Veprat e Apostujve 26

1 Atëherë Agripa i tha Palit: “Ke leje të flasësh për të mbrojtur veten!”. Dhe Pali, si e shtriu dorën, nisi të bëjë mbrojtjen e tij:

THEN Agrippa said unto Paul, Thou art permitted to speak for thyself. Then Paul stretching out his hand, began his defence:

2 “O mbret Agripa, e quaj veten të lumtur që kam mundësi sot të shfajësohem para teje nga të gjitha ato që më kanë akuzuar Judenjtë,

I count myself happy, king Agrippa, that I am about to address my defence to thee this day concerning all the things of which I am accused by the Jews:

3 veçanërisht sepse ti i njeh të gjitha zakonet dhe çështjet që janë midis Judenjve; prandaj të lutem të më dëgjosh me durim.

especially as thou art skilled both in all the customs, and questions which respect the Jews: wherefore I beg the favour of thee to hear me patiently.

4 Se cila ka qenë mënyra ime e të jetuarit që nga rinia, të cilën e kalova tërësisht në Jeruzalem në mes të popullit tim, të gjithë Judenjtë e dinë.

The manner of my life even from my youth, which from its beginning was spent amidst my own nation at Jerusalem, know indeed all the Jews;

5 Ata më njohin qysh atëherë dhe mund të dëshmojnë, po deshën, se kam jetuar si farise, sipas sektit më të drejtë të fesë sonë.

who previously knew me a long while ago, (if they chose to bear testimony, ) that according to the most precise sect of our religion I lived a Pharisee.

6 Dhe tani ndodhem para qjyqit për shpresën e premtimit që u ka bërë Perëndia etërve tanë,

And this moment for the hope of the promise made of God to our fathers am I standing here to be judged:

7 premtim të cilin dymbëdhjetë fiset tona, që i shërbejnë me zell ditë e natë Perëndisë, shpresojnë ta fitojnë; për këtë shpresë, o mbret Agripa, unë jam akuzuar nga Judenjtë.

which promise our twelve tribes, with fervour night and day worshipping God, hope to attain. For which hope, king Agrippa, I am criminated by the Jews.

8 Përse vallë mendoni se është e pabesueshme që Perëndia t’i ringjallë të vdekurit?

What! is it judged a thing incredible by you, that God should raise the dead?

9 Unë vetë mendova se ishte detyra ime të bëj shumë gjëra kundër emrit të Jezusit Nazarenas.

I indeed then thought in myself, that I ought to do many things in opposition to the name of Jesus the Nazarean.

10 Dhe këtë kam bërë në Jeruzalem; mbasi kam marrë pushtet nga krerët e priftërinjve, futa në burg shumë shenjtorë dhe, kur i vrisnin, jepja miratimin tim.

Which also I did at Jerusalem: and many of the saints did I shut up in prisons, having received authority from the chief priests; and when they were killed, I gave my vote against them.

11 Dhe shpesh, duke shkuar nga një sinagogë te tjetra, i kam detyruar të blasfemojnë dhe, me zemërim të madh kundër tyre, i kam përndjekur deri në qytetet e huaja.

And in every synagogue oftentimes punishing them, I compelled them to blaspheme; and being exceedingly maddened with rage against them, I persecuted them even to the cities that are without.

12 Në kohën kur unë po merresha me këtë punë dhe po shkoja në Damask me autorizim dhe me fuqi të plota nga krerët e priftërinjve,

In which pursuits, even as I was going to Damascus with authority and a commission from the chief priests,

13 në mesditë, o mbret, në rrugë unë pashë një dritë nga qielli që shkëlqente më shumë se dielli, e cila vetëtiu rreth meje dhe rreth atyre që udhëtonin me mua.

at midday, O king, I saw on the road a light from heaven, beyond the splendour of the sun, shining around myself and those who were travelling with me.

14 Mbasi të gjithë ne ramë përtokë, dëgjova një zë që po më fliste dhe më tha në gjuhën hebraike: “Saul, Saul, pse më përndjek? Éshtë e rëndë për ty të godasësh me shkelm kundër gjembave”.

And as we were all fallen prostrate on the earth, I heard a voice speaking to me, and saving in the Hebrew tongue, Saul, Saul, why persecutest thou me? it is difficult for thee to kick against the goads.

15 Unë thashë: “Kush je ti, Zot?”. Ai tha: “Unë jam Jezusi, të cilin ti e përndjek.

Then I said, Who art thou, Lord? And he replied, I am Jesus whom thou art persecuting.

16 Por çohu dhe rri në këmbë, sepse prandaj të jam shfaqur: që të të vë shërbyes dhe dëshmues për gjërat që ke parë dhe për ato për të cilat unë do të shfaqem,

Notwithstanding, arise, and stand on thy feet: for to this end have I appeared to thee, to ordain thee both a minister and a witness of the things which thou hast seen, and of those which I will shew thee;

17 duke të zgjedhur ty nga populli dhe nga johebrenjtë, tek të cilët po të dërgoj tani,

delivering thee both from the people, and from the Gentiles, to whom now I send thee,

18 që t’u çelësh sytë atyre dhe t’i kthesh nga errësira në dritë dhe nga pushteti i Satanit te Perëndia, që të marrin me anë të besimit në mua faljen e mëkateve dhe një trashëgim midis të shenjtëruarve”.

to open their eyes, to convert them from darkness to light, and from the dominion of Satan unto God, that they may receive remission of sins, and an inheritance with those who are sanctified by faith which is in me.

19 Prandaj, o mbret Agripa, unë nuk kam qenë i pabindur ndaj vegimit qiellor.

Whereupon, O king Agrippa, I was not disobedient to the heavenly vision:

20 Por në fillim atyre në Damask, pastaj në Jeruzalem, në mbarë krahinën e Judesë dhe johebrenjve, u kam shpallur të pendohen dhe të kthehen te Perëndia, duke bërë vepra të denja pendimi.

but preached first to those at Damascus, and Jerusalem, and to all the region of Judea, and to the Gentiles, that they should repent and turn to God, practicing works worthy of repentance.

21 Për këto gjëra Judenjtë, mbasi më kapën në tempull, u orvatën të më vrasin.

Because of these things, the Jews seizing me in the temple, attempted to kill me on the spot.

22 Por, për shkak të ndihmës që pata nga Perëndia deri në këtë ditë, vazhdova t’u dëshmoj të vegjëlve dhe të mëdhenjve, duke mos thënë tjetër përveç atyre që profetët dhe Moisiu thanë se duhet të ndodhnin,

Having however obtained help from God, unto this day, I stand witnessing both to small and great, saying nothing but what both the prophets and Moses said should come to pass:

23 domethënë: që Krishti duhej të vuante dhe që, duke qenë i pari i ringjallur prej së vdekuris, duhej t’i shpallte dritën popullit dhe johebrenjve”.

that the Messiah should suffer, and that he being the first who should rise from the dead, should display light to the people, and to the Gentiles.

24 Dhe, ndërsa Pali i thoshte këto gjëra në mbrojtje të tij, Festi tha me zë të lartë: “Pal, ti je tërbuar; studimet e shumta të bënë të shkallosh”.

As thus he was proceeding in his defence, Festus with a loud voice said, Paul, thou art raving; much reading hath driven thee to madness.

25 Por ai tha: “Unë nuk jam tërbuar, shumë i shkëlqyeri Fest, por them fjalë të së vërtetës dhe të mendjes së shëndoshë.

But he said, I am not mad, most noble Festus; but utter words of truth and sobriety.

26 Sepse mbreti, të cilit unë po i flas lirisht, është i mirinformuar për këto gjëra, sepse unë jam i bindur se asnjë nga këto gjëra nuk është e panjohur për të, sepse e gjithë kjo nuk është bërë në fshehtësi.

For the king is well acquainted with these things, before whom also I speak with the greatest freedom. For I am persuaded that none of these events have escaped his notice; for this thing was not done in a corner.

27 O mbret Agripa, a u beson profetëve? Unë e di se ti beson”.

King Agrippa! believest thou the prophets? I know that thou believest.

28 Atëherë Agripa i tha Palit: “Për pak dhe po ma mbush mendjen të bëhem i krishterë”.

Then Agrippa said to Paul, Almost thou persuadest me to be a Christian.

29 Pali i tha: “Dhëntë Perëndia që në pak ose në shumë kohë jo vetëm ti, por edhe të gjithë ata që sot po më dëgjojnë, të bëhen të tillë, sikurse jam unë, përveç këtyre zinxhirëve”.

And Paul replied, would to God, that not only thou, but also that all who are hearing me this day, were both almost, and altogether such as I am, except these chains.

30 Mbasi tha këto gjëra, mbreti u ngrit dhe me të qeveritari, Berenike dhe ata që ishin ulur me ta.

So when he had thus spoken, the king arose, and the governor, and Bernice, and they who sat with him,

31 Mbasi u hoqën mënjanë, folën me njëri-tjetrin dhe thanë: “Ky njeri nuk ka bërë asgjë që të meritojë vdekjen ose burgun”.

and retiring, conversed together, saying, This man hath done nothing worthy of death, or of chains.

32 Atëherë Agripa i tha Festit: “Ky njeri mund të ishte liruar, po të mos i ishte apeluar Cezarit”.

And Agrippa said to Festus, This man might have been discharged, if he had not appealed to Caesar.