Veprat e Apostujve 19
1 Dhe ndërsa Apollo ishte ende në Korint, Pali, mbasi shkoi në vendet më të larta, arriti në Efes dhe, si gjeti disa dishepuj, u tha atyre:
karinthanagara ApallasaH sthitikAle paula uttarapradezairAgacchan iphiSanagaram upasthitavAn| tatra katipayaziSyAn sAkSat prApya tAn apRcchat,
2 “A e keni marrë Frymën e Shenjtë, kur besuat?”. Ata iu përgjigjën: “Ne as që kemi dëgjuar se paska Frymë të Shenjtë”.
yUyaM vizvasya pavitramAtmAnaM prAptA na vA? tataste pratyavadan pavitra AtmA dIyate ityasmAbhiH zrutamapi nahi|
3 Dhe ai u tha atyre: “Me se, pra, u pagëzuat?”. Ata u përgjigjën: “Me pagëzimin e Gjonit”.
tadA sA'vadat tarhi yUyaM kena majjitA abhavata? te'kathayan yohano majjanena|
4 Atëherë Pali tha: “Gjoni pagëzoi me pagëzimin e pendimit, duke i thënë popullit se duhet t’i besonte atij që do të vinte pas tij, domethënë Jezu Krishtit.
tadA paula uktavAn itaH paraM ya upasthAsyati tasmin arthata yIzukhrISTe vizvasitavyamityuktvA yohan manaHparivarttanasUcakena majjanena jale lokAn amajjayat|
5 Dhe ata, si dëgjuan, u pagëzuan në emër të Zotit Jezus.
tAdRzIM kathAM zrutvA te prabho ryIzukhrISTasya nAmnA majjitA abhavan|
6 Dhe, kur Pali vuri duart mbi ta, Fryma e Shenjtë zbriti mbi ta dhe ata folën në gjuhë të tjera dhe profetizuan.
tataH paulena teSAM gAtreSu kare'rpite teSAmupari pavitra AtmAvarUDhavAn, tasmAt te nAnAdezIyA bhASA bhaviSyatkathAzca kathitavantaH|
7 Dhe gjithsej ishin rreth dymbëdhjetë burra.
te prAyeNa dvAdazajanA Asan|
8 Pastaj ai hyri në sinagogë dhe u foli lirisht njerëzve tre muaj me radhë, duke diskutuar dhe duke i bindur për gjërat e mbretërisë së Perëndisë.
paulo bhajanabhavanaM gatvA prAyeNa mAsatrayam Izvarasya rAjyasya vicAraM kRtvA lokAn pravartya sAhasena kathAmakathayat|
9 Por, duke qenë se disa ngurtësoheshin dhe nuk besonin dhe flisnin keq për Udhën përpara turmës, ai u shkëput prej tyre, i ndau dishepujt dhe vazhdoi të diskutojë çdo ditë në shkollën e njëfarë Tirani.
kintu kaThinAntaHkaraNatvAt kiyanto janA na vizvasya sarvveSAM samakSam etatpathasya nindAM karttuM pravRttAH, ataH paulasteSAM samIpAt prasthAya ziSyagaNaM pRthakkRtvA pratyahaM turAnnanAmnaH kasyacit janasya pAThazAlAyAM vicAraM kRtavAn|
10 Dhe kjo vazhdoi dy vjet me radhë, kështu që të gjithë banorët e Azisë, Judenj dhe Grekë, e dëgjuan fjalën e Zotit Jezus.
itthaM vatsaradvayaM gataM tasmAd AziyAdezanivAsinaH sarvve yihUdIyA anyadezIyalokAzca prabho ryIzoH kathAm azrauSan|
11 Dhe Perëndia bënte mrekulli të jashtëzakonshme me anë të duarve të Palit,
paulena ca Izvara etAdRzAnyadbhutAni karmmANi kRtavAn
12 aq sa mbi të sëmurët sillnin peshqirë dhe përparëse që kishin qenë mbi trupin e tij, dhe sëmundjet largoheshin prej tyre dhe frymërat e liga dilnin prej tyre.
yat paridheye gAtramArjanavastre vA tasya dehAt pIDitalokAnAm samIpam AnIte te nirAmayA jAtA apavitrA bhUtAzca tebhyo bahirgatavantaH|
13 Dhe disa yshtës shëtitës Judenj u orvatën të thërrasin emrin e Zotit Jezus mbi ata që kishin frymërat e liga, duke thënë: “Ju përbetohemi për Jezusin, që Pali predikon!”.
tadA dezATanakAriNaH kiyanto yihUdIyA bhUtApasAriNo bhUtagrastanokAnAM sannidhau prabhe ryIzo rnAma japtvA vAkyamidam avadan, yasya kathAM paulaH pracArayati tasya yIzo rnAmnA yuSmAn AjJApayAmaH|
14 Ata që bënin këtë ishin shtatë bijtë e njëfarë Skevi, kryeprift jude.
skivanAmno yihUdIyAnAM pradhAnayAjakasya saptabhiH puttaistathA kRte sati
15 Por fryma e ligë u përgjigj dhe tha: “Unë e njoh Jezusin dhe e di kush është Pali, po ju cilët jeni?”.
kazcid apavitro bhUtaH pratyuditavAn, yIzuM jAnAmi paulaJca paricinomi kintu ke yUyaM?
16 Atëherë ai njeri që kishte frymën e ligë u hodh mbi ta dhe si i mundi, ushtroi një dhunë aq të madhe sa ata ikën nga ajo shtëpi, lakuriq e të plagosur.
ityuktvA sopavitrabhUtagrasto manuSyo lamphaM kRtvA teSAmupari patitvA balena tAn jitavAn, tasmAtte nagnAH kSatAGgAzca santastasmAd gehAt palAyanta|
17 Kjo u muar vesh nga të gjithë Judenjtë dhe Grekët që banonin në Efes, dhe të gjithë i zuri frika, dhe emri i Zotit Jezus ishte madhëruar.
sA vAg iphiSanagaranivAsinasaM sarvveSAM yihUdIyAnAM bhinnadezIyAnAM lokAnAJca zravogocarIbhUtA; tataH sarvve bhayaM gatAH prabho ryIzo rnAmno yazo 'varddhata|
18 Dhe shumë nga ata që kishin besuar vinin të rrëfeheshin dhe të tregonin gjërat që kishin bërë.
yeSAmanekeSAM lokAnAM pratItirajAyata ta Agatya svaiH kRtAH kriyAH prakAzarUpeNAGgIkRtavantaH|
19 Shumë nga ata që ishin marrë me magji i sollën librat dhe i dogjën përpara të gjithëve; dhe, mbasi e llogaritën çmimin e tyre, gjetën se ishin pesëdhjetë mijë pjesë argjendi.
bahavo mAyAkarmmakAriNaH svasvagranthAn AnIya rAzIkRtya sarvveSAM samakSam adAhayan, tato gaNanAM kRtvAbudhyanta paJcAyutarUpyamudrAmUlyapustakAni dagdhAni|
20 Kështu fjala e Perëndisë shtohej dhe forcohej.
itthaM prabhoH kathA sarvvadezaM vyApya prabalA jAtA|
21 Mbas këtyre ngjarjeve, Pali kishte vendosur në mendje të shkojë në Jeruzalem, duke kaluar nëpër Maqedoni dhe nëpër Akai, dhe thoshte: “Mbasi të kem qenë atje, më duhet të shoh edhe Romën”.
sarvveSveteSu karmmasu sampanneSu satsu paulo mAkidaniyAkhAyAdezAbhyAM yirUzAlamaM gantuM matiM kRtvA kathitavAn tatsthAnaM yAtrAyAM kRtAyAM satyAM mayA romAnagaraM draSTavyaM|
22 Atëherë dërgoi në Maqedoni dy nga ata që i shërbenin, Timoteun dhe Erastin, dhe vetë ndenji edhe ca kohë në Azi.
svAnugatalokAnAM tImathiyerAstau dvau janau mAkidaniyAdezaM prati prahitya svayam AziyAdeze katipayadinAni sthitavAn|
23 Dhe në atë kohë u bë një trazirë e madhe lidhur me Udhën,
kintu tasmin samaye mate'smin kalaho jAtaH|
24 sepse një farë njeriu, me emër Dhimitër, argjendar, i cili bënte tempuj të Dianës në argjend, u sillte artizanëve jo pak fitim.
tatkAraNamidaM, arttimIdevyA rUpyamandiranirmmANena sarvveSAM zilpinAM yatheSTalAbham ajanayat yo dImItriyanAmA nADIndhamaH
25 Ai i mblodhi këta bashkë me punëtorët që kishin një aktivitet të përafërt, dhe tha: “O burra, ju e dini se fitimi ynë vjen nga kjo veprimtari.
sa tAn tatkarmmajIvinaH sarvvalokAMzca samAhUya bhASitavAn he mahecchA etena mandiranirmmANenAsmAkaM jIvikA bhavati, etad yUyaM vittha;
26 Dhe ju shihni dhe dëgjoni se ky Pali ua ka mbushur mendjen dhe ktheu një numër të madh njerëzish jo vetëm në Efes, por gati në mbarë Azinë, duke thënë se nuk janë perëndi ata që janë bërë me duar.
kintu hastanirmmitezvarA IzvarA nahi paulanAmnA kenacijjanena kathAmimAM vyAhRtya kevalephiSanagare nahi prAyeNa sarvvasmin AziyAdeze pravRttiM grAhayitvA bahulokAnAM zemuSI parAvarttitA, etad yuSmAbhi rdRzyate zrUyate ca|
27 Dhe jo vetëm që është rreziku për ne që kjo mjeshtria jonë të diskreditohet, por që edhe tempulli i perëndeshës së madhe Diana të mos vlerësohet më aspak dhe që t’i hiqet madhështia asaj, që gjithë Azia, madje gjithë bota, e nderon”.
tenAsmAkaM vANijyasya sarvvathA hAneH sambhavanaM kevalamiti nahi, AziyAdezasthai rvA sarvvajagatsthai rlokaiH pUjyA yArtimI mahAdevI tasyA mandirasyAvajJAnasya tasyA aizvaryyasya nAzasya ca sambhAvanA vidyate|
28 Ata, kur i dëgjuan këto gjëra, u mbushën me inat dhe bërtisnin, duke thënë: “E madhe është Diana e Efesianëve!”.
etAdRzIM kathAM zrutvA te mahAkrodhAnvitAH santa uccaiHkAraM kathitavanta iphiSIyAnAm arttimI devI mahatI bhavati|
29 Dhe gjithë qyteti u mbush me rrëmujë; dhe si i morën me forcë Gain dhe Aristarkun, Maqedonas, bashkudhëtarë të Palit, rendën të gjithë, me një mendje, në teatër.
tataH sarvvanagaraM kalahena paripUrNamabhavat, tataH paraM te mAkidanIyagAyAristArkhanAmAnau paulasya dvau sahacarau dhRtvaikacittA raGgabhUmiM javena dhAvitavantaH|
30 Dhe Pali donte t’i dilte popullit, por dishepujt nuk e lejonin.
tataH paulo lokAnAM sannidhiM yAtum udyatavAn kintu ziSyagaNastaM vAritavAn|
31 Edhe disa Aziarkë, që ishin miq të tij, i çuan për ta lutur të mos dilte në teatër.
paulasyatmIyA AziyAdezasthAH katipayAH pradhAnalokAstasya samIpaM naramekaM preSya tvaM raGgabhUmiM mAgA iti nyavedayan|
32 Ndërkaq disa bërtisnin një gjë, të tjerë një tjetër, saqë mbledhja ishte trazuar dhe më të shumtët nuk dinin përse ishin mbledhur.
tato nAnAlokAnAM nAnAkathAkathanAt sabhA vyAkulA jAtA kiM kAraNAd etAvatI janatAbhavat etad adhikai rlokai rnAjJAyi|
33 Atëherë nga turma nxorën Aleksandrin, të cilin e shtynin Judenjtë. Dhe Aleksandri, mbasi bëri shenjë me dorë, donte të paraqiste një apologji para popullit.
tataH paraM janatAmadhyAd yihUdIyairbahiSkRtaH sikandaro hastena saGketaM kRtvA lokebhya uttaraM dAtumudyatavAn,
34 Por, kur e morën vesh se ishte Jude, të gjithë me një zë filluan të bërtasin për gati dy orë: “E madhe është Diana e Efesianëve!”.
kintu sa yihUdIyaloka iti nizcite sati iphiSIyAnAm arttimI devI mahatIti vAkyaM prAyeNa paJca daNDAn yAvad ekasvareNa lokanivahaiH proktaM|
35 Kancelari i qytetit, mbasi e qetësoi turmën, tha: “O Efesianë, cili është vallë ai njeri që nuk e di se qyteti i Efesianëve është mbrojtësi i tempullit të perëndeshës së madhe Diana dhe i imazhit të saj që ra nga Zeusi?
tato nagarAdhipatistAn sthirAn kRtvA kathitavAn he iphiSAyAH sarvve lokA AkarNayata, artimImahAdevyA mahAdevAt patitAyAstatpratimAyAzca pUjanama iphiSanagarasthAH sarvve lokAH kurvvanti, etat ke na jAnanti?
36 Duke qenë, pra, se këto janë të pakundërshtueshme, ju duhet të rrini urtë dhe të mos bëni asgjë të nxituar.
tasmAd etatpratikUlaM kepi kathayituM na zaknuvanti, iti jJAtvA yuSmAbhiH susthiratvena sthAtavyam avivicya kimapi karmma na karttavyaJca|
37 Sepse i prutë këta njerëz që nuk janë as sacrileghi as blasfemues të perëndeshës suaj.
yAn etAn manuSyAn yUyamatra samAnayata te mandiradravyApahArakA yuSmAkaM devyA nindakAzca na bhavanti|
38 Pra, në qoftë se Dhimitri dhe mjeshtrit që janë me të kanë diçka kundër dikujt, gjykatat janë hapur dhe prokonsuj ka; le të padisin njëri-tjetrin.
yadi kaJcana prati dImItriyasya tasya sahAyAnAJca kAcid Apatti rvidyate tarhi pratinidhilokA vicArasthAnaJca santi, te tat sthAnaM gatvA uttarapratyuttare kurvvantu|
39 Dhe nëse keni ndonjë kërkesë tjetër për të bërë, të zgjidhet në kuvendin sipas ligjit.
kintu yuSmAkaM kAcidaparA kathA yadi tiSThati tarhi niyamitAyAM sabhAyAM tasyA niSpatti rbhaviSyati|
40 Ne në fakt jemi në rrezik të akuzohemi si kryengritës për ngjarjen e sotme, sepse nuk ka asnjë arsye me të cilën të përligjet ky grumbullim”.
kintvetasya virodhasyottaraM yena dAtuM zaknum etAdRzasya kasyacit kAraNasyAbhAvAd adyatanaghaTanAheto rAjadrohiNAmivAsmAkam abhiyogo bhaviSyatIti zaGkA vidyate|
41 Dhe, si i tha këto, e shpërndau mbledhjen.
iti kathayitvA sa sabhAsthalokAn visRSTavAn|
