1 Thesalonikasve 2
1 Sepse ju vetë, vëllezër, e dini se ardhja jonë ndër ju nuk qe e kotë.
For you know, brethren, our coming unto you, that it was not in vain:
2 Por, mbasi hoqëm më parë dhe mbasi na shanë në Filipi, sikurse e dini, ne morëm guxim në Perëndinë tonë të shpallim ndër ju ungjillin e Perëndisë midis kaq përpjekjesh.
but having suffered, and been abused, as you know, at Philippi, we were bold in our God to speak to you the gospel of God in much conflict.
3 Sepse nxitja jonë nuk vjen nga mashtrimi, as nga qëllime të pa ndershme, as nga dredhia;
For our exhortation was not from delusion, nor from impurity, nor in guile:
4 por, duke qenë se u miratuam prej Perëndisë që të na besohet ungjilli, kështu ne flasim jo që t’u pëlqejmë njerëzve, por Perëndisë, që provon zemrat tona.
but as we were approved of God that the gospel should be intrusted unto us, so we speak; not as pleasing men, but God who is proving our hearts,
5 Ne, pra, nuk kemi përdorur kurrë, sikurse e dini mirë, fjalë lajkatuese, dhe as nuk jemi nisur nga motive lakmie; Perëndia është dëshmitar.
For at that time we were not in word of flattery, as you know, nor in a pretext of covetousness, God is our witness;
6 Dhe nuk kemi kërkuar lavdi prej njerëzve, as prej jush, as prej të tjerësh, megjithëse mund t’ju bëheshim barrë si apostuj të Krishtit.
nor seeking glory from men, nor from you, nor from others, being able to be burdensome, as the apostles of Christ;
7 Përkundrazi qemë zemërbutë midis jush, ashtu si mëndesha që rrit me dashuri fëmijët e saj.
but we were gentle in the midst of you, as if a nurse may cherish her children;
8 Kështu, duke pasur një dashuri të madhe ndaj jush, ishim të kënaqur duke ju komunikuar jo vetëm ungjillin e Perëndisë, por edhe vetë jetën tonë, sepse na u bëtë të dashur.
being so desirous of you, that we are anxious not only to give the gospel of God, but our own souls, because you are beloved unto us.
9 Sepse ju, o vëllezër, e mbani mend lodhjen dhe mundimin tonë: si kemi punuar ditë e natë që të mos i bëhemi barrë asnjërit prej jush, dhe predikuam ungjillin e Perëndisë ndër ju.
For you remember, brethren, our labor and toil: night and day working, that we should burden no one of you, we preached unto you the gospel of God.
10 Ju jeni dëshmitarë, dhe Perëndia gjithashtu, si jemi sjellë me shenjtëri, me drejtësi, pa të meta, me ju që besoni.
You are witnesses, and God, how sacredly and righteously and blamelessly we were unto you who believed:
11 Ju e dini gjithashtu se ne këshilluam, ngushëlluam dhe i jemi përbetuar secilit prej jush, si bën një baba me bijtë e vet,
as you know, exhorting each one of you, as a father of his own children, and comforting you,
12 që të ecni denjësisht për Perëndinë, që ju thërret në mbretërinë dhe lavdinë e tij.
and testifying, that you walk worthily of God, who calls you into his own kingdom and glory.
13 Prandaj edhe ne e falenderojmë pa pushim Perëndinë, se kur ju keni marrë nga ne fjalën e Perëndisë, e pritët atë jo si fjalë njerëzish, por, sikurse është me të vërtetë, si fjalë Perëndie, që vepron ndër ju që besoni.
And on account of this we also give thanks to God incessantly, because, receiving the word of God from us by hearing, you received it not as the word of men, but, as it truly is, the word of God, who indeed works in you who believe.
14 Sepse ju, o vëllezër, u bëtë imituesit e kishave të Perëndisë që janë në Jude në Jezu Krishtin, sepse edhe ju keni vuajtur nga ana e bashkëkombasve tuaj të njëjtat gjëra, sikurse edhe ata kanë vuajtur nga Judenjtë,
For ye, brethren, became imitators of the churches of God which are in Judea in Jesus Christ: because you suffered the same things from your fellow tribes, as they also from the Jews;
15 të cilët e vranë Zotin Jezus dhe profetët e tyre, dhe na përndoqën edhe ne. Ata nuk i pëlqen Perëndia, dhe janë armiq me të gjithë njerëzit,
who even killed the Lord Jesus and the prophets, and persecuted us, and are displeasing to God, and hostile to all men;
16 duke na penguar që t’u flasim johebrenjve që ata të shpëtohen, për ta mbushur vazhdimisht masën e mëkateve të tyre; por zemërimi arriti mbi ta më në fund.
forbidding that we should speak to the Gentiles in order that they may be saved; that they may fill up their sins always: but the wrath is come upon them to the uttermost.
17 Dhe ne, o vëllezër, mbasi mbetëm pa ju për një kohë të shkurtër, trupërisht por jo me zemër, u përpoqëm edhe më shumë, nga malli i madh, të shohim përsëri fytyrën tuaj.
But, brethren, we having been absent from you for the space of an hour, in presence, not in heart, we were the more exceedingly anxious to see your face with much desire.
18 Prandaj deshëm, të paktën unë Pali, të vijmë te ju jo një, por dy herë, por Satani na pengoi.
Because we wish to come to you, I Paul indeed both once and twice; and Satan hindered me.
19 Cila në fakt është shpresa jonë, a gëzimi, a kurora e lavdisë? A nuk jeni pikërisht ju, përpara Zotit tonë Jezu Krisht në ardhjen e tij?
For what is our hope, or joy, or crown of rejoicing, except you, in the presence of our Lord Jesus Christ at his coming?
20 Ju jeni në fakt lavdia dhe gëzimi jonë.
For you are our glory and joy.
