< 2 e Korintasve 3 >

1 A fillojmë përsëri të rekomandojmë veten tonë? Apo mos kemi nevojë, si disa, për letra rekomandimi për ju ose për rekomandime nga ana juaj?
vayaM kim AtmaprazaMsanaM punarArabhAmahe? yuSmAn prati yuSmatto vA pareSAM keSAJcid ivAsmAkamapi kiM prazaMsApatreSu prayojanam Aste?
2 Ju jeni letra jonë, e shkruar në zemrat tona, e njohur dhe e lexuar nga të gjithë njerëzit,
yUyamevAsmAkaM prazaMsApatraM taccAsmAkam antaHkaraNeSu likhitaM sarvvamAnavaizca jJeyaM paThanIyaJca|
3 duke qenë manifestuar se jeni një letër e Krishtit, e hartuar me anë të shërbesës sonë, dhe e shkruar jo me bojë, por me Frymën e Perëndisë së gjallë, dhe jo mbi rrasa guri, por mbi rrasa të një zemre mishi.
yato 'smAbhiH sevitaM khrISTasya patraM yUyapeva, tacca na masyA kintvamarasyezvarasyAtmanA likhitaM pASANapatreSu tannahi kintu kravyamayeSu hRtpatreSu likhitamiti suspaSTaM|
4 Dhe këtë besim ne e kemi në Perëndinë me anë të Krishtit;
khrISTenezvaraM pratyasmAkam IdRzo dRDhavizvAso vidyate;
5 jo se jemi të aftë prej vetiu të kuptojmë ndonjë gjë sikur vjen nga vetja jonë, por aftësia jonë vjen nga Perëndia,
vayaM nijaguNena kimapi kalpayituM samarthA iti nahi kintvIzvarAdasmAkaM sAmarthyaM jAyate|
6 i cili na bëri të aftë të jemi shërbëtorë të besëlidhjes së re, jo të shkronjës, por të Frymës, sepse shkronja vret, por Fryma jep jetë.
tena vayaM nUtananiyamasyArthato 'kSarasaMsthAnasya tannahi kintvAtmana eva sevanasAmarthyaM prAptAH| akSarasaMsthAnaM mRtyujanakaM kintvAtmA jIvanadAyakaH|
7 Dhe, në qoftë se shërbimi i vdekjes, që ishte gdhendur me shkronja mbi gurë, qe i lavdishëm aq sa bijtë e Izraelit nuk mund të vështronin me sy fytyrën e Moisiut, për shkak të lavdisë së pamjes së tij, që duhet të anullohej,
akSarai rvilikhitapASANarUpiNI yA mRtyoH sevA sA yadIdRk tejasvinI jAtA yattasyAcirasthAyinastejasaH kAraNAt mUsaso mukham isrAyelIyalokaiH saMdraSTuM nAzakyata,
8 sa më i lavdishëm do të jetë shërbimi i Frymës?
tarhyAtmanaH sevA kiM tato'pi bahutejasvinI na bhavet?
9 Sepse, nëse shërbimi i dënimit qe rrethuar me lavdi, shumë më tepër do të teprojë në lavdi shërbimi i drejtësisë.
daNDajanikA sevA yadi tejoyuktA bhavet tarhi puNyajanikA sevA tato'dhikaM bahutejoyuktA bhaviSyati|
10 Sepse ç’ka është lavdëruar nuk është lavdëruar nga kjo pikëpamje, për shkak të asaj lavdie që e kapërcen çdo masë.
ubhayostulanAyAM kRtAyAm ekasyAstejo dvitIyAyAH prakharatareNa tejasA hInatejo bhavati|
11 Sepse, në qoftë se ajo që duhet të anullohej u rrethua me lavdi, ajo që mbetet do të jetë shumë më e lavdishme.
yasmAd yat lopanIyaM tad yadi tejoyuktaM bhavet tarhi yat cirasthAyi tad bahutaratejoyuktameva bhaviSyati|
12 Duke pasur, pra, një shpresë të tillë, flasim me shumë guxim,
IdRzIM pratyAzAM labdhvA vayaM mahatIM pragalbhatAM prakAzayAmaH|
13 dhe jo si Moisiu, i cili vinte një vel mbi fytyrën e vet, që bijtë e Izraelit të mos vështronin me sy fundin e asaj që duhej të anullohej.
isrAyelIyalokA yat tasya lopanIyasya tejasaH zeSaM na vilokayeyustadarthaM mUsA yAdRg AvaraNena svamukham AcchAdayat vayaM tAdRk na kurmmaH|
14 Por mendjet e tyre u errën; sepse, në leximin e besëlidhjes së vjetër, po ky vel mbetet pa u hequr, sepse veli anullohet në Krishtin.
teSAM manAMsi kaThinIbhUtAni yatasteSAM paThanasamaye sa purAtano niyamastenAvaraNenAdyApi pracchannastiSThati|
15 Por deri më sot, kur lexohet Moisiu, një vel mbetet mbi zemrat e tyre.
tacca na dUrIbhavati yataH khrISTenaiva tat lupyate| mUsasaH zAstrasya pAThasamaye'dyApi teSAM manAMsi tenAvaraNena pracchAdyante|
16 Por kur Izraeli të kthehet te Zoti, veli do të hiqet.
kintu prabhuM prati manasi parAvRtte tad AvaraNaM dUrIkAriSyate|
17 Sepse Zoti është Fryma, dhe atje ku është Fryma e Zotit, atje është liria.
yaH prabhuH sa eva sa AtmA yatra ca prabhorAtmA tatraiva muktiH|
18 Dhe ne të gjithë, duke soditur fytyrëzbuluar lavdinë e Zotit si në pasqyrë, transformohemi në të njëjtën shëmbëllim nga lavdia në lavdi, posi prej Frymës së Zotit.
vayaJca sarvve'nAcchAditenAsyena prabhostejasaH pratibimbaM gRhlanta AtmasvarUpeNa prabhunA rUpAntarIkRtA varddhamAnatejoyuktAM tAmeva pratimUrttiM prApnumaH|

< 2 e Korintasve 3 >