2 i Samuelit 22
1 Davidi i drejtoi Zotit fjalët e këtij kantiku ditën që Zoti e çliroi nga duart e të gjithë armiqve të tij dhe nga dora e Saulit. Ai tha:
David sang HERREN denne Sang, dengang HERREN havde frelst ham af alle hans Fjenders og af Sauls Haand.
2 “Zoti është fortesa ime, kalaja ime dhe çlirimtari im,
Han sang: »HERRE, min Klippe, min Borg, min Befrier,
3 Perëndia im, shkëmbi në të cilin strehohem, mburoja ime, fuqia e shpëtimit tim, strehimi im i lartë, streha ime. O shpëtimtari im, ti më shpëton nga dhuna!
min Gud, mit Bjerg, hvortil jeg tyr, mit Skjold, mit Frelseshorn, mit Værn, min Tilflugt, min Frelser, som frelser mig fra Vold!
4 Unë i kërkoj ndihmë Zotit që meriton të lavdërohet, dhe kështu më shpëtoi nga duart e armiqve të mi.
Jeg paakalder HERREN, den Højlovede, og frelses fra mine Fjender.
5 Valët e vdekjes më kishin rrethuar dhe përrenjtë e shkatërrimit më kishin tmerruar.
Dødens Brændinger omsluttede mig, Ødelæggelsens Strømme forfærdede mig,
Dødsrigets Reb omspændte mig, Dødens Snarer faldt over mig; (Sheol h7585)
7 Në ankthin tim i kërkova ndihmë Zotit dhe i klitha Perëndisë tim. Ai e dëgjoi zërin tim nga tempulli ku ndodhej dhe klithma ime arriti në veshët e tij.
i min Vaande paakaldte jeg HERREN og raabte til min Gud. Han hørte min Røst fra sin Helligdom, mit Raab fandt ind til hans Ører!
8 Atëherë toka u trondit dhe u drodh, themelet e qiejve u lëkundën dhe u shkundën, sepse ai ishte tërë zemërim.
Da rystede Jorden og skjalv, Himlens Grundvolde bæved og rysted, thi hans Vrede blussede op.
9 Një tym ngjitej nga fejzat e hundës së tij dhe një zjarr përvëlues i dilte nga goja; prej tij dilnin thëngjij.
Røg for ud af hans Næse, fortærende Ild af hans Mund, Gløder gnistrede fra ham.
10 Ai i uli qiejtë dhe zbriti me një mjegull të dendur poshtë këmbëve të tij.
Han sænkede Himlen, steg ned med Skymulm under sine Fødder;
11 Ai rrinte kaluar mbi një kerubin, fluturonte dhe dukej mbi flatrat e erës.
baaret af Keruber fløj han, svæved paa Vindens Vinger;
12 Si shatorre rreth vetes kishte vënë terrin, errësirën e ujërave dhe retë e dendura të qiellit.
han omgav sig med Mulm som en Bolig, mørke Vandmasser, vandfyldte Skyer.
13 Nga shkëlqimi që i priste dilnin thëngjij.
Fra Glansen foran ham for der Hagl og Ildgløder ud.
14 Zoti gjëmoi në qiejt dhe Më i Larti bëri të dëgjohet zëri i tij.
HERREN tordned fra Himlen, den Højeste lod høre sin Røst;
15 Hodhi shigjeta dhe shpërndau armiqtë, hodhi shigjetat e tij dhe i shpërndau.
han udslynged Pile, adsplittede dem, lod Lynene funkle og skræmmede dem.
16 Atëherë doli shtrati i detit dhe themelet e botës u zbuluan, me qortimin e Zotit, me erën që shfrynë, fejzat e hundës së tij.
Havets Bund kom til Syne, Jordens Grundvolde blottedes ved HERRENS Trusel, for hans Vredes Pust.
17 Ai nga lart shtriu dorën dhe më kapi, më nxori nga ujërat e mëdha.
Han udrakte Haanden fra det høje og greb mig, drog mig op af de vældige Vande,
18 Më çliroi nga armiku im i fuqishëm dhe nga ata që më urrenin, sepse ishin më të fortë se unë
frelste mig fra mine mægtige Fjender, fra mine Avindsmænd; de var mig for stærke.
19 Ata ishin ngritur kundër meje ditën e mjerimit tim, por Zoti qe përkrahësi im,
Paa min Ulykkes Dag faldt de over mig, men HERREN blev mig et Værn.
20 ai më çoi larg tyre; ai më shpëtoi sepse i pëlqej.
Han førte mig ud i aabent Land, han frelste mig, thi han havde Behag i mig.
21 Zoti më ka shpërblyer simbas së drejtës sime dhe më ka dhënë simbas pastërtisë së duarve të mia,
HERREN gengældte mig efter min Retfærd, lønned mig efter mine Hænders Uskyld;
22 sepse kam ndjekur rrugët e Zotit dhe nuk jam larguar pabesisht nga Perëndia im.
thi jeg holdt mig til HERRENS Veje, svigted i Gudløshed ikke min Gud;
23 Sepse kam mbajtur para vetes të gjitha ligjet e tij dhe nuk jam larguar nga statutet e tij.
hans Bud stod mig alle for Øje, jeg veg ikke fra hans Love.
24 Kam qenë i ndershëm me të dhe i jam ruajtur paudhësisë.
Ustraffelig var jeg for ham og vogtede mig for Brøde.
25 Prandaj Zoti më ka dhënë simbas së drejtës sime, simbas pastërtisë sime përpara syve të tij.
HERREN lønned mig efter min Retfærd, mine Hænders Uskyld, som var ham for Øje!
26 Ti tregohesh i mëshirshëm me njeriun e përshpirtshëm dhe i drejtë me njeriun e drejtë;
Du viser dig from mod den fromme, retsindig mod den retsindige,
27 ti tregohesh i pastër me njeriun e pastër dhe dinak me njeriun e çoroditur.
du viser dig ren mod den rene og vrang mod den svigefulde.
28 Ti shpëton njerëzit e hidhëruar, por shikimi yt ndalet mbi kryelartët për t’i ulur.
De arme giver du Frelse, hovmodiges Øjne Skam!
29 Po, ti je drita ime, o Zot; Zoti ndriçon terrin tim.
Ja, du er min Lampe, HERRE! HERREN opklarer mit Mørke.
30 Me ty mund të sulmoj një grup, me Perëndinë tim mund të kapërcej një mur.
Thi ved din Hjælp søndrer jeg Mure, ved min Guds Hjælp springer jeg over Volde.
31 Rruga e Zotit është e përsosur; fjala e Zotit është purifikuar me zjarrin. Ai është mburoja e të gjithë atyre që kanë shpresë tek ai.
Fuldkommen er Guds Vej, lutret er HERRENS Ord. Han er et Skjold for alle, der sætter deres Lid til ham.
32 Në fakt kush është Perëndi përveç Zotit? Dhe kush është Kalaja përveç Perëndisë tonë?
Ja, hvem er Gud uden HERREN, hvem er en Klippe uden vor Gud,
33 Zoti është kalaja ime e fuqishme, ai e bën të përsosur rrugën time.
den Gud, der omgjorded mig med Kraft, jævnede Vejen for mig,
34 Ai i bën këmbët e mia si ato të drerit dhe më bën të mbahem mirë në vendet e mia të larta.
gjorde mine Fødder som Hindens og gav mig Fodfæste paa Højne,
35 Ai i mëson duart e mia për betejë dhe krahët e mia mund të tendosin një hark prej bronzi.
oplærte min Haand til Krig, saa mine Arme spændte Kobberbuen?
36 Ti më ke dhënë edhe mburojën e shpëtimit tënd dhe mirësia jote më ka bërë të madh.
Du gav mig din Frelses Skjold, din Nedladelse gjorde mig stor;
37 Ti i ke zgjedhur hapat e mia dhe këmbët e mia nuk kanë ngurruar në këtë rast.
du skaffede Plads for mine Skridt, mine Ankler vaklede ikke.
38 Unë i kam ndjekur armiqtë e mi dhe i kam shkatërruar, nuk jam kthyer prapa para se t’i shfarosja.
Jeg jog mine Fjender, indhentede dem, vendte først om, da de var gjort til intet,
39 I kam shkatërruar dhe shtypur, dhe ata nuk kanë mundur më të ngrihen kundër meje; ata kanë rënë nën këmbët e mia.
slog dem ned, saa de ej kunde rejse sig, men laa faldne under min Fod.
40 Ti më ke dhënë forcë në betejë, dhe bëre që të më përulen ata që ngriheshin kundër meje;
Du omgjorded mig med Kraft til Kampen, mine Modstandere tvang du i Knæ for mig;
41 bëre që të më kthenin kurrizin armiqtë e mi përpara meje, dhe unë zhduka ata që më urrenin.
du slog mine Fjender paa Flugt mine Avindsmænd ryddede jeg af Vejen.
42 Ata shikuan, por nuk pati njeri që t’i shpëtonte; i klithën Zotit, por ai nuk iu përgjigj atyre.
De raabte, men ingen hjalp, til HERREN, han svared dem ikke.
43 Unë i thërmova si pluhuri i tokës, i copëtova dhe i shkela si balta e rrugëve.
Jeg knuste dem som Jordens Støv, som Gadeskarn tramped jeg paa dem.
44 Ti më ke çliruar nga mosmarrëveshjet e popullit tim, më ke ruajtur si udhëheqës i kombeve; një popull që nuk e njihja më ka shërbyer.
Du friede mig af Folkekampe, du satte mig til Folkeslags Høvding; nu tjener mig ukendte Folk;
45 Bijtë e të huajve më nënshtrohen mua; sa më dëgjojnë, më binden.
Udlandets Sønner kryber for mig; blot de hører om mig, lyder de mig:
46 Bijtë e të huajve kanë humbur guximin, kanë dalë duke u dridhur nga fortesat e tyre.
Udlandets Sønner vansmægter, kommer skælvende frem af deres Skjul.
47 Rroftë Zoti! Qoftë e bekuar Fortesa ime! U lartësoftë në qiell Perëndia, Fortesa e shpëtimit tim!
HERREN lever, højlovet min Klippe, ophøjet være min Frelses Gud,
48 Éshtë Perëndia që hakmerret për mua, që më nënshtron popujt,
den Gud, som giver mig Hævn, lægger Folkeslag under min Fod
49 dhe më liron nga armiqtë e mi. Ti më larton mbi ata që ngrihen kundër meje dhe më çliron nga njeriu i furishëm.
og frier mig fra mine Fjender! Du ophøjer mig over mine Modstandere, fra Voldsmænd frelser du mig.
50 Prandaj, o Zot, do të të kremtoj midis kombeve dhe do të këndojë lavdinë e emrit tënd.
HERRE, derfor priser jeg dig blandt Folkene og lovsynger dit Navn,
51 Lirime të mëdha i siguron mbretit të tij, sillet dashamirës me të vajosurin, me Davidin dhe me pasardhësit e tij përjetë”.
du, som kraftig hjælper din Konge og viser din Salvede Miskundhed. David og hans Æt evindelig.«
