1 e Korintasve 13

1 Po të flisja gjuhët e njerëzve dhe të engjëjve, dhe të mos kisha dashuri, do të bëhesha si një bronz që kumbon ose si cimbali që tingëllon.

Congca kaminawk ih lok hoi van kaminawk ih lok to ka paeh thaih langlacadoeh, amlunghaih tawn ai nahaeloe, kai loe monglaeng maw, to tih ai boeh loe cingceng maw boh rumram ih lok baktiah ni ka oh.

2 Edhe sikur të kisha dhuntinë e profecisë, edhe të dija të gjitha misteret dhe mbarë shkencën dhe të kisha gjithë besimin sa të luaja nga vendi malet, por të mos kisha dashuri, nuk jam asgjë.

Lok taphonghaih tangqum, kathuk loknawk to panoek boih moe, congca panoekhaih to ka tawnh; mae angthuisak thaih han khoek to, tanghaihnawk ka tawnh boih langlacadoeh, amlunghaih ka tawn ai nahaeloe, kai loe tidoeh na ai ni.

3 Edhe sikur të ndaja gjithë pasuritë e mia për të ushqyer të varfërit dhe ta jepja trupin tim që të digjej, e të mos kisha dashuri, nuk do të më vlente asgjë!

Amtang kaminawk com hanah ka tawnh ih hmuenmaenawk to ka paek boih, ka takpum hmai hoi qoeng han khoek to kang paek langlacadoeh, amlunghaih tawn ai nahaeloe, kai han avanghaih tidoeh om ai.

4 Dashuria është e durueshme; plot mirësi; dashuria nuk ka smirë, nuk vë në dukje, nuk krekoset,

Amlunghaih loe pauephaih to tawnh moe, tahmenhaih to tawnh; amlunghaih mah loe uthaih tawn ai; amlunghaih mah loe poeksanghaih tawn ai; amlunghaih mah loe amoekhaih tawn ai,

5 nuk sillet në mënyrë të pahijshme, nuk kërkon të sajat, nuk pezmatohet, nuk dyshon për keq;

tuinuen sae ai, aimah taham khue poek ai, palungphui han rai, kasae sak han poek ai;

6 nuk gëzohet për padrejtësinë, por gëzohet me të vërtetën,

loktang lokah anghoehaih a tawnh, toe kahoih ai hmuen ah loe anghoe ai.

7 i duron të gjitha, i beson të gjitha, i shpreson të gjitha, i mban çdo gjë.

Hmuennawk boih ah pauephaih a tawnh, hmuennawk boih ah oepthoh, hmuennawk boih ah oephaih tawnh moe, hmuennawk boih ah palungsawk.

8 Dashuria nuk ligshtohet kurrë; por profecitë shfuqizohen, gjuhët pushojnë dhe njohuria do të shfuqizohet,

Amlunghaih loe natuek naah doeh boeng ai: toe lok taphonghaih om langlacadoeh, boenghaih om tih; congca lok apaeh langlacadoeh, boenghaih to om tih; panoekthaihaih om langlacadoeh, anghmaa tih.

9 sepse ne njohim pjesërisht dhe profetizojmë pjesërisht.

Aicae mah ahap ni a panoek o moe, ahap ni a taphong o vop.

10 Por, kur të vijë përsosmëria, atëherë ajo që është e pjesshme do të shfuqizohet.

Toe akoephaih angzoh naah loe, akoep ai ahap panoekhaih to anghmaa tih boeh.

11 Kur isha fëmijë, flisja si fëmijë, mendoja si fëmijë, arsyetoja si fëmijë; kur u bëra burrë, i flaka gjërat fëminore.

Nawkta naah loe, nawkta baktiah lok ka paeh, nawkta panoekhaih baktiah ka panoek, nawkta poekhaih baktiah ka poek: toe ka saning akoep naah loe, nawkta nathuem ih hmuennawk to ka toengh.

12 Tani në fakt, ne shohim si në pasqyrë, në mënyrë të errët, por atëherë do të shohim faqe për faqe; tashti njoh pjesërisht, kurse atëherë do të njoh thellë ashtu sikurse njihem.

Vaihi loe hmaidan hoiah ni, amtueng parai ai ah a hnuk o vop; toe hnukkhuem ah loe mikhmai kangtong ah a hnu o tih: vaihi loe ahap ni ka panoep vop; toe hnukkhuem ah loe minawk mah kai ang panoek o baktih toengah, ka panoek toeng tih boeh.

13 Tani, pra, këto tri gjëra mbeten: besimi, shpresa dhe dashuria; por më e madhja nga këto është dashuria.

Vaihiah tanghaih, oephaih hoi amlunghaih, tiah hmuen thumto oh; toe hae thumto thungah amlunghaih to len koek.