Veprat e Apostujve 22

1 “Vëllezër dhe etër, dëgjoni çfarë ju them tani për mbrojtjen time”.

Мужие братие и отцы, услышите мой к вам ныне ответ.

2 Kur dëgjuan se u fliste atyre në gjuhën hebraike, heshtën edhe më shumë. Pastaj ai tha:

Слышавше же, яко еврейским языком возгласи к ним, паче приложиша безмолвие. И рече:

3 “Në të vërtetë unë jam një Jude, lindur në Tars të Kilikisë dhe rritur në këtë qytet te këmbët e Gamalielit, edukuar me përpikërinë e ligjit të etërve tanë, plot me zell për Perëndinë, sikurse jeni ju të gjithë sot;

аз убо есмь муж Иудеанин, родився в Тарсе Киликийстем, воспитан же во граде сем при ногу Гамалиилову, наказан известно отеческому закону, ревнитель сый Божий, якоже вси вы есте днесь:

4 unë kam përndjekur këtë Udhë deri në vdekje, duke lidhur dhe duke futur në burg burra dhe gra,

иже сей путь гоних даже до смерти, вяжя и предая в темницу мужы же и жены,

5 sikurse jep dëshmi për mua kryeprifti dhe gjithë sinedri i pleqve, prej të cilëve mora edhe letra për vëllezërit dhe shkova në Damask për të sjellë të lidhur në Jeruzalem ata që ishin atje, që të ndëshkoheshin.

якоже и архиерей свидетелствует ми и вси старцы: от нихже и послания приемь к живущым в Дамасце братиям, идях привести сущыя тамо связаны во Иерусалим, да мучатся.

6 Dhe më ndodhi që, kur isha duke udhëtuar dhe po i afrohesha Damaskut, aty nga mesi i ditës, papritmas një dritë e madhe nga qielli vetëtiu rreth meje.

Бысть же ми идущу и приближающуся к Дамаску в полудне, внезапу с небесе облиста свет мног окрест мене.

7 Dhe unë rashë përdhe dhe dëgjova një zë që po më thoshte: “Saul, Saul, përse më përndjek?”.

Падох же на землю и слышах глас глаголющь ми: Савле, Савле, что Мя гониши?

8 Dhe unë u përgjigja: “Kush je ti, o Zot?” Edhe ai më tha: “Unë jam Jezus Nazareasi, të cilin ti e përndjek”.

Аз же отвещах: кто еси, Господи? Рече же ко мне: Аз есмь Иисус Назорей, Егоже ты гониши.

9 Edhe ata që ishin me mua e panë dritën dhe u trembën, por nuk dëgjuan zërin e atij që më fliste.

Со мною же сущии свет убо видеша и пристрашни быша, гласа же не слышаша Глаголющаго ко мне.

10 Unë thashë: “O Zot, ç’duhet të bëj?”. Zoti më tha: “Çohu dhe shko në Damask! Atje do të të thuhet çfarë të është urdhëruar të bësh”.

Рекох же: что сотворю, Господи? Господь же рече ко мне: востав иди в Дамаск, и тамо речется ти о всех, яже вчинено ти есть творити.

11 Dhe, mbasi unë nuk shihja asgjë për shkak të shkëlqimit të asaj drite, më morën për dore ata që ishin me mua; dhe hyra në Damask.

И якоже не видех от славы света онаго, за руку ведомь от сущих со мною, внидох в Дамаск.

12 Dhe njëfarë Anania, njeri i perëndishëm sipas ligjit, për të cilin jepnin dëshmi të gjithë Judenjtë që banonin aty,

Ананиа же некий, муж благоговеин по закону, свидетелствован от всех живущих в Дамасце Иудей,

13 erdhi tek unë, dhe duke qëndruar pranë meje, tha: “O vëlla Saul, shiko përsëri!”. Dhe në atë çast unë fitova përsëri dritën e syve dhe e shikova.

пришед ко мне и став рече ми: Савле брате, прозри. И аз в той час воззрех нань.

14 Pastaj vazhdoi: “Perëndia i etërve tanë të ka paracaktuar të njohësh vullnetin e tij, ta shohësh të Drejtin dhe të dëgjosh një zë nga goja e tij.

Он же рече ми: Бог отец наших изволи тя разумети хотение Его, и видети Праведника, и слышати глас от уст Его:

15 Sepse ti duhet të dëshmosh për të tek të gjithë njerëzit për ato që ke parë dhe ke dëgjuar.

яко будеши Ему свидетель у всех человеков о сих, яже видел еси и слышал:

16 Dhe tani ç’pret? Çohu dhe ji i pagëzuar dhe i larë nga mëkatet e tua, duke thirrur emrin e Zotit”.

и ныне что медлиши? Востав крестися и омый грехи твоя, призвав имя Господа Иисуса.

17 Dhe ndodhi që, kur u ktheva në Jeruzalem dhe isha duke u lutur në tempull, u rrëmbeva në ekstazë,

Бысть же возвратившумися во Иерусалим и молящумися в церкви, быти во изступлении

18 dhe pashë Zotin që më thoshte: “Nxito dhe dil shpejt nga Jeruzalemi, sepse ata nuk do ta pranojnë dëshminë tënde për mua”.

и видети Его глаголюща ми: потщися и изыди скоро из Иерусалима, зане не приимут свидетелства твоего, еже о Мне.

19 Atëherë unë thashë: “O Zot, ata e dinë vetë se unë burgosja dhe rrihja nga një sinagogë te tjetra ata që besonin në ty;

И аз рех: Господи, сами ведят, яко аз бех всаждая в темницу и бия по сонмищих верующыя в Тя,

20 kur u derdh gjaku i Stefanit, dëshmorit tënd, edhe unë isha i pranishëm, e miratoja vdekjen e tij dhe ruaja rrobat e atyre që e vrisnin.

и егда изливашеся кровь Стефана свидетеля Твоего, и сам бех стоя и соизволяя убиению его и стрегий риз убивающих его.

21 Por ai më tha: “Shko, sepse unë do të të dërgoj larg midis johebrenjve””.

И рече ко мне: иди, яко Аз во языки далече послю тя.

22 Ata e dëgjuan deri në këtë pikë; pastaj ngritën zërin duke thënë: “Hiqe nga bota një njeri të tillë, sepse nuk është i denjë të rrojë!”.

Послушаху же его даже до сего словесе и воздвигоша глас свой, глаголюще: возьми от земли таковаго, не подобает бо ему жити.

23 Duke qenë se ata bërtisnin, duke i flakur rrobat e duke ngritur pluhurin në erë,

Вопиющым же им и мещущым ризы и прах возметающым на воздух,

24 kryemijësi urdhëroi ta çonin Palin në fortesë, duke urdhëruar që ta marrin në pyetje duke e rrahur me kamxhik, që të merrej vesh për çfarë arsye ata bërtisnin kështu kundër tij.

повеле тысящник отвести его в полк, рек ранами истязати его, да разумеет, за кую вину тако вопияху нань.

25 Por, kur e shtrinë, të lidhur me rripa, Pali i tha centurionit që ishte aty: “A është e ligjshme për ju të rrihni me kamxhik një qytetar romak, ende të pagjykuar?”.

И якоже протягоша его вервьми, рече к стоящему сотнику Павел: человека Римлянина и неосуждена леть ли есть вам бити?

26 Kur e dëgjoi, centurioni shkoi e i tregoi kryemijësit duke thënë: “Çfarë do të bësh? Ky njeri është një qytetar romak!”.

Слышав же сотник, приступи к тысящнику, сказа, глаголя: виждь, что хощеши сотворити? Человек бо сей Римлянин есть.

27 Atëherë kryemijësi shkoi te Pali dhe e pyeti: “Më thuaj, a je një qytetar romak?”. Ai tha: “Po, jam!”.

Приступль же тысящник рече ему: глаголи ми, Римлянин ли еси ты? Он же рече: ей.

28 Kryemijësi u përgjigj: “Unë e kam fituar këtë qytetëri me një shumë të madhe”. Pali tha: “Kurse unë e kam qysh prej lindjes!”.

Отвеща же тысящник: аз многою ценою наречение жителства сего стяжах. Павел же рече: аз же и родихся в нем.

29 Menjëherë ata që duhet ta merrnin në pyetje u larguan prej tij; dhe vetë kryemijësi, kur mori vesh se ai ishte qytetar romak, pati frikë që e kishte lidhur.

Абие убо отступиша от него хотящии его истязати, и тысящник же убояся, разумев, яко Римлянин есть, и яко бе его связал.

30 Të nesërmen, duke dashur të marrë vesh me saktësi përse ishte akuzuar nga Judenjtë, e zgjidhi nga prangat dhe urdhëroi krerët e priftërinjve dhe gjithë sinedrin të vinin. Pastaj, si e sollën poshtë Palin, e nxori përpara tyre.

На утрие же, хотя разумети истину, чесо ради оклеветается от Иудей, разреши его от уз и повеле приити архиереем и всему собору их: и свед Павла, постави (его) пред ними.