲛⲧⲁⲣⲭⲟⲥ ϩⲉ ⲉⲩϫⲟⲓ ⲛⲧⲉⲣⲁⲕⲟⲧⲉ ϩⲙ ⲡⲙⲁ ⲉⲧⲙⲙⲁⲩ ⲉϥⲛⲁⲣϩⲱⲧ ⲉⲧϩⲓⲧⲁⲗⲓⲁ ⲁϥⲧⲁⲗⲟⲛ ⲉⲣⲟϥ
7 Duke lundruar ngadalë për shumë ditë, arritëm me vështirësi deri përballë Knidit, sepse nuk na linte era; pastaj filluam të lundrojmë të mbrojtur nga Kreta nga ana e Salmonit.
ⲍ̅ⲛⲧⲉⲣⲛⲱⲥⲕ ⲇⲉ ⲛϩⲁϩ ⲛϩⲟⲟⲩ ϩⲙ ⲡⲉⲥϭⲏⲣ ⲁⲩⲱ ⲙⲟⲅⲓⲥ ⲛⲧⲉⲣⲛⲡⲱϩ ⲉⲕⲛⲓⲧⲏ ⲙⲡⲧⲏⲩ ⲕⲱⲙⲙⲟⲛ ⲁⲛ ⲁⲛⲣϩⲱⲧ ⲉⲧⲟⲩⲛⲕⲣⲏⲧⲏ ⲛⲧⲉⲥⲁⲗⲙⲟⲛⲏ
8 Dhe duke lundruar me shumë vështirësi përbri brigjeve të saj, arritëm në një vend që quhet Limanet e Bukur, pranë të cilit ishte qyteti Lasea.
ⲏ̅ⲙⲟⲅⲓⲥ ⲛⲧⲉⲣⲛⲥⲁⲁⲧⲥ ⲁⲛⲉⲓ ⲉⲩⲙⲁ ⲉⲩⲙⲟⲩⲧⲉ ⲉⲣⲟϥ ϫⲉ ⲛⲗⲓⲙⲏⲛ ⲉⲧⲛⲁⲛⲟⲩⲟⲩ ⲉⲣⲉⲟⲩⲡⲟⲗⲓⲥ ϩⲏⲛ ⲉⲣⲟϥ ϫⲉ ⲁⲗⲁⲥⲟⲥ
9 Dhe, duke qenë se kishte kaluar mjaft kohë dhe lundrimi ishte bërë i rrezikshëm, sepse edhe agjërimi tashmë kishte kaluar, Pali i këshilloi ata të anijes,
ⲑ̅ⲛⲧⲉⲣⲉ ⲟⲩⲛⲟϭ ⲇⲉ ⲛⲟⲩⲟⲉⲓϣ ⲟⲩⲉⲓⲛⲉ ⲁⲛⲣϩⲃⲁ ϩⲙ ⲡⲉⲥϭⲏⲣ ⲉⲧⲃⲉ ϫⲉ ⲁⲧⲕⲉⲛⲏⲥⲧⲓⲁ ⲟⲩⲉⲓⲛⲉ ⲡⲁⲩⲗⲟⲥ ⲇⲉ ⲁϥϫⲓϣⲟϫⲛⲉ ⲛⲁⲩ
10 duke thënë: “O burra, unë po shoh se lundrimi do të bëhet me rrezik dhe me dëm të madh jo vetëm për ngarkesën dhe për anijen, por edhe për ne vetë.
ⲓ̅ⲉϥϫⲱ ⲙⲙⲟⲥ ϫⲉ ⲛⲣⲱⲙⲉ ϯⲛⲁⲩ ϫⲉ ⲉⲣⲉⲡⲉⲥϭⲏⲣ ⲛⲁϣⲱⲡⲉ ϩⲛ ⲟⲩⲙⲕⲁϩ ⲙⲛ ⲟⲩⲛⲟϭ ⲛⲟⲥⲉ ⲟⲩ ⲙⲟⲛⲟⲛ ⲙⲡϫⲟⲓ ⲙⲛ ⲡⲁⲩⲉⲓⲛ ⲁⲗⲗⲁ ⲛⲉⲛⲕⲉⲯⲩⲭⲏ
11 Por centurioni kishte më shumë besim te timonieri dhe te kapiteni i anijes sesa në ato që thoshte Pali.
ⲓ̅ⲁ̅ⲡϩⲉⲕⲁⲧⲟⲛⲧⲁⲣⲭⲟⲥ ⲇⲉ ⲛⲉϥⲥⲱⲧⲙ ⲛⲥⲁ ⲡⲉⲧⲣ ϩⲙⲙⲉ ⲙⲛ ⲡⲛⲁⲩⲕⲗⲏⲣⲟⲥ ⲉϩⲟⲩⲉ ⲛⲉⲧⲉⲣⲉ ⲡⲁⲩⲗⲟⲥ ϫⲱ ⲙⲙⲟⲟⲩ
12 Dhe duke qenë se ai liman nuk ishte i përshtatshëm për të dimëruar, shumica qe e mendimit të lundronim prej andej për t’u përpjekur të arrijnim në njëfarë mënyre në Fenike, një liman i Kretës, që
ⲓ̅ⲃ̅ⲙⲡⲗⲓⲙⲏⲛ ⲇⲉ ⲙⲟⲧⲛ ⲁⲛ ⲉⲙⲟⲟⲛⲉ ⲉⲣⲟϥ ⲁⲡⲉⲩϩⲟⲩⲟ ϫⲓ ϣⲟϫⲛⲉ ⲉⲕⲱ ⲉⲃⲟⲗ ϩⲙ ⲡⲙⲁ ⲉⲧⲙⲙⲁⲩ ⲉⲛⲁⲩ ϫⲉ ⲧⲛⲛⲁϣϭⲙϭⲟⲙ ⲉⲧⲁϩⲉ ⲟⲩⲗⲓⲙⲏⲛ ϫⲉ ⲡϩⲏⲛⲓⲝ ⲛⲧⲉ ⲧⲉⲕⲣⲓⲧⲏ ⲛⲥⲉⲙⲟⲟⲛⲉ ⲉⲣⲟϥ ⲉϥϭⲱϣⲧ ⲉⲡⲉⲙⲛⲧ ⲁⲩⲱ ⲉⲧⲉⲭⲱⲣⲁ
13 Dhe kur filloi të fryjë lehtë juga, duke menduar se mund të realizohej qëllimi i tyre, i ngritën spirancat dhe filluan të lundrojnë afër brigjeve të Kretës.
ⲓ̅ⲅ̅ⲛⲧⲉⲣⲉ ⲡⲧⲟⲩⲣⲏⲥ ⲇⲉ ⲉⲓ ⲉⲃⲟⲗ ⲉⲩⲙⲉⲉⲩⲉ ϫⲉ ⲁⲡⲉⲩⲧⲱϣ ϣⲱⲡⲉ ⲁⲩⲧⲱⲟⲩⲛ ⲉⲃⲟⲗ ϩⲛ ⲁⲗⲁⲥⲟⲥ ⲁⲩⲕⲁ ⲕⲣⲏⲧⲏ ⲛⲥⲱⲟⲩ
14 Por, pak më vonë, shpërtheu mbi ishull një erë e vrullshme, që e quajnë euroklidon.
ⲓ̅ⲇ̅ⲙⲛⲛⲥⲁ ⲟⲩⲕⲟⲩⲓ ⲇⲉ ⲁⲩⲧⲏⲩ ⲛⲧⲣⲱⲙ ϩⲓⲟⲩⲉ ⲉϩⲟⲩⲛ ⲉϩⲣⲁⲛ ⲉϣⲁⲩⲙⲟⲩⲧⲉ ⲉⲣⲟϥ ϫⲉ ⲉⲩⲣⲁⲕⲩⲗⲱⲛ
15 Duke qenë se anija po ikte pa qenë në gjendje t’i qëndronte erës, e lamë në mëshirë të fatit dhe kështu filluam të shkojmë sa andej-këtej.
ⲓ̅ⲉ̅ⲛⲧⲉⲣⲉϥⲧⲱⲣⲡ ⲇⲉ ⲙⲡϫⲟⲓ ⲉⲙⲛϭⲟⲙ ⲙⲙⲟϥ ⲉϯⲟⲩⲃⲉ ⲡⲧⲏⲩ ⲁⲛⲕⲁⲁⲛ ⲉⲃⲟⲗ ⲁⲛⲣϩⲱⲧ
16 Si kaluam me të shpejtë pranë një ishulli të vogël, që quhet Klauda, arritëm me vështirësi ta vëmë nën kontroll sandallin.
ⲓ̅ⲋ̅ⲁⲛⲧⲱⲙⲛⲧ ⲇⲉ ⲉⲩⲙⲁ ⲉϩⲟⲩⲛ ⲉⲩⲛⲏⲥⲟⲥ ⲉϣⲁⲩⲙⲟⲩⲧⲉ ⲉⲣⲟⲥ ϫⲉ ⲕⲗⲁⲩⲇⲓⲁ ⲙⲟⲅⲓⲥ ⲁⲛϭⲙϭⲟⲙ ⲉⲁⲙⲁϩⲧⲉ ⲛⲧⲉⲥⲕⲁⲫⲏ
17 Dhe, mbasi e ngritën në bordin, detarët përdorën të gjitha mënyrat për ta ngjeshur nga poshtë anijen dhe, nga frika se mos ngecnin në cekëtinat ranore të Sirtës, i ulën velat dhe kështu shkonin andej-këtej.
ⲓ̅ⲍ̅ⲁⲩⲁⲗⲉ ⲉⲣⲟⲥ ⲉⲩⲉⲓⲣⲉ ⲛϩⲉⲛⲃⲟⲏⲑⲓⲁ ⲉⲩⲙⲟⲩⲣ ⲙⲡϫⲟⲓ ⲉⲩⲣ ϩⲟⲧⲉ ⲇⲉ ⲙⲏⲡⲱⲥ ⲛⲥⲉϩⲉ ⲉϩⲣⲁⲓ ⲉⲩⲙⲁⲉϥⲟ ⲛϩⲱⲛ ⲁⲩⲛⲉϩ ⲡⲥⲟⲃⲧⲉ ⲁⲩⲕⲁⲁⲩ ⲉⲃⲟⲗ
18 Por mbasi furtuna na vuri përpara me forcë, të nesërmen filluan ta hedhim në det ngarkesën.
ⲓ̅ⲏ̅ⲉⲣⲉ ⲡⲭⲓⲙⲱⲛ ⲇⲉ ϣⲟⲟⲡ ⲉϩⲣⲁⲓ ⲉϫⲱⲛ ⲉⲡⲉϩⲟⲩⲟ ⲙⲡⲉϥⲣⲁⲥⲧⲉ ⲇⲉ ⲁⲩⲛⲟⲩϫⲉ ⲉⲃⲟⲗ ⲛⲛⲉⲩϩⲛⲁⲁⲩ
19 Ditën e tretë, hodhën me duart e tyre, pajisjet e anijes në det.
ⲓ̅ⲑ̅ⲁⲩⲱ ⲙⲛⲛⲥⲁ ⲡⲉϥⲣⲁⲥⲧⲉ ⲁⲩⲛⲉϫ ⲡⲥⲟⲃⲧⲉ ⲧⲏⲣϥ ⲙⲡϫⲟⲓ ⲉⲑⲁⲗⲁⲥⲥⲁ
20 Dhe, duke qenë se prej shumë ditësh nuk dukeshin as dielli as yjet, dhe furtuna po tërbohej, humbi tashmë çdo shpresë shpëtimi.
ⲕ̅ⲉⲙⲛⲣⲏ ⲇⲉ ⲛⲃⲟⲗ ⲟⲩⲇⲉ ⲙⲛⲥⲓⲟⲩ ⲛⲟⲩⲁⲡⲥ ⲛϩⲟⲟⲩ ⲁⲩⲱ ⲛⲉⲣⲉⲟⲩⲛⲟϭ ⲛⲭⲓⲙⲱⲛ ϩⲓϫⲱⲛ ⲛⲉⲙⲛ ⲗⲁⲁⲩ ϭⲉ ⲛϩⲉⲗⲡⲓⲥ ϣⲟⲟⲡ ⲛⲁⲛ ⲉⲧⲣⲉⲛⲟⲩϫⲁⲓ
21 Edhe, mbasi kishin mbetur shumë kohë pa ushqim, Pali u çua në mes të tyre dhe tha: “O burra, po të më kishit dëgjuar dhe të mos ishit nisur nga Kreta, do t’i ishim shmangur këtij rreziku dhe kësaj humbjeje.
ⲕ̅ⲁ̅ⲛⲧⲉⲣⲟⲩⲱⲥⲕ ⲇⲉ ⲙⲡⲟⲩⲱⲙ ⲧⲟⲧⲉ ⲡⲁⲩⲗⲟⲥ ⲁϥⲁϩⲉⲣⲁⲧϥ ϩⲛ ⲧⲉⲩⲙⲏⲧⲉ ⲉϥϫⲱ ⲙⲙⲟⲥ ϫⲉ ⲛⲣⲱⲙⲉ ⲛⲉϣϣⲉ ⲙⲉⲛ ⲉⲣⲱⲧⲛ ⲡⲉ ⲉⲥⲱⲧⲙ ⲛⲥⲱⲓ ⲉⲧⲙⲕⲱ ⲉⲃⲟⲗ ϩⲛ ⲕⲣⲏⲧⲏ ⲁⲩⲱ ⲉϯϩⲏⲩ ⲙⲡⲉⲓⲙⲕⲁϩ ⲙⲛ ⲡⲉⲓⲟⲥⲉ
22 Dhe tani ju këshilloj të mos e humbni torruan sepse asnjë shpirt nga ne nuk do të humbasë, përveç anijes.
ⲕ̅ⲃ̅ⲧⲉⲛⲟⲩ ⲟⲛ ϯϫⲱ ⲙⲙⲟⲥ ⲛⲏⲧⲛ ϫⲉ ⲧⲱⲕ ⲛϩⲏⲧ ⲙⲛⲟⲩⲯⲩⲭⲏ ⲅⲁⲣ ⲛⲟⲩⲱⲧ ⲛⲁϩⲉ ⲉⲃⲟⲗ ⲛϩⲏⲧⲧⲏⲩⲧⲛ ⲉⲓⲙⲏⲧⲓ ⲡϫⲟⲓ ⲙⲁⲩⲁⲁϥ
23 Sepse këtë natë m’u shfaq një engjëll i Perëndisë, të cilit unë i përkas dhe të cilit unë i shërbej,
ⲕ̅ⲅ̅ⲁϥⲟⲩⲱⲛϩ ⲅⲁⲣ ⲛⲁⲓ ⲉⲃⲟⲗ ⲛⲧⲉⲓⲟⲩϣⲏ ⲛϭⲓ ⲟⲩⲁⲅⲅⲉⲗⲟⲥ ⲛⲧⲉ ⲡⲁⲛⲟⲩⲧⲉ ⲉϯϣⲙϣⲉ ⲛⲁϥ
24 duke thënë: “Pal, mos druaj, ti duhet të dalësh para Cezarit; dhe ja, Perëndia ty t’i ka dhënë të gjithë ata që lundrojnë me ty”.
ⲕ̅ⲇ̅ⲉϥϫⲱ ⲙⲙⲟⲥ ϫⲉ ⲙⲡⲣⲣ ϩⲟⲧⲉ ⲡⲁⲩⲗⲉ ϩⲁⲡⲥ ⲉⲧⲣⲉⲩⲧⲁϩⲟⲕ ⲉⲣⲁⲧⲕ ⲙⲡⲣⲣⲟ ⲁⲩⲱ ⲉⲓⲥ ϩⲏⲏⲧⲉ ⲁⲡⲛⲟⲩⲧⲉ ⲭⲁⲣⲓⲍⲉ ⲛⲁⲕ ⲛⲟⲩⲟⲛ ⲛⲓⲙ ⲉⲧⲥϭⲏⲣ ⲛⲙⲙⲁⲕ
25 Prandaj, o burra, kini zemër të gëzuar, sepse unë besoj në Perëndinë se do të ndodhë pikërisht ashtu siç m’u tha.
ⲕ̅ⲉ̅ⲉⲧⲃⲉ ⲡⲁⲓ ϭⲉ ⲛⲣⲱⲙⲉ ⲙⲁⲣⲉ ⲡⲉⲧⲛϩⲏⲧ ⲟⲩⲣⲟⲧ ϯⲡⲓⲥⲧⲉⲩⲉ ⲅⲁⲣ ⲉⲡⲛⲟⲩⲧⲉ ϫⲉ ⲥⲛⲁϣⲱⲡⲉ ⲕⲁⲧⲁ ⲑⲉⲛⲧⲁⲩϫⲟⲟⲥ ⲛⲁⲓ
26 Edhe duhet të ngecim në një ishull”.
ⲕ̅ⲋ̅ϩⲁⲡⲥ ⲉⲧⲣⲉⲛⲧⲱⲙⲛⲧ ⲉϩⲟⲩⲛ ⲉⲩⲛⲏⲥⲟⲥ
27 Kur erdhi nata e katërmbëdhjetë që po kalonim andej e këndej në detin Adriatik, aty nga mesnata detarët patën përshtypjen se po i afroheshin një toke.
ⲕ̅ⲍ̅ⲛⲧⲉⲣⲉⲧⲙⲉϩⲙⲛⲧⲁϥⲧⲉ ⲇⲉ ⲛⲟⲩϣⲏ ϣⲱⲡⲉ ⲉⲛⲣϩⲱⲧ ϩⲙ ⲡⲁⲛⲧⲣⲓⲁⲥ ⲛⲉⲣⲉⲛⲛⲉⲉϥ ϫⲱ ⲙⲙⲟⲥ ϩⲛ ⲧⲡⲁϣⲉ ⲛⲧⲉⲩϣⲏ ϫⲉ ⲁⲛϩⲱⲛ ⲉϩⲟⲩⲛ ⲉⲩⲭⲱⲣⲁ
28 Dhe, si hodhën matësin e thellësisë, gjetën njëzet pashë thellësi; pastaj, pak më tutje e hodhën përsëri matësin e thellësisë dhe gjetën pesëmbëdhjetë pashë.
ⲕ̅ⲏ̅ⲁⲩⲱ ⲛⲧⲉⲣⲟⲩⲛⲟⲩϫⲉ ⲛⲧⲃⲟⲗⲓⲥ ⲁⲩϩⲉ ⲉϫⲟⲩⲱⲧ ⲛϩⲡⲟⲧ ⲙⲙⲟⲟⲩ ⲛⲧⲉⲣⲟⲩϭⲱ ⲟⲛ ⲛⲕⲉⲕⲟⲩⲓ ⲁⲩⲛⲟⲩϫⲉ ⲟⲛ ⲛⲧⲃⲟⲗⲓⲥ ⲉⲡⲙⲟⲟⲩ ⲁⲩϩⲉ ⲉⲙⲛⲧⲏ ⲛϩⲡⲟⲧ
29 Atëherë, nga frika se mos përplaseshin kundër shkëmbinjve, hodhën nga kiçi katër spiranca, duke pritur me ankth që të bëhej ditë.
ⲕ̅ⲑ̅ⲉⲩⲣ ϩⲟⲧⲉ ϭⲉ ϫⲉ ⲙⲏⲡⲱⲥ ⲛⲧⲛⲧⲱⲙⲛⲧ ⲉϩⲟⲩⲛ ⲉⲩⲙⲁ ⲉϥⲛⲁϣⲧ ⲁⲩⲛⲉϫ ϥⲧⲟⲟⲩ ⲛϩⲁⲩϭⲁⲗ ϩⲓⲡⲁϩⲟⲩ ⲁⲩϣⲗⲏⲗ ⲉⲧⲣⲉϩⲧⲟⲟⲩⲉ ϣⲱⲡⲉ
30 Por, duke qenë se detarët kërkonin të iknin prej anijes dhe po e ulnin sandallen në det gjoja për të hedhur spirancat nga bashi,
ⲗ̅ⲉⲣⲉⲛⲛⲉⲉϥ ⲇⲉ ϣⲓⲛⲉ ⲛⲥⲁⲡⲱⲧ ⲉⲕⲁⲡϫⲟⲓ ⲁⲩⲱ ⲁⲩⲭⲁⲗⲁ ⲛⲧⲕⲁⲧⲟ ⲉⲧⲉⲑⲁⲗⲁⲥⲥⲁ ⲉⲩϭⲛⲗⲟⲓϭⲉ ϫⲉ ⲉⲛⲛⲁⲛⲉϫ ϩⲁⲩϭⲁⲗ ϩⲓⲑⲏ
31 Pali u tha centurionit dhe ushtarëve: “Po nuk qëndruan këta në anije, ju nuk do të mund të shpëtoni”.
ⲗ̅ⲁ̅ⲡⲉϫⲉ ⲡⲁⲩⲗⲟⲥ ⲙⲫⲉⲕⲁⲧⲟⲛⲧⲁⲣⲭⲟⲥ ⲙⲛ ⲙⲙⲁⲧⲟⲓ ϫⲉ ⲉⲣⲉⲧⲙⲛⲁⲓ ϭⲱ ϩⲓ ⲡϫⲟⲓ ⲛⲧⲱⲧⲛ ⲛⲧⲉⲧⲛⲁϣⲟⲩϫⲁⲓ ⲁⲛ
32 Atëherë ushtarët i prenë litarët e sandallit dhe e lanë të bjerë jashtë.
ⲗ̅ⲃ̅ⲧⲟⲧⲉ ⲙⲙⲁⲧⲟⲓ ⲁⲩⲥⲱⲗⲡ ⲛⲛⲛⲟⲩϩ ⲛⲧⲉⲥⲕⲁⲫⲏ ⲁⲩⲕⲁⲁⲥ ⲉⲃⲟⲗ ⲉⲧⲣⲉⲥⲃⲱⲕ
33 Dhe në pritje që të bëhej ditë, Pali i nxiti të gjithë të hanin diçka, duke thënë: “Sot është e katërmbëdhjeta ditë që, duke pritur, jeni të uritur, pa ngrënë asgjë.
ⲗ̅ⲅ̅ϣⲁⲛⲧⲉϩⲧⲟⲟⲩⲉ ϩⲱⲛ ⲉϣⲱⲡⲉ ⲛⲉⲣⲉⲡⲁⲩⲗⲟⲥ ⲥⲟⲡⲥ ⲙⲙⲟⲟⲩ ⲧⲏⲣⲟⲩ ⲉⲧⲣⲉⲩϫⲓ ⲛⲟⲩϩⲣⲉⲉϥϫⲱ ⲙⲙⲟⲥ ϫⲉ ⲉⲓⲥ ⲙⲛⲧⲁϥⲧⲉ ϩⲟⲟⲩ ⲉⲡⲟⲟⲩ ⲁⲧⲉⲧⲛⲙⲟⲩⲛ ⲉⲃⲟⲗ ⲉⲧⲉⲧⲛϩⲕⲁⲉⲓⲧ ⲙⲡⲉⲧⲛⲟⲩⲉⲙ ⲗⲁⲁⲩ
34 Prandaj ju këshilloj të hani diçka, sepse kjo është për shpëtimin tuaj; sepse as edhe një fije floku nga kokat tona nuk do të bjerë”.
ⲗ̅ⲇ̅ⲉⲧⲃⲉ ⲡⲁⲓ ϯⲥⲟⲡⲥ ⲙⲙⲱⲧⲛ ⲉⲧⲣⲉⲧⲛϫⲓ ⲛⲟⲩϩⲣⲉ ⲡⲁⲓ ⲅⲁⲣ ⲉϥϣⲟⲟⲡ ϩⲁⲑⲏ ⲙⲡⲉⲧⲛⲟⲩϫⲁⲓ ⲙⲛⲟⲩϥⲱⲅⲁⲣ ⲛⲟⲩⲱⲧ ⲛⲁϩⲉ ⲉⲃⲟⲗ ϩⲛ ⲧⲁⲡⲉ ⲛⲗⲁⲁⲩ ⲙⲙⲱⲧⲛ
35 Si tha këto, mori bukë, iu falënderua Perëndisë përpara të gjithëve, pastaj e theu dhe filloi të hajë.
ⲗ̅ⲉ̅ⲛⲧⲉⲣⲉϥϫⲉ ⲛⲁⲓ ⲇⲉ ⲁϥϫⲓ ⲛⲟⲩⲟⲉⲓⲕ ⲁϥⲉⲩⲭⲁⲣⲓⲥⲧⲓ ⲙⲡⲛⲟⲩⲧⲉ ⲙⲡⲉⲙⲧⲟ ⲉⲃⲟⲗ ⲛⲟⲩⲟⲛ ⲛⲓⲙ ⲁⲩⲱ ⲁϥⲡⲟϣϥ ⲁϥⲁⲣⲭⲉⲓ ⲛⲟⲩⲱⲙ ⲉⲁϥϯ ϩⲱⲱⲛ ⲛⲁⲛ
36 Atëherë të gjithë, si morën zemër, morën edhe ata nga ushqimi.
ⲗ̅ⲋ̅ⲁⲩⲟⲩⲣⲟⲧ ⲇⲉ ⲛϩⲏⲧ ⲧⲏⲣⲟⲩ ⲛⲧⲟⲟⲩ ϩⲱⲟⲩ ⲟⲛ ⲁⲩϫⲓ ⲛⲟⲩⲧⲣⲟⲫⲏ
37 Dhe në anijen ne ishim gjithsej dyqind e shtatëdhjetë e gjashtë veta.
ⲗ̅ⲍ̅ⲛⲉⲛⲉⲓⲣⲉ ⲇⲉ ⲧⲏⲣⲛ ⲛⲁϣϥⲉⲧⲁⲥⲉ ⲙⲯⲩⲭⲏ ϩⲓ ⲡϫⲟⲓ
38 Dhe mbasi hëngrën sa u ngopën, e lehtësuan anijen duke hedhur grurin në det.
ⲗ̅ⲏ̅ⲛⲧⲉⲣⲟⲩⲥⲉⲓ ⲇⲉ ⲁⲩⲧⲣⲉ ⲡϫⲟⲓ ⲁⲥⲁⲓ ⲉⲩⲛⲟⲩϫⲉ ⲙⲡⲉⲥⲟⲩⲟ ⲉⲧⲉⲑⲁⲗⲁⲥⲥⲁ
39 Dhe kur u gdhi, nuk e njihnin dot vendin, por vunë re një gji me një breg dhe vendosën ta shtyjnë anijen aty, po të mundnin.
ⲗ̅ⲑ̅ⲛⲧⲉⲣⲉϩⲧⲟⲟⲩⲉ ⲇⲉ ϣⲱⲡⲉ ⲡⲙⲁ ⲙⲉⲛ ⲙⲡⲉ ⲛⲛⲉⲉϥ ⲥⲟⲩⲱⲛϥ ⲟⲩⲕⲟⲗⲡⲟⲥ ⲇⲉ ⲡⲉⲛⲧⲁⲩⲉⲓⲟⲣϩϥ ⲉⲩⲛⲟⲩ ⲙⲁ ⲙⲙⲟⲟⲛⲉ ⲛϩⲏⲧϥ ⲁⲩⲱ ⲁⲩϫⲓ ϣⲟϫⲛⲉ ⲉⲛⲁⲩ ϫⲉ ⲥⲉⲛⲁϣϭⲙϭⲟⲙ ⲉⲧⲟⲩϫⲉ ⲡϫⲟⲓ ⲉϩⲟⲩⲛ ⲉⲙⲁⲩ
40 I zgjidhën spirancat dhe i lanë të fundosen në det, duke zgjidhur në të njëjtën kohë të lidhurat e timonit; pastaj, si e ngritën velën kryesore nga era, u drejtuan për te bregu.
ⲙ̅ⲁⲩⲧⲉⲕⲙ ⲛϩⲁⲩϭⲁⲗ ⲁⲩⲕⲁⲁⲩ ⲉⲩⲁϣⲉ ϩⲛ ⲑⲁⲗⲁⲥⲥⲁ ϩⲁⲙⲁ ⲁⲩⲕⲁϫⲱⲟⲩ ⲉⲃⲟⲗ ⲛⲛϩⲓⲏⲩ ⲁⲩϥⲓ ⲉϩⲣⲁⲓ ⲛⲧϭⲓⲥⲗⲁⲩⲟ ⲁⲩⲣϩⲱⲧ ⲙⲡⲧⲏⲩ ⲉⲧⲛⲃⲟⲗ ⲉϩⲟⲩⲛ ⲉⲡⲉⲕⲣⲟ
41 Por, mbasi ranë në një cekëtinë që kishte deti nga të dy anët, anija ngeci dhe mbeti me bashin të zënë e të palëvizshëm, ndërsa kiçi po shkallmohej nga furia e valëve.
ⲙ̅ⲁ̅ⲁⲩⲧⲱⲙⲛⲧ ⲇⲉ ⲉⲩⲙⲁ ⲉϥⲟ ⲛϩⲱⲛ ϩⲛ ⲑⲁⲗⲁⲥⲥⲁ ⲁⲩⲙⲁⲛⲉ ⲡϫⲟⲓ ⲉⲣⲟϥ ⲁⲡⲉϥⲑⲏ ⲙⲉⲛ ⲧⲁϫⲣⲟⲁϥϭⲱ ⲉⲛϥⲕⲓⲙ ⲁⲛ ⲡⲉϥⲡⲁϩⲟⲩ ⲇⲉ ⲁϥⲃⲱⲗ ⲉⲃⲟⲗ ϩⲓⲧⲙ ⲡⲉⲛϣⲟⲧ ⲙⲡⲧⲏⲩ
42 Ushtarët ishin të mendimit t’i vritnin robërit, që asnjë të mos ikte me not.
ⲙ̅ⲃ̅ⲙⲙⲁⲧⲟⲓ ϭⲉ ⲁⲩϫⲓϣⲟϫⲛⲉ ⲉϩⲉⲧⲃ ⲛⲉⲧⲙⲏⲣ ⲙⲏⲡⲱⲥ ⲛⲧⲉⲟⲩⲁ ⲛⲏⲃⲉ ⲛϥⲣⲃⲟⲗ
43 Por centurioni, duke dashur të shpëtojë Palin, ua largoi mendimin për këtë propozim dhe u dha urdhër atyre që dinin të notonin të hidheshin të parët në det dhe të dilnin në tokë;
ⲙ̅ⲅ̅ⲡϩⲉⲕⲁⲧⲟⲛⲧⲁⲣⲭⲟⲥ ⲇⲉ ⲁϥⲟⲩⲱϣ ⲉⲧⲟⲩϫⲉ ⲡⲁⲩⲗⲟⲥ ⲁϥⲕⲱⲗⲩ ⲙⲡⲉⲩϣⲟϫⲛⲉ ⲁϥⲟⲩⲉϩ ⲥⲁϩⲛⲉ ⲛⲛⲉⲧⲉⲩⲛϭⲟⲙ ⲙⲙⲟⲟⲩ ⲉⲛⲏⲃⲉ ⲛⲥⲉϥⲟϭⲟⲩ ⲛϣⲟⲣⲡ ⲛⲥⲉⲃⲱⲕ ⲉⲡⲉⲕⲣⲟ
44 pastaj të tjerët, kush mbi dërrasa, kush mbi pjesë të anijes; dhe kështu ndodhi që të gjithë mundën të shpëtojnë në tokë.
ⲙ̅ⲇ̅ⲁⲩⲱ ⲡⲕⲉⲥⲉⲉⲡⲉ ϩⲟⲓⲛⲉ ⲙⲉⲛ ϩⲛ ϩⲉⲛⲡⲁⲧⲥⲉ ϩⲉⲛⲕⲟⲟⲩⲉ ⲇⲉ ϩⲓϩⲉⲛϩⲛⲁⲁⲩ ⲛⲧⲉ ⲡϫⲟⲓ ⲁⲩⲱ ⲧⲁⲓ ⲧⲉ ⲑⲉⲛⲧⲁⲟⲩⲟⲛ ⲛⲓⲙ ⲟⲩϫⲁⲓ ⲉⲡⲉⲕⲣⲟ
