1 Thesalonikasve 2
1 Sepse ju vetë, vëllezër, e dini se ardhja jonë ndër ju nuk qe e kotë.
Yes, friends, you yourselves know that your reception of us was not without result.
2 Por, mbasi hoqëm më parë dhe mbasi na shanë në Filipi, sikurse e dini, ne morëm guxim në Perëndinë tonë të shpallim ndër ju ungjillin e Perëndisë midis kaq përpjekjesh.
For, although we had experienced suffering and ill treatment, as you know, at Philippi, we had the courage, by the help of our God, to tell you God’s good news in spite of great opposition.
3 Sepse nxitja jonë nuk vjen nga mashtrimi, as nga qëllime të pa ndershme, as nga dredhia;
Our appeal to you was not based on a delusion, nor was it made from unworthy motives, or with any intention of misleading you.
4 por, duke qenë se u miratuam prej Perëndisë që të na besohet ungjilli, kështu ne flasim jo që t’u pëlqejmë njerëzve, por Perëndisë, që provon zemrat tona.
But, having been found worthy by God to be entrusted with the good news, therefore we tell it; with a view to please, not people, but God who proves our hearts.
5 Ne, pra, nuk kemi përdorur kurrë, sikurse e dini mirë, fjalë lajkatuese, dhe as nuk jemi nisur nga motive lakmie; Perëndia është dëshmitar.
Never at any time, as you know, did we use the language of flattery, or make false professions in order to hide selfish aims. God will bear witness to that.
6 Dhe nuk kemi kërkuar lavdi prej njerëzve, as prej jush, as prej të tjerësh, megjithëse mund t’ju bëheshim barrë si apostuj të Krishtit.
Nor did we seek to win honor from people, whether from you or from others, although, as apostles of Christ, we might have burdened you with our support.
7 Përkundrazi qemë zemërbutë midis jush, ashtu si mëndesha që rrit me dashuri fëmijët e saj.
But we lived among you with the simplicity of a child; we were like a woman nursing her own children.
8 Kështu, duke pasur një dashuri të madhe ndaj jush, ishim të kënaqur duke ju komunikuar jo vetëm ungjillin e Perëndisë, por edhe vetë jetën tonë, sepse na u bëtë të dashur.
In our strong affection for you, that seemed to us the best way of sharing with you, not only God’s good news, but our lives as well – so dear had you become to us.
9 Sepse ju, o vëllezër, e mbani mend lodhjen dhe mundimin tonë: si kemi punuar ditë e natë që të mos i bëhemi barrë asnjërit prej jush, dhe predikuam ungjillin e Perëndisë ndër ju.
You will not have forgotten, friends, our labor and toil. Night and day we used to work at our trades, so as not be a burden to any of you, while we proclaimed to you God’s good news.
10 Ju jeni dëshmitarë, dhe Perëndia gjithashtu, si jemi sjellë me shenjtëri, me drejtësi, pa të meta, me ju që besoni.
You will bear witness, and God also, that our relations with you who believed in Christ were pure, and upright, and beyond reproach.
11 Ju e dini gjithashtu se ne këshilluam, ngushëlluam dhe i jemi përbetuar secilit prej jush, si bën një baba me bijtë e vet,
Indeed, you know that, like a father with his own children, we used to encourage and comfort every one of you, and solemnly plead with you;
12 që të ecni denjësisht për Perëndinë, që ju thërret në mbretërinë dhe lavdinë e tij.
so that you should make your daily lives worthy of God who is calling you into the glory of his kingdom.
13 Prandaj edhe ne e falenderojmë pa pushim Perëndinë, se kur ju keni marrë nga ne fjalën e Perëndisë, e pritët atë jo si fjalë njerëzish, por, sikurse është me të vërtetë, si fjalë Perëndie, që vepron ndër ju që besoni.
This, too, is a reason why we, on our part, are continually thanking God – because, in receiving the teaching that you had from us, you accepted it, not as the teaching of humans, but as what it really is – the teaching of God, which is even now doing its work within you who believe in Christ.
14 Sepse ju, o vëllezër, u bëtë imituesit e kishave të Perëndisë që janë në Jude në Jezu Krishtin, sepse edhe ju keni vuajtur nga ana e bashkëkombasve tuaj të njëjtat gjëra, sikurse edhe ata kanë vuajtur nga Judenjtë,
For you, friends, began to follow the example of the churches of God in Judea which are in union with Jesus Christ; you, in your turn, suffering at the hands of your fellow citizens, in the same way as those churches did at the hands of their people –
15 të cilët e vranë Zotin Jezus dhe profetët e tyre, dhe na përndoqën edhe ne. Ata nuk i pëlqen Perëndia, dhe janë armiq me të gjithë njerëzit,
who killed both the Lord Jesus and the prophets, and persecuted us also. They do not try to please God, and they are enemies to all humanity,
16 duke na penguar që t’u flasim johebrenjve që ata të shpëtohen, për ta mbushur vazhdimisht masën e mëkateve të tyre; por zemërimi arriti mbi ta më në fund.
for they try to prevent us from speaking to the Gentiles with a view to their salvation, and so are always filling up the measure of their iniquity. But the wrath of God has come upon them to the full!
17 Dhe ne, o vëllezër, mbasi mbetëm pa ju për një kohë të shkurtër, trupërisht por jo me zemër, u përpoqëm edhe më shumë, nga malli i madh, të shohim përsëri fytyrën tuaj.
As for ourselves, friends, our having been bereaved of you even for a short time – though in body only, and not in spirit – made us all the more eager to see your faces again; and the longing to do so was strong on us.
18 Prandaj deshëm, të paktën unë Pali, të vijmë te ju jo një, por dy herë, por Satani na pengoi.
That was why we made up our minds to go and see you – at least I, Paul, did, more than once – but Satan put difficulties in our way.
19 Cila në fakt është shpresa jonë, a gëzimi, a kurora e lavdisë? A nuk jeni pikërisht ju, përpara Zotit tonë Jezu Krisht në ardhjen e tij?
For what hope or joy will be ours, or what crown will we have to boast of, in the presence of our Lord Jesus, at his coming, if it isn’t you?
20 Ju jeni në fakt lavdia dhe gëzimi jonë.
You are our pride and our delight!
