Veprat e Apostujve 22

1 “Vëllezër dhe etër, dëgjoni çfarë ju them tani për mbrojtjen time”.

MEN, brethren, and fathers, hear ye my apology which I now offer unto you.

2 Kur dëgjuan se u fliste atyre në gjuhën hebraike, heshtën edhe më shumë. Pastaj ai tha:

Then when they heard that he spoke unto them in the Hebrew tongue, they kept the more silence: and he said,

3 “Në të vërtetë unë jam një Jude, lindur në Tars të Kilikisë dhe rritur në këtë qytet te këmbët e Gamalielit, edukuar me përpikërinë e ligjit të etërve tanë, plot me zell për Perëndinë, sikurse jeni ju të gjithë sot;

I am indeed a Jewish man, born in Tarsus of Cilicia, but educated in this city at the feet of Gamaliel, instructed accurately in the law of our fathers, being zealous for God, as ye all are this day:

4 unë kam përndjekur këtë Udhë deri në vdekje, duke lidhur dhe duke futur në burg burra dhe gra,

so much so that I persecuted this way unto death, binding and delivering up to prisons both men and women.

5 sikurse jep dëshmi për mua kryeprifti dhe gjithë sinedri i pleqve, prej të cilëve mora edhe letra për vëllezërit dhe shkova në Damask për të sjellë të lidhur në Jeruzalem ata që ishin atje, që të ndëshkoheshin.

As also the high-priest will bear me witness, and all the body of elders: from whom also having received letters unto the brethren, I went unto Damascus, to bring those who were there in chains unto Jerusalem, that they might be punished.

6 Dhe më ndodhi që, kur isha duke udhëtuar dhe po i afrohesha Damaskut, aty nga mesi i ditës, papritmas një dritë e madhe nga qielli vetëtiu rreth meje.

But as I went and drew nigh to Damascus, at noon-day, suddenly there shone a great light from heaven around me.

7 Dhe unë rashë përdhe dhe dëgjova një zë që po më thoshte: “Saul, Saul, përse më përndjek?”.

And I fell to the ground, and heard a voice saying to me, Saul, Saul, why persecutest thou me?

8 Dhe unë u përgjigja: “Kush je ti, o Zot?” Edhe ai më tha: “Unë jam Jezus Nazareasi, të cilin ti e përndjek”.

And I answered, Who art thou, Lord? And he said to me, I am Jesus the Nazarean, whom thou persecutest.

9 Edhe ata që ishin me mua e panë dritën dhe u trembën, por nuk dëgjuan zërin e atij që më fliste.

Now they who were with me saw the light indeed, and were terrified; but the voice of him that spake to me heard they not.

10 Unë thashë: “O Zot, ç’duhet të bëj?”. Zoti më tha: “Çohu dhe shko në Damask! Atje do të të thuhet çfarë të është urdhëruar të bësh”.

Then I said, What shall I do, Lord? And the Lord said to me, Arise, go into Damascus; and there information shall be given thee of all things which are ordained for thee to do.

11 Dhe, mbasi unë nuk shihja asgjë për shkak të shkëlqimit të asaj drite, më morën për dore ata që ishin me mua; dhe hyra në Damask.

Then as I could no longer see through the dazzling brightness of that light, led by the hand of those who were with me, I came to Damascus.

12 Dhe njëfarë Anania, njeri i perëndishëm sipas ligjit, për të cilin jepnin dëshmi të gjithë Judenjtë që banonin aty,

And one Ananias, a religious man according to the law, and in high repute with all the Jews dwelling there,

13 erdhi tek unë, dhe duke qëndruar pranë meje, tha: “O vëlla Saul, shiko përsëri!”. Dhe në atë çast unë fitova përsëri dritën e syve dhe e shikova.

came to me, and standing by me, said, Brother Saul, recover sight. And the same hour I looked up at him.

14 Pastaj vazhdoi: “Perëndia i etërve tanë të ka paracaktuar të njohësh vullnetin e tij, ta shohësh të Drejtin dhe të dëgjosh një zë nga goja e tij.

And he said, The God of our fathers hath predestinated thee to know his will, and to see the Just One, and to hear a voice from his mouth.

15 Sepse ti duhet të dëshmosh për të tek të gjithë njerëzit për ato që ke parë dhe ke dëgjuar.

For thou shalt be a witness for him to all men, of the things which thou hast seen and heard.

16 Dhe tani ç’pret? Çohu dhe ji i pagëzuar dhe i larë nga mëkatet e tua, duke thirrur emrin e Zotit”.

And now why delay? arise, to be baptised, and wash away thy sins, calling upon the name of the Lord.

17 Dhe ndodhi që, kur u ktheva në Jeruzalem dhe isha duke u lutur në tempull, u rrëmbeva në ekstazë,

Now it came to pass, that, when I had returned to Jerusalem, and was praying in the temple, that I was in a trance;

18 dhe pashë Zotin që më thoshte: “Nxito dhe dil shpejt nga Jeruzalemi, sepse ata nuk do ta pranojnë dëshminë tënde për mua”.

and beheld him saying to me, Make haste, and depart quickly from Jerusalem: for they will not receive thy testimony of me.

19 Atëherë unë thashë: “O Zot, ata e dinë vetë se unë burgosja dhe rrihja nga një sinagogë te tjetra ata që besonin në ty;

And I said, Lord, they know that I was imprisoning and scourging from synagogue to synagogue those who believe on thee:

20 kur u derdh gjaku i Stefanit, dëshmorit tënd, edhe unë isha i pranishëm, e miratoja vdekjen e tij dhe ruaja rrobat e atyre që e vrisnin.

and when the blood of Stephen thy martyr was shed, I myself even stood by, and took delight in his execution, and guarded the garments of those who slew him.

21 Por ai më tha: “Shko, sepse unë do të të dërgoj larg midis johebrenjve””.

And he said to me, Go: for I will send thee forth to the Gentiles afar off.

22 Ata e dëgjuan deri në këtë pikë; pastaj ngritën zërin duke thënë: “Hiqe nga bota një njeri të tillë, sepse nuk është i denjë të rrojë!”.

And they gave him audience to this sentence, and lifted up their voice, saying, Away with such a fellow from the earth: for it is not fit that he should live.

23 Duke qenë se ata bërtisnin, duke i flakur rrobat e duke ngritur pluhurin në erë,

So when they began raising a vast clamour, and stripping off their garments, and casting dust into the air,

24 kryemijësi urdhëroi ta çonin Palin në fortesë, duke urdhëruar që ta marrin në pyetje duke e rrahur me kamxhik, që të merrej vesh për çfarë arsye ata bërtisnin kështu kundër tij.

the military tribune commanded him to be brought into the fortress, ordering that he should be put to the question by scourging; that he might know for what cause they clamoured so loudly against him.

25 Por, kur e shtrinë, të lidhur me rripa, Pali i tha centurionit që ishte aty: “A është e ligjshme për ju të rrihni me kamxhik një qytetar romak, ende të pagjykuar?”.

So as they were tying him up for the thongs, Paul said to the centurion standing by him, Is it lawful for you to scourge a man who is a Roman citizen, and uncondemned?

26 Kur e dëgjoi, centurioni shkoi e i tregoi kryemijësit duke thënë: “Çfarë do të bësh? Ky njeri është një qytetar romak!”.

And when the centurion heard this, he came and told the military tribune, saying, Consider what you are going to do: for this man is a Roman citizen.

27 Atëherë kryemijësi shkoi te Pali dhe e pyeti: “Më thuaj, a je një qytetar romak?”. Ai tha: “Po, jam!”.

Then the tribune came, and said to him, Tell me, art thou a Roman citizen? And he said, Yes.

28 Kryemijësi u përgjigj: “Unë e kam fituar këtë qytetëri me një shumë të madhe”. Pali tha: “Kurse unë e kam qysh prej lindjes!”.

And the tribune replied, With a large sum of money I purchased this citizenship. And Paul said, But I enjoy it as my birthright.

29 Menjëherë ata që duhet ta merrnin në pyetje u larguan prej tij; dhe vetë kryemijësi, kur mori vesh se ai ishte qytetar romak, pati frikë që e kishte lidhur.

Immediately then they who were about to put him to the question, withdrew from him: and indeed the tribune dreaded the consequences, when he knew that he was a Roman citizen, that he had even gone so far as to bind him.

30 Të nesërmen, duke dashur të marrë vesh me saktësi përse ishte akuzuar nga Judenjtë, e zgjidhi nga prangat dhe urdhëroi krerët e priftërinjve dhe gjithë sinedrin të vinin. Pastaj, si e sollën poshtë Palin, e nxori përpara tyre.

So on the morrow, desirous to know of a certainty what it was of which he was accused by the Jews, he loosed him from the bonds, and commanded the high-priest and all the sanhedrim to appear, and bringing Paul down, set him before them.