1 e Korintasve 2

1 Edhe unë, o vëllezër, kur erdha te ju, nuk erdha me shkëlqim fjalësh a diturie, që t’ju shpall dëshminë e Perëndisë,

Pea ko au, ʻe kāinga, ʻi heʻeku ʻalu atu kiate kimoutolu, naʻe ʻikai te u ʻalu atu ʻi he mālie ʻoe lea, pe ʻi he poto, ke fakahā kiate kimoutolu ʻae fakamoʻoni ʻae ʻOtua.

2 sepse e vendosa që të mos di tjetër gjë ndër ju, veç Jezu Krishtit edhe atë të kryqëzuar.

He naʻe maʻu hoku loto, ʻe ʻikai te u ʻilo ha meʻa ʻe taha ʻiate kimoutolu, ka ko Sisu Kalaisi, mo hono tutuki ki he ʻakau.

3 Edhe unë kam qenë te ju me dobësi, me frikë dhe drithërimë të madhe.

Pea naʻaku ʻiate kimoutolu ʻi he vaivai, mo e manavahē, pea ʻi he tetetete lahi.

4 Dhe fjala ime dhe predikimi im nuk u bënë me fjalë mbushamendëse nga dituria njerëzore, por në dëftim të Frymës dhe të fuqisë,

Pea ko ʻeku lea mo ʻeku malanga, naʻe ʻikai ʻi he ngaahi lea fakaoloolo ʻoe poto ʻoe tangata, kae ʻi he fakamoʻoni ʻoe Laumālie mo e mālohi:

5 që besimi juaj të mos qëndrojë mbi diturinë e njerëzve, po mbi fuqinë e Perëndisë.

Koeʻuhi ke ʻoua naʻa tuʻu ʻi he poto ʻoe tangata hoʻomou tui, ka ʻi he mālohi ʻoe ʻOtua.

6 Dhe ne flasim dituri në mes njerëzish të pjekur, por jo diturinë e kësaj kohe dhe as të pushtetarëve të kësaj kohe, që nuk arrin asgjë, (aiōn g165)

Ka ʻoku mau lea ʻaki ʻae poto ʻiate kinautolu ʻoku haohaoa: ka ʻoku ʻikai ko e poto ʻoe māmani, pe ʻoe houʻeiki ʻoe māmani, ʻaia ʻe aʻu ʻo ngata: (aiōn g165)

7 por flasim diturinë e Perëndisë të fshehur në mister, që Perëndia e kishte paracaktuar përpara kohërash për lavdinë tonë, (aiōn g165)

Ka ʻoku mau lea ʻaki ʻae poto lilo ʻoe ʻOtua ʻi he ngāue fufū, ʻaia naʻe tuʻutuʻuni ʻe he ʻOtua ʻi he teʻeki ai tuʻu ʻa māmani, ko hotau leleiʻanga: (aiōn g165)

8 të cilën asnjë nga pushtetarët e kësaj kohe nuk e ka njohur; sepse, po ta kishin njohur, nuk do të kishin kryqëzuar Zotin e lavdisë. (aiōn g165)

‌ʻAia naʻe ʻikai ʻilo ʻe ha taha ʻoe ngaahi ʻeiki ʻoe māmani: he ka nenau ʻilo ia, pehē, ʻe ʻikai te nau tutuki ki he ʻakau ʻae ʻEiki lāngilangi. (aiōn g165)

9 Por, sikurse është shkruar: “Ato gjëra që syri nuk i ka parë dhe veshi nuk i ka dëgjuar dhe nuk kanë hyrë në zemër të njeriut, janë ato që Perëndia ka përgatitur për ata që e duan atë”.

Kae hangē ko ia kuo tohi, “ʻOku teʻeki ai mamata ʻe ha mata, pe fanongo ʻe ha telinga, Pea ʻoku teʻeki ai hū ki he loto ʻo ha tangata, ʻae ngaahi meʻa ʻaia ʻoku teuteu ʻe he ʻOtua maʻanautolu ʻoku ʻofa kiate ia.”

10 Po Perëndia na i ka zbuluar me anë të Frymës së tij, sepse Fryma heton çdo gjë, edhe të thellat e Perëndisë.

Ka kuo fakahā ia ʻe he ʻOtua kiate kitautolu ʻaki hono Laumālie: he ʻoku hakule ʻe he Laumālie ʻae ngaahi meʻa kotoa pē, ʻio, ʻae ngaahi meʻa loloto ʻi he ʻOtua.

11 Sepse cili nga njerëzit, pra, njeh gjërat e njeriut, përveç se fryma e njeriut që është në të? Po kështu asnjëri s’i njeh gjërat e Perëndisë, përveç Fryma e Perëndisë.

He ko hai ha tangata ʻoku ne ʻilo ʻae ngaahi meʻa ʻae tangata, ka ko e laumālie pe ʻoe tangata ʻoku ʻiate ia? Pea ʻoku pehē, ʻoku ʻikai ha tangata ʻoku ne ʻilo ʻae ngaahi meʻa ʻae ʻOtua, ka ko e Laumālie pe ʻoe ʻOtua.

12 Dhe ne nuk kemi marrë frymën e botës, por Frymën që vjen nga Perëndia, që të njohim gjërat që na janë dhuruar falas nga Perëndia.

Pea ko eni, ʻoku ʻikai ko e laumālie ʻo māmani kuo tau maʻu, ka ko e laumālie ʻoku mei he ʻOtua; koeʻuhi ke tau ʻilo ʻae ngaahi meʻa kuo foaki mataʻataʻatā pe kiate kitautolu ʻe he ʻOtua.

13 Për këto edhe flasim, por jo me fjalë të mësuara nga dituria njerëzore, por të mësuara nga Fryma e Shenjtë, duke i krahasuar gjëra frymërore me fjalë frymërore.

‌ʻAe ngaahi meʻa ko ia ʻoku mau lea ki ai, kae ʻikai ʻi he ngaahi lea ʻoku ako mai ʻe he poto ʻoe tangata, ka ko ia ʻoku ako ʻaki ʻe he Laumālie Māʻoniʻoni; ʻo fakamatala ʻae meʻa fakalaumālie ʻaki ʻae meʻa fakalaumālie.

14 Dhe njeriu natyror nuk i rrok gjërat që janë të Frymës së Shenjtë; sepse për të janë marrëzi dhe nuk mund t’i njohë; sepse ato gjykohen frymërisht.

Ka ʻoku ʻikai maʻu ʻe he tangata fakakakano ʻae ngaahi meʻa ʻoe Laumālie ʻoe ʻOtua: he ko e vale ia kiate ia: pea ʻoku ʻikai te ne faʻa ʻilo ia, he ʻoku ʻilo fakalaumālie pe ia.

15 Por njeriu që është frymëror gjykon çdo gjë dhe vetë nuk është i gjykuar nga asnjeri.

Ka ko ia ʻoku fakalaumālie ʻoku ne ʻiloʻi ʻae meʻa kotoa pē, ka ʻoku ʻikai faʻa ʻiloʻi ia ʻe ha taha.

16 Sepse kush e ka njohur mendjen e Zotit që mund të mësojë atë? Por ne kemi mendjen e Krishtit.

“He ko hai ʻoku ne ʻilo ʻae finangalo ʻoe ʻEiki, koeʻuhi ke ne akonakiʻi ia?” Ka ʻoku tau maʻu ʻae finangalo ʻo Kalaisi.