1 Thesalonikasve 2
1 Sepse ju vetë, vëllezër, e dini se ardhja jonë ndër ju nuk qe e kotë.
Brothers and sisters, you yourselves know what our visit meant to you, and that it wasn't wasted!
2 Por, mbasi hoqëm më parë dhe mbasi na shanë në Filipi, sikurse e dini, ne morëm guxim në Perëndinë tonë të shpallim ndër ju ungjillin e Perëndisë midis kaq përpjekjesh.
You'll recall that after having had much trouble and bad treatment at Philippi, with the help of God we still dared to share God's good news with you, despite the opposition we faced.
3 Sepse nxitja jonë nuk vjen nga mashtrimi, as nga qëllime të pa ndershme, as nga dredhia;
For what we speak about isn't deceptive, or worthless, or fraudulent.
4 por, duke qenë se u miratuam prej Perëndisë që të na besohet ungjilli, kështu ne flasim jo që t’u pëlqejmë njerëzve, por Perëndisë, që provon zemrat tona.
On the contrary, we have God's approval for what we say—he's entrusted us with sharing the good news. We don't set out to please people, but God. He's the one who judges our motives.
5 Ne, pra, nuk kemi përdorur kurrë, sikurse e dini mirë, fjalë lajkatuese, dhe as nuk jemi nisur nga motive lakmie; Perëndia është dëshmitar.
As you know, we've never used flattering words. Nor were we covering up some greedy, selfish attitude—as God is our witness!
6 Dhe nuk kemi kërkuar lavdi prej njerëzve, as prej jush, as prej të tjerësh, megjithëse mund t’ju bëheshim barrë si apostuj të Krishtit.
We weren't trying to win anybody's praise—not from you, nor anyone else. We could have become a “burden” to you as messengers of Christ,
7 Përkundrazi qemë zemërbutë midis jush, ashtu si mëndesha që rrit me dashuri fëmijët e saj.
but instead we acted kindly among you, like a mother caring for her own children.
8 Kështu, duke pasur një dashuri të madhe ndaj jush, ishim të kënaqur duke ju komunikuar jo vetëm ungjillin e Perëndisë, por edhe vetë jetën tonë, sepse na u bëtë të dashur.
We loved you so much that we were delighted to share with you not just God's good news, but also our very own selves, because you had become so dear to us.
9 Sepse ju, o vëllezër, e mbani mend lodhjen dhe mundimin tonë: si kemi punuar ditë e natë që të mos i bëhemi barrë asnjërit prej jush, dhe predikuam ungjillin e Perëndisë ndër ju.
Don't you remember, brothers and sisters, all our hard work— working day and night so we wouldn't be a burden to any of you as we shared God's good news with you?
10 Ju jeni dëshmitarë, dhe Perëndia gjithashtu, si jemi sjellë me shenjtëri, me drejtësi, pa të meta, me ju që besoni.
You yourselves can testify as to how we acted, and God can too—how we treated you believers with a holy attitude, fairly and blamelessly.
11 Ju e dini gjithashtu se ne këshilluam, ngushëlluam dhe i jemi përbetuar secilit prej jush, si bën një baba me bijtë e vet,
You know how we cared for every one of you like a father caring for his own children. We encouraged you, comforted you, and shared with you our experience
12 që të ecni denjësisht për Perëndinë, që ju thërret në mbretërinë dhe lavdinë e tij.
so that you could live as God would want you to live—the God who calls you to his own kingdom and glory.
13 Prandaj edhe ne e falenderojmë pa pushim Perëndinë, se kur ju keni marrë nga ne fjalën e Perëndisë, e pritët atë jo si fjalë njerëzish, por, sikurse është me të vërtetë, si fjalë Perëndie, që vepron ndër ju që besoni.
Another thing: we're always thanking God that when you heard and accepted the word of God, you didn't treat it as some human words, but what it truly is, the word of God. This is what is at work in those of you who trust in him.
14 Sepse ju, o vëllezër, u bëtë imituesit e kishave të Perëndisë që janë në Jude në Jezu Krishtin, sepse edhe ju keni vuajtur nga ana e bashkëkombasve tuaj të njëjtat gjëra, sikurse edhe ata kanë vuajtur nga Judenjtë,
The experience you brothers and sisters have had imitates that of God's churches that belong to Christ Jesus in Judaea. Just like your fellow Jewish Christians you suffered as they did at the hands of the Jewish leaders
15 të cilët e vranë Zotin Jezus dhe profetët e tyre, dhe na përndoqën edhe ne. Ata nuk i pëlqen Perëndia, dhe janë armiq me të gjithë njerëzit,
who killed the Lord Jesus and the prophets, and chased us out. They don't please God and they are hostile to everyone,
16 duke na penguar që t’u flasim johebrenjve që ata të shpëtohen, për ta mbushur vazhdimisht masën e mëkateve të tyre; por zemërimi arriti mbi ta më në fund.
trying to prevent us from speaking to the other nations to prevent them from being saved. They're always sinning to the maximum extent, but for them full judgment has arrived!
17 Dhe ne, o vëllezër, mbasi mbetëm pa ju për një kohë të shkurtër, trupërisht por jo me zemër, u përpoqëm edhe më shumë, nga malli i madh, të shohim përsëri fytyrën tuaj.
Brothers and sisters, since we felt as if we'd experienced a family separation because we hadn't seen you for a while (separated physically though not in spirit), we tried even harder to come and see you again face to face because that's what we wanted to do.
18 Prandaj deshëm, të paktën unë Pali, të vijmë te ju jo një, por dy herë, por Satani na pengoi.
We really wanted to come and visit you, and I, Paul, tried again and again—but Satan stopped us.
19 Cila në fakt është shpresa jonë, a gëzimi, a kurora e lavdisë? A nuk jeni pikërisht ju, përpara Zotit tonë Jezu Krisht në ardhjen e tij?
For what gives us hope, what makes us happy, what we are really proud of as we stand before our Lord Jesus Christ when he comes back—is having you there too!
20 Ju jeni në fakt lavdia dhe gëzimi jonë.
You are our pride and joy!
