1 e Korintasve 4

1 Kështu njeriu, pra, le të na mbajë për shërbëtorë të Krishtit dhe si administratorë të mistereve të Perëndisë.

Ko ia ke pehē ʻae lau ʻe he tangata kiate kimautolu, ʻo taau mo e kau tamaioʻeiki ʻa Kalaisi, mo e kau tauhi ʻoe ngaahi meʻa fakalilolilo ʻae ʻOtua.

2 E tjetra që kërkohet nga administratorët, është që secili të gjendët besnik.

Ko eni foki, ʻoku ʻamanaki ki he kau tauhi, ke nau fai totonu.

3 Sa për mua, më intereson fort pak që të gjykohem prej jush ose prej një gjykate njerëzore; madje as vetveten nuk e gjykoj.

Ka ko e meʻa siʻi ʻaupito kiate au ke fakamaau au ʻekimoutolu, pe ko e fakamaau ʻae tangata: ʻio, ʻoku ʻikai te u fakamaau au ʻeau.

4 Sepse nuk jam i vetëdijshëm për asnjë faj, por për këtë nuk jam justifikuar, por ai që më gjykon është Zoti.

He ʻoku ʻikai te u ʻilo ha meʻa ʻiate au pe; ka ʻoku ʻikai te u tonuhia ai: ka ko ia ʻoku ne fakamaau au, ko e ʻEiki ia.

5 Prandaj mos gjykoni asgjë para kohe derisa të vijë Zoti, që do të nxjerrë në dritë gjërat e fshehta të errësirës dhe do të shfaqë këshillat e zemrave; dhe atëherë secili do të ketë lavdërimin e vet nga Perëndia.

Ko ia ʻoua naʻa fakamaau ha meʻa ʻi he teʻeki hoko hono kuonga, pea ʻoua ke hoko mai ʻae ʻEiki, ʻaia te ne ʻomi ki he maama ʻae ngaahi meʻa fufū ʻoe poʻuli, pea te ne fakahā ʻae ngaahi filioʻi ʻoe loto: pea ʻe toki maʻu ai ʻo taki taha kotoa pē ʻae fakamālō mei he ʻOtua.

6 Dhe tani, o vëllezër, për të mirën tuaj, ia kalova këto gjëra vetes sime dhe Apolit, që nëpërmjet nesh të mësoni që të mos mendoni përtej asaj që është shkruar, që të mos krekoset ndonjë prej jush, njeri kundër tjetrit.

Pea ko e meʻa ni, ʻe kāinga, kuo u fakahoko fakatātā kiate au mo ʻApolosi koeʻuhi ko kimoutolu; koeʻuhi ke mou ʻilo ʻiate kimaua ke ʻoua naʻa lahi hoʻomou lau ʻi he meʻa kuo tohi, “Ke ʻoua naʻa ai hamou tokotaha ʻe fielahi ʻi he filifilimānako ki ha taha kae kovi ki ha taha.”

7 Sepse çfarë të bën të ndryshëm? Çfarë ke ti që nuk e ke marrë? Dhe, nëse e ke marrë, pse krenohesh sikur nuk e ke marrë?

He ko hai ʻoku ne fakakeheʻi koe? Pea ko e hā ʻoku ʻaʻau, naʻe ʻikai te ke maʻu? Pea kapau naʻa ke maʻu ia, ko e hā ʻoku ke vikiviki ai ʻo hangē naʻe ʻikai te ke maʻu ia?

8 Tashmë jeni të ngopur, tashmë jeni të pasur, tashmë u bëtë mbretër pa ne; dhe makar të ishit bërë mbretër, që edhe ne të mbretëronim me ju.

Pea ko eni, ʻoku mou mākona, kuo mou mohu meʻa, kuo mou pule, ʻo hangē ko e ngaahi tuʻi, pea taʻekau ʻakimautolu: pea ʻoku ʻamusiaange ʻeau ʻoku mou pule, koeʻuhi ke tau pule mo kimoutolu foki.

9 Sepse unë mendoj se Perëndia na ka paraqitur ne apostujt si të fundit, si njerëz të dënuar për vdekje; sepse u bëmë lojë për botën, për engjëjt dhe për njerëzit.

He ʻoku ou ʻilo ʻeau kuo tuku ʻe he ʻOtua ʻakimautolu ʻae kau ʻaposetolo ki mui, ʻo hangē ko e tukupau ki he mate, he kuo ngaohi ʻakimautolu ko e siofiaʻanga ʻo māmani, mo e kau ʻāngelo, mo e kakai.

10 Ne jemi të marrë për Krishtin, por ju të urtë në Krishtin; ne jemi të dobët, por ju të fortë; ju jeni të nderuar, por ne të përbuzur.

Ko e kau vale ʻakimautolu koeʻuhi ko Kalaisi, ka ʻoku poto ʻakimoutolu ʻia Kalaisi; ʻoku mau vaivai, ka ʻoku mālohi ʻakimoutolu; ʻoku ʻapasia ʻakimoutolu, ka ʻoku manukia ʻakimautolu.

11 Deri tani vuajmë nga uria, etja, e jemi të zhveshur; jemi të qëlluar me shuplaka dhe endemi pa shtëpi,

[ʻIo], ʻo aʻu ki he feituʻulaʻā ni ʻoku mau fiekaia, mo fieinu, ʻoku mau telefua, pea sipiʻi, pea ʻoku ʻikai hamau nofoʻanga maʻu:

12 dhe mundohemi, duke punuar me duart tona; duke qenë të fyer, bekojmë; duke qenë të përndjekur, durojmë;

‌ʻO ngāue, pea fai ʻaki homau nima ʻomautolu: kuo manukia, ka mau tāpuaki; kuo fakatangaʻi, ka mau kātaki ia:

13 duke qenë të sharë, lutemi; jemi bërë si pisllëku i botës, porsi plehrat e të gjithëve deri më sot.

Kuo lauʻikovi, ka ʻoku mau kole; kuo hoko ʻakimautolu ʻo hangē ko e ʻuli ʻoe fonua, pea mo e efe ʻoe meʻa kotoa pē ʻo aʻu ki he ʻaho ni.

14 Këto gjëra nuk po i shkruaj që t’ju turpëroj, por që t’ju paralajmëroj si fëmijët e mi të dashur.

‌ʻOku ʻikai te u tohi ʻae ngaahi meʻa ni ke fakamā ʻakimoutolu, ka ko ʻeku valoki ki heʻeku fānau ʻoku ou ʻofa ai.

15 Sepse, edhe sikur të kishit dhjetë mijë mësues në Krishtin, nuk do të kishit shumë etër, sepse unë ju kam dhënë jetë në Krishtin Jezus, me anë të ungjillit.

He neongo ʻoku toko mano hoʻomou akonaki ʻia Kalaisi, ʻoku ʻikai tokolahi ʻae tamai: he ko au ne u fakatupu ʻakimoutolu ia.

16 Prandaj ju bëj thirrje të bëheni imituesit e mi.

Ko ia ʻoku ou kole ai kiate kimoutolu, ke mou faʻifaʻitaki kiate au.

17 Për këtë arsye ju kam dërguar Timoteun, që është biri im i dashur dhe besnik në Zotin. Ky do t’ju kujtojë udhët e mia në Krishtin ashtu siç mësoj kudo në çdo kishë.

Ko e meʻa ko ia kuo u fekau atu ai kiate kimoutolu ʻa Timote, ʻaia ko hoku foha ʻofa, mo e angatonu ʻi he ʻEiki, pea te ne fakamanatu kiate kimoutolu hoku ngaahi ʻaluʻanga ʻaia ʻoku ʻia Kalaisi, ʻo hangē ko ia ʻoku ou ako ʻaki ʻi he potu kotoa pē mo e siasi kotoa pē.

18 Dhe disa u krekosën, sikur nuk do të vija më te ju;

Ka kuo fielahi ʻae niʻihi, ʻo hangē ʻe ʻikai te u ʻalu atu kiate kimoutolu.

19 por shpejt kam për të ardhur te ju, në dashtë Zoti, dhe kam për të njohur jo fjalën, po fuqinë e atyre që janë krekosur,

Ka te u ʻalu vave atu kiate kimoutolu, ʻo kapau ko e finangalo ia ʻoe ʻEiki, pea te u ʻeke, kae ʻikai ki he lea pē ʻanautolu ʻoku fakafuofua lahi, ka ko ʻenau mālohi.

20 sepse mbretëria e Perëndisë nuk qëndron në fjalë, por në fuqi.

He ko e puleʻanga ʻoe ʻOtua ʻoku ʻikai ʻi he lea pe, ka ʻoku ʻi he mālohi.

21 Çfarë doni? Që të vij te ju me thupër apo me dashuri dhe me zemërbutësi?

Ko e hā homou loto? Te u ʻalu atu kiate kimoutolu mo e meʻa tā, pe ʻi he ʻofa, pe ʻi he loto angavaivai?