Veprat e Apostujve 25

1 Kur Festi arriti në krahinë, mbas tri ditësh u ngjit nga Cezarea në Jeruzalem.

Фестус, кынд а венит ын цинутул сэу, дупэ трей зиле с-а суит де ла Чезарея ын Иерусалим.

2 Kryeprifti dhe krerët e Judenjve i paraqitën akuzat kundër Palit dhe i luteshin,

Преоций чей май де сямэ ши фрунташий иудеилор й-ау адус плынӂере ымпотрива луй Павел. Л-ау ругат ку стэруинцэ

3 duke kërkuar t’u bënte favorin që Palin ta binin në Jeruzalem; kështu ata do ta vrisnin në një pritë rrugës.

ши й-ау черут, ка ун хатыр пентру ей, сэ тримитэ сэ-л адукэ ла Иерусалим. Прин ачаста ый ынтиндяу о курсэ, ка сэ-л омоаре пе друм.

4 Por Festi u përgjigj që Pali ruhej në Cezare dhe që ai vetë do të shkonte aty shpejt.

Фестус а рэспунс кэ Павел есте пэзит ын Чезарея ши кэ ел ынсушь аре сэ плече ын курынд аколо.

5 “Prandaj njerëzit me influencë midis jush”, tha ai, “le të zbresin me mua; dhe, në qoftë se ka ndonjë faj te ky njeri, le ta akuzojnë”.

„Деч”, а зис ел, „чей май де фрунте динтре вой сэ се кобоаре ымпреунэ ку мине ши, дакэ есте чева виноват ын омул ачеста, сэ-л пыраскэ.”

6 Si qëndroi midis tyre jo më shumë se tetë a dhjetë ditë, Festi zbriti në Cezare; të nesërmen zuri vend në gjykatë dhe urdhëroi që të sillnin Palin.

Фестус н-а зэбовит ынтре ей декыт опт сау зече зиле, апой с-а коборыт ла Чезарея. А доуа зи, а шезут пе скаунул де жудекэтор ши а порунчит сэ фие адус Павел.

7 Kur erdhi ai, Judenjtë që kishin zbritur nga Jeruzalemi e rrethuan, dhe drejtuan kundër Palit shumë akuza të rënda, të cilat nuk mund t’i vërtetonin.

Кынд а сосит Павел, иудеий, каре венисерэ де ла Иерусалим, л-ау ынконжурат ши ау адус ымпотрива луй мулте ши греле ынвинуирь, пе каре ну ле путяу доведи.

8 Në mbrojtje të vet Pali thoshte: “Unë nuk kam mëkatuar as kundër ligjit të Judenjve, as kundër tempullit, as kundër Cezarit”.

Павел а ынчепут сэ се апере ши а зис: „Н-ам пэкэтуит ку нимик нич ымпотрива Леӂий иудеилор, нич ымпотрива Темплулуй, нич ымпотрива Чезарулуй.”

9 Por Festi, duke dashur t’u bëjë qejfin Judenjve, iu përgjigj Palit e tha: “A dëshiron të ngjitesh në Jeruzalem për t’u gjykuar para meje për këto gjëra?”.

Фестус, каре воя сэ капете бунэвоинца иудеилор, дрепт рэспунс а зис луй Павел: „Врей сэ те суй ла Иерусалим ши сэ фий жудекат пентру ачесте лукрурь ынаинтя мя?”

10 Atëherë Pali tha: “Unë jam para gjykatës së Cezarit, ku duhet të gjykohem; unë nuk u kam bërë asnjë të padrejtë Judenjve, sikurse ti e di fare mirë.

Павел а зис: „Еу стау ынаинтя скаунулуй де жудекатэ ал Чезарулуй, аколо требуе сэ фиу жудекат. Пе иудей ну й-ам недрептэцит ку нимик, дупэ кум штий ши ту фоарте бине.

11 Në qoftë se kam vepruar keq ose kam kryer diçka që meriton vdekjen, nuk refuzoj që të vdes; por nëse s’ka asgjë të vërtetë në gjërat për të cilat këta më akuzojnë, askush nuk mund të më dorëzojë në duart e tyre. Unë i apelohem Cezarit”.

Дакэ ам фэкут врео недрептате сау врео нелеӂюире вредникэ де моарте, ну мэ дау ын лэтурь де ла моарте, дар, дакэ ну есте нимик адевэрат дин лукруриле де каре мэ пырэск ей, нимень н-аре дрептул сэ мэ дя ын мыниле лор. Чер сэ фиу жудекат де Чезар.”

12 Atëherë Festi, pasi e bisedoi me këshillin, u përgjigj: “Ti i je apeluar Cezarit; te Cezari do të shkosh”.

Атунч, Фестус, дупэ че с-а кибзуит ку сфетничий луй, а рэспунс: „Де Чезар ай черут сэ фий жудекат, ынаинтя Чезарулуй те вей дуче.”

13 Pas disa ditësh mbreti Agripa dhe Berenike erdhën në Cezare për të përshëndetur Festin.

Дупэ кытева зиле, ымпэратул Агрипа ши Берениче ау сосит ла Чезарея, ка сэ урезе де бине луй Фестус.

14 Dhe, mbasi ata ndenjën disa ditë, Festi ia parashtroi çështjen e Palit mbretit, duke thënë: “Feliksi ka lënë të burgosur njëfarë njeriu,

Фииндкэ ау стат аколо май мулте зиле, Фестус а спус ымпэратулуй кум стау лукруриле ку Павел ши а зис: „Феликс а лэсат ын темницэ пе ун ом

15 kundër të cilit, kur isha në Jeruzalem, krerët e priftërinjve dhe pleqtë e Judenjve, kishin paraqitur akuza, duke kërkuar dënimin e tij.

ымпотрива кэруя, кынд ерам еу ын Иерусалим, ми с-ау плынс преоций чей май де сямэ ши бэтрыний иудеилор ши й-ау черут осындиря.

16 Unë u dhashë përgjigje se nuk është zakon i Romakëve të dorëzojnë dikë për vdekje para se i akuzuari të ballafaqohet me paditësit e tij, dhe t’i jetë dhënë mundësia që të mbrohet nga akuza.

Ле-ам рэспунс кэ ла романь ну есте обичеюл сэ се дя ничун ом, ынаинте ка чел пырыт сэ фи фост пус фацэ ку пырыший луй ши сэ фи авут путинца сэ се апере де лукруриле де каре есте пырыт.

17 Prandaj, kur ata u mblodhën këtu, pa e shtyrë punën, u ula të nesërmen në gjykatë dhe urdhërova të ma sjellin këtë njeri.

Ей ау венит деч аич ши, фэрэ ынтырзиере, ам шезут а доуа зи пе скаунул меу де жудекэтор ши ам порунчит сэ адукэ пе омул ачеста.

18 Kur u ngritën paditësit e tij, nuk paraqitën kundër tij asnjë akuzë për gjërat që unë dyshoja.

Пырыший, кынд с-ау ынфэцишат, ну л-ау ынвинуит де ничунул дин лукруриле реле пе каре ми ле ынкипуям еу.

19 Por kishin vetëm disa pika mospajtimi për fenë e tyre dhe për njëfarë Jezusi, që ka vdekur, dhe për të cilin Pali thoshte se është i gjallë.

Авяу ымпотрива луй нумай ниште неынцелеӂерь ку привире ла релиӂия лор ши ла ун оарекаре Исус, каре а мурит ши деспре каре Павел спуня кэ есте виу.

20 Dhe duke qenë se unë mbeta ndërdyshas përpara një konflikt i të këtij lloji, e pyeta nëse ai donte të shkonte në Jeruzalem dhe të gjykohej atje lidhur me këto gjëra.

Фииндкэ ну штиям че хотэрыре сэ яу ын неынцелеӂеря ачаста, л-ам ынтребат дакэ вря сэ мяргэ ла Иерусалим ши сэ фие жудекат аколо пентру ачесте лукрурь.

21 Por, mbasi Pali u apelua tek Augusti për të marrë gjykimin e tij, dhashë urdhër që ta ruanin derisa të mundem ta dërgoj te Cezari”.

Дар Павел а черут ка причина луй сэ фие цинутэ ка сэ фие супусэ хотэрырий ымпэратулуй ши ам порунчит сэ фие пэзит пынэ че-л вой тримите ла Чезар.”

22 Agripa i tha Festit: “Do të doja edhe unë ta dëgjoja këtë njeri”. Dhe ai u përgjigj: “Do ta dëgjosh nesër”.

Агрипа а зис луй Фестус: „Аш вря сэ ауд ши еу пе омул ачела.” „Мыне”, а рэспунс Фестус, „ыл вей аузи.”

23 Kështu të nesërmen Agripa dhe Berenike erdhën me shumë madhështi dhe, mbasi hynë në auditor me tribunët dhe me parinë e qytetit, me urdhër të Festit, e sollën Palin aty.

А доуа зи деч, Агрипа ши Берениче ау венит ку мултэ фалэ ши ау интрат ын локул де аскултаре ымпреунэ ку кэпитаний ши ку оамений чей май де фрунте ай четэций. Ла порунка луй Фестус, Павел а фост адус аколо.

24 Atëherë Festi tha: “O mbret Agripa, dhe ju të gjithë që jeni të pranishëm këtu me ne, ju po shihni atë kundër të cilit gjithë turma e Judenjve m’u drejtua mua në Jeruzalem dhe këtu, duke thirrur se nuk është më i denjë të jetojë.

Атунч, Фестус а зис: „Ымпэрате Агрипа ши вой тоць каре сунтець де фацэ ку ной, уйтаци-вэ ла омул ачеста, деспре каре тоатэ мулцимя иудеилор м-а ругат ын Иерусалим ши аич, стригынд кэ ну требуе сэ май трэяскэ.

25 Por unë, duke parë se s’ka bërë asnjë gjë që të meritojë vdekjen, dhe duke qenë se ai vetë i është apeluar Augustit, vendosa ta dërgoj.

Фииндкэ ам ынцелес кэ н-а фэкут нимик вредник де моарте ши фииндкэ сингур а черут сэ фие жудекат де Чезар, ам хотэрыт сэ-л тримит.

26 Dhe duke qenë se s’kam asgjë konkrete që t’i shkruaj perandorit për të, e solla këtu para jush, dhe kryesisht para teje, o mbret Agripa, që pas kësaj seance të kem diçka për të shkruar.

Еу н-ам нимик темейник де скрис домнулуй меу ку привире ла ел, де ачея л-ам адус ынаинтя воастрэ, ши май алес ынаинтя та, ымпэрате Агрипа, ка, дупэ че се ва фаче черчетаря, сэ ам че скрие.

27 Sepse më duket e paarsyeshme të dërgosh një të burgosur pa treguar akuzat kundër tij”.

Кэч ми се паре фэрэ ноймэ сэ тримит пе ун ынтемницат, фэрэ сэ арэт де че есте пырыт.”