1 Thesalonikasve 2
1 Sepse ju vetë, vëllezër, e dini se ardhja jonë ndër ju nuk qe e kotë.
For ye yourselves know, brethren, that our coming among you hath not been in vain;
2 Por, mbasi hoqëm më parë dhe mbasi na shanë në Filipi, sikurse e dini, ne morëm guxim në Perëndinë tonë të shpallim ndër ju ungjillin e Perëndisë midis kaq përpjekjesh.
but after we had suffered before and had been shamefully treated, as ye know, at Philippi, we were bold in our God to speak to you the gospel of God in much conflict.
3 Sepse nxitja jonë nuk vjen nga mashtrimi, as nga qëllime të pa ndershme, as nga dredhia;
For our teaching is not from error, nor from impurity, nor in guile;
4 por, duke qenë se u miratuam prej Perëndisë që të na besohet ungjilli, kështu ne flasim jo që t’u pëlqejmë njerëzve, por Perëndisë, që provon zemrat tona.
but as we have been regarded by God as worthy to be intrusted with the gospel, so we speak, not as pleasing men, but God, who trieth our hearts.
5 Ne, pra, nuk kemi përdorur kurrë, sikurse e dini mirë, fjalë lajkatuese, dhe as nuk jemi nisur nga motive lakmie; Perëndia është dëshmitar.
For neither at any time did we use flattering words, as ye know, nor a cloak of covetousness, God is witness;
6 Dhe nuk kemi kërkuar lavdi prej njerëzve, as prej jush, as prej të tjerësh, megjithëse mund t’ju bëheshim barrë si apostuj të Krishtit.
nor from men sought we glory, either from you, or from others; though we might have used authority as apostles of Christ.
7 Përkundrazi qemë zemërbutë midis jush, ashtu si mëndesha që rrit me dashuri fëmijët e saj.
But we were gentle in the midst of you, even as a nurse cherisheth her own children;
8 Kështu, duke pasur një dashuri të madhe ndaj jush, ishim të kënaqur duke ju komunikuar jo vetëm ungjillin e Perëndisë, por edhe vetë jetën tonë, sepse na u bëtë të dashur.
so having a strong affection for you, we were willing to impart to you, not only the gospel of God, but also our own souls, because ye became dear to us.
9 Sepse ju, o vëllezër, e mbani mend lodhjen dhe mundimin tonë: si kemi punuar ditë e natë që të mos i bëhemi barrë asnjërit prej jush, dhe predikuam ungjillin e Perëndisë ndër ju.
For ye remember, brethren, our labor and toil, how laboring night and day, that we might not be burdensome to any of you, we preached to you the gospel of God.
10 Ju jeni dëshmitarë, dhe Perëndia gjithashtu, si jemi sjellë me shenjtëri, me drejtësi, pa të meta, me ju që besoni.
Ye are witnesses, and so is God, how holily, and righteously, and unblamably we conducted ourselves toward you that believe;
11 Ju e dini gjithashtu se ne këshilluam, ngushëlluam dhe i jemi përbetuar secilit prej jush, si bën një baba me bijtë e vet,
as ye know how we exhorted, and encouraged, and charged every one of you, as a father doth his children,
12 që të ecni denjësisht për Perëndinë, që ju thërret në mbretërinë dhe lavdinë e tij.
that ye should walk in a manner worthy of God, who is calling you to his own kingdom and glory.
13 Prandaj edhe ne e falenderojmë pa pushim Perëndinë, se kur ju keni marrë nga ne fjalën e Perëndisë, e pritët atë jo si fjalë njerëzish, por, sikurse është me të vërtetë, si fjalë Perëndie, që vepron ndër ju që besoni.
And for this cause we also thank God without ceasing, that, when ye received the word of God which ye heard from us, ye received it not as the word of men, but, as it is in truth, the word of God, which also is powerfully working in you that believe.
14 Sepse ju, o vëllezër, u bëtë imituesit e kishave të Perëndisë që janë në Jude në Jezu Krishtin, sepse edhe ju keni vuajtur nga ana e bashkëkombasve tuaj të njëjtat gjëra, sikurse edhe ata kanë vuajtur nga Judenjtë,
For ye, brethren, became imitators of the churches of God which are in Judaea in Christ Jesus; for ye also suffered the same things from your own countrymen, as they have from the Jews;
15 të cilët e vranë Zotin Jezus dhe profetët e tyre, dhe na përndoqën edhe ne. Ata nuk i pëlqen Perëndia, dhe janë armiq me të gjithë njerëzit,
who both killed the Lord Jesus, and the prophets, and drove us out, and please not God, and set themselves against all men,
16 duke na penguar që t’u flasim johebrenjve që ata të shpëtohen, për ta mbushur vazhdimisht masën e mëkateve të tyre; por zemërimi arriti mbi ta më në fund.
hindering us from speaking to the gentiles that they may be saved, —to fill up their sins always! But the wrath is come upon them to the end.
17 Dhe ne, o vëllezër, mbasi mbetëm pa ju për një kohë të shkurtër, trupërisht por jo me zemër, u përpoqëm edhe më shumë, nga malli i madh, të shohim përsëri fytyrën tuaj.
But we, brethren, having been bereaved of you for a short time, separated in body, not in heart, used the greater endeavors with much earnestness to see your face.
18 Prandaj deshëm, të paktën unë Pali, të vijmë te ju jo një, por dy herë, por Satani na pengoi.
Wherefore we purposed to come to you, that is, I Paul, once and again; but Satan hindered us.
19 Cila në fakt është shpresa jonë, a gëzimi, a kurora e lavdisë? A nuk jeni pikërisht ju, përpara Zotit tonë Jezu Krisht në ardhjen e tij?
For what is our hope, or joy, or crown of glorying? Is it not even ye, in the presence of our Lord Jesus at his coming?
20 Ju jeni në fakt lavdia dhe gëzimi jonë.
For ye are our glory and joy.
