< 2 e Korintasve 4 >

1 Prandaj, duke pasur këtë shërbim për mëshirën që na është bërë, ne nuk na lëshon zemra.
Aa kanao anay o fitoroñañe zao, ie niferenaiñañe, le tsy mamoe’ay.
2 Ne kemi hequr dorë plotësisht nga gjërat e turpshme që bëhen në fshehtësi, duke mos ecur me dinakëri, duke mos falsifikuar aspak fjalën e Perëndisë, por duke shfaqur të vërtetën, ne ia rekomandojmë veten tonë ndërgjegjes së çdo njeriu përpara Perëndisë.
Toe rarà’ay ze sata naetake ty amy hasalara’ey; tsy mipiapia am-pamañahiañe vaho tsy mengohe’ay o tsaran’ Añahareo, fe am-palangesañe ty hatò ro anolora’ay vatañe mb’am-pitsakorea’ ze hene ondaty am-pivazohoan’ Añahare.
3 Dhe, në qoftë se ungjilli ynë është ende i mbuluar me vel, ai është i mbuluar për ata që humbin,
Aa naho toe mikolopoke ty talili-soa’ay, le mikolopoke amo mikoromakeo,
4 të cilëve perëndia i këtij shekulli ua verboi mendjet e atyre që nuk besojnë, që drita e ungjillit të lavdisë së Krishtit, që është shëmbëllimi i Perëndisë, të mos ndriçojë tek ata. (aiōn g165)
fa nampigoa’ ty ndrañaharen-tsa toy ty fivetsevetse’ o tsi-miantokeo, tsy hahaisake ty fireandrea’ ty talili-soan’ enge’ i Norizañey, i vintan’ Añaharey. (aiōn g165)
5 Sepse ne nuk predikojmë, pra, veten tonë, por Jezu Krishtin, Zotin, dhe jemi shërbëtorët tuaj për hir të Jezu Krishtit,
Tsy ty vata’ay ro taroñe’ay, fa Iesoà Norizañey ho Talè, le zahay ro fetrek’oro’ areo ty am’ Iesoà.
6 sepse Perëndia që tha: “Le të ndriçojë drita në errësirë”, është i njëjti që shkëlqeu në zemrat tona për t’na ndriçuar në njohurinë e lavdisë së Perëndisë, në fytyrën e Jezu Krishtit.
I Andrianañahare nanao ty hoe: Hipasasàke amo ieñeo ty zava ro mampireandreañe añ’arofo’ay ao i hazavam-paharendrehañe ty engen’ Añahare mitapasàke an-dahara’ Iesoà Norizañey.
7 Dhe ne e kemi këtë thesar në enë prej balte që epërsia pashoqe e kësaj fuqie të jetë nga Perëndia dhe jo nga ne.
Ie ty vara’ay mihaja an-tsajoa-tane ao, hampidodea te boak’ aman’ Añahare ty hara’elahi’ i haozarañey fa tsy hirik’ ama’ay.
8 Ne jemi të shtrënguar në çdo mënyrë, por nuk jemi të ngushtuarderi në fund; jemi ndërdyshas por jo të dëshpëruar;
Mañari­katoke anay ty famorekekeañe, fe tsy demoke; malovilovy, fe tsy mamoe aiñe,
9 jemi të përndjekur por jo të braktisur; të rrëzuar, por jo të shkatëruar;
samporeraheñe fa tsy naforintse­ñe; zinevo, fa tsy rotsake—
10 kurdo ne e mbajmë në trupin tonë vdekjen e Zotit Jezus, që edhe jeta e Jezusit të shfaqet në trupin tonë.
nainai’e endese’ay am-batañe ty havilasi’ Iesoà, soa te halange an-tsandri’ay ka ty havelo’ Iesoà.
11 Ne që jetojmë, jemi vazhdimisht të dorëzuar në vdekje për Jezusin, që edhe jeta e Jezusit të shfaqet në mishin tonë të vdekshëm.
Le nai­nai’e seseheñe havetrake ty amy Iesoà zahay veloñeo, soa te hiboak’ an-tsandri’ay mora mihomakeo ka ty havelo’ Iesoà.
12 Dhe kështu tek ne vepron vdekja, ndërsa në ju jeta.
Aa le mitromake ama’ay ao ty fihomahañe, le ama’areo ty haveloñe.
13 Por, duke pasur të njëjtën frymë besimi, sikurse është shkruar: “Unë besova, prandaj fola”, edhe ne besojmë, prandaj edhe flasim,
Manahake i nisokirañey ty hoe: Niantoke raho, vaho nivolañe, Toe miato ka zahay nampatokisa’ i Arofoy vaho mitaroñe,
14 duke ditur se ai që ringjalli Zotin Jezus, do të na ringjallë edhe ne nëpërmjet Jezusit dhe do të na paraqesë bashkë me ju.
fohiñe te i Nampitroatse i Talè Iesoày ro hampitroatse anay miharo amy Iesoà ka, vaho hampiatrefe’e mitraoke ama’ areo zahay.
15 Sepse të gjitha këto gjëra janë për ju, që hiri, duke arritur me anë të shumë personave, të prodhojë falenderim me tepri për lavdi të Zotit.
Inahareo ty nanoañe i he’e rezay, soa t’ie fa niboele ami’ty maro ty hasoa le handopatse ho ami’ty engen’ Añahare ty fañandriañañe.
16 Prandaj nuk na lëshon zemra; por, edhe pse njeriu ynë i jashtëm shkon në shkatërrim, ai i brendshëm përtërihet nga dita në ditë.
Aa le tsy milesa zahay, fa ndra te mihamomoke ty sandri’ay alafe’e, mihavao boak’ andro ty an-tro’ay ao.
17 Sepse trishtimi ynë i lehtë që është vetëm për një moment, prodhon për ne, një peshë të pamasë e të pashoqe të amshueshme lavdie; (aiōnios g166)
Le i hasotriañe maivañe tsy maremaretse toiy ro mamokatse engeñe tsy ri’e mavesatse tsy amañ’ohatse. (aiōnios g166)
18 ndërsa ne nuk i drejtojmë sytë ndaj gjërave që duken, por ndaj gjërave që nuk shihen, sepse gjërat që duken janë për një kohë, kurse ato që nuk shihen janë të përjetshme. (aiōnios g166)
Le tsy o isam-pihainoo ty biribirie’ay fa o tsy isakeo, amy te mihelañe o raha isakeo, fe tsy ho modo nainai’e o tsy isam-pihainoo. (aiōnios g166)

< 2 e Korintasve 4 >