1 Thesalonikasve 2
1 Sepse ju vetë, vëllezër, e dini se ardhja jonë ndër ju nuk qe e kotë.
For ye yourselves, brethren, know our entrance among you, that it was not in vain.
2 Por, mbasi hoqëm më parë dhe mbasi na shanë në Filipi, sikurse e dini, ne morëm guxim në Perëndinë tonë të shpallim ndër ju ungjillin e Perëndisë midis kaq përpjekjesh.
But though we had suffered before and been injuriously treated, as ye know, at Philippi, we spake boldly in the name of our God to declare unto you the gospel of God with much conflict.
3 Sepse nxitja jonë nuk vjen nga mashtrimi, as nga qëllime të pa ndershme, as nga dredhia;
For our exhortation was not of deceit, nor of impurity, nor in guile:
4 por, duke qenë se u miratuam prej Perëndisë që të na besohet ungjilli, kështu ne flasim jo që t’u pëlqejmë njerëzve, por Perëndisë, që provon zemrat tona.
but as we have been approved by God to be entrusted with the gospel, so we speak, not as pleasing men, but God, who trieth our hearts.
5 Ne, pra, nuk kemi përdorur kurrë, sikurse e dini mirë, fjalë lajkatuese, dhe as nuk jemi nisur nga motive lakmie; Perëndia është dëshmitar.
For neither at any time used we flattering speech, as ye know, nor covetous pretence, God is witness:
6 Dhe nuk kemi kërkuar lavdi prej njerëzve, as prej jush, as prej të tjerësh, megjithëse mund t’ju bëheshim barrë si apostuj të Krishtit.
nor sought we glory of men, neither of you, nor of others: though we might have expected maintenance, as the apostles of Christ.
7 Përkundrazi qemë zemërbutë midis jush, ashtu si mëndesha që rrit me dashuri fëmijët e saj.
But we were gentle among you, even as a nurse cherisheth her children:
8 Kështu, duke pasur një dashuri të madhe ndaj jush, ishim të kënaqur duke ju komunikuar jo vetëm ungjillin e Perëndisë, por edhe vetë jetën tonë, sepse na u bëtë të dashur.
so we, being affectionately desirous of you, were willing to impart to you, not only the gospel of God, but even our own souls, because ye were dear unto us.
9 Sepse ju, o vëllezër, e mbani mend lodhjen dhe mundimin tonë: si kemi punuar ditë e natë që të mos i bëhemi barrë asnjërit prej jush, dhe predikuam ungjillin e Perëndisë ndër ju.
For ye remember, brethren, our labor and toil; for working night and day, that we might not be burthensome to any of you, we preached among you the gospel of God.
10 Ju jeni dëshmitarë, dhe Perëndia gjithashtu, si jemi sjellë me shenjtëri, me drejtësi, pa të meta, me ju që besoni.
Ye are witnesses, and God also, how holily, and justly, and unblameably we behaved towards you that believe:
11 Ju e dini gjithashtu se ne këshilluam, ngushëlluam dhe i jemi përbetuar secilit prej jush, si bën një baba me bijtë e vet,
as ye know likewise, how we exhorted and comforted every one of you, as a father his children;
12 që të ecni denjësisht për Perëndinë, që ju thërret në mbretërinë dhe lavdinë e tij.
and charged you, that ye should walk worthy of God, who hath called you to his kingdom and glory.
13 Prandaj edhe ne e falenderojmë pa pushim Perëndinë, se kur ju keni marrë nga ne fjalën e Perëndisë, e pritët atë jo si fjalë njerëzish, por, sikurse është me të vërtetë, si fjalë Perëndie, që vepron ndër ju që besoni.
For this also we thank God continually, that when ye received the word of God, which ye heard from us, ye received it not as the word of men, but (as it is in truth) the word of God, which also worketh effectually in you that believe.
14 Sepse ju, o vëllezër, u bëtë imituesit e kishave të Perëndisë që janë në Jude në Jezu Krishtin, sepse edhe ju keni vuajtur nga ana e bashkëkombasve tuaj të njëjtat gjëra, sikurse edhe ata kanë vuajtur nga Judenjtë,
For ye, brethren, became followers of the churches of God, which are in Judea, in Christ Jesus, in that ye also have suffered the same things from your own countrymen, as they have from the Jews:
15 të cilët e vranë Zotin Jezus dhe profetët e tyre, dhe na përndoqën edhe ne. Ata nuk i pëlqen Perëndia, dhe janë armiq me të gjithë njerëzit,
who both killed the Lord Jesus, and their own prophets, and have persecuted us; who are displeasing to God, and contrary to all men:
16 duke na penguar që t’u flasim johebrenjve që ata të shpëtohen, për ta mbushur vazhdimisht masën e mëkateve të tyre; por zemërimi arriti mbi ta më në fund.
forbidding us to speak to the Gentiles that they might be saved, thus going on to fill up their sins perpetually: but wrath is coming upon them to extremity.
17 Dhe ne, o vëllezër, mbasi mbetëm pa ju për një kohë të shkurtër, trupërisht por jo me zemër, u përpoqëm edhe më shumë, nga malli i madh, të shohim përsëri fytyrën tuaj.
But we, brethren, being separated from you for a season, in person not in heart, endeavoured the more earnestly to see you again with much desire.
18 Prandaj deshëm, të paktën unë Pali, të vijmë te ju jo një, por dy herë, por Satani na pengoi.
Wherefore we would have come unto you (even I Paul) once and again; but Satan hindered us.
19 Cila në fakt është shpresa jonë, a gëzimi, a kurora e lavdisë? A nuk jeni pikërisht ju, përpara Zotit tonë Jezu Krisht në ardhjen e tij?
For what is our hope, or joy, or crown of boasting? are not ye also among others in the presence of our Lord Jesus Christ at his coming?
20 Ju jeni në fakt lavdia dhe gëzimi jonë.
for ye are our glory and our joy.
