1 e Korintasve 4

1 Kështu njeriu, pra, le të na mbajë për shërbëtorë të Krishtit dhe si administratorë të mistereve të Perëndisë.

Ятэ кум требуе сэ фим привиць ной: ка ниште служиторь ай луй Христос ши ка ниште исправничь ай тайнелор луй Думнезеу.

2 E tjetra që kërkohet nga administratorët, është që secili të gjendët besnik.

Ынколо, че се чере де ла исправничь есте ка фиекаре сэ фие гэсит крединчос ын лукрул ынкрединцат луй.

3 Sa për mua, më intereson fort pak që të gjykohem prej jush ose prej një gjykate njerëzore; madje as vetveten nuk e gjykoj.

Кыт деспре мине, пря пуцин ымь пасэ дакэ сунт жудекат де вой сау де ун скаун оменеск де жудекатэ. Ба ынкэ нич еу ынсумь ну мэ май жудек пе мине.

4 Sepse nuk jam i vetëdijshëm për asnjë faj, por për këtë nuk jam justifikuar, por ai që më gjykon është Zoti.

Кэч н-ам нимик ымпотрива мя, тотушь ну пентру ачаста сунт сокотит неприхэнит: Чел че мэ жудекэ есте Домнул.

5 Prandaj mos gjykoni asgjë para kohe derisa të vijë Zoti, që do të nxjerrë në dritë gjërat e fshehta të errësirës dhe do të shfaqë këshillat e zemrave; dhe atëherë secili do të ketë lavdërimin e vet nga Perëndia.

Де ачея сэ ну жудекаць нимик ынаинте де време, пынэ ва вени Домнул, каре ва скоате ла луминэ лукруриле аскунсе ын ынтунерик ши ва дескопери гындуриле инимилор. Атунч, фиекаре ышь ва кэпэта лауда де ла Думнезеу.

6 Dhe tani, o vëllezër, për të mirën tuaj, ia kalova këto gjëra vetes sime dhe Apolit, që nëpërmjet nesh të mësoni që të mos mendoni përtej asaj që është shkruar, që të mos krekoset ndonjë prej jush, njeri kundër tjetrit.

Фрацилор, пентру вой ам спус ачесте лукрурь, ын икоанэ де ворбире, ку привире ла мине ши ла Аполо, ка прин ной ыншине, сэ ынвэцаць сэ ну тречець песте че „есте скрис” ши ничунул дин вой сэ ну се фэляскэ делок ку унул ымпотрива челуйлалт.

7 Sepse çfarë të bën të ndryshëm? Çfarë ke ti që nuk e ke marrë? Dhe, nëse e ke marrë, pse krenohesh sikur nuk e ke marrë?

Кэч чине те фаче деосебит? Че лукру ай пе каре сэ ну-л фи примит? Ши дакэ л-ай примит, де че те лаузь ка ши кум ну л-ай фи примит?

8 Tashmë jeni të ngopur, tashmë jeni të pasur, tashmë u bëtë mbretër pa ne; dhe makar të ishit bërë mbretër, që edhe ne të mbretëronim me ju.

О, ятэ-вэ сэтуй! Ятэ-вэ ажуншь богаць! Ятэ-вэ ымпэрэцинд фэрэ ной! Ши мэкар де аць ымпэрэци ку адевэрат, ка сэ путем ымпэрэци ши ной ымпреунэ ку вой!

9 Sepse unë mendoj se Perëndia na ka paraqitur ne apostujt si të fundit, si njerëz të dënuar për vdekje; sepse u bëmë lojë për botën, për engjëjt dhe për njerëzit.

Кэч паркэ Думнезеу а фэкут дин ной, апостолий, оамений чей май де пе урмэ, ниште осындиць ла моарте, фииндкэ ам ажунс о привелиште пентру луме, ынӂерь ши оамень.

10 Ne jemi të marrë për Krishtin, por ju të urtë në Krishtin; ne jemi të dobët, por ju të fortë; ju jeni të nderuar, por ne të përbuzur.

Ной сунтем небунь пентру Христос; вой, ынцелепць ын Христос! Ной, слабь; вой, тарь! Вой, пушь ын чинсте; ной, диспрецуиць!

11 Deri tani vuajmë nga uria, etja, e jemi të zhveshur; jemi të qëlluar me shuplaka dhe endemi pa shtëpi,

Пынэ ын клипа ачаста суферим де фоаме ши де сете, сунтем гой, кинуиць, умблэм дин лок ын лок,

12 dhe mundohemi, duke punuar me duart tona; duke qenë të fyer, bekojmë; duke qenë të përndjekur, durojmë;

не остеним ши лукрэм ку мыниле ноастре; кынд сунтем окэрыць, бинекувынтэм; кынд сунтем пригониць, рэбдэм;

13 duke qenë të sharë, lutemi; jemi bërë si pisllëku i botës, porsi plehrat e të gjithëve deri më sot.

кынд сунтем ворбиць де рэу, не ругэм. Пынэ ын зиуа де азь ам ажунс ка гуноюл лумий ачестея, ка лепэдэтура тутурор.

14 Këto gjëra nuk po i shkruaj që t’ju turpëroj, por që t’ju paralajmëroj si fëmijët e mi të dashur.

Ну вэ скриу ачесте лукрурь ка сэ вэ фак рушине, чи ка сэ вэ сфэтуеск ка пе ниште копий пряюбиць ай мей.

15 Sepse, edhe sikur të kishit dhjetë mijë mësues në Krishtin, nuk do të kishit shumë etër, sepse unë ju kam dhënë jetë në Krishtin Jezus, me anë të ungjillit.

Кэч кяр дакэ аць авя зече мий де ынвэцэторь ын Христос, тотушь н-авець май мулць пэринць, пентру кэ еу в-ам нэскут ын Христос Исус, прин Евангелие.

16 Prandaj ju bëj thirrje të bëheni imituesit e mi.

Де ачея вэ рог сэ кэлкаць пе урмеле меле.

17 Për këtë arsye ju kam dërguar Timoteun, që është biri im i dashur dhe besnik në Zotin. Ky do t’ju kujtojë udhët e mia në Krishtin ashtu siç mësoj kudo në çdo kishë.

Пентру ачаста в-ам тримис пе Тимотей, каре есте копилул меу пряюбит ши крединчос ын Домнул. Ел вэ ва адуче аминте де фелул меу де пуртаре ын Христос ши де фелул кум ынвэц еу пе оамень претутиндень ын тоате Бисеричиле.

18 Dhe disa u krekosën, sikur nuk do të vija më te ju;

Уний с-ау ынгымфат ши шь-ау ынкипуит кэ н-ам сэ май вин ла вой.

19 por shpejt kam për të ardhur te ju, në dashtë Zoti, dhe kam për të njohur jo fjalën, po fuqinë e atyre që janë krekosur,

Дар, дакэ ва вои Домнул, вой вени ын курынд ла вой ши атунч вой ведя ну ворбеле, чи путеря челор че с-ау ынгымфат.

20 sepse mbretëria e Perëndisë nuk qëndron në fjalë, por në fuqi.

Кэч Ымпэрэция луй Думнезеу ну стэ ын ворбе, чи ын путере.

21 Çfarë doni? Që të vij te ju me thupër apo me dashuri dhe me zemërbutësi?

Че воиць? Сэ вин ла вой ку нуяуа сау ку драгосте ши ку духул блындеций?