2 e Korintasve 4
1 Prandaj, duke pasur këtë shërbim për mëshirën që na është bërë, ne nuk na lëshon zemra.
Ko ia ʻi heʻetau maʻu ʻae ngāue ni, pea ʻi heʻetau maʻu ʻae ʻofa, ʻoku ʻikai ai temau vaivai;
2 Ne kemi hequr dorë plotësisht nga gjërat e turpshme që bëhen në fshehtësi, duke mos ecur me dinakëri, duke mos falsifikuar aspak fjalën e Perëndisë, por duke shfaqur të vërtetën, ne ia rekomandojmë veten tonë ndërgjegjes së çdo njeriu përpara Perëndisë.
Ka kuo mau liʻaki ʻae ngaahi meʻa fufū ʻoe fakamā, ʻo ʻikai ʻaʻeva ʻi he fiemuʻa, pe fai fakakākā ʻaki ʻae folofola ʻae ʻOtua; ka ʻi he fakahā atu ʻae moʻoni, ʻoku mau fakaongolelei atu ʻakimautolu ki he loto ʻoe tangata taki taha kotoa pē, ʻi he ʻao ʻoe ʻOtua.
3 Dhe, në qoftë se ungjilli ynë është ende i mbuluar me vel, ai është i mbuluar për ata që humbin,
Pea kapau kuo fakapulou ʻemau ongoongolelei, kuo fakapulou ia kiate kinautolu ʻoku malaʻia:
4 të cilëve perëndia i këtij shekulli ua verboi mendjet e atyre që nuk besojnë, që drita e ungjillit të lavdisë së Krishtit, që është shëmbëllimi i Perëndisë, të mos ndriçojë tek ata. (aiōn g165)
ʻAkinautolu kuo fakakui honau loto taʻetui ʻe he ʻotua ʻo māmani, telia naʻa ulo mai kiate kinautolu ʻae maama ʻoe ongoongolelei fakamonūʻia ʻo Kalaisi, ʻaia ko hono tatau ʻoe ʻOtua. (aiōn g165)
5 Sepse ne nuk predikojmë, pra, veten tonë, por Jezu Krishtin, Zotin, dhe jemi shërbëtorët tuaj për hir të Jezu Krishtit,
He ʻoku ʻikai te mau malangaʻaki ʻakimautolu, ka ko Kalaisi Sisu ko e ʻEiki; mo kimautolu ko hoʻomou kau tamaioʻeiki koeʻuhi ko Sisu.
6 sepse Perëndia që tha: “Le të ndriçojë drita në errësirë”, është i njëjti që shkëlqeu në zemrat tona për t’na ndriçuar në njohurinë e lavdisë së Perëndisë, në fytyrën e Jezu Krishtit.
He ko e ʻOtua, ʻaia naʻe fekau “Ke ulo mai ʻae maama mei he poʻuli,” ko ia kuo ne fakaulo mai ki homau loto, ke fakamāmangia ʻakimautolu ʻi he ʻilo ʻoe nāunau ʻoe ʻOtua, ʻi he fofonga ʻo Sisu Kalaisi.
7 Dhe ne e kemi këtë thesar në enë prej balte që epërsia pashoqe e kësaj fuqie të jetë nga Perëndia dhe jo nga ne.
Ka ʻoku mau maʻu ʻae koloa ni ʻi he ngaahi ipu ʻumea, koeʻuhi ke ʻi he ʻOtua hono lelei ʻoe mālohi, kae ʻikai ʻiate kimautolu.
8 Ne jemi të shtrënguar në çdo mënyrë, por nuk jemi të ngushtuarderi në fund; jemi ndërdyshas por jo të dëshpëruar;
He kuo fakaʻapiʻapi ʻakimautolu mei he potu kotoa pē, ka ʻoku ʻikai ʻefituʻu; moʻua pe, kae ʻikai taʻehatokoni;
9 jemi të përndjekur por jo të braktisur; të rrëzuar, por jo të shkatëruar;
ʻOku fakatangaʻi, ka ʻoku ʻikai liʻaki; kuo lī ki lalo, kae ʻikai tāmateʻi;
10 kurdo ne e mbajmë në trupin tonë vdekjen e Zotit Jezus, që edhe jeta e Jezusit të shfaqet në trupin tonë.
ʻO fafa fano maʻu aipē ʻi homau sino ʻae mate ʻa hotau ʻEiki ko Sisu, koeʻuhi ke fakahā ai foki ʻae moʻui ʻa Sisu ʻi homau sino.
11 Ne që jetojmë, jemi vazhdimisht të dorëzuar në vdekje për Jezusin, që edhe jeta e Jezusit të shfaqet në mishin tonë të vdekshëm.
He ko kimautolu ʻoku moʻui, ʻoku tukuange maʻuaipē ki he mate koeʻuhi ko Sisu, koeʻuhi ke fakahā ai foki ʻae moʻui ʻa Sisu ʻi homau kakano matengofua.
12 Dhe kështu tek ne vepron vdekja, ndërsa në ju jeta.
Ko ia ʻoku ngāue ʻae mate ʻiate kimautolu, ka ko e moʻui ʻiate kimoutolu.
13 Por, duke pasur të njëjtën frymë besimi, sikurse është shkruar: “Unë besova, prandaj fola”, edhe ne besojmë, prandaj edhe flasim,
ʻOku mau maʻu ʻae laumālie ko ia ʻoe tui, ʻo hangē ko ia kuo tohi, “Naʻaku tui, pea ko ia kuo u lea ai; ʻoku mau tui foki, pea ko ia ʻoku mau lea ai;”
14 duke ditur se ai që ringjalli Zotin Jezus, do të na ringjallë edhe ne nëpërmjet Jezusit dhe do të na paraqesë bashkë me ju.
ʻO ʻilo ko ia naʻa ne fokotuʻu hake ʻae ʻEiki ko Sisu, te ne fokotuʻu hake ʻakimautolu foki ʻia Sisu, ʻo ʻatu ki hono ʻao fakataha mo kimoutolu.
15 Sepse të gjitha këto gjëra janë për ju, që hiri, duke arritur me anë të shumë personave, të prodhojë falenderim me tepri për lavdi të Zotit.
He ʻoku ai ʻae ngaahi meʻa kotoa pē koeʻuhi ko kimoutolu, pea ke ongoongolelei ʻae ʻOtua ʻi hono lahi ʻoe ʻaloʻofa, ko e meʻa ʻi he fakafetaʻi lahi ai ʻae tokolahi.
16 Prandaj nuk na lëshon zemra; por, edhe pse njeriu ynë i jashtëm shkon në shkatërrim, ai i brendshëm përtërihet nga dita në ditë.
Ko ia ʻoku ʻikai ai te mau vaivai: ka ʻi he fakaʻaʻau ʻo mole homau tangata ʻituʻa, ʻoku fakafoʻou ʻae loto ʻi he ʻaho kotoa pē.
17 Sepse trishtimi ynë i lehtë që është vetëm për një moment, prodhon për ne, një peshë të pamasë e të pashoqe të amshueshme lavdie; (aiōnios g166)
He ko homau mamahi maʻamaʻa ni, ʻaia ʻoku ʻosingofua, ʻoku fakatupu maʻamautolu ʻae lelei ʻoku lahi hake fakamanavahē ʻaupito ʻaupito pea mamafa mo taʻengata; (aiōnios g166)
18 ndërsa ne nuk i drejtojmë sytë ndaj gjërave që duken, por ndaj gjërave që nuk shihen, sepse gjërat që duken janë për një kohë, kurse ato që nuk shihen janë të përjetshme. (aiōnios g166)
Kae ʻikai ʻi he ʻemau siofia ʻae ngaahi meʻa ʻoku hāmai, ka ko e ngaahi meʻa ʻoku ʻikai hāmai: he ko e ngaahi meʻa ʻoku hāmai, ʻoku ʻosingofua; ka ko e ngaahi meʻa ʻoku ʻikai hāmai, ʻoku taʻengata ia. (aiōnios g166)
