Veprat e Apostujve 26

1 Atëherë Agripa i tha Palit: “Ke leje të flasësh për të mbrojtur veten!”. Dhe Pali, si e shtriu dorën, nisi të bëjë mbrojtjen e tij:

Agrippa dit à Paul: «Tu as la parole pour ta défense.» Alors Paul, ayant fait un geste de la main, se justifia en ces termes:

2 “O mbret Agripa, e quaj veten të lumtur që kam mundësi sot të shfajësohem para teje nga të gjitha ato që më kanë akuzuar Judenjtë,

«Roi Agrippa, je m'estime heureux d'avoir aujourd'hui à me disculper devant toi de toutes les choses dont les Juifs m'accusent,

3 veçanërisht sepse ti i njeh të gjitha zakonet dhe çështjet që janë midis Judenjve; prandaj të lutem të më dëgjosh me durim.

parce que tu connais parfaitement toutes leurs institutions et toutes leurs controverses. Je te prie donc de m’écouter avec patience.

4 Se cila ka qenë mënyra ime e të jetuarit që nga rinia, të cilën e kalova tërësisht në Jeruzalem në mes të popullit tim, të gjithë Judenjtë e dinë.

«Quant à la vie que j'ai menée dès mon jeune âge, tous les Juifs la connaissent, puisqu'elle s'est passée, dès le commencement de ma jeunesse, au sein de ma nation, à Jérusalem.

5 Ata më njohin qysh atëherë dhe mund të dëshmojnë, po deshën, se kam jetuar si farise, sipas sektit më të drejtë të fesë sonë.

Ils me connaissent de longue date; ils surent, s'ils veulent en témoigner, que j'ai vécu en pharisien, selon les principes de la secte la plus rigide de notre religion:

6 Dhe tani ndodhem para qjyqit për shpresën e premtimit që u ka bërë Perëndia etërve tanë,

maintenant, me voici mis en jugement, pour avoir espéré en la promesse que Dieu a faite à nos pères,

7 premtim të cilin dymbëdhjetë fiset tona, që i shërbejnë me zell ditë e natë Perëndisë, shpresojnë ta fitojnë; për këtë shpresë, o mbret Agripa, unë jam akuzuar nga Judenjtë.

cette promesse, dont nos douze tribus espèrent voir l'’accomplissement en servant Dieu sans relâche, jour et nuit; eh bien! ô roi, c'est pour cette espérance que des Juifs m'accusent!

8 Përse vallë mendoni se është e pabesueshme që Perëndia t’i ringjallë të vdekurit?

Pourquoi juge-ton incroyable chez vous que Dieu ressuscite les morts?

9 Unë vetë mendova se ishte detyra ime të bëj shumë gjëra kundër emrit të Jezusit Nazarenas.

Pour en revenir à moi, j'avais cru qu'il fallait s'opposer fortement au nom de Jésus de Nazareth,

10 Dhe këtë kam bërë në Jeruzalem; mbasi kam marrë pushtet nga krerët e priftërinjve, futa në burg shumë shenjtorë dhe, kur i vrisnin, jepja miratimin tim.

et c'est ce que j'ai fait à Jérusalem: j'ai fait enfermer dans les prisons bien des saints; j'en avais reçu le pouvoir des principaux sacrificateurs; et, lorsqu'on les mettait à mort, j'y donnais mon suffrage.

11 Dhe shpesh, duke shkuar nga një sinagogë te tjetra, i kam detyruar të blasfemojnë dhe, me zemërim të madh kundër tyre, i kam përndjekur deri në qytetet e huaja.

J'allais dans toutes les synagogues et je sévissais souvent contre eux pour les forcer de blasphémer; dans mon extrême fureur, je les poursuivais jusque dans les villes étrangères.

12 Në kohën kur unë po merresha me këtë punë dhe po shkoja në Damask me autorizim dhe me fuqi të plota nga krerët e priftërinjve,

«C'est dans ces dispositions que je me rendais à Damas avec des pleins pouvoirs et une procuration que m'avaient donnée les principaux sacrificateurs,

13 në mesditë, o mbret, në rrugë unë pashë një dritë nga qielli që shkëlqente më shumë se dielli, e cila vetëtiu rreth meje dhe rreth atyre që udhëtonin me mua.

lorsque je vis, ô roi, en plein midi, sur la route, une lumière venant des cieux, plus éclatante que le soleil, qui m'enveloppa de sa clarté, moi et ceux qui m'accompagnaient.

14 Mbasi të gjithë ne ramë përtokë, dëgjova një zë që po më fliste dhe më tha në gjuhën hebraike: “Saul, Saul, pse më përndjek? Éshtë e rëndë për ty të godasësh me shkelm kundër gjembave”.

Nous tombâmes tous par terre. J'entendis une voix qui s'adressait à moi, et me disait en hébreu: «Saul, Saul, pourquoi me persécutes-tu? Il t'est dur de regimber contre l'aiguillon.»

15 Unë thashë: “Kush je ti, Zot?”. Ai tha: “Unë jam Jezusi, të cilin ti e përndjek.

Je dis: «Qui es-tu, Seigneur?» Le Seigneur répondit: «Je suis Jésus que tu persécutes:

16 Por çohu dhe rri në këmbë, sepse prandaj të jam shfaqur: që të të vë shërbyes dhe dëshmues për gjërat që ke parë dhe për ato për të cilat unë do të shfaqem,

mais relève-toi et te tiens sur tes pieds, car je t'ai apparu précisément pour faire de toi un serviteur et un témoin, tant des choses que tu as vues que de celles pour lesquelles je t'apparaîtrai.

17 duke të zgjedhur ty nga populli dhe nga johebrenjtë, tek të cilët po të dërgoj tani,

Je t'ai choisi du milieu du peuple et des Gentils chez lesquels je t'envoie,

18 që t’u çelësh sytë atyre dhe t’i kthesh nga errësira në dritë dhe nga pushteti i Satanit te Perëndia, që të marrin me anë të besimit në mua faljen e mëkateve dhe një trashëgim midis të shenjtëruarve”.

pour leur ouvrir les yeux, en sorte qu'ils passent des ténèbres à la lumière et de la puissance de Satan à Dieu, et qu'ils reçoivent par la foi en moi le pardon des péchés, et une part avec ceux qui ont été sanctifiés:

19 Prandaj, o mbret Agripa, unë nuk kam qenë i pabindur ndaj vegimit qiellor.

en conséquence, ô roi Agrippa, je ne résistai point à la vision céleste;

20 Por në fillim atyre në Damask, pastaj në Jeruzalem, në mbarë krahinën e Judesë dhe johebrenjve, u kam shpallur të pendohen dhe të kthehen te Perëndia, duke bërë vepra të denja pendimi.

mais m'adressant d'abord à ceux qui étaient à Damas et à Jérusalem, puis à ceux qui étaient dans tout le pays de Judée et aux Gentils, je leur prêchai de se repentir et de se convertir à Dieu, en faisant des oeuvres dignes de la repentance.

21 Për këto gjëra Judenjtë, mbasi më kapën në tempull, u orvatën të më vrasin.

«Telles sont les causes pour lesquelles les Juifs se sont saisis de moi dans le temple, et ont tâché de me tuer de leurs propres mains.

22 Por, për shkak të ndihmës që pata nga Perëndia deri në këtë ditë, vazhdova t’u dëshmoj të vegjëlve dhe të mëdhenjve, duke mos thënë tjetër përveç atyre që profetët dhe Moisiu thanë se duhet të ndodhnin,

C'est donc grâce à un secours venu de Dieu, que j'ai subsisté jusqu’à ce jour, instruisant petits et grands, ne disant autre chose que ce que les prophètes et Moïse même ont prédit,

23 domethënë: që Krishti duhej të vuante dhe që, duke qenë i pari i ringjallur prej së vdekuris, duhej t’i shpallte dritën popullit dhe johebrenjve”.

savoir que le Messie devait souffrir, et qu'étant les prémices de la résurrection des morts, il devait annoncer la lumière au peuple et aux Gentils...»

24 Dhe, ndërsa Pali i thoshte këto gjëra në mbrojtje të tij, Festi tha me zë të lartë: “Pal, ti je tërbuar; studimet e shumta të bënë të shkallosh”.

Comme il parlait ainsi pour sa défense, Festus dit à haute voix: «Tu es fou, Paul, ton grand savoir tourne à la folie.»

25 Por ai tha: “Unë nuk jam tërbuar, shumë i shkëlqyeri Fest, por them fjalë të së vërtetës dhe të mendjes së shëndoshë.

«Très excellent Festus, dit Paul, je ne suis point fou, et les paroles que je prononce sont les paroles de la vérité et du bon sens;

26 Sepse mbreti, të cilit unë po i flas lirisht, është i mirinformuar për këto gjëra, sepse unë jam i bindur se asnjë nga këto gjëra nuk është e panjohur për të, sepse e gjithë kjo nuk është bërë në fshehtësi.

car le roi, à qui je parle en toute liberté, est instruit de ces faits; je suis persuadé qu'il n'en ignore aucun, car ils ne se sont point passés en un coin obscur.

27 O mbret Agripa, a u beson profetëve? Unë e di se ti beson”.

Roi Agrippa, crois-tu aux prophètes?... Je sais que tu y crois.»

28 Atëherë Agripa i tha Palit: “Për pak dhe po ma mbush mendjen të bëhem i krishterë”.

Agrippa dit à Paul: «C'est bien vite me persuader d'être chrétien.»

29 Pali i tha: “Dhëntë Perëndia që në pak ose në shumë kohë jo vetëm ti, por edhe të gjithë ata që sot po më dëgjojnë, të bëhen të tillë, sikurse jam unë, përveç këtyre zinxhirëve”.

Paul repartit: «Ah! plût à Dieu que, vite ou longuement, non seulement toi, mais encore tous ceux qui m'écoutent aujourd'hui, vous fussiez tels que je suis... à la réserve de ces chaînes!»

30 Mbasi tha këto gjëra, mbreti u ngrit dhe me të qeveritari, Berenike dhe ata që ishin ulur me ta.

Le roi et le gouverneur, puis Bérénice et tous ceux qui étaient assis avec eux se levèrent;

31 Mbasi u hoqën mënjanë, folën me njëri-tjetrin dhe thanë: “Ky njeri nuk ka bërë asgjë që të meritojë vdekjen ose burgun”.

et, s'étant retirés, ils se disaient entre eux: «Il n'y a rien dans la conduite de cet homme qui mérite la mort ou la prison.»

32 Atëherë Agripa i tha Festit: “Ky njeri mund të ishte liruar, po të mos i ishte apeluar Cezarit”.

Et Agrippa dit à Festus: «Cet homme aurait pu être relâché, s'il n'en eût appelé à César.»