2 e Korintasve 5

1 Ne e dimë në fakt se, në qoftë se kjo çadër, vendbanimi ynë tokësor, prishet, ne kemi një godinë nga Perëndia, një banesë të përjetshme, në qiej, që nuk është bërë nga dorë njeriu. (aiōnios g166)

aparam asmAkam etasmin pArthive dUSyarUpe vezmani jIrNe satIzvareNa nirmmitam akarakRtam asmAkam anantakAlasthAyi vezmaikaM svarge vidyata iti vayaM jAnImaH| (aiōnios g166)

2 Sepse në këtë çadër ne psherëtijmë duke dëshëruar fort të vishemi me banesën tonë qiellore,

yato hetoretasmin vezmani tiSThanto vayaM taM svargIyaM vAsaM paridhAtum AkAGkSyamANA niHzvasAmaH|

3 nëse do të gjindemi të veshur e jo të zhveshur.

tathApIdAnImapi vayaM tena na nagnAH kintu parihitavasanA manyAmahe|

4 Sepse ne që jemi në këtë çadër psherëtijmë duke qenë të rënduar, dhe për këtë arsye nuk duam, pra, të na zhveshin, por të na veshin, që ç’është e vdekshme të përpihet nga jeta.

etasmin dUSye tiSThanato vayaM klizyamAnA niHzvasAmaH, yato vayaM vAsaM tyaktum icchAmastannahi kintu taM dvitIyaM vAsaM paridhAtum icchAmaH, yatastathA kRte jIvanena martyaM grasiSyate|

5 Dhe ai që na ka formuar pikërisht për këtë është Perëndia, i cili na dha edhe kaparin e Frymës.

etadarthaM vayaM yena sRSTAH sa Izvara eva sa cAsmabhyaM satyaGkArasya paNasvarUpam AtmAnaM dattavAn|

6 Ne, pra, kemi gjithnjë siguri besimi dhe e dimë se gjersa banojmë në trup, jemi larg Zotit,

ataeva vayaM sarvvadotsukA bhavAmaH kiJca zarIre yAvad asmAbhi rnyuSyate tAvat prabhuto dUre proSyata iti jAnImaH,

7 sepse ecim nëpërmjet besimit dhe jo nëpërmjet vizionit.

yato vayaM dRSTimArge na carAmaH kintu vizvAsamArge|

8 Por jemi të sigurt dhe na parapëlqen më tepër ta lëmë trupin dhe të shkojmë e të banojmë bashkë me Zotin.

aparaJca zarIrAd dUre pravastuM prabhoH sannidhau nivastuJcAkAGkSyamANA utsukA bhavAmaH|

9 Prandaj edhe përpiqemi t’i pëlqejmë atij, qoftë duke banuar në trup, qoftë duke e lënë atë.

tasmAdeva kAraNAd vayaM tasya sannidhau nivasantastasmAd dUre pravasanto vA tasmai rocituM yatAmahe|

10 Sepse ne të gjithë duhet të dalim para gjyqit të Krishtit, që secili merr shpagimin e gjërave që ka bërë me anë të trupit, në bazë të asaj që ka bërë, qoftë në të mirën apo në të keqen.

yasmAt zarIrAvasthAyAm ekaikena kRtAnAM karmmaNAM zubhAzubhaphalaprAptaye sarvvaismAbhiH khrISTasya vicArAsanasammukha upasthAtavyaM|

11 Duke e njohur frikën e Zotit, ne bindim njerëzit dhe jemi njohur nga Perëndia; dhe unë shpresoj se edhe në ndërgjegjet tuaja të jemi njohur.

ataeva prabho rbhayAnakatvaM vijJAya vayaM manujAn anunayAmaH kiJcezvarasya gocare saprakAzA bhavAmaH, yuSmAkaM saMvedagocare'pi saprakAzA bhavAma ityAzaMsAmahe|

12 Sepse ne nuk e rekomandojmë përsëri veten ndaj jush, por ju japim rastin të krenoheni për ne, që të keni çfarë t’u përgjigjeni atyre që krenohen me dukjen dhe jo me zemër.

anena vayaM yuSmAkaM sannidhau punaH svAn prazaMsAma iti nahi kintu ye mano vinA mukhaiH zlAghante tebhyaH pratyuttaradAnAya yUyaM yathAsmAbhiH zlAghituM zaknutha tAdRzam upAyaM yuSmabhyaM vitarAmaH|

13 Sepse, nëse nuk jemi në vete, jemi për Perëndinë, dhe në qoftë se jemi me mend në kokë, jemi për ju.

yadi vayaM hatajJAnA bhavAmastarhi tad IzvarArthakaM yadi ca sajJAnA bhavAmastarhi tad yuSmadarthakaM|

14 Sepse dashuria e Krishtit na shtrëngon, sepse kemi arritur në konkluzionin se, në qoftë se një ka vdekur për të gjithë, të gjithë, pra, kanë vdekur;

vayaM khrISTasya premnA samAkRSyAmahe yataH sarvveSAM vinimayena yadyeko jano'mriyata tarhi te sarvve mRtA ityAsmAbhi rbudhyate|

15 dhe se ai ka vdekur për të gjithë, me qëllim që ata të cilët jetojnë, të mos jetojnë që sot e tutje për veten e tyre, po për atë që vdiq dhe u ringjall për ta.

aparaJca ye jIvanti te yat svArthaM na jIvanti kintu teSAM kRte yo jano mRtaH punarutthApitazca tamuddizya yat jIvanti tadarthameva sa sarvveSAM kRte mRtavAn|

16 Prandaj tash e tutje ne nuk njohim më askënd sipas mishit; po, edhe sikur ta kemi njohur Krishtin sipas mishit, nuk e njohim më ashtu.

ato hetoritaH paraM ko'pyasmAbhi rjAtito na pratijJAtavyaH|yadyapi pUrvvaM khrISTo jAtito'smAbhiH pratijJAtastathApIdAnIM jAtitaH puna rna pratijJAyate|

17 Prandaj nëse dikush është në Krishtin, ai është një krijesë e re; gjërat e vjetra kanë shkuar; ja, të gjitha gjërat u bënë të reja.

kenacit khrISTa Azrite nUtanA sRSTi rbhavati purAtanAni lupyante pazya nikhilAni navInAni bhavanti|

18 Edhe të gjitha gjërat janë nga Perëndia që na pajtoi me veten përmes Jezu Krishtit dhe na dha shërbimin i pajtimit,

sarvvaJcaitad Izvarasya karmma yato yIzukhrISTena sa evAsmAn svena sArddhaM saMhitavAn sandhAnasambandhIyAM paricaryyAm asmAsu samarpitavAMzca|

19 sepse Perëndia e ka pajtuar botën me veten në Krishtin, duke mos ua numëruar njerëzve fajet e tyre dhe vuri ndër ne fjalën e paqtimit.

yataH IzvaraH khrISTam adhiSThAya jagato janAnAm AgAMsi teSAm RNamiva na gaNayan svena sArddhaM tAn saMhitavAn sandhivArttAm asmAsu samarpitavAMzca|

20 Ne, pra, bëhemi lajmëtarë për Krishtin, sikurse Perëndia të këshillonte nëpërmjet nesh; dhe ne ju këshillojmë juve për hir të Krishtit: Paqtohuni me Perëndinë!

ato vayaM khrISTasya vinimayena dautyaM karmma sampAdayAmahe, IzvarazcAsmAbhi ryuSmAn yAyAcyate tataH khrISTasya vinimayena vayaM yuSmAn prArthayAmahe yUyamIzvareNa sandhatta|

21 Sepse ai bëri të jetë mëkat për ne ai që nuk njihte mëkat, që ne të bëhemi drejtësia e Perëndisë në të.

yato vayaM tena yad IzvarIyapuNyaM bhavAmastadarthaM pApena saha yasya jJAteyaM nAsIt sa eva tenAsmAkaM vinimayena pApaH kRtaH|