1 Timoteut 2
1 Të bëj thirrje, pra, para së gjithash, që të bëhen përgjërime, lutje, ndërhyrje dhe falënderime për të gjithë njerëzit,
Ko ia ʻoku ou enginaki, ke fuofua fai ʻae kole, mo e ngaahi lotu, mo e hūfekina maʻu, mo e fakafetaʻi, koeʻuhi ko e kakai kotoa pē;
2 për mbretërit e për të gjithë ata që janë në pushtet, që të mund të shkojmë një jetë të qetë dhe të paqtë me çdo perëndishmëri dhe nder.
Koeʻuhi ko e ngaahi tuʻi, pea mo kinautolu kotoa pē ʻoku pule: koeʻuhi ke tau moʻui ʻi he moʻui fiemālie mo e melino, ʻi he angafakaʻotua mo e anga totonu kotoa pē.
3 Sepse kjo është e mirë dhe e pëlqyer përpara Perëndisë, Shpëtimtarit tonë,
He ko e meʻa lelei eni, pea ʻaonga ʻi he ʻao ʻoe ʻOtua ko hotau Fakamoʻui;
4 i cili dëshiron që gjithë njerëzit të shpëtohen dhe t’ia arrijnë njohjes të së vërtetës.
ʻAia ʻoku finangalo ke fakamoʻui ʻae kakai kotoa pē, pea ke lavaʻi ʻae ʻiloʻi ʻoe moʻoni.
5 Në fakt një është Perëndia, dhe një i vetëm është ndërmjetësi midis Perëndisë dhe njerëzve: Krishti Jezus njeri,
He ʻoku taha pe ʻae ʻOtua mo e fakalaloa pe taha ʻi he vahaʻa ʻoe ʻOtua mo e kakai, ko e tangata ko Kalaisi Sisu;
6 i cili e dha veten si çmim për të gjithë, për dëshmim në kohën e caktuar,
ʻAia naʻa ne foaki ʻe ia ia ko e totongi huhuʻi mā ʻae kakai kotoa pē, [ʻaia ]ʻe fakamoʻoni ʻi hono kuonga totonu.
7 për të cilin unë u vura predikues dhe apostull (them të vërtetën në Krisht, nuk gënjej), mësues i johebrenjve në besim dhe në të vërtetë.
ʻAia kuo fakanofo au ki ai ko e malanga, mo e ʻaposetolo, (ʻoku ou leaʻaki ʻae moʻoni ʻia Kalaisi, ʻoku ʻikai teu loi; ) ko e akonaki ki he ngaahi Senitaile ʻi he tui mo e moʻoni.
8 Dua, pra, që burrat të luten në çdo vend, duke ngritur duar të pastra, pa mëri dhe pa grindje.
Ko ia ko hoku loto ke lotu ʻae kakai ʻi he potu kotoa pē, ʻo mafao atu ʻae nima māʻoniʻoni, ʻo taʻeʻita mo taʻefakataʻetaʻetui.
9 Në mënyrë të njëjtë dua që edhe gratë, të vishen hijshëm, me cipë dhe modesti dhe jo me gërsheta a me ar, a me margaritarë, a me rroba të shtrenjta,
Pea ke pehē ʻae kau fefine foki, ke nau teuʻi ʻaki ʻakinautolu ʻae kofu ʻoku ngali ke ʻai, mo e mata angavaivai mo e anga fakapotopoto; kae ʻikai ʻi he fafatu ʻoe louʻulu, pe ʻi he [ʻai ʻae ]koula, pe ko e mataʻitofe, pe ʻi he teungaʻaki ʻae koloa lahi;
10 po me vepra të mira, si u ka hije grave që i kushtohen perëndishmëri.
Ka ʻi he ngaahi ngaue lelei ʻaia ʻoku tau mo e kau fefine ʻoku nau fakahā ko e kau lotu ʻakinautolu ki he ʻOtua.
11 Gruaja le të mësojë në heshtje dhe me çdo nënshtrim.
Ke tali ʻe he kau fefine ʻae akonaki ʻi he fakalongo pē mo e angavaivai kotoa pē.
12 Nuk e lejoj gruan që të mësojë, as të përdori pushtet mbi burrin, por të rrijë në heshtje.
He ʻoku ʻikai te u tuku ʻae fefine ke akonaki, pe ke faʻao ʻae pule ʻae tangata, ka ke fakalongo pe.
13 Në fakt së pari u formua Adami dhe më pas Eva.
He naʻe fuofua ngaohi ʻa ʻAtama, kae ʻi mui ʻa ʻIvi.
14 Dhe nuk u gënjye Adami, por gruaja u gënjye dhe ra në shkelje.
Pea naʻe ʻikai kākāʻia ʻa ʻAtama, ka ko e fefine naʻe kākāʻia pea tō ia ki he talangataʻa.
15 Megjithatë ajo do të shpëtohet duke lindur fëmijë, në qoftë se do të qëndrojnë në besim, në dashuri dhe në shenjtërim me modesti.
Ka neongo ia ʻe fakamoʻui ia ʻi he fānau, ʻo kapau ʻe tuʻumaʻu ʻakinautolu ʻi he tui mo e ʻofa mo e māʻoniʻoni mo e anga fakapotopoto.
