Veprat e Apostujve 26
1 Atëherë Agripa i tha Palit: “Ke leje të flasësh për të mbrojtur veten!”. Dhe Pali, si e shtriu dorën, nisi të bëjë mbrojtjen e tij:
Agrippa'n Paul kôma, “Ni dikna thurchi misîr thei rangin phal ni nih,” a tipea. Paul'n a kut a phara a dikna thurchi, hi anghin a misîra:
2 “O mbret Agripa, e quaj veten të lumtur që kam mundësi sot të shfajësohem para teje nga të gjitha ato që më kanë akuzuar Judenjtë,
“Rêng Agrippa! Judangei min nônna murdia ki dikna thurchi avien hin no kôm ki misîr rang sikin asân ka râlvân asa okin ki riet,
3 veçanërisht sepse ti i njeh të gjitha zakonet dhe çështjet që janë midis Judenjve; prandaj të lutem të më dëgjosh me durim.
mahin, Judangei balam le ânjêlna omngei murdi ni riet minthâr sikin rangâihoitakin ko chong hi ni lei rangâi pe rangin nang ko hong ngên ani.
4 Se cila ka qenë mënyra ime e të jetuarit që nga rinia, të cilën e kalova tërësisht në Jeruzalem në mes të popullit tim, të gjithë Judenjtë e dinë.
“Judangei murdi'n nâipang ka chang lâia ko omlam le ku nunchan, motona kin rama, masuole Jerusalema khom an rêngin an riet.
5 Ata më njohin qysh atëherë dhe mund të dëshmojnë, po deshën, se kam jetuar si farise, sipas sektit më të drejtë të fesë sonë.
An misîr nuom ngânin chu, ku thurchi hi aphut renga an riet let, ei sakhuo tienga pâl inngartak Pharisee ngei lâia ke lei omngei hah.
6 Dhe tani ndodhem para qjyqit për shpresën e premtimit që u ka bërë Perëndia etërve tanë,
Male atûn ei richibulngei kôm Pathien chong a lei khâmsai hah sabeina sikin hima mun hin kên ding ani.
7 premtim të cilin dymbëdhjetë fiset tona, që i shërbejnë me zell ditë e natë Perëndisë, shpresojnë ta fitojnë; për këtë shpresë, o mbret Agripa, unë jam akuzuar nga Judenjtë.
Ma chonginkhâm sika han ei jât sômleinik ngeiin sûn le jânin Pathien chubai an lei mûk ngâi ani, male ma sabeina sika han Pumapa, hima sikin kêng Judangei hin min nôn ani.
8 Përse vallë mendoni se është e pabesueshme që Perëndia t’i ringjallë të vdekurit?
Pathien'n mithi a kaithoi ngei thei ani, tiin hi taka omngei hin ithomo nin iem theiloi?
9 Unë vetë mendova se ishte detyra ime të bëj shumë gjëra kundër emrit të Jezusit Nazarenas.
“Keima nanâk khom hih Nazareth Jisua riming doiin neinunngei murdi tho ngâi ke lei ni.
10 Dhe këtë kam bërë në Jeruzalem; mbasi kam marrë pushtet nga krerët e priftërinjve, futa në burg shumë shenjtorë dhe, kur i vrisnin, jepja miratimin tim.
Maha Jerusalema ke lei tho ngâi. Ochaisingei renga rachamneina ngei ka mana, male Pathien mingei tamtak intângna ina ke lei khum ngâi; male that rang an ti zora khomin, asa ke lei ti pui ngei ngâi.
11 Dhe shpesh, duke shkuar nga një sinagogë te tjetra, i kam detyruar të blasfemojnë dhe, me zemërim të madh kundër tyre, i kam përndjekur deri në qytetet e huaja.
Synagogngeia khom voi tamtak dûk ke lei mintong ngei ngâi, an taksônna ngei min mâk rangin ke lei pût ngâia, ka takasi rei sikin ram dang khopuilienngei khom ku nunuom lo rangin ke se ngâi.
12 Në kohën kur unë po merresha me këtë punë dhe po shkoja në Damask me autorizim dhe me fuqi të plota nga krerët e priftërinjve,
“Ma rang sik piel han ochaisingei renga rachamneina le phalna chôiin Damascus khuoa ke sea.
13 në mesditë, o mbret, në rrugë unë pashë një dritë nga qielli që shkëlqente më shumë se dielli, e cila vetëtiu rreth meje dhe rreth atyre që udhëtonin me mua.
Pu Mirit-omtak, lampuia ke se lâitak sûnchimripa, O Rêngpa, invân renga juong vâr, nisa nêka vâr uol hah, keima le ka champuingei revêla hin ajuong êl ku mua.
14 Mbasi të gjithë ne ramë përtokë, dëgjova një zë që po më fliste dhe më tha në gjuhën hebraike: “Saul, Saul, pse më përndjek? Éshtë e rëndë për ty të godasësh me shkelm kundër gjembave”.
Kin rêngin nuoia kin inleta, male Hebrew chongin ‘Saul, Saul! ithomo nangman nu nunuom mini loa? Nangmananâk kêng nang minna rang, serâtchalin a pumapa tôkmola doiin athâi anghan’ kêng ani rang.
15 Unë thashë: “Kush je ti, Zot?”. Ai tha: “Unë jam Jezusi, të cilin ti e përndjek.
Keiman, ‘Puma tumo ni ni?’ tiin ke rekela, male Pumapa han, ‘Keima hih Jisua, dûk ni mintong bângpu hah ki ni, tiin a thuona.
16 Por çohu dhe rri në këmbë, sepse prandaj të jam shfaqur: që të të vë shërbyes dhe dëshmues për gjërat që ke parë dhe për ato për të cilat unë do të shfaqem,
Aniatachu, inthoi inla ne ke leh inding roh, ki sinthopua nang phun rangin no kôm ku juong inlâr ani. Avien sûna keima renga nu mu ngei le sûnmoton tienga nang ki min mu rang ngei murdi hi midangngei khom ril roh.
17 duke të zgjedhur ty nga populli dhe nga johebrenjtë, tek të cilët po të dërgoj tani,
Israelngei le Jentailngei renga nang kêlsuo ki tih, nang ki tîrna rang ngei kôm renga.
18 që t’u çelësh sytë atyre dhe t’i kthesh nga errësira në dritë dhe nga pushteti i Satanit te Perëndia, që të marrin me anë të besimit në mua faljen e mëkateve dhe një trashëgim midis të shenjtëruarve”.
An mitngei minvâr pe ngei na ta, hanchu ijîng renga avâr tieng hong inhei an ta, soitan kut renga Pathien tieng hong inhei an tih, masikin ku chunga taksônna an dôn sika an sietnangei ngâidam an changna rang le Pathien mi thang ngei lâia mun an manna rangin.’ a tia.
19 Prandaj, o mbret Agripa, unë nuk kam qenë i pabindur ndaj vegimit qiellor.
“Male, Rêng Agrippa, invân renga inlârna ku mu jômloiin tho mu-ung.
20 Por në fillim atyre në Damask, pastaj në Jeruzalem, në mbarë krahinën e Judesë dhe johebrenjve, u kam shpallur të pendohen dhe të kthehen te Perëndia, duke bërë vepra të denja pendimi.
Motontaka Damascus sûnga male Jerusalem sûnga male chu Judea ram murdi le Jentailngei lâia khom, an sietnangei renga insîrin, male Pathien tieng an nin hei zoi ti riet theina rangin thurchi ki misîr pe ngâi ani.
21 Për këto gjëra Judenjtë, mbasi më kapën në tempull, u orvatën të më vrasin.
Masik taka han hi Judangei Biekin sûnga ko om han min sûra, male ma that rang an pût ani.
22 Por, për shkak të ndihmës që pata nga Perëndia deri në këtë ditë, vazhdova t’u dëshmoj të vegjëlve dhe të mëdhenjve, duke mos thënë tjetër përveç atyre që profetët dhe Moisiu thanë se duhet të ndodhnin,
Aniatachu avien sûnten hin Pathien'n ni sana, male mi chîn le mi lien ngei kôm indingin rietpuipu nina hih nin rêngin nin kôm ka la misîr thei ani, ki ti ngâi ngei chu, Moses le dêipungeiin la juong tung atih, an ti bang ngâi hah ani:
23 domethënë: që Krishti duhej të vuante dhe që, duke qenë i pari i ringjallur prej së vdekuris, duhej t’i shpallte dritën popullit dhe johebrenjve”.
Messiah han dûktong ngêt a ta, male thina renga inthoinôk masatak nîng atih, Sanminringna vâr thurchi Judangei le Jentialngei kôm muphuong atih,” a tia.
24 Dhe, ndërsa Pali i thoshte këto gjëra në mbrojtje të tij, Festi tha me zë të lartë: “Pal, ti je tërbuar; studimet e shumta të bënë të shkallosh”.
Ma anghan, Paul'n a dikna thurchi a misîr lâitakin, Festus hah a hong hêtsana, “Paul, na châng ke ani zoi! nên chu mintam rei sikin na châng zoi!” a tia.
25 Por ai tha: “Unë nuk jam tërbuar, shumë i shkëlqyeri Fest, por them fjalë të së vërtetës dhe të mendjes së shëndoshë.
Paul'n, châng mu-ung, Festus mirit omtak hangvangin adiktak ki misîr ani.
26 Sepse mbreti, të cilit unë po i flas lirisht, është i mirinformuar për këto gjëra, sepse unë jam i bindur se asnjë nga këto gjëra nuk është e panjohur për të, sepse e gjithë kjo nuk është bërë në fshehtësi.
Rêng Agrippa! hâitakin no kôm ko chong thei, hi neinunngei chungroi hih ni riet sikin, hi thurchi hih inkila tho nimaka a kôm hin ite ip rang ommak ti ki riet mindik ani.
27 O mbret Agripa, a u beson profetëve? Unë e di se ti beson”.
“Rêng Agrippa dêipungei ni iem mo? ni iem ti ki riet ani!”
28 Atëherë Agripa i tha Palit: “Për pak dhe po ma mbush mendjen të bëhem i krishterë”.
Agrippa han Paul kôm, ma zora bongte sûng hin Khristien mi min chang rang no bôk mini? a tia.
29 Pali i tha: “Dhëntë Perëndia që në pak ose në shumë kohë jo vetëm ti, por edhe të gjithë ata që sot po më dëgjojnë, të bëhen të tillë, sikurse jam unë, përveç këtyre zinxhirëve”.
Paul'n, “zora bongtên mo, aseiin mo, nangma vai nang ti mu unga, avien sûna ko chong rangâi ngei murdi hih keima anga om rangin Pathien kôm ke ngên bang ngâi hi zingjirûi hi chu bun uol loi rangin!” tiin athuona.
30 Mbasi tha këto gjëra, mbreti u ngrit dhe me të qeveritari, Berenike dhe ata që ishin ulur me ta.
Hanchu Rêng, le Râiôt, le Bernice, le adangngei murdi an inthoi leta,
31 Mbasi u hoqën mënjanë, folën me njëri-tjetrin dhe thanë: “Ky njeri nuk ka bërë asgjë që të meritojë vdekjen ose burgun”.
Male an mâk suole anni le anni a nin tia, “Hima miriem hin a thina rang dôra le intângna ina khum rang dôra minchâina dôn mak.”
32 Atëherë Agripa i tha Festit: “Ky njeri mund të ishte liruar, po të mos i ishte apeluar Cezarit”.
Male Agrippa han Festus kôm, “Hi miriem hin Caesar kôm tung rangin lei inzong no rese chu, ma reng hin mojôk thei rang piel ani,” a tia.
