Veprat e Apostujve 26

1 Atëherë Agripa i tha Palit: “Ke leje të flasësh për të mbrojtur veten!”. Dhe Pali, si e shtriu dorën, nisi të bëjë mbrojtjen e tij:

— «Je te donne la parole pour ta défense», dit Agrippa à Paul. Celui-ci fit alors un geste de la main et se défendit en ces termes:

2 “O mbret Agripa, e quaj veten të lumtur që kam mundësi sot të shfajësohem para teje nga të gjitha ato që më kanë akuzuar Judenjtë,

«Roi Agrippa, Je m'estime heureux d'avoir aujourd'hui à me disculper devant toi de tout ce dont m'accusent les Juifs,

3 veçanërisht sepse ti i njeh të gjitha zakonet dhe çështjet që janë midis Judenjve; prandaj të lutem të më dëgjosh me durim.

car tu connais parfaitement tous les usages de ce peuple et les questions qui le préoccupent. Je te prie donc de m'écouter patiemment.»

4 Se cila ka qenë mënyra ime e të jetuarit që nga rinia, të cilën e kalova tërësisht në Jeruzalem në mes të popullit tim, të gjithë Judenjtë e dinë.

«Ce qu'a été dès l'origine ma conduite, pendant ma jeunesse, au milieu de mon peuple, à Jérusalem, tous les Juifs le savent;

5 Ata më njohin qysh atëherë dhe mund të dëshmojnë, po deshën, se kam jetuar si farise, sipas sektit më të drejtë të fesë sonë.

ils me connaissent d'ancienne date, pour avoir appartenu, s'ils veulent bien en convenir, à la tendance la plus stricte de notre religion; je veux dire que j'étais Pharisien.

6 Dhe tani ndodhem para qjyqit për shpresën e premtimit që u ka bërë Perëndia etërve tanë,

Et maintenant me voilà mis en cause pour avoir espéré en la promesse faite par Dieu à nos pères

7 premtim të cilin dymbëdhjetë fiset tona, që i shërbejnë me zell ditë e natë Perëndisë, shpresojnë ta fitojnë; për këtë shpresë, o mbret Agripa, unë jam akuzuar nga Judenjtë.

et que nos douze tribus, priant avec instance, nuit et jour, espèrent voir s'accomplir. Et c'est pour cette espérance-là, ô Roi, que des Juifs m'accusent!

8 Përse vallë mendoni se është e pabesueshme që Perëndia t’i ringjallë të vdekurit?

Est-ce que vous trouvez incroyable que Dieu ressuscite des morts?»

9 Unë vetë mendova se ishte detyra ime të bëj shumë gjëra kundër emrit të Jezusit Nazarenas.

«Pour moi, j'avais cru devoir m'opposer de toutes mes forces au nom de Jésus de Nazareth;

10 Dhe këtë kam bërë në Jeruzalem; mbasi kam marrë pushtet nga krerët e priftërinjve, futa në burg shumë shenjtorë dhe, kur i vrisnin, jepja miratimin tim.

et c'est ce que j'ai fait à Jérusalem. J'ai fait jeter en prison un grand nombre de fidèles, m'y étant fait autoriser par les chefs des prêtres, et quand on les mettait à mort, j'y souscrivais entièrement.

11 Dhe shpesh, duke shkuar nga një sinagogë te tjetra, i kam detyruar të blasfemojnë dhe, me zemërim të madh kundër tyre, i kam përndjekur deri në qytetet e huaja.

Il m'arrivait dans toutes les synagogues de sévir contre eux et de les forcer à blasphémer. J'étais tellement furieux contre eux que je les persécutais jusque dans les villes du dehors.

12 Në kohën kur unë po merresha me këtë punë dhe po shkoja në Damask me autorizim dhe me fuqi të plota nga krerët e priftërinjve,

Dans ce but, je partis pour Damas avec de pleins pouvoirs et une autorisation délivrée par les chefs des prêtres,

13 në mesditë, o mbret, në rrugë unë pashë një dritë nga qielli që shkëlqente më shumë se dielli, e cila vetëtiu rreth meje dhe rreth atyre që udhëtonin me mua.

lorsque, en plein jour, sur la route, je vis, Roi, une lumière venant du ciel, plus brillante que le soleil et nous enveloppant de son éclat, mes compagnons de voyage et moi.

14 Mbasi të gjithë ne ramë përtokë, dëgjova një zë që po më fliste dhe më tha në gjuhën hebraike: “Saul, Saul, pse më përndjek? Éshtë e rëndë për ty të godasësh me shkelm kundër gjembave”.

Tous nous tombâmes par terre et j'entendis une voix qui me disait en hébreu: «Saul, Saul, pourquoi me persécutes-tu? Il t'est difficile de regimber contre l'aiguillon.»

15 Unë thashë: “Kush je ti, Zot?”. Ai tha: “Unë jam Jezusi, të cilin ti e përndjek.

Je répondis: «Qui es-tu, Seigneur?» et le Seigneur dit: «Je suis Jésus que tu persécutes; mais relève-toi, tiens-toi debout;

16 Por çohu dhe rri në këmbë, sepse prandaj të jam shfaqur: që të të vë shërbyes dhe dëshmues për gjërat që ke parë dhe për ato për të cilat unë do të shfaqem,

voici pourquoi je te suis apparu: pour t'élire serviteur et témoin de ce que tu viens de voir et de ce que tu verras encore;

17 duke të zgjedhur ty nga populli dhe nga johebrenjtë, tek të cilët po të dërgoj tani,

je te protégerai contre ce peuple et contre les païens auxquels je t'envoie,

18 që t’u çelësh sytë atyre dhe t’i kthesh nga errësira në dritë dhe nga pushteti i Satanit te Perëndia, që të marrin me anë të besimit në mua faljen e mëkateve dhe një trashëgim midis të shenjtëruarve”.

pour leur ouvrir les yeux, pour les convertir des ténèbres à la lumière, de la puissance de Satan à Dieu, pour leur obtenir, par la foi en moi, le pardon des péchés et une part de l'héritage promis à ceux qui lui sont consacrés.»

19 Prandaj, o mbret Agripa, unë nuk kam qenë i pabindur ndaj vegimit qiellor.

Et alors, Roi Agrippa, je n'ai pas voulu désobéir à cette vision céleste;

20 Por në fillim atyre në Damask, pastaj në Jeruzalem, në mbarë krahinën e Judesë dhe johebrenjve, u kam shpallur të pendohen dhe të kthehen te Perëndia, duke bërë vepra të denja pendimi.

mais à ceux de Damas d'abord, ensuite à ceux de Jérusalem, puis à tous les habitants de la Judée et aux païens, j'ai prêché de se repentir, de se convertir à Dieu, de faire des oeuvres dignes de la repentance.

21 Për këto gjëra Judenjtë, mbasi më kapën në tempull, u orvatën të më vrasin.

Voilà pourquoi les Juifs se sont emparés de moi dans le Temple et ont essayé de me tuer sur place.

22 Por, për shkak të ndihmës që pata nga Perëndia deri në këtë ditë, vazhdova t’u dëshmoj të vegjëlve dhe të mëdhenjve, duke mos thënë tjetër përveç atyre që profetët dhe Moisiu thanë se duhet të ndodhnin,

Mais, grâce à la protection de Dieu, j'ai vécu jusqu'à aujourd'hui, rendant témoignage aux petits et aux grands, sans rien dire en dehors de ce que «Moïse et les Prophètes» ont prédit devoir arriver;

23 domethënë: që Krishti duhej të vuante dhe që, duke qenë i pari i ringjallur prej së vdekuris, duhej t’i shpallte dritën popullit dhe johebrenjve”.

savoir que le Christ devait souffrir, et qu'étant le premier des ressuscités, il devait annoncer la lumière au peuple et aux païens»

24 Dhe, ndërsa Pali i thoshte këto gjëra në mbrojtje të tij, Festi tha me zë të lartë: “Pal, ti je tërbuar; studimet e shumta të bënë të shkallosh”.

Paul en était là de sa défense quand Festus dit à haute voix: , «Tu es fou, Paul; tes longues études t'ont fait perdre l'esprit.»

25 Por ai tha: “Unë nuk jam tërbuar, shumë i shkëlqyeri Fest, por them fjalë të së vërtetës dhe të mendjes së shëndoshë.

Mais Paul: «Je ne suis pas fou, Excellent Festus, ce sont des paroles vraies et sensées que je prononce.

26 Sepse mbreti, të cilit unë po i flas lirisht, është i mirinformuar për këto gjëra, sepse unë jam i bindur se asnjë nga këto gjëra nuk është e panjohur për të, sepse e gjithë kjo nuk është bërë në fshehtësi.

Le roi connaît ces faits, aussi je m'adresse à lui avec confiance, car je suis persuadé qu'il n'en ignore aucun; tout cela ne s'est pas fait en cachette.

27 O mbret Agripa, a u beson profetëve? Unë e di se ti beson”.

Crois-tu aux prophètes, Roi Agrippa? Je sais que tu y crois.»

28 Atëherë Agripa i tha Palit: “Për pak dhe po ma mbush mendjen të bëhem i krishterë”.

Agrippa dit alors à Paul: «Tu vas me persuader bientôt de me faire chrétien!»

29 Pali i tha: “Dhëntë Perëndia që në pak ose në shumë kohë jo vetëm ti, por edhe të gjithë ata që sot po më dëgjojnë, të bëhen të tillë, sikurse jam unë, përveç këtyre zinxhirëve”.

Et Paul: «Dieu veuille que tôt ou tard non seulement toi, mais tous ceux qui m'écoutent aujourd'hui en viennent à me ressembler... excepté par ces chaînes!»

30 Mbasi tha këto gjëra, mbreti u ngrit dhe me të qeveritari, Berenike dhe ata që ishin ulur me ta.

Tous se levèrent, le roi, le procurateur, Bérénice, l'assemblée.

31 Mbasi u hoqën mënjanë, folën me njëri-tjetrin dhe thanë: “Ky njeri nuk ka bërë asgjë që të meritojë vdekjen ose burgun”.

En se retirant, ils s'entretenaient ensemble et se disaient que cet homme ne faisait rien qui méritât la mort ou la prison.

32 Atëherë Agripa i tha Festit: “Ky njeri mund të ishte liruar, po të mos i ishte apeluar Cezarit”.

«On aurait pu relâcher cet homme, dit Agrippa à Festus, s'il n'en avait pas appelé à l'Empereur.»