Veprat e Apostujve 16
1 Dhe ai arriti në Derbë dhe në Listra; këtu ishte një dishepull me emër Timote, biri i një gruaje judease besimtare, por me baba grek,
Тунчи Павло авиля дэ Листра тай дэ Дервия. Котэ джювда сиклярно, савэ акхарэнас Тимофеи. Лэхкири дэй сля патякуни иудеянка, ай дад сля греко.
2 për të cilin jepnin dëshmi të mirë vëllezërit e Listrës dhe të Ikonit.
Пала Тимофее мишто дэдумане пхрала дэ Листра тай дэ Иконии.
3 Pali deshi që të dilte me të; kështu e mori, e rrethpreu për shkak të Judenjve që ishin në ato vende, sepse të gjithë e dinin se babai i tij ishte grek.
Павло закамля тэ лэ Тимофее дэ пэхкоро дром. Тай важ иудеен, савэ джювдэ дэ кодэлэн тханэн, обчинда лэ. Важ кода, со всавэрэ джянгле: Тимофеехкоро дад исин греко.
4 Dhe, duke kaluar nëpër qytete, i urdhëronin ata të zbatojnë vendimet që ishin marrë nga apostujt dhe nga pleqtë në Jeruzalem.
Кала Павло тай мануша, савэ сле лэґа, пэрэджянас форо форостар, вонэ прыакхарэнас патякунэн тэ терэ кади, сар пэрэдэне апостолуря тай пхурэдэра Ерусалимостар.
5 Kishat, pra, po forcoheshin në besim dhe rriteshin në numër përditë.
Кхандиря састёнас дэ патявима, тай патякунэн диво дивэстар ачелас будэр.
6 Kur ata po kalonin nëpër Frigji dhe në krahinën e Galatisë, u penguan nga Fryma e Shenjtë që të shpallin fjalën në Azi.
Вонэ проджянас пав Фригия тай Галатиякири пхув, нэ Свэнто Фано на домукля лэн тэ пхэнэ лав дэ Цыкни Азия.
7 Si arritën në kufijtë e Misisë, ata kërkuan të shkojnë në Bitini, por Fryma nuk i lejoi.
Вонэ поджиле Мисиятэ и камле тэ джя дэ Вифиния, нэ Исусохкоро Фано на домукля лэн.
8 Kështu, pasi e përshkuan Misinë, zbritën në Troas.
Тай вонэ проджиле Мисия и авиле дэ Троада.
9 Gjatë natës Palit iu shfaq një vegim. I rrinte para një burrë Maqedonas, që i lutej dhe i thoshte: “Kalo në Maqedoni dhe na ndihmo”.
Рятяґа Павлости сля дыкхлимо: лэсти сикавдапэ мануш Македониятар. Вов ачелас тай мангэлас Павло: — Ав дэ Македония тай дэ амэнди зор!
10 Mbasi e pa vegimin, kërkuam menjëherë të shkojmë në Maqedoni, të bindur se Zoti na kishte thirrur që t’ua shpallim atyre ungjillin.
Пала кодэлэ дыкхлима амэ полиле, со Дэвэл прыакхарэл амэн тэ пхэнэ котэ Бахтало Лав. Тай екхатар лагле дэ Македония.
11 Prandaj, duke lundruar nga Troasi, u drejtuam për në Samotrakë, dhe të nesërmen në Neapolis,
Троадатар амэ лагле пав пане дэ Самофракия тай котарь пэ авр диво лагле дэ Неаполи.
12 dhe prej andej në Filipi, që është qyteti i parë i asaj ane të Maqedonisë dhe koloni romake; dhe qëndruam disa ditë në atë qytet.
Котарь амэ лагле дэ Филиппы. Када сля Римохкири колония и баро форо дэ Македония. Дэ кадэва форо амэ сле набут вряма.
13 Ditën e së shtunës dolëm jashtë qytetit anës lumit, ku ishte vendi i zakonshëm për lutje; dhe, si u ulëm, u flisnim grave që ishin mbledhur atje.
Дэ суббота амэ выджиле пала форохкэрэн ударэн лэнятэ. Котэ, сар амэ думисардэ, сля тхан важ мангима. Амэ бэшле и ачиле тэ дэдумэ джювленца, савэ котэ стидэнепэ.
14 Dhe një grua, me emër Lidia, që ishte tregtare të purpurtash, nga qyteti i Tiatirës dhe që e adhuronte Perëndinë, po dëgjonte. Dhe Zoti ia hapi zemrën për të dëgjuar gjërat që thoshte Pali.
Машкар лэн сля екх, савя акхарэнас Лидия. Вой тэлёлас Дэвлэсти, сля форостар Фиатира тай битинэлас кучутнэ шукар похтана. Лидия шунда Павло, и Рай оттерда лакоро їло тэ прылэ лэхкэрэ лава.
15 Pasi ajo u pagëzua me familjen e saj, na u lut duke thënë: “Në qoftë se më keni gjykuar se jam besnike ndaj Zotit, hyni në shtëpinë time dhe rrini”. Dhe na detyroi të pranojmë.
Тунчи, кала вой тай лакэрэ цэрунэ болдэнепэ, вой акхарда амэн пэстэ. — Сар тумэ динэн, со патяв Раести, тунчи джян и поавэн мандэ цэрэ, — фартэ акхарэлас вой амэн, тай амэ джиле.
16 Dhe, kur po shkonim për lutje, na doli para një skllave e re që kishte një frymë falli, e cila, duke u treguar fatin njerëzve, u sillte shumë fitime zotërinjve të saj.
Екхвар, кала амэ джиле дэ тхан важ мангима, пав дром амэ удыкхле екха бутярня. Дэ латэ бэшэлас нажужо фано врэжакоро. Вой врысарэлас и кадэлэґа затерэлас барэ ловэ пэхкэрэ хулаенди.
17 Ajo u vu të ndjekë Palin dhe ne, dhe bërtiste duke thënë: “Këta njerëz janë shërbëtorë të Perëndisë Shumë të Lartë dhe ju shpallën udhën e shpëtimit”.
Бутярни джялас пала Павло тай пала амэн тай типисявэлас: — Кадэла мануша — копыля Дэвлэ Барэдэрэхкэрэ! Вонэ розпхэнэн тумэнди пала дром фирисаримастэ!
18 Dhe ajo e bëri këtë shumë ditë me radhë, por Pali, i mërzitur, u kthye dhe i tha frymës: “Unë të urdhëroj në emër të Jezu Krishtit të dalësh prej saj”. Dhe fryma doli që në atë çast.
Вой терэлас када диво дивэстар. И кала Павлости вса откада вурыцыля, вов обрисиля тай пхэнда фаности: — Важ Лав Исусо Христохкоро мэ прыпхэнав тути: выджя латар! Дэ кодыя ж вряма фано ачявда ла.
19 Por zotërinjtë e saj, kur panë se u humbi shpresa e fitimit të tyre, i kapën Palin dhe Silën dhe i tërhoqën te sheshi i tregut përpara arkondëve;
Кала хулая полиле, со лэндэ хасиля затиримо, вонэ схутилдэ Павло тай Сила тай цырдэне пэ бари гаса форохкэрэ раендэ.
20 dhe si ua paraqitën pretorët, thanë: “Këta njerëz, që janë Judenj, e turbullojnë qytetin tonë,
Вонэ андэ лэн пхурэдэрэндэ тай пхэндэ: — Кадэла мануша — иудея. Вонэ подваздэн амаро форо.
21 dhe predikojnë zakone që për ne, që jemi Romakë, nuk është e ligjshme t’i pranojmë dhe t’i zbatojmë”.
Вонэ влиджян дэ амаро джювимо кода, со амэнди, римсконэ манушэнди, нащи ни тэ прылэ, ни тэ терэ.
22 Atëherë turma u lëshua e gjitha bashkë kundër tyre: dhe pretorëve, ua grisën atyre rrobat dhe urdhëruan t’i rrahin me kamxhik.
Гроза манушэн кади ж ачиля тэ вуджилисарэ Павло тай Сила. Тунчи пхурэдэра прыпхэндэ тэ злэ лэндар їда тай тэ марэ лэн дэстэнца.
23 Dhe si i rrahën me shumë goditje, i futën në burg duke urdhëruar rojtarin e burgut t’i ruajë me kujdes.
Лэн фартэ помардэ тай чутэ дэ барунэ. А барунэхкэрэ бутярнэсти прыпхэндэ мишто тэ дыкхэ пала лэн.
24 Ky, si mori një urdhër të tillë, i futi në pjesën më të brendshme të burgut dhe ua shtrëngoi këmbët në dru.
Кала вов шунда кадэва прыпхэнимо, вов затерда лэн дэ андралатуни цэра дэ барунэ и замарда лэнгэрэ пурэ дэ лэпунза.
25 Aty nga mesnata Pali dhe Sila po luteshin dhe i këndonin himne Perëndisë; dhe të burgosurit i dëgjonin.
Пашэ епашрят Павло тай Сила манглепэ тай диленца лашарэнас Дэвлэ. И авэр мануша, савэ котэ бэшле, шундэ лэн.
26 Befas u bë një tërmet i madh, saqë u tundën themelet e burgut; dhe në atë çast u hapën të gjitha dyert dhe të gjithëve iu zgjidhën prangat.
Екхатар пхув тинисиля баря зораґа, кади, со тинисиле и ванты дэ барунэ. Дэ кодыя ж вряма всавэрэ удара оттердэпэ, и всавэрэ барунарендэ ланчугуря тэлэдене пурэндар.
27 Rojtari i burgut, kur u zgjua dhe pa dyert e burgut të hapura, nxori shpatën dhe donte të vriste veten, duke menduar se të burgosurit kishin ikur.
Кала барунэхкоро бутярно проджюнгавдапэ тай удыкхля, со всавэрэ удара дэ барунэ оттердэ, вов думисарда, со всавэрэ барунаря унашле. Колэсти хутилда чюри тай камля тэ зачинэпэ.
28 Por Pali thirri me zë të lartë: “Mos i bëj ndonjë të keqe vetes, sepse ne të gjithë jemi këtu”.
Нэ Павло затиписиля лэсти: — На тер нисо пэсти! Амэ всавэрэ катэ!
29 Atëherë ai kërkoi një dritë, u turr brenda dhe duke u dridhur i tëri u ra ndër këmbë Palit dhe Silës;
Бутярно прыпхэнда, соб тэ анэн яг, запрастэня дэ цэр, затинисиля даратар тай тэлэдэня англа Павло и Сила.
30 pastaj i nxori jashtë dhe tha: “Zotërinj, ç’duhet të bëj unë që të shpëtohem?”.
Тунчи вылиджялда лэн барунэстар тай пхучля: — Рая мурэ! Со манди тэ терэ, соб тэ фирисаравпэ?
31 Dhe ata i thanë: “Beso në Zotin Jezu Krisht dhe do të shpëtohesh ti dhe shtëpia jote”.
— Патя дэ Рае Исусо, — пхэндэ вонэ, — и фирисарэґапэ ту тай всаворо тиро цэр.
32 Pastaj ata i shpallën fjalën e Zotit atij dhe gjithë atyre që ishin në shtëpinë e tij.
Вонэ розпхэндэ лав Раехкоро лэсти тай всавэрэнди, ко сля лэстэ дэ цэр.
33 Dhe ai i mori që në atë orë të natës dhe ua lau plagët. Dhe ai dhe të gjithë të tijtë u pagëzuan menjëherë.
Дэ кодыя ж рятуни вряма барунэхкоро бутярно халавда лэнгэрэ дукхавдэ тхана, а тунчи болдэняпэ вов и всавэрэ, ко сля лэстэ дэ цэр.
34 Mbasi i çoi në shtëpinë e vet, ua shtroi tryezën dhe u gëzua me gjithë familjen e tij që kishte besuar në Perëndinë.
Вов анда Павло тай Сила пэстэ цэрэ и тховда важ лэн скаминд. Всавэрэнца, ко сля лэстэ дэ цэр, вов лошавэлас, со ачиля тэ патя Дэвлэсти.
35 Kur u gdhi, pretorët dërguan liktorët t’i thonë rojtarit të burgut: “Lëri të lirë ata njerëz”.
Авиля диво, тай форохкэрэ пхурэдэра бичалдэ пэхкэрэн дэстарен дэ барунэ тай прыпхэндэ лэнди: — Отмукэн пэ воля кадэлэн манушэн!
36 Dhe rojtari i burgut i tregoi Palit këto fjalë: “Pretorët kanë dërguar fjalë që të liroheni; dilni, pra, dhe shkoni në paqe”.
Барунэхкоро бутярно пхэнда Павлости: — Пхурэдэра прыпхэндэ тэ дэ тумэнди воля! Джян бахтаґа!
37 Por Pali u tha atyre: “Mbasi na kanë rrahur botërisht pa qenë të dënuar në gjyq, ne që jemi qytetarë romakë, na futën në burg dhe tani na nxjerrin fshehtas? Jo, kurrsesi! Le të vijnë vetë ata të na nxjerrin jashtë”.
Нэ Павло пхэнда лэнди: — Амэ — римска мануша, ай вонэ бисындохкоро помардэ амэн англа всавэрэн тай чутэ дэ барунэ. Акана камэн чёраханэ амэн тэ вытрадэ? Нат! Мэк вонэ еджинэ авэна тай вылиджяна амэн.
38 Liktorët ua tregon këto fjalë pretorëve; dhe ata, kur dëgjuan se ishin qytetarë romakë, u frikësuan.
Бутярнэ розпхэндэ када форохкэрэ пхурэдэрэнди. Кала кодэла шундэ, со Павло тай Сила — римска мануша, тунчи пэрэдаравдэпэ.
39 Atëherë erdhën dhe iu lutën atyre, dhe si i nxorën, iu lutën që të largohen nga qyteti.
Вонэ авиле, помангле лэндар патив, вылиджялдэ лэн барунэстар и помангле, соб кодэла ачявдэ форо.
40 Atëherë ata, si dolën nga burgu, hynë në shtëpinë e Lidias dhe, kur panë vëllezërit, i ngushëlluan; dhe ikën.
Кала Павло тай Сила выджиле барунэстар, вонэ джиле Лидиятэ. Котэ вонэ удыкхлепэ пхралэнца тай подрицардэ лэн. Тунчи вонэ джиле.
