2 i Samuelit 22
1 Davidi i drejtoi Zotit fjalët e këtij kantiku ditën që Zoti e çliroi nga duart e të gjithë armiqve të tij dhe nga dora e Saulit. Ai tha:
Davide rivolse al Signore le parole di questo canto, quando il Signore lo liberò dalla mano di tutti i suoi nemici, specialmente dalla mano di Saul.
2 “Zoti është fortesa ime, kalaja ime dhe çlirimtari im,
«Il Signore è la mia roccia, la mia fortezza, il mio liberatore, Egli disse:
3 Perëndia im, shkëmbi në të cilin strehohem, mburoja ime, fuqia e shpëtimit tim, strehimi im i lartë, streha ime. O shpëtimtari im, ti më shpëton nga dhuna!
il mio Dio, la mia rupe in cui mi rifugio, il mio scudo, la mia salvezza, il mio riparo! Sei la mia roccaforte che mi salva: tu mi salvi dalla violenza.
4 Unë i kërkoj ndihmë Zotit që meriton të lavdërohet, dhe kështu më shpëtoi nga duart e armiqve të mi.
Invoco il Signore, degno di ogni lode, e sono liberato dai miei nemici.
5 Valët e vdekjes më kishin rrethuar dhe përrenjtë e shkatërrimit më kishin tmerruar.
Mi circondavano i flutti della morte, mi atterrivano torrenti esiziali.
Mi avviluppavano le funi degli inferi; mi stavano davanti i lacci della morte. (Sheol h7585)
7 Në ankthin tim i kërkova ndihmë Zotit dhe i klitha Perëndisë tim. Ai e dëgjoi zërin tim nga tempulli ku ndodhej dhe klithma ime arriti në veshët e tij.
Nell'angoscia ho invocato il Signore, ho gridato al mio Dio, Egli ha ascoltato dal suo tempio la mia voce; il mio grido è giunto ai suoi orecchi.
8 Atëherë toka u trondit dhe u drodh, themelet e qiejve u lëkundën dhe u shkundën, sepse ai ishte tërë zemërim.
Si scosse la terra e sobbalzò; tremarono le fondamenta del cielo; si scossero, perché egli si era irritato.
9 Një tym ngjitej nga fejzat e hundës së tij dhe një zjarr përvëlues i dilte nga goja; prej tij dilnin thëngjij.
Fumo salì dalle sue narici; dalla sua bocca uscì un fuoco divoratore; carboni accesi partirono da lui.
10 Ai i uli qiejtë dhe zbriti me një mjegull të dendur poshtë këmbëve të tij.
Egli piegò i cieli e discese; una nube oscura era sotto i suoi piedi.
11 Ai rrinte kaluar mbi një kerubin, fluturonte dhe dukej mbi flatrat e erës.
Cavalcò un cherubino e volò; si librò sulle ali del vento.
12 Si shatorre rreth vetes kishte vënë terrin, errësirën e ujërave dhe retë e dendura të qiellit.
Si avvolse di tenebra tutto intorno; acque scure e dense nubi erano la sua tenda.
13 Nga shkëlqimi që i priste dilnin thëngjij.
Per lo splendore che lo precedeva arsero carboni infuocati.
14 Zoti gjëmoi në qiejt dhe Më i Larti bëri të dëgjohet zëri i tij.
Il Signore tuonò nei cieli, l'Altissimo emise la sua voce.
15 Hodhi shigjeta dhe shpërndau armiqtë, hodhi shigjetat e tij dhe i shpërndau.
Scagliò frecce e li disperse; vibrò folgori e li mise in fuga.
16 Atëherë doli shtrati i detit dhe themelet e botës u zbuluan, me qortimin e Zotit, me erën që shfrynë, fejzat e hundës së tij.
Apparvero le profondità marine; si scoprirono le basi del mondo, come effetto della tua minaccia, Signore, del soffio violento della tua ira.
17 Ai nga lart shtriu dorën dhe më kapi, më nxori nga ujërat e mëdha.
Dall'alto stese la mano e mi prese; mi fece uscire dalle grandi acque.
18 Më çliroi nga armiku im i fuqishëm dhe nga ata që më urrenin, sepse ishin më të fortë se unë
Mi liberò dai miei robusti avversari, dai miei nemici più forti di me.
19 Ata ishin ngritur kundër meje ditën e mjerimit tim, por Zoti qe përkrahësi im,
Mi affrontarono nel giorno della mia rovina, ma il Signore fu il mio sostegno.
20 ai më çoi larg tyre; ai më shpëtoi sepse i pëlqej.
Egli mi trasse al largo; mi liberò, perché oggetto della sua benevolenza.
21 Zoti më ka shpërblyer simbas së drejtës sime dhe më ka dhënë simbas pastërtisë së duarve të mia,
Il Signore mi ricompensò secondo la mia giustizia, mi trattò secondo la purità delle mie mani.
22 sepse kam ndjekur rrugët e Zotit dhe nuk jam larguar pabesisht nga Perëndia im.
Perché mi sono mantenuto nelle vie del Signore, non sono stato empio, lontano dal mio Dio,
23 Sepse kam mbajtur para vetes të gjitha ligjet e tij dhe nuk jam larguar nga statutet e tij.
perché tutti i suoi decreti mi sono dinanzi e non ho allontanato da me le sue leggi.
24 Kam qenë i ndershëm me të dhe i jam ruajtur paudhësisë.
Sono stato irreprensibile nei suoi riguardi; mi sono guardato dall'iniquità.
25 Prandaj Zoti më ka dhënë simbas së drejtës sime, simbas pastërtisë sime përpara syve të tij.
Il Signore mi trattò secondo la mia giustizia, secondo la purità delle mie mani alla sua presenza.
26 Ti tregohesh i mëshirshëm me njeriun e përshpirtshëm dhe i drejtë me njeriun e drejtë;
Con il pio ti mostri pio, con il prode ti mostri integro;
27 ti tregohesh i pastër me njeriun e pastër dhe dinak me njeriun e çoroditur.
con il puro ti mostri puro, con il tortuoso ti mostri astuto.
28 Ti shpëton njerëzit e hidhëruar, por shikimi yt ndalet mbi kryelartët për t’i ulur.
Tu salvi la gente umile, mentre abbassi gli occhi dei superbi.
29 Po, ti je drita ime, o Zot; Zoti ndriçon terrin tim.
Sì, tu sei la mia lucerna, Signore; il Signore illumina la mia tenebra.
30 Me ty mund të sulmoj një grup, me Perëndinë tim mund të kapërcej një mur.
Sì, con te io posso affrontare una schiera, con il mio Dio posso slanciarmi sulle mura.
31 Rruga e Zotit është e përsosur; fjala e Zotit është purifikuar me zjarrin. Ai është mburoja e të gjithë atyre që kanë shpresë tek ai.
La via di Dio è perfetta; la parola del Signore è integra; egli è scudo per quanti si rifugiano in lui.
32 Në fakt kush është Perëndi përveç Zotit? Dhe kush është Kalaja përveç Perëndisë tonë?
C'è forse un dio come il Signore; una rupe fuori del nostro Dio?
33 Zoti është kalaja ime e fuqishme, ai e bën të përsosur rrugën time.
Dio mi cinge di forza, rende sicura la mia via.
34 Ai i bën këmbët e mia si ato të drerit dhe më bën të mbahem mirë në vendet e mia të larta.
Ha reso simili i miei piedi a quelli delle cerve; mi ha fatto stare sulle alture.
35 Ai i mëson duart e mia për betejë dhe krahët e mia mund të tendosin një hark prej bronzi.
Ha addestrato la mia mano alla guerra; ha posto un arco di bronzo nelle mie braccia.
36 Ti më ke dhënë edhe mburojën e shpëtimit tënd dhe mirësia jote më ka bërë të madh.
Mi hai dato lo scudo della tua salvezza, la tua sollecitudine mi fa crescere.
37 Ti i ke zgjedhur hapat e mia dhe këmbët e mia nuk kanë ngurruar në këtë rast.
Fai largo davanti ai miei passi; le mie gambe non vacillano.
38 Unë i kam ndjekur armiqtë e mi dhe i kam shkatërruar, nuk jam kthyer prapa para se t’i shfarosja.
Inseguo e raggiungo i miei nemici, non desisto finché non siano distrutti.
39 I kam shkatërruar dhe shtypur, dhe ata nuk kanë mundur më të ngrihen kundër meje; ata kanë rënë nën këmbët e mia.
Li colpisco ed essi non possono resistere; cadono sotto i miei piedi.
40 Ti më ke dhënë forcë në betejë, dhe bëre që të më përulen ata që ngriheshin kundër meje;
Mi cingi di forza per la battaglia; hai fatto piegare sotto di me i miei avversari.
41 bëre që të më kthenin kurrizin armiqtë e mi përpara meje, dhe unë zhduka ata që më urrenin.
Mi mostri i nemici di spalle, così io distruggo quelli che mi odiano.
42 Ata shikuan, por nuk pati njeri që t’i shpëtonte; i klithën Zotit, por ai nuk iu përgjigj atyre.
Gridano, ma nessuno li salva, verso il Signore, che a loro non risponde.
43 Unë i thërmova si pluhuri i tokës, i copëtova dhe i shkela si balta e rrugëve.
Li disperdo come polvere della terra, li calpesto come fango delle piazze.
44 Ti më ke çliruar nga mosmarrëveshjet e popullit tim, më ke ruajtur si udhëheqës i kombeve; një popull që nuk e njihja më ka shërbyer.
Tu mi liberi dalle contese del popolo; mi poni a capo di nazioni; un popolo non conosciuto mi serve.
45 Bijtë e të huajve më nënshtrohen mua; sa më dëgjojnë, më binden.
I figli degli stranieri mi onorano appena sentono, mi obbediscono.
46 Bijtë e të huajve kanë humbur guximin, kanë dalë duke u dridhur nga fortesat e tyre.
I figli degli stranieri vengono meno, lasciano con spavento i loro nascondigli.
47 Rroftë Zoti! Qoftë e bekuar Fortesa ime! U lartësoftë në qiell Perëndia, Fortesa e shpëtimit tim!
Viva il Signore! Sia benedetta la mia rupe! Sia esaltato il Dio della mia salvezza!
48 Éshtë Perëndia që hakmerret për mua, që më nënshtron popujt,
Dio fa vendetta per me e mi sottomette i popoli.
49 dhe më liron nga armiqtë e mi. Ti më larton mbi ata që ngrihen kundër meje dhe më çliron nga njeriu i furishëm.
Tu mi liberi dai miei nemici, mi innalzi sopra i miei avversari, mi liberi dall'uomo violento.
50 Prandaj, o Zot, do të të kremtoj midis kombeve dhe do të këndojë lavdinë e emrit tënd.
Perciò ti loderò, Signore, fra i popoli canterò inni al tuo nome.
51 Lirime të mëdha i siguron mbretit të tij, sillet dashamirës me të vajosurin, me Davidin dhe me pasardhësit e tij përjetë”.
Egli concede una grande vittoria al suo re, la grazia al suo consacrato, a Davide e ai suoi discendenti per sempre».
